Slonzen op het schoolplein

Berber

Amen. Dat geverwonder is aan mij ook niet besteed, en als ik me wil ergeren, dan doe ik dat gewoon. Maar die (voor)oordelen, daar baal ik wel eens van. Kennelijk doet de warmte mijn koude kleren geen goed, want meestal hou ik me wijselijk buiten dit soort draadjes ;-)

Haha

Te geitenwollensokkerig?:-) Het ligt ook niet meteen bij mij op het puntje van mijn tong, maar ik bedoel er mee dat oordelen een vorm van verwonderen is en dat heeft een mens in zeker opzicht nodig om zijn eigen positie te kunnen bepalen. Zo werkt dat nu eenmaal. Heel menselijk. Maar inderdaad, dat hoef je niet altijd maar hardop te zeggen.

Narcisme van het kleine verschil

Ik heb dit 'oordelen' fenomeen eens een keer uit horen leggen, als het 'narcisme van het kleine verschil' (term van Freud?). Juist als mensen erg op je lijken, ga je zoeken naar kleine afwijkingen, kleine dingen die ze anders doen. Om je van die mensen te onderscheiden. Om aan jezelf te bevestigen dat je 'anders' bent, een individu, dat zijn eigen keuzes maakt. Bijv: 'Heb je die nieuwe auto van de buren gezien, dan snap je niet he, hoe kunnen ze nu net die kleur nemen?'

Enne, ik doe het ook, volgens mij doen we het allemaal. Ik heb een oom, die zegt dan altijd: 'Ach het is menselijk om dat te doen, maar dan hoeven we het toch nog niet te stimuleren?'

Hoi hoi hoi

Ik ben een verzorgde dame! Behalve mijn haren dan, die leiden een wild bestaan. In de oorspronkelijke kleur zonder grijs, dat weer wel.
Serieus, zolang ik niet in spijkergoed, capri's, panterprinten en verantwoord schoeisel hoef, zal het mij boeien wat een ander draagt. Het is zo situatie-afhankelijk of ik een verzorgde vrouw of een rommelige nerd ben, dat zal voor andere mensen niet anders zijn.

Rommelige nerd ben ik als ik de secretaressepool bezoek. Echt niet dat zij een lange katoenen trui dragen zonder shawl of ketting om de nekpartij. Geen sandalen met hak, gesloten pumps moeten het zijn.

Maar vandaag in deze draad ben ik een keurige vrouw. Het leven is geweldig

Ook slons

Als ik het zo lees denk ik dat je mij op het schoolplein een slons vindt. Ik kleed me ook niet om als ik naar het schoolplein, of bijvoorbeeld de supermarkt moet; te veel moeite en tijdverlies. Meestal loop ik rond in mijn werkkleding en dat is: een oude spijkerbroek- soms net iets te strak zodat je misschien een vetrolletje over de rand ziet, of te groot dus bij bukken risico op bouwvakkersdecoleté- met een oud shirt dus vlekken erin en afgetrapte schoenen. Ik ben beeldhouwer dus daarom sta ik niet in mijn goeie goed beelden te hakken. Soms sta ik behoorlijk te zweten en als ik het heel erg druk heb ga ik tijden niet naar de kapper, erger nog: soms knip ik mijn pony er zelf snel af als ik er te veel last van heb. Ik sta dus in onflatteuze kleren, met raar haar, ogenschijnlijk vies op het schoolplein. Eerder naar huis gaan, me douchen en nette kleren aan doen zou me een uur tijd kosten, maar die besteed ik liever in mijn atelier. Met een boel ouders van school heb ik goed contact en ik weet zeker dat die me niet be/veroordelen. Voor de goeie orde: ik douche me vaak twee keer per dag: 'smorgens én 'savonds om alle vuil weer weg te krijgen, dus schoon en verzorgt ben ik echt wel al lijkt dat misschien voor de oppervlakkige toeschouwer niet zo. ;-)

ps, áls ik dan wel weer eens naar de kapper ben geweest krijg ik meteen ook heel veel complimentjes, misschien omdat het verschil altijd zo groot is. En als ik in een hippe outfit mooi gemaakt naar een opening moet of zo- want ik kan er heel netjes en hip uit zien- dan krijg ik ook veel complimenten van mensen die me alleen als 'slons' kennen. Eigenlijk zou je juist jezelf vaker als slons aan de wereld moeten laten zien bedenk ik me, veel leuker ;-)

