school is er om de kinderen dom te maken!

Jouw tekst: "Maar je hebt het grootste woord over iets waar je helemaal niks van af weet.
Dat is pas echt dom, nietwaar?"

En wat weet JIJ er dan vanaf? Dat heb je nog niet echt uitgelegd... Wat is de bedoeling? Thuisonderwijs? Prima hoor, als ouders de tijd én genoeg kennis/intelligentie hebben. En wat als ouders daar geen zin in hebben (of geen tijd, of geen kennis)? Ben je dan als kind aan de Goden (ouders) overgeleverd?

Leg eerst eens uit hoe jij dat nou concreet ziet, ipv alleen te blazen.

Onzin

Pindar/Duh kraait al jaren dit soort ongenuanceerde en ongefundeerde onzin uit op verschillende discussiefora. Je kan hem/haar het beste negeren en er niet op in gaan want tot een zinnige discussie komt het toch niet.
http://www.mysterie-wetenschapsforum.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=65&t=10417

De omgekeerde wereld

Hier in het egalitaire Nederland wil succes binnen het onderwijsstelsel nog wel eens prikkelen tot hoon i.p.v. respect. Al helemaal sinds het financiële establishment er de toon wil aangeven, liever dan het bestuur van het land over te laten aan een bredere elite of - beter nog - het Nederlandse volk in het algemeen.

In plaats van de ander een gelijke te maken aan zichzelf, tracht men deze dan met alle soorten van genoegen (vooral ook sadisme) gelijk te maken aan niets minder dan ... de grond. Je zou zo naïef kunnen zijn om te denken, dat dit een kwestie is van doorschieten, of aan het doel voorbij schieten. Meestal echter weet een ieder die dergelijke agressie aan den lijve heeft ondervonden, wel beter. Het is nu juist het doel. Algehele onderwerping, zonder welke de agressor zichzelf niet goed (genoeg) voelt.

Het is een reactie die je kunt meemaken van ongeletterden, regelrechte dwazen, gesjeesde studenten, net wat minder succesvolle concurrenten op de arbeidsmarkt, dan wel politieke of godsdienstige extremisten. Oftewel: iedereen die er belang bij denk te hebben de normale sociale verhoudingen en de gevestigde orde omver te werpen.

Nuchter beschouwd zetten zij, met het tot mikpunt van spot proberen te maken van succesvolle deelnemers aan onze samenleving, slechts zichzelf voor schut. En buiten spel.

Rode krullenbol

Leerrecht

http://www.thuiszitterssymposium.nl/

We kunnen er niet genoeg van krijgen en allemaal willen we dat ons kind onderwijs krijgt. Leerrecht dan he, geen ophokplicht.
Goed onderwijs, ook onderwijs dat geen kinderen uitstoot zoals nu het geval is.

Zoveel belangstelling voor het door ouderorganisaties georganiseerde symposium Thuiszitters dat er geen aanmeldingen meer mogelijk zijn.

Het is op 2 oktober. Ik ben benieuwd of we daar nog van horen in het najaar.

Naief als ik ben vind ik onderwijs een emancipatiemodel.

Interessant artikel in de Correspondent

Hoe efficiëntie het risico uit het onderwijs haalt.

De link: https://decorrespondent.nl/2544/Hoe-efficientie-het-risico-uit-het-onderwijs-haalt/143889362496-79f730cc

Björn doet he-le-maal niets. Hij zit achterover in zijn stoel, op twee poten, en probeert zijn koptelefoon te verbergen onder zijn capuchon. Op zijn rapport staan twee vijven en een vier. Tijdens de rapportvergaderingen wordt gezegd: ‘Hij kán het wel, maar hij moet echt iets gaan dóen!’

Björn is niet één leerling. Björn kan ook Debby, Ward of Ezgi heten. Hij staat voor tientallen leerlingen die ik de afgelopen jaren lesgaf. De een gamet liever dan dat hij Franse woordjes leert, de ander blowt te veel, een derde vindt jongens leuker dan school. Maar ze hebben één ding gemeen: school interesseert hen niet zoveel.

Of in ieder geval: niet zoveel als school zich in hen interesseert.

