paar jaar thuis-heerlijk of stom?

diverse reacties

Kaaskopje--Ik zie dit zinnetje nog: Er denken dus meer mensen zo over.

Ik voel me wel wat flauw dat ik dat er uit haal, maar niet alle opvattingen van 'meer mensen' zijn goede opvattingen. We leven momenteel in een wereld, waarin dat toch wel heel goed zichtbaar is.--

Daarmee bedoel ik dat het zelfs wéttelijk geregeld is. En je mag het gerust afwijzen als ontvangende partij. Verder krijg ik helemaal geen kinderalimentatie, mijn kinderen wonen niet bij mij.

Verder Phryne:
Er moet iets tegenover pa staan? Dat heeft er al die jaren tegenover gestaan. Als team samen (nouja...team, hij was er nooit en heeft geen spat opgevoed met zorgenkinderen), als team uit elkaar. Mijn ex krijgt bijna de helft van wat hij betaalt weer terug via de belasting en ik betaal er rond de 37% IB over. Hij eet er geen boterham minder om. Buiten dat is er rekening gehouden met de verzorging van de kinderen en een stel kostbare huisdieren en die zijn inmiddels het huis uit of overleden (de huisdieren dan . Hij houdt dus nog meer over dan voorheen. Ik doe overigens nog steeds genoeg voor hem, zijn huis, de kinderen en wat dieren. Zelfs nu.

Donna/huisarts: die ZZP-er is wel gewoon vast op haar eigen dag. Zo wisselend is dat dus niet. Wat jij wilt is wat tegenwoordig misschien een dorpsarts nog kan bieden. Een grote drukke ha-praktijk in de Randstad echt niet meer. Ze willen wel, maar het is onmogelijk.

Als je als haantje neerkijkt op het niveau in het kippenhok, staat het je vrij om uit te vliegen. Of ben je gekortwiekt?

Phryne

Heb jij nog een meteropnemer? Ik voer dat al sinds jaar en dag in op internet.

Winkels die alleen overdag open zijn, zijn dat vaak ook op zaterdag en hoef je echt niet elke week te bezoeken. En telefoontjes kun je ook in de pauze doen. Of per mail.

Natuurlijk zijn er PA-betalers die alleen maar gezeik krijgen. Of waar het beroerd geregeld blijkt te zijn (al dan niet gesteund door de wet). Maar het zal echt niet altijd zo gaan. En ik vind het niet hopeloos ouderwets. Als jij tijdens je huwelijk beslist "jij werkt, jij bent (grotendeels) thuis", dan hoor je ook over worst case scenario's na te denken en de consequenties te aanvaarden als zo'n scenario onverhoopt uitkomt.

Ik pleit wel voor meer op persoonlijke situaties aangepaste PA zoals ik hierboven al beschreef. En ook, dat je niet rond moet komen van 50 euro per week omdat je vanwege je werk boven de sociale huurgrens zit en in een te dure vrije huurwoning moet wonen omdat er tussen sociale huurgrens en pakweg 1000 euro een gat zit, die situaties ken ik ook.

PA moet minder vanzelfsprekend zijn, meer op de persoonlijke situatie gericht, met ook meer regels voor de ontvanger, maar zeker niet afgeschaft worden.

Ad Hombre

Ik had best wel reageren maar ik heb
a) dat boek niet gelezen
b) je geeft geen titel/auteur dus ik kan het ook niet plaatsen
c) ik weet niet hoe het onderzoek is gedaan en wat de methodologie is

en daarnaast ben ik geen bioloog, ontwikkelingspsycholoog of gespecialiseerd in een ander gebied waardoor ik enige diepgaande kennis heb over dit onderwerp. Ik kom niet verder dan de gemiddelde persoon. Ik heb wel eens wat boeken gelezen over de evolutie van de mens maar dan houdt het ook wel op.

Dus mijn enige reactie op jouw bericht die ik kan geven is eigenlijk 'oh interessant'

Ik vind het overigens wel enige logica hebben. Ik val ook op mannen die wel iets te zeggen hebben, die een gesprek kunnen voeren, intelligent zijn en waar je ook mee kan lachen.

Dus als de meeste mensen deze kwaliteiten belangrijk vinden in hun partner zullen mensen met deze kwaliteiten zich vaker en makkelijker voortplanten en aangezien bepaalde eigenschappen deels erfelijk zijn kan dat over een periode van tienduizenden jaren zorgen voor een verschuiving in intelligentie.