Net liep ik met

mijn man naar de winkel en toen zei ik 'waar gáát het eigenlijk over?! Het is het schoolplein maar.'
Het is toch geen uitstapje of een visite of officieel bezoek ergens aan? Wat mij betreft doffen mensen zich pas ná het schoolplein op, als ze dan wel ergens heen moeten.

Oordelen is niet veroordelen

Als iemand in zijn joggingbroek naar het officiele afscheid van groep 8 komt, waar alle leekrachten op hun paasbest verschijnen en de kinderen veel moeite hebben gedaan om er feestelijk uit te zien, vind ik die iemand een slons.
Maar daarmee zeg ik toch niet dat diegene niet AARDIG kan zijn? Hij (of zij) mag nog steeds naar binnen bij de afscheidsmusical hoor, krijgt koffie van me (met een koekje), en bij de pauze een frisje of een biertje. Gezellig, leuk, lief, vol humor. Maar wel een slons.

Gonniegans en knurf, waar maken jullie in ***naam jullie druk om

Wat is jouw definitie van slons? En als ik iemand op het schoolplein (wat voor mij alweer een aantal jaren geleden is) een slons vind, dan is dat toch haar of zijn probleem? Dat moet men toch zelf weten? Om de bewoordingen van Rode Vulpeninkt te gebruiken: waarom zou je iemand met een warhoofd, okselnesten, slobbertruien en -broeken (joggingbroeken), afgetrapte gympen en afgebladderde nagels als slons beoordelen? En dan wat nog? Wat heb je daarmee te maken? Moeten mensen zich naar jouw maatstaven kleden (dus niet volgens jouw definitie Slons) anders zijn ze waardeloos? Ja, dat proef ik uit jouw berichtjes. Je ziet er niet uit, dus ik zal je niet accepteren, want je bent een slons, BAH!
Op het schoolplein, maar ook in de supermarkt, in het park en op straat ontmoet je eenmaal verschillende mensen met verschillende achtergronden. Die mensen kunnen dik, dun, klein, groot, zonder benen, zonder armen, zwart, rood, wit, groen, en voor mijn part pimpelpaars zijn. Ze kunnen kleding dragen die totaal niet bij elkaar passen. Ze kunnen teenslippers dragen of een gebit waar er een aantal tanden ontbreken. Vele mensen vinden kleding, haardracht en make up niet belangrijk, het gaat erom wat daarachter zit. Dat maakt de wereld juist interessant, zeker als je door dat uiterlijk, wat volgens jou niet eruit ziet heen durft te kijken en de mens daarachter durft te zien! En laat hem of haar in jouw ogen een slons wezen. Wat is eigenlijk jouw probleem???? Dat jij gekapt en wel over straat gaat is prachtig, maar laat iedereen in zijn of haar waarde.

Jammer monique d

'Moeten mensen zich naar jouw maatstaven kleden (dus niet volgens jouw definitie Slons) anders zijn ze waardeloos? Ja, dat proef ik uit jouw berichtjes.'

Misshcien moet je eerst eens leren lezen.

Tussen de regels door..

..merk ik dat je niet voor 100% iemand accepteert die volgens JOUW maatstaven als een slons eruit ziet.
Dat is wat mij eigenlijk boos maakt. Maar ja, dat is de kortzichtigheid van de mens in het algemeen. Dat noemen wij vooroordelen.