Want zijn mentor gaat met Björn in gesprek. De afdelingsleider stelt een handelingsplan op om Björn aan het werk te krijgen. En omdat er het vermoeden bestaat dat Bjorns prestaties lijden onder zijn blowgedrag, nodigt ook de zorgcoördinator hem uit voor een gesprek. En als hij nog één keer spijbelt, wordt de leerplichtambtenaar ingeschakeld. Rondom Björn zijn kortom allerlei mensen bezig om hem aan het werk te krijgen.

Ondertussen is Björn thuis FIFA aan het spelen, draait hij jointjes op het schoolplein en mist hij zijn toets biologie.
Hoe verbeter je Björns persoonlijkheid?

Niet alleen in academische kringen, ook in het voortgezet onderwijs komt steeds meer de nadruk te liggen op efficiëntie. En een school is efficiënt wanneer ze het halffabricaat ‘leerling groep 8’ (input) zonder vertraging (throughput) naar een eindexamenpapiertje weet te loodsen (output). Bij Björn en de zijnen is de kans dat zij op deze lopende band (bij de troughput) blijven haken, erg groot. Dat kost de overheid geld. En als de band te vaak hapert, krijgt de school de Onderwijsinspectie op bezoek. Die throughput wordt vanaf 2016 nog belangrijker, omdat de doorstroomcijfers in de onderbouw een aparte indicator worden Bekijk hier een informatief filmpje over het nieuwe beoordelingsmodel van de Onderwijsinspectie. waar de Inspectie op gaat letten.

Er is dus van alles aan gelegen om Björn niet te laten zitten. Maar hoe krijgen we hem over?

Björn is slim genoeg, daar ligt het niet aan. Op de basisschool was hij een van de beste leerlingen en hij kwam het voortgezet onderwijs binnen met een goede cito-score. Met de input was kortom niets mis. In een recente Policy Brief van het CPB wordt gesteld dat cognitieve vaardigheden maar een beperkte voorspellende waarde hebben voor succes. Niet intelligentie, maar persoonlijkheid is een belangrijke factor in het behalen van succes. 'Persoonlijkheid voorspelt succes. Vermijd eenzijdige focus op cognitie,' kopt de beleidsbrief dan ook.

We moeten dus gewoon even Björns persoonlijkheid verbeteren

We moeten dus gewoon even Björns persoonlijkheid verbeteren.

Maar hoe? ‘Empirisch bewijs over het verbeteren van persoonlijkheid is nog steeds schaars,’ schrijft het CPB, en ‘daarnaast is persoonlijkheid slecht te meten met het standaardpakket aan beschikbare testen.’

Wel is er een lijstje. Een vijftal ‘persoonlijkheidsdimensies’ waarmee de persoonlijkheid in kaart kan worden gebracht. Wie succes wil hebben, is in zijn jeugd nieuwsgierig, wilskrachtig, sociaal, aangepast en gevoelig.

Maar met ‘succes’ bedoelt het CPB niet dat iemand een gelukkig leven zal leiden of een goede burger zal zijn. Dat blijkt wel uit de conclusie die het Planbureau trekt:

'In welke richting mensen hun persoonlijkheid het beste kunnen ontwikkelen, hangt dus af van de mate waarin ze over bepaalde persoonskenmerken beschikken en het soort baan dat ze ambiëren. Er moet voor elk deel van de populatie goed gekeken worden aan de ontwikkeling van welke vaardigheden het schort, voordat effectieve maatregelen genomen kunnen worden.'

Succes gereduceerd tot baanzekerheid, persoonlijkheid tot een instrument voor sociaaleconomisch succes. Meetbaar gemaakt zodat effectieve maatregelen genomen kunnen worden om gebreken weg te poetsen.

