Straatspeeldag lijkt wel vreetfeest...

Vierdaagse

Ik heb het met de vierdaagse. Het gaat niet meer om het lopen en samenzijn (dat klinkt wel erg seventies), maar om de vreterij. Ik doe er niet aan mee. Vrienden lachen omdat ik dochter een zak worteltjes meegaf om te trakteren, ik kan het niet nalaten, just to make a statement. En dochter vindt het ook lekker hoor. Maar inderdaad, het lijkt wel alsof ze vier weken door Siberie moeten trekken, zoveel voedsel gaat ermee. Bij de sportclub gaat de zak twiksen open als ze een goede wedstrijd hebben gespeeld. Hoezo verkeerde links omprenten. Ik baal daarvan. Maar ik zal ook wel een zeurpiet zijn.

Omprenten =inprenten

Dus..

Haha ella o.t.

Oh Ella, ik dacht dat je ook zo'n nieuwe term gebruikte, ergens hier op het forum gaat het namelijk over 'omdenken'...dus ik dacht dat 'omprenten' er ook een was

Ik heb er nog eens over nagedacht en inderdaad, dat vele eten is inderdaad eigenlijk onzin, alhoewel ik in het begin van het draadje schreef dat ik een straatspeel dag ook zo zou organiseren vermoedelijk, kom ik hierop terug. Ik haal twee dingen door elkaar, had zelf zo'n straatfeest in gedachten (met bbq en buren en tuinsets i.d.d.) maar dat hoort inderdaad niet thuis op een straatspeeldag. Nu wonen wij in een rustige straat met tolerante buren, maar als je dat niet hebt, of je straat is te druk en te vol, dan is het wel eens leuk om de hele straat af te kunnen zetten, auto's ergens anders te zetten en de kinderen lekker vrijuit laten spelen (dus geen buren op de straat op tuinstoelen) maar ze lekker laten voetballen, krijten op straat e.d. (maar wij hebben de luxe dat dat hier nu ook kan)

Het is me met de avondvierdaagse ook opgevallen dat het altijd om het eten gaat lijkt het. Nergens voor nodig en hier kregen ze ook maar een kleinigheidje mee. Maar je ziet het ook op school, het 10 uurtje, allemaal een voorverpakt koekje (en ik kocht dit ook voor mijn kinderen hoor, allebei een kapitein koek kregen ze mee en een pakje wicky) Terwijl ik zelf vroeger op school nooit wat meenam (of meekreeg) en toen had 90% niets mee voor in het speelkwartier. 
Nu zie je het toch ook in de supermarkt, allemaal per stuk, of per twee verpakte koekjes, alles is gemaakt op handig meenemen. Er zijn veel meer eetmomenten op een dag mogelijk gemaakt op die manier. En het wordt je ook heel makkelijk gemaakt door die verpakkinkjes, het brengt je op een idee. (oh kan ik makkelijk meenemen naar de speeltuin o.i.d.) Nu heb ik magere latten van kinderen, dus hoef niet perse op de inname van eten te letten, maar het is een vreemde tendens die de mensen wordt aangepraat door de commercie. Je hoeft er natuurlijk niet in mee te gaan, maar je kinderen willen ook wat de anderen doen natuurlijk. (zeker op een wat jongere leeftijd). Toch denk ik dat je met je kinderen dit best kan bespreken, geef je mening over wat jij vind van al dat vele eten en ik denk dat het ook een fase is bij kinderen en dat je ze best veel over eten en hoeveelheden kan leren.
Mijn kinderen zijn inmiddels wat ouder (15 en 17) en wij hadden bijvoorbeeld zelden snoep in huis. Zodra we dat namelijk hadden bleven mijn kinderen om de 5 minuten om een snoepje vragen, tot het op was. Dus op een gegeven moment (er was eens snoep in huis, waarschijnlijk van een verjaardag, of iemand had het voor me meegebracht) heb ik het ze allemaal in een keer laten opeten. Hup klaar met dat gezeur. En dat beviel me zo goed, ik hoefde alleen maar een keer te zeggen 'het is op' en ik kocht het gewoon niet meer. En toen was het gezeur ook meteen over. Nu zijn de kinderen dus ouder en ze eten zelden tot nooit snoep. Soms komt zoon eens met zo'n chocoladereepje van de euroshopper thuis en dan blijft de helft nog weken liggen. (tot ik het maar eens weggooi) en dochter taalt al helemaal niet naar snoep. Dus misschien is de drang naar zoet echt iets voor hele jonge kinderen en ebt het weg? Ik hou zelf ook helemaal niet van snoep en chocolade eigenlijk ook niet, ja een klein stukje vind ik nog wel lekker maar dan ben ik er wel weer klaar mee. Geen chocolade letters voor ons dus, (of die hele kleintjes dan) want die krijgen we niet op. (maar goed, hartige hapjes, dat zijn onze zondes hoor, dus het is gewoon een kwestie van andere smaak hebben)

Schoolreis, sportdag, citotoets...