Knurf

Ik vind het nogal een verschil of een ouder naar de musical van groep 8 gaat of dat die ouder kind even naar school brengt. Alleen al uit respect voor de kinderen van groep 8, de onderwijzers e.d. vind ik dat je er niet in trainingspak heen hoort te gaan. Maar het schoolplein in het algemeen is geen uitstapje (ook al lijken sommigen dat wel zo te zien) of verzamelplaats voor zakelijk netwerken, dus trainingspak, werkpak, korte broek, slobbertrui... het is een momentopname. Wie weet ziet die persoon er buiten dat moment wel heel verzorgd uit.

Ik beken :-)

Ook ik ben maar een mens, en ik kom nog maar zelden op schoolpleinen maar natuurlijk zie ik ook wel eens dingen waarbij ik denk: "Wat een uitgroei, 'n pakkie verf kost maar 5 euro bij de voordeelwinkel/waarom moet ze nou in kleding over straat waarmee ik mijn huis niet eens uit durf te komen/was schoon en heel uitverkocht bij het Leger des Heils?" Om maar eens wat domme voorbeelden te noemen die echt wel eens door mijn hoofd schieten want ook ik ben maar een mens ;-)
Maar...
Ik peins er niet over om een topic ergens te beginnen met als tekst "ik verbaas (of verwonder,of erger) me telkens weer..."
Want gedachten zijn vrij, en ik zal er best wel eens met mijn vriendinnen over praten, maar het gaat mij te ver om zoiets op een openbaar forum uit te spreken (en geloof me, ik heb ook mijn vooroordelen, echt wel!). En waarom? Omdat ik niet het recht heb om zo te oordelen over anderen. Niet over die verlopen vrouw in die oude kleding, die misschien wel zoveel ellende aan haar hoofd heeft dat "een net uiterlijk" wel het laatste is waar ze zich druk over maakt. Niet over die teenslippers (net weer 2 paar gekocht, hahaha) of over die capribroek. Ook niet over die tiptop geklede dame (al is het nog zo'n manipulatieve bitch met haar queenbee-gedrag).

En ook niet wáár dat gebeurt. Als ik een officieel gesprek heb kleed ik me netjes aan, met een vleug make-up (wat ik verder zelden gebruik) en wat gepaste bling, maar als iemand liever zoiets doet op gympen, in jeans en een adidas jasje, mag ik daar natuurlijk van alles over denken. Idem dito m.b.t. iemand die half verloederd over straat loopt, of iemand die te opzichtig gekleed op een begrafenis komt, de opgetutte Queen Bee op het schoolplein of de vrouw die er tegenover woonde en elke dag in badjas haar kind de straat over hielp (en ik benijdde haar stieken want ik ben niet zo'n ochtendmens) maar ik ga daar echt geen openbare discussie over opstarten, zelfs niet met verzachtende smilies of excuses als "ik zie er ook niet altijd tiptop uit, hoor".
Want wees eerlijk... Het is gewoon roddelen en oordelen, en waarom doen we dat? Om ons zelf beter te voelen. Kijk háár eens, hahaha, bah, jakkes, nee, ik ben niet perfect maar ik ben niet zó fout!
En dat is menselijk, ik doe het net zo hard en zeg in gezelschap ook wel eens zoiets, maar er is een grens. En heel eerlijk gezegd vind ik het bespreken van het uiterlijk van anderen op een openbaar internetforum een beetje te ver gaan...
Just my 2 centjes ;-)

Oordeel je niet?

Echt niet? Je constateert dus allen maar dat er mensen zijn die ' in de bloei van hun leven zijn en zichzelf een beetje verwaarlozen". Nou, fijn dan dat je ons er even op wijst.

Gonnie

Het is ook zonde. En er zit altijd een reden achter. En ik denk dat die reden nooit leuk is. Dat het eerder een reden is waardoor je je misschien wel zorgen moet gaan maken over die persoon.