Ik zie zo’n sociaaleconomisch ontwikkelingsgesprek voor me, op maandag, tijdens het vak Persoonlijkheid. ‘Björn, jij scoort een 8 op sociaal gedrag, maar je nieuwsgierigheid laat te wensen over. En als je niet gevoeliger wordt, dan ga je dit jaar gewoon niet halen.’
De interventie slaagt niet

Overdrijf ik? In Nederland onderzochten onderwijseconomen Eva Feron en Trudie Schils het effect van persoonlijkheidstraining op schoolprestaties. Eens per maand werkten Schils en Feron met een groep leerlingen uit de derde en vierde klas van het vmbo en de havo aan de persoonlijkheid. Zij baseerden hun interventie op twee bestaande persoonlijkheidsprogramma’s uit de Verenigde Staten: Skills for Action en The seven habits of highly effective teens. In die programma’s maken leerlingen die onderpresteren opdrachten die gericht zijn op de ontwikkeling van sociale vaardigheden. Dit door enerzijds bewustwording en training van zelfdiscipline, kritisch denken, verantwoord beslissingen nemen en problemen oplossen, anderzijds door de stimulering van motivatie en toekomstoriëntatie door informatie te geven die het nut van het presteren op school en het behalen van een diploma duidelijk maakt. Zij kregen zo vragen als ‘Zou je je zelfvertrouwen verder willen ontwikkelen?,’ ‘Hoe ga je om met druk van anderen?’ en ‘Kan je redenen bedenken waarom samenwerken belangrijk is?’

Illustratie: Iwan Smit
Illustratie: Iwan Smit

De interventie slaagde niet. Leerlingen presteerden niet beter en juist de leerlingen die de interventie het meest nodig hadden, namen deze niet serieus. Schils en Feron geven als mogelijke verklaringen dat één lesuur per maand te weinig is om het gedrag van leerlingen significant te verbeteren en dat het moeilijk is om binnen een jaar significante verbetering van cijfers te realiseren. Effecten op de langere termijn hebben zij bovendien niet kunnen meten.

Ik zie een andere verklaring. Björn zou de interventie, als hij die gedaan zou hebben, ook niet serieus nemen. Hij zou slechts sociaal wenselijke antwoorden geven, zónder daadwerkelijk op zijn persoonlijkheid te reflecteren. Ja, natuurlijk zou hij zijn zelfvertrouwen verder willen ontwikkelen. Nee, hij laat zich niet beïnvloeden door anderen. En kan hij redenen bedenken waarom samenwerken belangrijk is? ‘Ja.’

Dat weet ik omdat docenten in een light-variant dag in dag uit bezig zijn met de persoonlijkheid van hun leerlingen. In pauzes en na schooltijd zitten lokalen vol met leerlingen die eruit zijn gestuurd, na moeten blijven en mogelijk blijven zitten.

‘Je staat een 5 voor Nederlands. Hoe komt dat?’

‘Ik werk niet hard genoeg.’

‘Wat ga je daar aan doen?’

‘Harder werken.’

Het probleem is niet dat een leerling niet weet hoe hij zich moet gedragen, het probleem is dat hij geen zin heeft zich op die manier te gedragen.
Het prachtige risico van onderwijs

In Het prachtige risico van onderwijs Lees hier een bespreking van zijn boek. zet filosoof Gert Biesta (Universiteit van Luxemburg) zich af tegen het idee dat onderwijs niet meer is dan de effectieve productie van vooraf gedefinieerde leeropbrengsten. Volgens Biesta is de wens ontstaan om onderwijs krachtig, veilig, voorspelbaar en risicovrij te maken. Dit doordat we in een tijd leven waarin we de boodschap meekrijgen dat de directe bevrediging van onze verlangens mogelijk en goed is. Iedere afwijking van dit risicovrije pad is een probleem dat moet worden opgelost.

Dit is volgens Biesta om meerdere redenen misplaatst.

Wie uitgaat van een controleerbare output, gaat voorbij aan het feit dat mensen van elkaar verschillen

Allereerst wordt op die manier ontkend dat ieder mens zijn eigen manieren van doen en denken heeft, en dus ook zijn eigen beweegredenen en motieven om te handelen. Wie uitgaat van een controleerbare output, gaat voorbij aan het feit dat mensen van elkaar verschillen. Juist het onderwijs zou dit ‘oorspronkelijk egoïsme’ volgens Biesta moeten overstijgen.

