Verkeer

overal

Ik kan eigenlijk op al mijn vaste routes wel punten bedenken waar mensen asociaal zijn.
-Een voetgangersstoplicht dat op groen springt na 4 auto's uit een bepaalde richting. Om de een of andere reden rijden nummers 5 en 6 nog altijd gauw mee door rood, dus ik heb mijn kinderen geleerd op te letten: komen er meer dan 4, dan komen ze nog langs rijden als het voor jou op groen springt, dus je kunt niet meteen oversteken.
-Op een bepaalde fietsstrook staan heel vaak auto's 'even', al dan niet met knipperende lichten, omdat 10 meter verderop pas een parkeerplaats is. Zo moet je dus als fietser uitwijken de rijbaan op, waar je 50 mag, maar waar iedereen minstens 60 of 70 rijdt.
-Bij zo goed als alle doorgaande fietspaden waarover een auto rechtsaf kan slaan moet je uitkijken dat je niet wordt aangereden. Als je 2 meter rechtsvoor de auto staat, kan het zijn dat hij wacht. Als je er naast staat, trekt hij snel op om je af te snijden. Als je nog komt aanrijden en het is al groen, word je sowieso niet gezien. Afslaande auto's uit de tegemoetkomende richting zien al helemaal nooit wat.
-So what als jij met je voet op het zebrapad staat? Een auto kan er nog best even voor langs.
Ik probeer mijn kinderen dus te leren waar en hoe, en dat ze maar moeten wachten in plaats van voorrang nemen.

Aan de andere kant is er ook een kruispunt waar we altijd langs moeten waar in de spits heel veel mannen tussen de 35 en 55 met een doodswens overheen fietsen op stoere sportfietsjes. Stoppen kan echt niet. Je zal maar op je werk aankomen met een lager kilometergemiddelde of zo.

Ook zo-een

Ik ken ook wel een punt waar je een drukke autoweg over moet met de fiets veel fietsers snijden bij groen een stuk af want je moet feitelijk eerst de ene weg over en dan de andere. Maar die lichten gaan tegelijkertijd op groen dus veel mensen snijden af. En worden dan kwaad op de mensen die wel de voorgeschreven route volgen en niet voor de afsnijders op de rem gaan. Gelukkig zelf nog niemand naast me gehad maar mijn zoon moest wel een keer vol in de remmen voor zo'n iemand. En geen excuus hoor......

Jippox

Ik zou er toch ook maar een beetje mee oppassen.
Ik ben me laatst toch helemaal lam geschrokken.
Iemand (in auto) lette niet op en schepte me (te voet) bijna op een parkeerplaats. Hij schrok, ik schrok, van schrik vielen we beiden nogal uit.
Vind ik invoelbaar. Maar de man plus zijn bijrijder begonnen zo ongelofelijk fel en heftig tegen met te flippen dat ik me echt niet meer veilig voelde.
Ik ben maar weggelopen en winkel ingegaan, maar zelfs daar liep ik op mijn hoede, bang dat ze achter me aan zouden komen en me zouden gaan slaan.
En dat is echt niets voor mij, ben ook zeker niet snel bang normaal.

Ik snap het probleem niet

Ik fiets al sinds de middelbare school, dus inmiddels een jaar of veertig, dagelijks naar school of werk, afstanden tussen 10 en 15 km, dwars door Rotterdam of Den Haag en alles wat daar tussenligt, en ik snap het probleem niet.
Soms staat er een auto en die doet het portier open zodat je even op de rijbaan moet. Ja, dus? En soms staat een auto op het fietspad om over te kunnen steken. Dus? Dan wacht je even, of je fietst er omheen, lijkt me.

Dat mensen geen rekening houden met fietsers herken ik absoluut niet. Ik heb in ongeveer alle Europese hoofdsteden gefietst en geloof me: het is nergens zo goed geregeld voor fietsers als in Nederland, zowel qua infrastructuur als qua regels en gedrag.