Wat jij "de bloei van je leven" noemt, is voor een ander misschien wel de ellendigste tijd uit haar leven. Ik denk dan bijvoorbeeld aan depressie, enorme zorgen waardoor je persoonlijke verzorging er niet meer toe doet omdat dat op jouw schaal van belangrijkheid van 1 tot 10 een krappe 1/2 scoort.

Gelukkig heb ik zelf nog nooit zo diep gezeten. Maar ik heb ze wel gekend. Ken momenteel ook zo iemand die zo diep zit (een man, in dit geval - de vader van mijn kinderen om precies te zijn). Vuile vlekkerige kleding, kapot (knopen, brandgaatjes van de sigaretten), ongeschoren, vies, vettig (qua huid). Maar ik weiger het "slonzig" te noemen. Eerder zorgwekkend. Vooral omdat mijn kinderen daar ook heen moeten (ik zeg met opzet "moeten"). En ik hem steeds verder weg zie zakken en alleen maar kan vermoeden (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) wat er speelt. En dat is hoogstwaarschijnlijk niet veel moois...

Een mens moet oppassen met woorden als altijd, iedereen, nooit en niemand, maar ik denk dat achter iedereen die er zo bij zit altijd wel een heel lastig verhaal zit.

En het lastigste is: wij kunnen dat meestal niet veranderen.

Wat mij betreft

is er wel een verschil tussen individuele mensen die wat eenvoudiger (is dit minder veroordelend dan het woord slonzig?) gekleed gaan op al die momenten waar hierboven over gesproken wordt en het feit dat we als Nederlanders wijd en zijt bekend zijn om dit fenomeen. Ik bedoel, voor allerlei afzonderlijke mensen kan ik wel bedenken waarom ze er eenvoudiger bijlopen dan anderen. Maar het feit dat we als Nederlandse vrouwen gezien worden als slecht gekleed is natuurlijk niet te verklaren uit al die individuele verschillen. Die zijn er ook in Frankrijk, Italië, Rusland enzovoorts.
Aagje

Helemaal eens aagje

Het leukste zijn wel Nederlandse bruiloften. Ik zie ze weleens lopen, bruid in prachtige jurk, bruidegom in pak. Een aantal gasten in mooie feestelijke kleding, maar ook: spijkerrokjes, platte schoenen, zomerjurkjes, broeken. En dan gewone zakelijke tasjes.... Dat vind ik altijd erg jammer.

Nou gonnie

Lees je eigen openingspost even? Je stelt toch duidelijk dat je je weliswaar makkelijk kleedt, maar wel van het soort makkelijk dat enigszins modieus en representatief is...dat gaat dus niet over vieze nagels.

En er als een halve man uitzien mag ook niet...er zijn nu eenmaal vrouwen die er zo uitzien, en dat wordt er echt niet beter op met rode lippen en een kek hakje, want daar kunnen ze niet op lopen.

Liora

Dus een leuke zomerjurk mag niet naar een bruiloft?

De hak...

Liora noemt terloops de platte schoenen.

Honderd jaar geleden vochten onze voorouders met succes tegen het korset. Een korset MOEST. Wie geen korset droeg, was slonzig, zag eruit als een man, kortom: blergh!
Het heeft heel veel strijd gekost om die korsetten, die ook nog niet zo goed voor je gezondheid waren, uit het modebeeld te krijgen.

Honderd jaar later worden vrouwen gedwongen tot De Hak. En niet een hakje, nee, echt, een hák. Van 5+ centimeter.

Vrouwen verbijten pijn omdat ze De Hak nodig vinden. Net zoals hun overgrootmoeders het ongemak van het korset verbeten omdat dat ding ook nodig zou zijn.

En als iemand dat dan in zijn vrije tijd wil dragen, prima, maar het is een must geworden. Op feestjes, partijen en bruiloften. Meerdere bazen verplichten vrouwelijk personeel op flinke (5+ cm) hakken de hele dag op beurzen e.d. rond te lopen en wij moderne vrouwen vinden dat normaal. Al barsten onze voeten van de pijn. Die hak is het korset van de 21e eeuw.