Daarnaast is er een pedagogisch bezwaar. Wie van het onderwijs eist dat de output controleerbaar is, ziet niet in dat onderwijs een proces is dat altíjd omgang met anderen vereist. De uitkomst van dat proces kan niet op voorhand worden vastgelegd, net zomin als het resultaat van de opvoeding bekend is wanneer een baby zijn eerste stapjes zet.

Illustratie: Iwan Smit
Illustratie: Iwan Smit

Waar het om draait is de ‘omvorming van wat gewenst wordt naar wat wenselijk is.’ Dat maakt dat onderwijs een avontuurlijke reis is waarvan de bestemming niet vastligt, en niet een sprintje waarbij de finishlijn vooraf op 100 meter is gelegd.

Tegenover de wens om onderwijs risicovrij te maken, verdedigt Biesta een benadering van onderwijs als proces dat altijd een risico met zich meebrengt. Biesta: 'Het risico van onderwijs bestaat omdat [...] het in het onderwijs niet gaat om het vullen van een emmer, maar om het aansteken van een vuur. Het risico bestaat omdat onderwijs geen interactie is tussen robots, maar een ontmoeting tussen mensen. Het risico bestaat omdat leerlingen geen objecten zijn die moeten worden getraind en gedisciplineerd, maar handelende en verantwoordelijke subjecten.'

Natuurlijk moet het onderwijs resultaten boeken en willen docenten dat leerlingen leren en presteren, maar dat betekent niet dat een perfecte afstemming tussen input en output mogelijk of wenselijk is.
Persoonsvorming als risico

Ook persoonsvorming brengt een risico met zich mee. Biesta ziet verantwoordelijkheid als belangrijkste kenmerk van de leerling. Hij betoogt dat subject-zijn geen attribuut is dat iemand bezit, maar een gebeurtenis: iets wat van tijd tot tijd voor kan komen, maar er niet altijd is. Een mens verwordt pas tot subject wanneer juist hij als subject nodig is, niet wanneer een willekeurig subject nodig is.

In minder-filosofische termen: je kan iemand niet dwingen zich verantwoordelijk op te stellen, omdat verantwoordelijkheid iets is wat iemand zelf neemt.

Dat betekent dus dat er geen onderwijsprogramma kan worden opgesteld waarbij leerlingen aan de hand worden meegenomen om stapje voor stapje hun persoonlijkheid te verbeteren, zoals Feron en Schils met hun persoonlijkheidstraining wel probeerden. Daardoor zou immers het punt dat subjectiviteit iets is wat kán gebeuren, maar waarop geen garantie is dat het ook daadwerkelijk zal gebeuren, worden gemist. Van risico is dan geen sprake meer.

Het onderwijs kan volgens Biesta door middel van het curriculum, pedagogiek en lesplannen hooguit proberen om ervaringen te creëren waarin leerlingen verantwoordelijkheid op zich kunnen nemen, of, andersom: ervoor zorgen dat ons onderwijs zulke ervaringen niet uitsluit.
Iedereen tevreden?

Onderwijs gericht op efficiëntie en een zo hoog mogelijke throughput, sluit zulke ervaringen wel uit. Hoe groter de kans is dat een leerling blijft haken op de lopende band, hoe nauwer het web van mentoren, afdelingsleiders en zorgcoördinatoren zich om hem sluit. Dagelijkse huiswerkcontroles, verplichte werkmiddagen, handelingsplannen: van de leerling die geen verantwoordelijkheid kan dragen wordt alle verantwoordelijkheid afgenomen.

Zo gaat Björn aan het eind van het jaar tóch over. Björn is blij dat hij volgend jaar niet in de klas zit met die kleuters van een jaar lager, zijn ouders zijn blij dat hij dan niet met nog minder werk schamele zesjes kan halen, de school is blij omdat de Onderwijsinspectie tevreden is en de Inspectie knikt goedkeurend bij het mooie throughput­­-cijfer.

Eind goed al goed, zou je zeggen.

