U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Verplichtingen tov oude moeder
Ik weet dat hierboven ook een dergelijk draadje loopt maar mijn situatie is toch weer anders omdat ik een moeder heb die pertinent niet in een tehuis of aanleunwoning wil.
Ze is 84, kan amper meer lopen of de trap opkomen maar woont wel vlakbij al haar vriendinnen. Daarom wil ze ook niet weg. Ze heeft thuiszorg en iemand die de tuin voor haar doet en nog iemand die haar met allerlei dingetjes helpt en waar ze altijd op terug kan vallen.
Ik heb twee oudere zussen die de kinderen de deur al uit hebben en beide niet werken.
Ikzelf heb een gezin met drie autistische kinderen, twee pubers en een bijna puber, een man met een zeer drukke veeleisende baan die ook nog in de avonduren met zijn werk bezig is, twee honden en nog andere huisdieren. Verder ben ik zelf niet gezond en vaak en snel moe (ik ben amper in staat om mijn eigen huis netjes te houden en moet 's middags rusten).
In het weekend hebben wij het druk met boodschappen, kinderen naar en van clubs halen en het huis opruimen.
Nu hebben mijn zussen bedacht dat pnze moeder elk weekend bezoek van een van ons moet hebben hierbij van hun eigen situatie uitgaand want ik kan hier onmogelijk aan voldoen.
Ze hebben echter geen enkel begrip zoals gewoonlijk en vinden dat ik het best net zo kan doen als zij.
Ik voel me nu schuldig en heb het gevoel dat ik mijn moeder in de steek laat want dat praten mijn zussen mij nu aan.
Wat moet ik hier nu mee, mezelf maar wegcijferen en mijn gezin er aan onder laten gaan of een ruzie met mijn zussen riskeren?
Eira
Je kan je zussen daar niet van overtuigen omdat ze op een heel andere manier er tegen aankijken. Jij vult in dat je zussen meer tijd en energie hebben om voor jullie moeder te zorgen. Misschien is dat objectief gezien wel zo maar je zussen zien dat misschien helemaal niet zo. Die hebben misschien ook allerlei redenen waarom het voor hun ook zwaar is om voor jullie moeder te zorgen en waarom het voor hun ook een offer. Als jij vervolgens in gesprekken/correspondentie benadrukt hoe zwaar het voor jou is krijg je vervolgens frictie. Want zij zien misschien niet hoe zwaar het voor jou is maar jij ziet ook niet hoe zwaar het voor hun is. Jij vult ook maar in dat zij er wel tijd voor hebben.
Daarom zou ik er persoonlijk voor kiezen om niet uit te gaan van het standpunt van wie het meeste tijd/energie heeft. Dan krijg je namelijk een wedstrijd wie het nu eigenlijk het zwaarst heeft en daar komen jullie nooit uit. Als uitgangspunt kan je beter nemen de behoeftes van jullie moeder en hoe die ingevult kunnen worden (door jullie, door de professionele zorg en door andere mantelzorg) en vervolgens op basis daarvan een verdeling maken. Een verdeling waar uiteraard iedereen bij betrokken is en die samen gemaakt wordt.
Uit je stukjes merk ik dat je moeder nu nog niet zoveel zorg nodig heeft. Dat zal echter steeds meer worden. Het is dus handig om nu al te proberen om te zoeken naar de juiste insteek van communicatie met je zussen.
Er spelen heel veel emoties mee van jouw kant en ongetwijfeld ook van hun kant. Ik zou echter proberen om hier zo zakelijk mogelijk over te blijven. Laat je niet meetrekken door verwijten of discussies over vroeger maar probeer om het gesprek te houden op jullie gezamelijke doel: de zorg voor moeder.
Het contact verbreken met je zussen kan maar bedenk dat je moeder waarschijnlijk steeds meer zorg nodig zou hebben. Het is prettiger als jullie over dit onderwerp in elk geval in gesprek kunnen blijven.
Eira, eerst maar eens stoppen met mailen
En tijd maken voor een openhartig gesprek tussen jullie als zussen, liefst met iemand erbij die onpartijdig het gesprek in goede banen leidt. Ieder mens heeft persoonlijke behoeften en verlangens, voor elkaar invullen wat iemand zou moeten kunnen doen helpt niet. Sterkte ermee!
Maylise,
Dank je voor je op zich goede adviezen, alleen met mijn zussen is niet te praten op een redelijke manier. Dat heb ik al zo vaak geprobeerd..
Ze hebben me inmiddels weer uit hun leven gebannen en regelen het nu samen blijkbaar. Maar dat is ook niet wat ik wil.
Misschien is het zo wel het beste, misschien moet ik maar mijn moeder vragen wat ik het beste voor haar kan doen.
Toen ik opperde bij mijn zussen dat ik onze moeder het liefst in net bejaardentehuis in mijn dorp zou hebben zodat ik iig lekker vaak naar haar toe zou kunnen gaan, werd ik een narcist genoemd..
Ondertussen gaat het opstoken van mijn moeder gewoon door wat mijn moeder ook allemaal geloofd.
Ik geloof dat ik geen familie meer heb en voel me intens leeg hierover.
Een gesprek met een mediator erbij zie ik ook niet zitten, mijn middelste zus is zo manipulatief dat ze zelfs dat soort mensen een vals beeld kan voorspiegelen. En ik ben niet zo sterk op verbaal gebied..
Waar ik me ook zoveel zorgen over maak is het feit dat mijn moeder bijna de trap niet meermop kan komen, ze trekt zich ahw aan de leuning omhoog.. Ik vind dit een doodeng idee en voor een traplift komt ze niet meer in aanmerking.
Toch blijven mijn zussen erbij dat ze daar moet blijven wonen..
En een bed in de kamer wil mijn moeder niet want volgens haar zelf redt ze het nog best zo.
Totdat ze een keer van de trap af valt en uren zonder hulp ligt..
Alarm?
Nou als je dat een eng idee vind kun je misschien electronische alarmering regelen? Kan vanaf de p.c. thuis in je eigen huis. Misschien zijn dat soort dingetjes meer 'jouw ding' om te doen?
En laat die zussen fijn gaarkoken in hun eigen sop!
groeten albana
Alarm
Mijn vader had altijd zijn kleine decttelefoon bij zich. Met het intoetsen van een codecijfer kwam hij binnen op mijn mobiel. Hier ook eigenwijs altijd naar boven willen. Maar ook dat het dan kon gebeuren dat je een tijdje alleen lag in een uiterst geval, zonder hulp onderaan de trap. Eigen keuze omdat de eigen slaapkamer boven zo belangrijk bleef dat hij dat risico er voor over had. Dat kon hij aan gezien zijn koelbloedige karakter. Overigens is hij nooit van de trap gevallen.