Vogel

Dat het hier goed geregeld is, is niet zozeer dankzij de oplettendheid van automobilisten als wel vanwege aandacht van overheid. We hebben hier een prima infrastructuur van fietspaden. Dat laat onverlet dat je als fietser wel last kunt hebben.
Ik ben in de loop der tijd twee keer als fietser tegen een openslaand portier aangeknald. De tweede keer was best heftig omdat ik toen keihard op de weg viel en de auto die daar reed nog maar net kon remmen. Die bestuurder - waarschijnlijk door de schrik - werd echt woedend op de automobilist die zijn portier zomaar open had gegooid. Ik zat er wat gehavend met kapotte fiets tussen.
Sindsdien ben ik enorm gespitst als ik langs een stilstaande auto rijd waar nog iemand in zit. Dit gaat mij niet nog een keer gebeuren.
Mijn allergrootste angst als fietser is in de stad op een druk kruispunt met vrachtwagens. Ik prent mijn kinderen met regelmaat in dat ze nooit naast een vrachtauto moeten staan bij een kruispunt, ga er achter staan of op de stop. En als een vrachtauto naar achteren rijdt, ga opzij, ga de stoep op, ook al mag die vrachtauto daar niet achteruit rijden. De verkeersongelukken waar ik afgelopen jaren over heb gehoord in de stad zijn vrijwel allemaal fietsers in botsing met vrachtautos

waarom het hier veel beter gaat dan in den buitenlanden omdat er hier veeeeeeel meer fietsers zijn en bijna iedereen van elke leeftijd fietst.
Hier is een fiets een transportmiddel voor iedereen in veel buitenlanden is het alleen een sportartikel.

Dus alle automobilisten zijn ook fietsers (geweest) en houden er daardoor onbewust en bewust veel meer rekening mee omdat ze weten hoe het is. Fietsers halen gekke dingen uit, automobilisten ook.

Beleefd

Verkeer in " mijn woordenboek":

1. Alle weggebruikers samen
2. Beweging van voertuigen
3. Contact met voertuigen
4. Conversatie
5. Drukte
6, Drukte op straat
7. Gemeenschap
8. Geslachtsgemeenschap
9. Het geheel van weggebruikers
10. Omgang
11. Passage
12. Relatie
13. Roulatie
14. Samenleving
15. Vervoer
16. Wandeling
17. Weggebruikers
18. Zonder zeil

100 Jaar geleden op school leerde je dat je "beleefd" moet zijn in het verkeer. Dat klinkt oubollig, maar gezien al deze definities en het veel drukkere verkeer van nu is een portie zelfbeheersing helemaal niet gek. Het is al ingewikkeld genoeg lijkt me.
Ik ben alleen niet zo thuis in dat laatste punt :-)

Als automobilist

Als automobilist heb ik mezelf opgelegd, dat ik elke enkele reis moet proberen hoffelijk te zijn naar minstens 3 medeweggebruikers.
Dat betekent meestal voorrang verlenen op plekken waar je anders moeilijk kunt oversteken/invoegen. Vooral fietsende scholieren. Ik baal er soms van als het rustig is onderweg, want dan haal ik mijn "quotum" niet.
Toch ervaar ik ook wel eens aggressie in het verkeer en ik word zelf soms ook heel boos. Mij afsnijden, daar kan ik heel slecht tegen.

in verkeer

Als automobilist op snelweg zit mijn grootste irritatie bij vrachtauto's. Ogenschijnlijk halen ze in zonder op of om te kijken. Zo'n inhaalactie duurt bij voorkeur een minuut of 5. Maar ja nu gaat vast iemand mij vertellen dat we transport op de weg onze levensader is en dat ik dus niet moet zeuren ;-)