Maar de verantwoordelijkheid die nodig is in zijn vervolgopleiding, en later in zijn leven, is Björn nog altijd vreemd. Hij heeft juist geleerd dat anderen je problemen voor je oplossen als je daar zelf geen trek in hebt. En laten we wel wezen: scholen zijn geen sportclubs waar je je voor aan kan melden als je daar zin in hebt, maar instituten waar leerlingen tot hun zestiende verplicht naartoe moeten. Ook de school heeft wel degelijk de verantwoordelijkheid dat leerlingen leren en een diploma halen, zeker wanneer het gaat om pubers die wanneer zij niet hard genoeg werken een heel jaar al hun vakken over moeten doen. Alleen de balans tussen verantwoordelijkheid nemen en verantwoordelijkheid geven lijkt te zijn doorgeslagen.

Geef de leerling daarom meer verantwoordelijkheid, maar maak de consequenties minder zwaar. Laat een leerling die niets uitvoert niet een jaar zitten, maar een kwartaal. Geef hem niet zes, maar vier weken zomervakantie. Laat hem niet al zijn vakken overdoen, maar de vakken waar hij onvoldoende voor staat.

Wat we in de tussentijd doen met Björn? He-le-maal niets.

Interessant

Inderdaad een interessant artikel.
Deze zin springt mij in het oog: Het probleem is niet dat een leerling niet weet hoe hij zich moet gedragen, het probleem is dat hij geen zin heeft zich op die manier te gedragen.
Het prachtige risico van onderwijs. En dan vooral het 'geen zin'. Ik weet geen oplossing maar ik denk dat het ook een vorm van onkunde is die te maken heeft met hormonen/leeftijd/ontwikkeling/peergroup. De rand tussen 'ik wil het wel doen' en het ook daadwerkelijk doen is net te hoog om zelf over heen te stappen.

Maar nog iets heel anders

Ik denk dat het ook te maken heeft met het feit dat het onderwijs vaak gewoon niet interessant genoeg is, niet goed meer aansluit op de belevingswereld.
Ik heb een kind waarop dit artikel gebaseerd zou kunnen zijn. Hij kan VWO zit vanwege een motivatieprobleem inmiddels op het vmbo-t (mavo noemen ze het nu weer) waar hij nu natuurlijk een nog groter motivatieprobleem heeft.
Inmiddels is hij er zelf ook wel achter dat dit niveau voor hem totaal oninteressant is, en wil graag havo (zit nu in examenjaar). MAar het is voor hem zo werkelijk totaal on-interessant dat je soms wel kan huilen zo erg vindt hij het.

Een invalshoek die ik zelf heel relevant vind is inderdaad het maatwerk, laat een kind niet meer een jaar zitten, maar bv. een deel van het jaar, of per vak of zo. Vriend v zoon is blijven zitten op Frans, terwijl hij dat vak het jaar erop zou laten vallen!! Snap jij dat dan nog.
En ook: let er eens op, het zijn meestal jongens. Van de brugklas van mijn zoon zijn alle jongens ofwel afgestroomd naar een lager niveau, of blijven zitten. Meer structuur en controle zou al helpen, maar nee, zelfstandig werken is de boodschap...

Ik word er zelf ook heel moedeloos van.

Mirreke

'Vriend v zoon is blijven zitten op Frans, terwijl hij dat vak het jaar erop zou laten vallen!! Snap jij dat dan nog.'

Ja, dat snap ik want je moet een bepaald niveau hebben om de bovenbouw te halen daar mag je wat laten vallen. Waarom zou je in de onderbouw op de helft van alle vakken onvoldoendes mogen halen omdat je die toch niet kiest in de bovenbouw? Overigens zou je op de school van oudste pas blijven zitten op één vak als je géén enkel cijfer boven de 6,4 hebt en op dat ene vak een cijfer tussen 2,6-3,4. Als je wel op een ander vak een cijfer hebt boven de 6,4 ben je al een bespreekgeval.

