Uitvaartverzekeringen

Flavia

Ik heb veel goede dingen gehoord over dat boek. Toch maar eens aanschaffen! ;-)

Kaaskopje OT

Ik ben een aantal weken volledig huisgebonden geweest en heb aan verschillende mensen duidelijk gemaakt dat de muren me tegemoet vlogen en dat ik het heel zwaar vond. Er is er één geweest die daar op reageerde. Ik ben al langere tijd aan het kwakkelen met mijn gezondheid waardoor ik bepaalde activiteiten die ik met anderen deelde al niet meer kon doen, dat werkt ook niet bepaald socialiserend. Uit het oog, uit het hart. Zo is het leven.

Maar ik wil er absoluut geen zielig draadje van maken! Net las jij denk ik liever in mogelijkheden. Ik ben hopelijk nog lang niet dood Binnenkort hoop ik met een intensief revalidatietraject te beginnen en op die manier weer wat meer onder de mensen te kunnen komen, meer te kunnen werken en weer activiteiten te kunnen doen en delen, daar kijk ik erg naar uit!

Sally

Het is je gegund dat het weer wat beter wordt!

Kapitaalverzekering

Ik zie bij Monuta dat een kapitaalverzekering duurder is. Je krijgt evenveel geld als wat de natura-variant waard is, maar je betaalt 3 euro meer. Ik denk dat het handiger is als ik voor de natura-verzekering kies, zeker als het om mijn eigen uitvaart gaat.

Logisch

Bij de natura variant bepalen zij waar het geld naar toe gaat, dan krijg je grootverbruikers korting die ze deels naar de klant doorberekenen. Maar de winst voor hun zal daar groter zijn dan bij een kapitaalverzekering.

Afscheid

De wijze waarop afscheid tot stand komt, is meer in belang voor de nabestaanden dan voor de overledene zelf. Het zijn de nabestaanden die de muziek horen en die een graf bezoeken en die de condoleances in ontvangst nemen. Het is hun herinnering aan de dag waarop ze afscheid namen.
Met die instelling heb ik het afscheid van mijn vader geregeld. Geen orgelmuziek maar wel mooie muziek van zijn favoriete dirigent, in pak met pullover omdat hij dat graag droeg. Zonder veel uitgenodigden omdat het als familie op een rijtje staan erg schijnheilig over kwam. Dat was mogelijk geheel tegen zijn zin geweest maar voor ons een beperken van de gespannen lading.
Ik hoefde ook geen poppekastkijkers. Maar het slechte gehoor en geestelijke achteruitgang van mijn moeder was, denk ik, de bepalende factor voor een klein gezelschap en een invulling zoals die tot stand is gekomen. Het was een goed afscheid, zonder zware wanklank.

Als je oud wordt, weet je niet hoe het afscheid tot stand komt. Je kan nu je wensen aangeven en hopen dat later iedereen kan/ wil komen. Hopen dat veel mensen een bakkie koffie komen doen. Maar dat heb je niet in de hand.

Mijn vriendin had de keuze geheel aan haar man over gelaten. Ze werd begraven omdat haar kinderen daar behoefte aan hadden. Ze was nog zo jong. Misschien had ze zelf liever gecremeerd willen worden. Misschien zou ze idd gecremeerd worden als ze 30jaar later overleden was en de kinderen een graf duur vonden.

Ik denk dat de nabestaanden uiteindelijk de stempel op het geheel drukken. Op hen moet je vertrouwen. Geloven dat het zo georganiseerd wordt dat zij het als een gedenkwaardige dag beleven en meenemen op die momenten dat ze je missen.

Ja, maar ontzorgen

door niet alleen een zak geld achter te laten, kan ook prettig zijn. ik weet dat vooral oudste dochter heel goed in staat is om de organisatie met de begrafenisondernemer te regelen, maar als man het moet doen is het fijn als hij gewoon kan aanhaken bij wat afgesproken is. Daar richt ik me dus maar op.

Maar dat is dan vreemd Flanagan

De nabestaanden bepalen hoe de uitvaart verloopt, maar de overledene betaalt.

In de meeste andere gevallen geldt 'wie bepaald, betaalt' dus als de nabestaanden veel toeters en bellen willen dan zou het in mijn ogen heel logisch zijn als zij ook die extra kosten dragen.
De overledene zou zorg moeten dragen dat het bedrag dat nodig is om de door hem/haar gewenste uitvaart uit te voeren aanwezig is, of door een verzekering of door op een andere manier voor 'vermogen' te zorgen. Dan is het ook wel handig dat dat wensenlijstje bekend is.

Zelf

Ik heb een document in mijn computer staan met wat ik wil.
Van muziek tot wat ik achterlaat tot donorcodicil, van kosten tot lijst van wat opgezegd moet worden of nog betaald, van wachtwoorden tot geheime doch verrassende plekjes in huis.