Elk nadeel heeft z'n voordeel

het is geloof ik goed voor mijn bloeddruk dat ik geen auto mag rijden . Ik vond wat mijn schoonzoon over autorijden zei wel lief eerlijk. Hij had zijn rijbewijs al wel een poosje, maar de eerste auto-aanschaf was een sof, dus weer weg, een tijd later dan toch een nieuwe, duidelijk betere en daar moest hij pas echt in leren rijden. Dat vond hij in het begin toch wel spannend. Maar op een dag, toen ik ook in zijn auto zat, bleek dat over te zijn. Opeens viel het kwartje en was het goed. Als bijrijder vraag ik me weleens af of het kwartje voor mij ooit zou vallen, haha. Maar fijn dat de stress bij hem nu weg is, voor mij ook wel een prettige gedachte.

Alkes

"Ogenschijnlijk halen ze in zonder op of om te kijken. Zo'n inhaalactie duurt bij voorkeur een minuut of 5."

Ik begin te denken dat jij er wel een heel bijzondere rijstijl op na houdt. Ik word nagenoeg nooit ingehaald door vrachtauto's. Ja, in de VS, daar rijden ze vaak harder dan personenauto's, maar in Nederland?

Inhalen

Ik denk dat Alkes bedoeld dat een vrachtwagen vlak voor haar neus duikt om zo een andere auto in te halen. Dat is ook niet fijn, maar als je zelf een baan ernaast rijdt en ziet hoe de vrachtwagen zijn voorganger nadert, zie je die acties wel vaak van te voren aankomen.

Zelf ben ik best sociaal naar vrachtwagenchauffeurs; als het kan, maak ik ruimte. Het is voor hen, die tientonners , na afremmen, zo lastig om weer op snelheid te komen. Dat wordt vaak vergeten.

Flanagan

"Zelf ben ik best sociaal naar vrachtwagenchauffeurs; als het kan, maak ik ruimte."

Yep, hoe groter hoe moeilijker, maar dat kun je ook doortrekken naar fietsers. Het is natuurlijk vervelend als een auto in de weg staat, maar er staan zo vaak fietsers in de weg, maar daar heb je (als fietser of anderszins) dan minder last van.

Wat niet wegneemt dat je als fietser behoorlijk kwetsbaar bent. Ik stap dan ook alleen op de fiets als het weer goed is en neem de routes die je met zo min mogelijk kruisend verkeer confronteren.

Ad Hombre

Ik was misschien voor jou niet duidelijk. Ik bedoel vrachtauto's die andere vrachtauto's inhalen. Wat vaak eindeloos duurt. Elke auto er achter moet op de rem staan, want niet iedere automobilist reageert zo pro-actief als Flanagan. En dat leidt weer tot filevorming.
Maar wellicht maak jij dat met je flitsende rijstijl ook nooit mee. Zou zomaar kunnen.

Ad Hombre

"Dat niet wegneemt dat je als fietser behoorlijk kwetsbaar bent. Ik stap dan ook alleen op de fiets als het weer goed is en neem de routes die je met zo min mogelijk kruisend verkeer confronteren."
Ook een oplossing. Voor mijn kinderen die nog geen rijbewijs hebben en in en grote stad helaas niet. Maar ja, dat is dan maar pech

Alkes

Ja, dat is inderdaad irritant. Maar ik zit eigenlijk vrij zelden op de snelweg en dan op 4 baanswegen (4+4) dus dat speelt voor mij minder.

En een van de voordelen van kind zijn is dat je lichaam een stootje kan hebben. Meer dan middelbare fietsers iig.

Stootje

Welk een geruststelling!
Toch vrees is dat vele ouders, wiens kinderen aangereden zijn, allang blij zijn dat ze het overleefd hebben.

@Ad, Een iets te snel getypte post?

Oh is dat het!?

Ik heb me altijd afgevraagd waarom ik het auto ongeluk met mijn moeder kon navertellen. Ik was 13 en nog niet 50+.

Stootje

Natuurlijk, wat weten jullie toch weinig. Als je jong bent zijn je botten minder broos en genees je sneller.