Maar ik kan er verder niks zinnigs over zeggen.

Het commentaar over vrouwelijke wetenschappers negeer ik maar.

Vijf jaar

Ik vind een maximum van 5 jaar pa wel een mooi begin (is dat er inmiddels al door?). Dat geeft de ontvanger ruim voldoende tijd om zelf weer de zaakjes op orde te krijgen, of een andere partner/geldschieter te vinden.

Pardoes

Mijn ex krijgt bijna de helft van wat hij betaalt weer terug via de belasting en ik betaal er rond de 37% IB over. Hij eet er geen boterham minder om. ===

Ja, dat werk inderdaad zo. De belasting houdt je bezig. Maar dat hij er geen boterham minder om eet is niet standaard voor gescheiden alimentatiebetalers. Het kan wel degelijk ernstig op de financiële ruimte van zo iemand drukken.

kaaskopje

'In dat licht bezien, vind ik het dus niet meer van deze tijd dat vrouwen van 30/40 plus meer dan 1 of 2 jaar afhankelijk willen blijven van een bijdrage van hun ex.'

Nou als dat betekent dat WIJ die vrouwen dan moeten gaan sponsoren via de bijstand ben ik tegen!

Ik zie het nu aan een grote groep postbezorgers die in de schuldsanering dan wel bijstand zitten. Ze werken dan 10-12 uur als postbezorger maar elk kwartier erboven willen ze niet uitbetaald krijgen want dan worden ze gekort: gevolg is dan tijdvoortijd of ze doen niet moeilijk als ze eens wat langer doen over hun wijk. Ik begrijp er helemaal niets van maar zo werkt het wel.

Eigenlijk wel 'grappig'. Een stel dat samenwoont (geen behoefte aan boterbriefje, hooguit een samenlevingscontract), heeft niets te maken met PA. KA is wat anders natuurlijk. Dus PA is uiteindelijk verbonden met het 'ouderwetse' voor de wet trouwen.... en heeft dus uiteindelijk niets te maken met het feit dat een stel samenleeft, samen beslissingen maken over werken, zorg, huishouden enz. En wellicht op een gegeven moment uitelkaar gaan. Als je het zo bekijkt is die hele PA natuurlijk kul. Want alleen van toepassing als je je samenzijn zo nodig wil bezegelen met en huwelijk. Maar dat verandert verder niets aan de intentie van het samen leven.

@Bieb63

Je schrijft: "Als je het zo bekijkt is die hele PA natuurlijk kul."

Je zult bedoelen: Als je het zo bekijkt is het ter discussie stellen van PA natuurlijk kul."

ouderwets, kul of niet

Het huwelijk is nou eenmaal een overeenkomst die je ondertekent,waarin je e.e.a. belooft en regelt. Eigenlijk gewoon iets heel zakelijks. Vroeger trouwde men ook niet altijd uit liefde maar om bijvoorbeeld bezit te vergroten en zeker te zijn van nageslacht die jou weer kon opvolgen. Waarbij het helemaal niet gek was om er (in bepaalde kringen) een minnaar/minnares op na te houden en "bastaardkinderen" ook bepaalde privileges konden krijgen, al was de hoofdprijs natuurlijk voor de "echte kinderen".

Tegenwoordig trouwt men "uit liefde" en ik heb wel eens het idee dat mensen vergeten dat daar consequenties aan kleven. Het is ook een heel gedoe om die overeenkomst weer te verbinden en daar hangen consequenties aan.

Als je dat ouderwets, kul of wat dan ook vindt, heb je de vrijheid om niet te trouwen. Anno 2017 is samenwonen (of latten) zelfs minder omstreden dan niet of juist fulltime werken als moeder

Jaina

"a) dat boek niet gelezen
b) je geeft geen titel/auteur dus ik kan het ook niet plaatsen
c) ik weet niet hoe het onderzoek is gedaan en wat de methodologie is"

Ik geef een link naar een PDF van het boek!