Af en toe pas ik iets aan en alles staat op een stickje. Mijn kinderen weten ervan en zo kost het geen extra moeite als de tijd daar is.

Wie leeft, bepaalt

Ik wil gecremeerd worden maar niet uitgestrooid. Man wilt begraven worden maar in een goedkoop mogelijk graf, dus in een algemeen graf. Ik vind het idee van algemeen graf niet fijn en hij vind het idee van een urn op de schoorsteen onprettig.
Als je eenmaal niet meer aan een overleg kan deelnemen, is het niet anders dan neerleggen bij de gevoelens van de nabestaanden want zij moeten er mee dealen.

De duurdere grafsteen van mijn vader ging idd van de erfenis af. Maar het was in lijn met onze gevoelens, als nabestaanden. En als mijn man op een gegeven moment verkiest de urn uit te strooien, desnoods over zee, dan is dat aan hem. Net zo als het aan mij is om hem een eigen graf te geven.

Tsja

Wat mij betreft word ik gecremeerd en doen ze iets met de as. Uitstrooien op een mooie berg, of in het bos of...
Maar eigenlijk boeit het me niet. Ik merk er toch niets meer van. Ik wil graag dat er met m’n lichaam iets gebeurt waar m’n geliefden zich het best bij voelen, en als zij liever een plekje op de plaatselijke begraafplaats voor me zoeken is dat helemaal prima.

Oh, en ik heb geen uitvaartverzekering. Wel spaargeld.

Nabestaanden moeten er mee dealen

Daar ben ik het in grote mate mee eens, maar dat kun je bij leven toch ook al overeenstemmen? Zoveel mogelijk dan. Het is best jammer als je pas bij het regelen van alles tot de conclusie komt dat je eigenlijk helemaal niet weet wat X mooi vond van muziek, of qua sfeer.

Phryne

Ik zie je opmerking over dat het bij 40 jaar 8-10 euro kost, ik ben een stukje ouder ). Wat dan wel weer erg complimenteus voelde, is dat ik vorige week stomverbaasd werd aangekeken toen ik mijn leeftijd noemde. "Neeeee.... ik had hooguit 48-50 jaar gedacht!" Ik heb uiteraard meteen contact met de advocaat van Emiel Ratelband gezocht ).

ruim voldoende

Een door mijn ouders afgesloten en inmiddels afgeloste polis van € 3.500,-.

Daarnaast jarenlang via een Islamitische Stichting een "verzekering" gehad. Premie hiervan is € 60,- per jaar voor volwassenen en kinderen tot 21 jaar.
Verzorgd het vervoer vanaf de sterfplaats (zh / thuis) of mortuarium naar de wassingplaats, de rituele wassing, vervoer kist naar de dienstplek in NL, de vlucht naar Turkije (als je in NL niet begraven wil worden), 1 ticket voor een begeleider, het vervoer van de kist van het vliegveld naar stad/dorp waar de begrafenis plaats vindt. Dat kan om honderden kilometers gaan.

Tot mijn jongste 21 was heb ik deze "verzekering" bij de stichting aangehouden. Daarna de keuze aan mijn kinderen gelaten wat zij willen. Op dit moment zijn zij beiden nog deelnemer van deze stichting. Hoewel zij beiden niks met de Islam hebben, maar het is meer voor hun vader.

Als afvallige heb ik niks meer met deze stichting en heb daarom een jaar of tien geleden nog een verzekering voor mij zelf afgesloten. Wil mijn nabestaanden niet opzadelen met de kosten van mijn uitvaart. De uitvaart van mijn moeder was 15 jaar geleden ca. € 5.000,-.Het uit te keren bedrag is € 5.575. Looptijd 20 jaar, betaalde premie na 20 jaar € 2.875.
Totaal zal er € 9.075 uitgekeerd worden bij mijn overlijden.

Ik heb geen draaiboek klaar liggen hoe ik zou willen dat mijn uitvaart er uit zal zien. Ik heb alleen de wens om gecremeerd te worden.

Ze weten dat ik gek op water ben. Maar of ze mijn as in de zee willen strooien dat weet ik niet. Het, door de uitvaartondernemer geregelde, kleine vissersbootje waarop we met veel windkracht en regen zaten om mijn moeders as te verstrooien zijn ze nooit vergeten

Ik moest spontaan lachen bij het beeld van het bootje op de woeste baren . Ach, dat lijkt mij ook wel wat. Man werd in het verleden gek van mijn liefde voor bootjes. Uitstrooien vanuit een bootje zou dus best een logische wens zijn, hihi.

wind en as

"Het, door de uitvaartondernemer geregelde, kleine vissersbootje waarop we met veel windkracht en regen zaten om mijn moeders as te verstrooien zijn ze nooit vergeten :)"

De combinatie straffe wind en as lijkt me ook geen gelukkige. Zie ook die scène in The Big Lebowski (niet op een boot, maar toch...