Een andere factor is gewicht. Als je twee keer zo zwaar bent val je veel harder.

Daarnaast zijn kinderen vaak veel behendiger, maar dat wordt dan weer gecompenseerd door een grotere overmoed.

Je zou denken dat dat algemeen bekend is...

Tuurlijk

Tuurlijk is dit gegeven vele ouders bekend. Een gegeven waar ik heel blij om ben geweest en nog steeds ben.
Ik vond je post alleen ongepast. Dat was toch wel duidelijk.

Flanagan

Ongepast? Dat van dat stootje kunnen hebben? Wat is daar ongepast aan?

Het is meer dat ik me als middelbare persoon extra kwetsbaar voel op de fiets. En dan met name als er een of andere puber met smartphone op me af komt of soms zelfs terwijl ze een wheelie maken. Een keer raden wie er niet meer opstaat als het fout gaat.

In de auto zijn je kansen bij een aanvaring met een wheelie maken puber een stuk beter. Voor de puber helaas niet...

Eens fietste ik op de 24 inch fiets van één van de kinderen. Ik merkte hoe laag het zadel zat en hoe laat ik kon zien of uit de zijstraten verkeer aan kwam. Fietstochtje werd een eye-opener.

Kind zijn heeft ook zo zijn nadeel; ze zien veel later of er verkeer aankomt. En daarnaast zien andere weggebruikers hen ook veel later in vergelijking met een volwassene op de fiets.

Ik vond het ongepast naar de ouders van kinderen die door een aanrijding in het ziekenhuis belandden. Vriendje van mijn zoon had net zijn diploma en fietste naar een vervolgopleiding voor gesprek. Hij werd geschept en lag weken in ziekenhuis, jaar naar de knoppen.
Ik las je post over stootje en moest aan de moeder van dat vriendje denken..

Flanagan

Ik heb zelf ook als kind ooit een maand in een ziekenhuis gelegen na een verkeersongeluk. Is het dan wel gepast?

AdHombre

Wat heeft dit er nu weer mee te maken? Waarom vraag je mij of dat dan wel gepast is?

We hebben het over de kwetsbaarheid van fietsers en je begint met ‘ En een van de voordelen van kind zijn is dat je lichaam een stootje kan hebben. Meer dan middelbare fietsers iig.’.
Ja, het is fijn dat het lichaam van een jong mens relatief sneller herstelt. Maar ook zij blijven kwetsbaar.

Nu je aangeeft zelf een maand in het ziekenhuis gelegen te hebben, snap ik je luchtige reactie al helemaal niet. Laten we het maar houden op andere vorm van humor.

Flanagan

"Wat heeft dit er nu weer mee te maken? Waarom vraag je mij of dat dan wel gepast is?"

Jij weet blijkbaar alles van wat wel en niet gepast is en bent ook niet te beroerd om dat te pas en te onpas aan iedereen uit te leggen. Ik dacht je aan te spreken op je voornaamste talent.

"Nu je aangeeft zelf een maand in het ziekenhuis gelegen te hebben, snap ik je luchtige reactie al helemaal niet. Laten we het maar houden op andere vorm van humor."

Misschien is dat het. Vrouwen en humor zijn sowieso vaak een wat moeizame combinatie, waarschijnlijk vanwege dit soort overgevoeligheden.

Dat je een 'grapje' zou kunnen maken over iets wat je zelf is overkomen, nee maar. Wat een vreemd concept!

Dat doet me denken aan die zurige reactie van een NRC columniste (yep, vrouw) die Louis C.K. aanviel omdat hij tijdens een voorstelling onvoldoende het boetekleed had aangetrokken. Nee, dat zou echt humor geweest zijn...

https://www.nrc.nl/nieuws/2019/05/30/louis-ck-in-rotterdam-geen-zelfreflectie-wel-grappen-over-aftrekken-a3962079