Ik draag hakken van hoogstens enkele centimeters, hogere hakken weiger ik omdat ik normaal wil lopen en geen pijn wil hebben. Op feestjes wil ik er wel een centimetertje bij doen, maar het moet beloopbaar blijven. Ik heb al vaker gehoord dat ik hogere hakken zou moeten nemen. Sorry, mensen, alleen als er een rollator bij wordt geleverd ;-)
Maar er zijn ook vrouwen voor wie zelfs een bescheiden hak teveel is. Niet iedereen heeft makkelijke voeten Maar zelfs dan zijn er heel leuke schoenen te vinden. Zonder hak.

Mezelf verzorgen vind ik een must, en hoewel ik niet vies ben van de joggingbroek en de (ook witte) legging, weet ik dat je voor bijvoorbeeld bruiloften gewoon wat extra moeite moet doen. Niet zomaar wat uit de kast trekken, maar iets extra's aan je uiterlijk doen. Even extra die krultang in je haar en wat meer moeite besteden aan je make-up bijvoorbeeld. Dat doet, letterlijk, geen pijn.

Maar hakken, nee, daar trek ik echt de grens. Ik weiger ze, ik probeer het niet eens meer. Moeite doen om er een beetje leuk uit te zien vind ik absoluut geen probleem. Zelfs met een kleine beurs is het mogelijk om in ieder geval één feestsetje in de kast te hebben hangen of desnoods te lenen van een vriendin met dezelfde maat. Maar als moeite doen verandert in ongemak en zelfs pijn, haak ik af.

Wie dat wél wil, al dan niet met pijn en ongemak: dóen! Want het staat mooi, eerlijk is eerlijk! Maar om het anderen ook te verplichten en anders weg te zetten als "slons" vind ik echt te ver gaan.

Dat deden ze 100 jaar geleden ook als je weigerde een korset te dragen. Tegenwoordig lachen we om die modefratsen van onze voorouders, een korsét, jezelf met geweld in een rare vorm persen, wat achterlijk, hoe haalden ze het in hun hoofd! Maar ondertussen zijn er wel vrouwen die lijden onder de terreur van de hak ;-)

De hak, helemaal mee eens. Dwangding. Doet mij ook altijd denken aan dat inwikkelen van voeten dat ze vroeger in China deden.

Puberma :-)

Inderdaad

De moderne lotusvoetjes

En wie er wel graag op wil lopen: vooral niet laten

Maar het gaat me te ver als een kledingstuk dat veel vrouwen gewoon pijn en last bezorgt zo wordt opgedrongen onder het mom van "je bent ander een slons" en dat er nog steeds bazen zijn die hun vrouwelijk personeel verplichten die dingen te dragen.

Nou liora

Een platte schoen vind ik echt niet op voorhand niet feestelijk of zelfs slonzig, hoor. Hetzelfde is dat voor mij niet alle spijkergoed over een kam geschoren kan worden.
Aan de andere kant: ik kom niet meer zo vaak op bruiloften, maar daar heb je wel een punt. Daar zag ik wel eens mensen in kleding die niet alleen eenvoudig was (vind ik overigens geen probleem), maar dat het niet schoon of niet heel is vind ik wel wat. Mijn man en ik zijn trouwens zelf wel eens totaal underdressed op een bruiloft gekomen, omdat we begrepen hadden dat het kledingvoorschrift 'zeer casual' was. Dachten dat we zo voldeden aan de wens van het bruidspaar. Maar het bruidspaar zelf en De rest van de (naaste) naaste familie had zich daarvan niets aangetrokken en kwam zeer opgedoft. Behalve wij. Erg opgelaten voelden we ons, want we deden het echt niet expres.
Aagje