Groeten,

Temet

Haha Temet

Ik als beelddenker zag dat ook al voor me :-)

Uitstrooien

Ik zie door het uitstrooiverhaal opeens een voordeel van cremeren. Mijn dochters vinden het vast geen straf om ergens na mijn overlijden naar mijn geboorteland af te reizen. Helaas (deels) op eigen kosten (waarschijnlijk), maar toch... Dat zou ik wel een mooi idee vinden om daar uitgestrooid te worden. Terug naar mijn begin. Als een urn een probleem is voor de vliegmaatschappij, je weet maar nooit, dan proppen ze mij maar in een boterhamzakje in een toilettas of zo. Hmm... zo kom je nog eens op ideeën .

Illegaal

Een vriendin van mij heeft haar moeder uitgestrooid in het buitenland, in een meegesmokkelde urn. Volgens mij is dat niet verboden maar in sommige landen mag je as niet zomaar overal uitstrooien. Haar moeder had een favoriete berg, en daar ligt ze nu.

Phryne

Dat is mooi. Ook voor nabestaanden kan het volgen van zo'n wens een fijn gevoel geven.

Niet stiekem...

Gewoon even een belletje naar de vliegtuigmaatschappij. Ja, as mag mee aan boord maar er zijn wel wat regels aan verbonden. Geen lastige regels overigens.
In een boterhamzakje in de toilettas gaat hem niet worden. Zonde als je tickets hebt geboekt en het zakje blijft achter. Heb je de restanten wel eens gezien na een crematie? Is behoorlijk wat as.

Regels van uitstrooien in je geboorteland kan je ook opzoeken Kaaskopje. Ik vind het ook mooi symbolisch, uitstrooien op een bijzondere plek voor de overledene. En het hoeft niet direct, de reis kan rustig worden gepland.

Delven

Op YouTube net een filmpje gezien over graf delven.
‘Je zal er maar werken, Emma graaft lijken op.’

Op respectvolle manier wordt het grafdelven vertoond en uitgelegd. De stoffelijke resten, maar ook zaken als bv een kunstgebit, worden verzameld en naar de verzamelaars gebracht.

Ik vond het leerzaam, juist omdat dit delven altijd uit het zicht van mensen wordt uitgevoerd en je er geen voorstelling van hebt. Zo kan je fantasie op hol slaan. Maar die zelf gevormde beeldvorming, heeft wel invloed op je keuze.
Ik koos voor cremeren omdat ik niet 10 jaar later met een graafmachine opgegraven wilde worden, als een hoop aarde. Ik kies nog steeds voor cremeren, maar heb minder moeite met het delven, als onderdeel van begraven zijn.

As verstooien

Ik heb gemengde gevoelens tav het verstrooien van as “ergens”

Zelf heb ik ook altijd geroepen, “Sinbad, ik verstrooi jouw as ergens waar je het geweldig vond en waar we bijzondere herinneringen aan hebben”.

Die mening was ik tot 4 maanden geleden nog toegedaan, totdat ik bij het hond uitlaten “spontaan” een rouwmonumentje tegen kwam waarbij 2 kg as lag..... Langs het wandelpad waar iedereen langs komt om de hond uit te laten.

En weet je? Het irriteert mij wezenloos, een bult as dat daar zomaar ligt, met rode waxinekaarshoudertjes en een gelamineerde brief van een (klein)kind.

Kortom, ik weet nog niet wat ik ooit met Sinbad ga doen. Voorlopig ga ik nog maar even door met een poosje liefhebben en koesteren. Mocht ik ooit voor die sloot staan, dan spring ik dan wel

Monumentje.

Met gelamineerde tekeningen, frutsels en plastic kaarsjes....en een bult as?

Nee, dat vind ik ook niks. Maak dan maar thuis je eigen monumentje op de schoorsteenmantel, mét foto. Ook daar heb ik niets mee, maar dat hoeft ook niet.
Even netjes navragen waar de as uitgestrooid mag worden lijkt mij prettiger, straks waait het in het wasgoed van de buurvrouw.

mooi artikel over as uitstrooien

In het kader van de gedachten over het uitstrooien van as, is het volgende artikel wel interessant om te lezen. Met name de laatste 'tip' is wel goed om bij stil te staan, is mijn ervaring.
https://modernloss.com/will-bones/?fbclid=IwAR0sSGzorFHhFzMFFL3_yPgfcD2AJYeXSe5YC-n0M7TvvI_b0Rx_V80sD_0