Kennelijk ben je tegenwoordig ook al zielig als je een citotoets doet, of zelfs bij de entreetoets, want dan mag je ook allemaal snoep meenemen. En wat schoolreisjes, sportdagen, vierdaagse enz betreft: daar verbaas ik me altijd over het feit dat je als kind blijkbaar moet kunnen uitdelen. Je krijgt genoeg snoep mee om aan elk kind in de klas iets te kunnen geven. Dus als er 25 kinderen in de klas zitten, krijg je van ieder kind iets en eten alle kinderen dus 25 uitgedeelde dingetjes.
Je lijkt meteen een zure zeurpiet die zijn/haar kinderen niets gunt als je er zoiets van zegt ("jouw kinderen zijn toch hartstikke dun! Wat geeft dat nou!"), maar ik vind het zwaar overdreven. 'tuurlijk, een snoepje is prima, maar niet alle kinderen hoeven de hele klas te trakteren.

Vroeger

Als wij vroeger buiten speelden gingen we ook altijd bij alle moeders langs voor limonade, snoep en ijs. Ik heb juist het idee dat ouders daar nu veel bewuster mee om gaan. Jongste krijgt regelmatig alleen maar fruit als ze ergens gaat spelen.

Dat hoefde ik vroeger niet te proberen... Als onze moeders (ook die van mijn buurkinderen en vriendjes) er lucht van kregen dat we aan het bedelen waren, konden we een paar dagen binnenblijven!

Genista

Daarom was het bij ons de kunst om bij de juiste mensen te bedelen. Geloof me, daarvan hadden wij als kind een redelijk goed overzicht.
n@nny

Gewoonte

Voor ons is het gewoon dat je een bidon water meeneemt voor een schoolreisje of sportdag. En een appel als tussendoortje. Of een stuk komkommer, paar worteltjes bij de overblijftrommel. Ik geloof niet dat mijn kinderen zich zielig voelen.Ik vind het in ieder geval belangrijk om ze dat mee te geven. Als ze later als ze gaan studeren op de hoek van de straat om 23.00 uur een patatje oorlog gaan halen, tsja, dan heb ik in ieder geval mn best gedaan. Hun latere keuzes , daar heb ik geen invloed op.

Ella

Er is op zich niks tegen water, worteltjes en een appel, maar zo bescheiden hadden wij het 40, bijna 45 jaar geleden ook niet hoor. Bij een schoolreisje kreeg ik kadetjes en een krentenbol mee, frisdrank in een puntkartonnetje en een zakje snoep, wat nu oudhollands snoep heet. Peertjes of framboosjes bijvoorbeeld. Speciaal brood en een (ongezond) extraatje is dus niet uniek voor deze tijd.
Ik blijf mij een beetje verzetten tegen de toon 'het wordt ons aangedaan'. Is het dan zo slecht gesteld met de gemiddelde ruggegraat in Nederland of andere landen?

Maar verder wel meedoen

Los van dat eten, zou ik wel gewoon min of meer gezellig mee doen, die ene keer. Niet dat ik er zo van houd, die buren dingen e.d. Maar ik dwing mezelf (en man, want die wil zeker niet uit zichzelf) om dat toch 1x per jaar te doen. Dus niet naar alles wat georganiseerd wordt (niet het stratentoernooi, wel de buurtbarbeque), maar wel wat. Want we kiezen er bewust voor in een dorp te wonen en in een buurt met veel kinderen en veel onderlinge contacten. Omdat we dat liever hebben dan anonimiteit en niks om buren geven. Dan moet je er dus ook wat in investeren, zelf. Als iedereen met een boek op de bank ging zitten bleef er niet veel contact, dorpsleven en burenhulp over.
Het is net zoiets als de familieverjaardagen bij schoonouders. Niet leuk, niet ons ding, maar we brengen het op omdat het voor hen belangrijk is en het maar 2x per jaar is.