verhuizen naar andere regio/huis verkopen, waar begin ik?

Ijsvogeltje

Ze kan gewoon gaan huren in de vrije sector, als je maar genoeg betaalt heb je zo een huis (1200 pm bijv).

Vrije sector

Maar als er 2700 euro in komt is 1200 wel veel om te betalen
Sterker nog, ik denk dat de verhuurder er niet eens aan begint. Verder helemaal eens met Miriam Lavell. Eerst je hypotheek aflossen zodat je huis niet meer onder water staat.

Triva

Maar die verhuurder zit echt niet op een nieuwe huurder te wachten die nog verplichtingen heeft in Drenthe. Hetzij een onverkoopbaar huis, hetzij een huis dat ze in de verhuur doet. Wordt niet makkelijk...

Sowieso niet, huizen in Drenthe lijken me niet makkelijk verkoopbaar. Bovendien zijn de prijzen daar veel lager dan in de Randstad. En dan ook nog met een restschuld...

Nou ja zeg

'Huizen in Drenthe lijken me niet makkelijk verkoopbaar'

Nou ja zeg. Alsof het een soort provincie-formaat ghetto is hier....

Ingrid

In de lift

http://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/110295/Huizenverkoop-in-Drenthe-in-de-lift

skik

Anna en Elfje

Anna: zie #8

Elfje: dat denk ik ook maar je hoeft niet op een wachtlijst met 50 mensen voor je.

echt?

'huizen in Drenthe lijken me niet makkelijk verkoopbaar.'

Vergeleken met het platteland van Groningen wel, denk ik

over Drenthe

Voor randstedelingen die Drenthe alleen maar kennen van ooit een keer een vakantie: je kunt in algemeen zin natuurlijk niets zeggen over de verkoopbaarheid van 'een huis in Drenthe'. En al helemaal niet over het huis van TS. Ook in Drenthe heb je (ja, echt) steden versus platteland. En goede wijken versus mindere wijken. Nieuwbouw versus oudbouw. Kleine huisjes versus grote herenboerderijen. Goedkope dorpen versus dure dorpen. Ook in Drenthe zijn sommige huizen binnen een week verkocht, en staan andere drie jaar te koop. Net als in de rest van Nederland.

De grote vraag in deze draad is natuurlijk: hoe courant is de woning van TS?

Of nog belangrijker

Waarom naar de Randstad als je een baan hebt in een andere regio?
Dit lijkt mj een soort vluchtgedrag alsof het leven met je gezin in een regio als de randstad wel een succes wordt.
Wees blij dat je een baan hebt en zoek in de ' buurt' een fijnere woonomgeving.

Ik was laatst in Odoorn en ging 's avonds eten in Groningen. Twee compleet verschillende werelden binnen 30 minuten rijden.

Tegenvaller in de Randstad

Stel: je wilt naar de Randstad en je verhuist naar de woonplaats waar je zus. Lekker gezellig vaak op de koffie, denk je en makkelijk met het oppas vinden voor je kinderen, ook al woont ze in bv in een middelgrote met middeldure huizenaanbod in een stad zoals Hoofddorp. Maar het wilt niet zo lukken met het vinden van een passende baan en je grijpt de baan in Rotterdam met twee handen aan. Het gevolg is wel dat de dagelijkse botsingen en files op de A4 ervoor zorgen dat je knarsentandend terug denkt aan die ruimte, die je achter je liet.

Eerst een baan, ze liggen niet voor het oprapen.

Heimwee

Volgens mij komt TS uit de randstad en is een paar jaar geleden verhuisd. Ik denk idd Drenthe. Drenthe is een prachtige provincie, maar ik kan mij heel goed voorstellen dat je heimwee hebt.
Ik spreek uit ervaring. Dus de opmerking in het westen heb je ook dingen die tegenvallen, is een beetje flauw. Want het gaat om een gevoel.
Alleen je moet je niet door dat gevoel laten leiden als je daardoor in de financiele problemen komt. Dus houd je droom vast en ga als een gek zorgen dat je huis niet meer onder water staat en ga daarna pas verdere beslissingen nemen. En wie weet, wil je tegen die tijd niet eens meer verhuizen.

Gevoel

Daarom word ik altijd een beetje boos over het gemak waarmee sommigen vinden dat je wel kan verhuizen voor een baan. Zo vanzelfsprekend is dat voor veel mensen niet. Ik denk dat mijn man wel mee zou gaan als het echt écht zou móeten, maar dan heb ik wel een man met een brok heimwee. Dat wil je toch niet?