Nav Bieb

Dus PA is uiteindelijk verbonden met het 'ouderwetse' voor de wet trouwen.... ===

Sterker nog, PA is verbonden aan de tijd dat vrouwen niet werkten, laat staan ongehuwd samenwoonden, naar mijn idee. Vrouwen als mijn moeder, van de generatie die na de huwelijksdag niet langer hoorde te werken, laat je natuurlijk niet zwemmen als vader opeens de kuierlatten had genomen. Mijn moeder heeft wel gewerkt, eerst om een verhuizing te kunnen bekostigen en later járenlang voor mijn vader. De buurvrouw heeft ook gewerkt, omdat ze na haar scheiding wel moest. Maar voor hun was werken nog niet gewoon, sterker nog.. het was tijdens het huwelijk een teken dat vader het niet in zijn eentje redde, dus er waren ook mannen die liever in hun eentje buffelden dan hun trots opzij te zetten, omdat een werkende vrouw niet hoorde.

We zullen het van Bieb horen, maar volgens mij bedoelt ze het toch echt zoals ze het opschreef.

Daar zit je fout Kaaskopje

Pa is mss wel ontstaat omdat vrouwen ooit massaal niet werkten en na een scheiding niet helemaal berooid achter te laten blijven.

In de huidige tijd is het een manier om ongelijkheid in inkomen tijdens een relatie na de relatie niet het probleem van de minst of niet verdienende partner te laten zijn (en van de overheid/belastingbetaler).
Het is ook een manier om de minder of niet verdienende partner ook te laten profiteren van het feit dat de ander meer kon verdienen, mede doordat de eerste meer zorgtaken op zich nam en zo die ander in de gelegenheid te stellen carrière te maken.

Aagje

"Downloadbaar voor wie mijn niveau bij wil houden".

Tja, ik kan niet voor anderen spreken maar als iemand mij (als al degenen die in deze draad actief zijn) op deze manier aanspreekt dan voel ik al niet meer de behoefte om met diegene in gesprek te gaan. Gek hè...

Aagje

Aagje

Het is ook een manier om de minder of niet verdienende partner ook te laten profiteren van het feit dat de ander meer kon verdienen, mede doordat de eerste meer zorgtaken op zich nam en zo die ander in de gelegenheid te stellen carrière te maken. ===

Dat valt voor mij, als we het even over de tijd van nu praten, toch echt onder persoonlijke keuzes en niet onder wat bij wet geregeld moet worden. Ik heb toch nog steeds visioenen van een man die heel geëmancipeerd anderhalve dag minder is gaan werken, waardoor de vrouw ook maar anderhalve dag minder hoeft te werken en ze met twee dagen oppas de boel sluitend kunnen krijgen. Stel gaat scheiden, man verdient helaas meer dan vrouw, waardoor hij alsnog alimentatie moet betalen, om haar op hetzelfde niveau als tijdens het huwelijk achter te kunnen laten.

Ik ben totaal geen workaholic of woeste carrièretijger, maar als ik werk en ik werk lekker, dan zou ik het toch echt heel krom vinden als ik in moet leveren, om de ander voor te laten gaan in het carrière maken. Dan zoek je toch oplossingen zodat béiden carri

Ad Hombre

Sorry helemaal gemist. Niet goed opgelet.

Neeee... :-)

Ik was nog helemaal niet klaar om het weg te sturen Op enter gedrukt.

Maar Kaaskopje

Tja, allemaal prima dat jij dat nu vindt, maar ooit heb jij dat licht ook niet gezien. En het feit dat jij het nu anders zou doen, betekent echt niet dat anderen dat ook massaal doen.

De situatie die jij schetst is volgens mij echt niet de standaard: in die situatie kunnen namelijk beiden niet echt vooruit wat betreft carrièreperspectief. En de keuze is juist vaak dat de één die kans krijgt en de ander een stap terug doet omdat dat binnen het huwelijk al gunstiger is: het brengt namelijk dan meer geld binnen.

Aagje

Sally en Kaaskopje

Ja het huwelijk is ooit ontstaan in andere tijden met andere gewoontes en wetten. Anno nu is het huwelijk een meer romantisch iets én uiteraard een manier om zonder andere contracten/notaris e.e.a. vast te leggen (waar uiteraard ook weer varianten in zitten zoals bijv. huwelijkse voorwaarden versus in gemeenschap van goederen).
Daarnaast kun je ook 'gewoon' samen wonen met of zonder samenlevingscontract. Als er kinderen komen (maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet.....) kun je dingen vastleggen (bijv. erkenning enz). Maar...... PA is bij het evt uitelkaar gaan geen wettelijk iets. Terwijl de omstandigheden in principe precies hetzelfde kunnen zijn (bijv. 1 gaat niet of minder werken) als in een huwelijk, wat uiteraard maar gebakken lucht is.
Dus in principe heeft PA alleen maar te maken met een wettelijk huwelijk, terwijl je dat helemaal niet hoeft: trouwen. Maar de omstandigheden waarin je leeft zijn precies hetzelfde.