Er wordt hier vaak genoeg geroepen dat je niet VWO-waardig bent als je niet twee buitenlandse talen kunt doen terwijl een lightversie van wiskunde geen probleem is. Ik pleit nog steeds voor een lightversie tweede taal die alleen maar taal-nederlands is. Dus vanaf de vierde VWO of Havo die taal alleen maar vertalen, lezen en begrijpen. Niet in die taal schrijven op spreken. Meteen dat hele gezeur over belangrijke Duitstalige boeken in de prullenbak.

verantwoordelijkheid nemen

Dat is natuurlijk ook de essentie. Je kunt dat verantwoordelijkheid nemen niet afdwingen, wel inleiden, stimuleren en kansen bieden.
In The theory of everything een Stephen Hawking die met zijn hakken over de sloot ging, terwijl zijn leerkrachten meldden dat hij het wel kan. Studeert maar 1 uur per dag. Gaat liever naar roeien en champagnefeestjes dan dat hij werkt aan zijn opdrachten voor zijn universitaire opleiding in Cambridge en Oxford.
Doordat hij ziek wordt krijgt hij ineens haast en grijpt zijn kans. Hij wil het interessantste wat hij kent, het heelal onderzoeken en hij wil dat gezin, nog voor zijn dood, en dat kost ook geld. Hij zet zijn hersens aan het werk en gaat recht op zijn doel af. Interessant onderzoek, een phd en een baan aan de universiteit.
Het leven zelf.
Het runnen van de school als een productiebedrijf is daarmee in strijd. Daar maken de bezetters van het Maagdenhuis ook bezwaar tegen. Vastgoed en efficiency die de dienst uitmaken in plaats van kennis en (persoonlijke) ontwikkeling.

Barvaux

Die light taal die je alleen maar van vreemde taal naar Nederlands hoeft te kennen is er hoor. Twee zelfs. Latijn en Grieks.

Skik

skik

Die is er niet op atheneum en al helemaal niet op de school van mijn oudste. Het gaat om havo/vwo kinderen die na een havo/vwobrugklassen naar vwo willen.

havo en vwo

Eens met het idee van een light versie tweede taal, net als light wiskunde. En dan de verplichte tweede moderne taal, niet de vrijwillige keuze voor grieks of latijn.

Ik vind het stukje over "throughput" en "output" interessant, dat is waar we op zoon's middelbare school voortdurend de gevolgen van zagen. Zoveel mogelijk niet geheel optimaal presterende vwo leerlingen af laten stromen naar de havo ipv van ze een jaar over te laten doen. Want anders tellen ze negatief in de through- en output. Terwijl in veel gevallen een jaartje overdoen echt beter zou zijn (de tijdelijk in de puberteit verstrikt geraakte slimmerikken die op de havo of het vmbo totaal ondergestimuleerd raken en steeds verder afzakken in passiviteit)

Verklaar je nader......

pindar

Wat je bedoeling van je, vage, berichtje is. Wat is er nu ineens anders? Heb je je zin gekregen?

Biebs

Ik denk dat jij je nog wat nader moet verklaren of je vraag duidelijker moet stellen, want zo te lezen is Pindar errug lang naar school geweest. ;0)

skik

Skik

;-) we laten het er maar gewoon bij ;-)

ja maar pindar

Daar kunnen wij toch allemaal niets aan doen? Wij moesten naar school vroeger! En dan ben ik nog ingeënt ook….
Dus echt, het heeft geen enkel nut om jouw paarlen hier voor ons zwijnen te werpen. Bewaar ze maar echt ongeschoolde mensen die jou wel begrijpen en op waarde weten te schatten.

volgens mij Pindar...

..zet jij een vage posting in een draad waar de laatste posting een jaar! geleden is. De strekking van je posting is onduidelijk. Daar vraag ik dus om. Vervolgens reageer jij met 'waarover?'. Dus ik ben niet vaag maar jij....
Maar goed, terug naar je laatste bericht: wat bedoel je? Wat wil je? Wat is de strekking van je bericht?

nee, maar ik ben dan ook veel te geschoold voor dat soort films...

pindar

Waarom ben jij van mening dat mensen nu opeens wel in zien dat je van onderwijs dom wordt?

Waarom moeten mensen niet meer gevaccineerd worden? Hoe voorkom je dan het terugkomen van heel nare ziektes? (De zus van mijn schoonvader heeft polio gehad. Ik gun dat niemand)

Je begrijpt dat ik het niet eens ben met je stellingen. Helaas kom je zelf met geen enkel argument waardoor het onmogelijk is om met je te discussiëren. En ik natuurlijk ook niet overtuigd ben van je ideeën.