Kaaskopje

Ik ben het helemaal met je eens. Al helemaal vanwege het feit dat de kans groot is dat je dit werk niet tot je pensioen kunt blijven doen wegens tijdelijke contracten. En dan nog... Ik herinner me meerdere mensen die, vanwege verhuizing van hun werk, van Den Haag naar Het Gooi moesten verhuizen. Het ging om een groot internationaal bedrijf. Dit is alweer een aantal jaar geleden, toen er nog wel vaste contracten werden gegeven na de proeftijd, maar na een paar jaar ging het slecht met het bedrijf en volgde reorganisatie op reorganisatie. Daar zat je dan in een plek waar je min of meer gedwongen heen moest. Geloof me, die mensen waren niet blij.

kaaskopje

Dat hangt er natuurlijk van af wat je alternatieven zijn. Heimwee is vervelend. Elke avond ruzie, slaapproblemen en paniek omdat je je rekeningen niet kunt betalen, kan je ook je huwelijk kosten.

Ik verbaas me vooral over het gemak waarmee sommige mensen denken te kunnen leven. Geen baan is dus een uitkering. Heel bot gezegd zorgt jouw niet-verhuizen voor mijn hogere belastingaanslag. Bovendien hebben we het over verhuizen binnen Nederland, met dezelfde taal, dezelfde wet- en regelgeving, hetzelfde klimaat. Je hoeft niet naar Centraal Afrika.

eerst werk

Ik zou eerst een baan zoeken in de Randstad. Het is wel goed om dan gelijk te kijken of er in de omgeving van dat werk redelijk goed wat te huren is. Zoals Vesper Lynd al aangaf er zijn ook in de Randstad betaalbare huurwoningen te vinden. Niet misschien in de meest inspirerende gemeenten, maar als je liever op 20 km van een leuke stad afziet dan 200km dan kan het zeker een optie zijn. Als jullie allemaal (partner en kinderen) liever terug willen naar de Randstad dan zou ik wel serieus op zoek gaan naar de mogelijkheden. Maar nogmaals eerst een baan. Die zal lastiger te vinden zijn dan een huurhuis.

eerst een baan!

Uiteraard. Dan weet je waar je een huis kunt gaan zoeken en wat er mogelijk is. En degene die een baan vindt, zal dan eerst een tijdje op en neer moeten reizen en/of ter plekke onderdak zoeken voor door de week.

Dus eerst een baan en dan de rest.

Verder deel ik helemaal de getuite zorgen van Kenfan en Triva (en vast nog wel wat mensen), want het is nogal wat allemaal!

geuite

pff ik heb mijn bril niet op

niveau van welvaart en wat gunnen we ons als mens

ik vind dat we zo'n hoog welvaartsniveau hebben in Nederland, dat het mogelijk moet zijn om niet alleen iedereen zomaar een dak boven z'n hoofd te geven, maar ook nog een stapje hoger in de pyramide van Maslow te komen namelijk dat je daar mag (blijven) wonen waar je jouw leven hebt opgebouwd, waar je onderdeel uitmaakt van de micro-maatschappij waar je toe behoort. Als het allemaal zo keihard afgerekend wordt als : je verhuist maar want uitkering is niet aan de orde als je in je woonplaats wilt blijven dan vind ik dat een verarming.
Verdeling van de welvaart enzo . . .
Politieke keuzes dus.
Overigens staat dat los van de keuze van de topic-starter, maar het is meer de teneur die dit draadje krijgt, door zo'n posting als van Inaya. Ik zou wel eens willen horen hoeveel gemeenschapsgeld op de een of andere manier aan jouw welzijn/welvaart/geluk bijdraagt, ook al geniet je dan geen uitkering. En dat is niet om te sneren, maar ik vind dat je erg makkelijk doet over verhuizen voor een baan.
gr Angela

Inaya #40

Je schreef: Heel bot gezegd zorgt jouw niet-verhuizen voor mijn hogere belastingaanslag. Bovendien hebben we het over verhuizen binnen Nederland, met dezelfde taal, dezelfde wet- en regelgeving, hetzelfde klimaat. Je hoeft niet naar Centraal Afrika.

Mijn reactie:
Nog even heel bot: Aha. Omdat jij bang bent voor een hogere belastingaanslag moet iemand anders verhuizen? Denk je nu echt dat die openstaande vacature niet opgevuld gaat worden doordat iemand met een (bijstands)uitkering niet wil verhuizen? Ik acht de kans veel groter dat iemand anders uit die regio van die vacature dan gewoon in die openstaande vacature terecht komt.

Wat is dat toch voor raar iets, dat als je een uitkering hebt je spontaan van alles moet, omdat dat namelijk ten koste gaat van "de belastingbetaler"? En dat als je een uitkering hebt, je spontaan een opvreter bent geworden?

Sindbads vrouw

"Wat is dat toch voor raar iets, dat als je een uitkering hebt je spontaan van alles moet, omdat dat namelijk ten koste gaat van "de belastingbetaler"? En dat als je een uitkering hebt, je spontaan een opvreter bent geworden?"

Ik denk dat veel Hardwerkende Nederlanders al dan niet bewust vinden dat iemand die zijn hand op moet houden het vooral niet "leuk" mag hebben. Immers, die doen er niets voor. En zij maar werken....... Flink onder druk zetten, die hap. Of, zoals de politiek dat verzachtend noemt: "Een werkprikkel geven."