Onhandig versus burn-out

@Kaaskopje, je gaf aan dat het onhandig was als iemand geen baan had. Er is wel eerder geschreven dat iedereen de vrijheid heeft om zijn eigen keuze te kamen. Maar de opmerking over het niet werken is een tamelijk negatieve kijk op de toekomst van een huisvrouw.
----
Ik gaf eerder aan dat de mensen die werken meer met elkaar moeten overleggen om de huishoudelijke zaken, kinderen, vergaderingen en werkrooster op elkaar af te stemmen. Met name de mensen met wisseldiensten en minder overlapping hebben minder ruimte om dit goed door te nemen. Heel logisch lijkt mij dat.
Dat is niet meteen een negatieve kijk op de werkende mensen. Maar het aankaarten van de hindernissen die bij een scheiding naar buiten komen. Scheidende stellen gaan niet voor niets uit elkaar.

Zo is de burn-out in de laatste jaren gestegen. Met name onder de mensen tot 35 jr. Nu zullen de meeste forummers ouder zijn maar het is natuurlijk wel verontrustend. Het werken en de hypotheekkosten en de kinderen en de angst een baan te verliezen of de grote getallen flexbanen of contracten zorgen voor een ongezonde stress.
In de link 'relatieprobleem of burn-out : wat was er eerst' wordt geschreven over de wisselwerking van stress in een individu. Stress/ burn-out kan leiden tot relatieproblemen , ( en andersom) . Maar het voorkomen van een burn-out komt een relatie ten goede. Menig werknemer met een burn-out verandert ook van baan.
We hebben het over 1 op de 6 werknemers. Mensen wiens leven uit balans raakten en met hun eigen verwachtingen in de knoei kwamen.

In de tweede link geeft prof . Erik Scherder aan hoe belangrijk het is om over vrije tijd te kunnen beschikken. Ons brein heeft ook rust nodig om te voorkomen dat we vast lopen.

https://www.verheijdenconsult.nl/blog/relatieproblemen-burnout

http://www.duurzameinzetbaarheid.nl/62100/151117_jongerenenwerkstress.pdf?v=0

Hilarisch Ad

Was je voor de vorm ook aan stampvoeten tijdens het schrijven?

;)

Ter illustratie

Bij zo veel onbegrip ten aanzien van de variëteit in de menselijke soort, óók als het gaat om de vraag hoe vraag en aanbod elkaar vinden op de arbeidsmarkt, breng ik graag het volgende, enigszins arbeideristische lied onder de aandacht:

Ter illustratie van de onwenselijkheid het private leven te politiseren.

Niet iedereen is van mening dat al het persoonlijke politiek is. Ik blijf erbij: politiek is persoonlijk!

Aagje

Ja, als je het licht gezien hebt is het gevaar dat je wat over - enthousiast wordt --. Ik hamerde ook nog op enter terwijl dat nog niet moest, haha. Maar soms kun je beter laat dan nooit het lichtknopje vinden.

Omdat we er nu over praten, zeg ik wat ik vind. In het echte leven, ben ik een stuk terughoudender. Iedereen moet doen, waar hij of zij zich goed bij voelt. Ik hoef het niet te snappen of er net zo over te denken. Ik vind er soms wel iets van.

Wat het geld en de carrière betreft, kan ik me voorstellen dat het hoogste loon voorrang krijgt, zeker als de verhoudingen wel erg scheef liggen. Maar ik blijf toch vinden, gezien vanuit de tijd waarin we nu leven, dat ze niet alles van zichzelf overboord zou moeten gooien volledig ten gunste van haar man, om bij een scheiding dan te zeggen dat hij nu wel over de brug moet komen na al die jaren opoffering. Als je het als opoffering hebt gezien, is er iets verkeerd gegaan.

Streepjes

Ik had op de telefoon getypt en per ongeluk een ronde gele smiley neergezet, vandaar de streepjes achter 'enthousiast wordt'.