*sarcasme uit*

Nee sinbad's vrouw

Ik vind mensen met een uitkering geen uitvreters. Er zijn zat mensen die niet kunnen werken, tijdelijk of permanent. En natuurlijk hebben die recht op eten/huur/wat dan ook. Maar als je kunt werken, en je woont toevallig op een plek waar geen werk is, snap ik niet dat je daar blijft. Of dat je vast houdt aan een maximale reistijd van een uur. Ik snap dat gewoon echt niet, dat je blijft hangen in een situatie waarin je niet je eigen broek ophoudt terwijl dat niet nodig is. Ik kan daar echt niet bij. Je wilt toch niet afhankelijk zijn als dat niet nodig is?

inaya

waarom reageer je niet op mijn posting maar wel op die van Sinbad's vrouw?
Vind je het niet een verarming van onze maatschappij en ons niveau van welvaart en delend vermogen als je iemand dwingt om te verhuizen?
Kan het zijn dat je met andere normen en waarden wat dat betreft bent opgevoed? Heb je al eens in een dergelijke positie verkeerd?
gr Angela

Inaya

We leven in een maatschappij waarin we via de belasting en verzekeringen zorg dragen voor elkaar. Het kan inderdaad zo zijn dat je de ene keer verzorgd wordt en de andere keer zorgt. Uiteraard vind ik ook dat je die zorg zo veel mogelijk moet proberen te beperken, maar er zijn grenzen. Nederland mag een klein land zijn, maar daarom is het nog niet zo dat je je overal maar thuis moet willen voelen. Daarnaast betekent een acute verhuizing ook dat je een huis uit de vrije sector moet huren, want sociale huurwoningen zijn schaars en dus pas na jaren beschikbaar. Een weekendhuwelijk is alleen te betalen als er een riant inkomen binnen komt, maar ook dat is niet zomaar te regelen.

Ongewild geen baan betekent in Nederland gelúkkig een uitkering, tenminste... zolang je ww-rechten hebt en niet de pech hebt om binnen de termijn waarin je dat recht hebt geen baan te kunnen vinden. WW krijg je omdat je gewerkt hebt en niet omdat je aan het profiteren was. Ik schat in dat de meeste mensen die werk hadden dat weer willen hebben.

Inaya

Vind je echt dat dat verwacht kan worden? Een studerende, nog thuiswonende zoon die afhankelijk is van het ov. Moet die de deur uitgeschopt worden, omdat papa naar de andere kant van het land moet verhuizen? Dochter, middelbare school, die eindelijk haar plekje heeft gevonden moet uit haar eindelijk veilige omgeving gesleurd worden, omdat papa 200 km verderop een baan kan krijgen?

200 km verderop woont ook vast iemand die die baan heel erg nodig heeft. Verwacht je dat een moeder ontslag neemt, omdat haar werk niet meer bereikbaar is vanuit een woonplaats veel verder weg. En hulpbehoevende ouders laat je achter, terwijl ze je zorg hard nodig hebben, omdat in de zorg overal op gekort wordt?

En is woongeluk niet heel belangrijk? Schiet je er iets mee op, als iemand van met een fijn sociaal leven, ergens opnieuw moet beginnen en daar niet kan aarden, omdat de cultuur in de nieuwe woonomgeving anders is. Kun je ziek van worden!

Ja, we zijn allemaal Nederlanders, maar toch is Groningen anders dan de Randstad en Limburgs klinkt anders dan Fries.

Verhuizen voor werk

Ik ben eigenlijk vooral verbaasd dat er mensen zijn die verhuizen niet als een realistische optie zien als je elders wel een baan kan krijgen en waar je nu woont niet. Eigenlijk al onze verhuizingen naar andere plaatsen (en zelfs landen) werden door dit soort pragmatische redenen ingegeven. Natuurlijk zullen er soms omstandigheden zijn waardoor je echt niet kan verhuizen. Maar met de basisgedachte dat je gaat verhuizen als je ergens anders wel een baan kan krijgen is niks mis.

En ik vind het ook geen verkeerde gedachte dat als je afhankelijk bent van een uitkering maar elders wel een baan kan krijgen dat je dan gaat. Sterker nog, ik zou zelf niet eens anders willen. Natuurlijk als ik echt niet zou kunnen verhuizen door de omstandigheden zou ik het niet doen maar ik zou er wel flink van balen. Ik zou nooit de voorkeur geven aan een uitkering als ik elders wel een baan kan krijgen mocht dat maar enigszins nodig zijn.

Het is zeker niet altijd makkelijk (geweest) maar een groot deel van onze huidige stabiele situatie heb ik zeer zeker te danken aan mijn bereidheid (onze bereidheid) om flexibel te zijn en te gaan waar er betere kansen waren voor ons.