Man die dood wil in Nieuwsuur

Geheim

Ik kan mij vanuit mijn positie niet voorstellen hoe het voor jou moet zijn. Het is wel verdrietig dat je het zo voelt. Maar vind je echt dat hulp bij zelfmoord bij wet geregeld moet worden? Want daar gaat het om.

Wat betreft dit: Een ieder die zegt dat zelfmoord met egoisme te maken heeft begrijpt het niet.===

Even bot gezegd ís zelfmoord egoïstisch. Je doet het niet om een ander een plezier te doen toch? Je doet het omdat jij lijdt en van dat lijden verlost wilt worden. Of je dat soort egoïsme slecht moet vinden, is een tweede. Ook vind ik de manier waarop zelfmoord gepleegd wordt regelmatig een vorm van egoïsme. Ik snap wel dat er geen ruimte in 'de geest' is om over van alles na te denken, waardoor je uit mededogen voor anderen zo schoon mogelijk zelfmoord kunt plegen, maar voor de trein springen vind ik erg egoïstisch. Je bezorgt omstanders, de machinist vooral en de nabestaanden een levenslang trauma. Iemand die ik ken heeft door polsen doorsnijden een poging gedaan. Wat denk je wat haar familie aantrof toen ze haar vonden? Ze leeft nog en is daar blij om overigens. Later heeft een kind van haar ook een poging gedaan. Ik vraag me nog steeds af of het voorbeeld van haar moeder daarbij meegespeeld heeft.

Ik begrijp dat juist om die reden, hulp bij zelfmoord een zegen kan zijn, maar ik ben er voor mezelf nog niet 100 procent uit of ik daarachter kan staan. Nu staat de stand op meer niet dan meer wel.

Egoïsme

Is zelfmoord egoïstisch of is het wreed van de maatschappij dat mensen die psychisch ernstig lijden niet uit hun lijden worden verlost. Kaaskopje voordat ik ernstig depressief werd snapte ik je. Ik ben altijd boos op mijn ouder die uit het leven stapte geweest. Hij had 'de makkelijke weg' gekozen. Ik wist niet waar ik het over had. Depressief lijden is een lijden van de ergste soort. Ik ben al jaren hartpatient en heb een zware operatie ondergaan. Dit alles heeft mij nooit depressief gemaakt.

Kaaskopje een zelfmoordenaar kan niet meer voelen voor anderen maar wil maar één ding en dat is dat het lijden stopt. Dat heeft niet maar dan ook niets met egoïsme te maken. Het is inherent aan de ziekte.

Ik vind dat met uitzichtloos psychisch lijden net zo om moet worden gegaan als met ongeneeslijke kanker. Euthanasie bespaard in dit geval ook de nabestaanden veel leed. Iedereen heeft recht op een waardig einde.

Geheim

Ik heb voor mijn doen minder inlevend gereageerd dan normaal, maar ik begrijp wel veel

Kaaskopje een zelfmoordenaar kan niet meer voelen voor anderen.: Dat snap ik, daarom zei ik dit "Ik snap wel dat er geen ruimte in 'de geest' is om over van alles na te denken, waardoor je uit mededogen voor anderen zo schoon mogelijk zelfmoord kunt plegen, maar... ". Egoïsme hoeft niet per definitie slecht te zijn.

Ik kan meegaan in dat iedereen een waardig einde gegund is, maar ik vind het wat ver gaan om dat vanuit de overheid te faciliteren. Wat doe je bijvoorbeeld in situaties dat mensen naar zelfdoding gepráát worden? Kinderen praten in op vader of moeder dat het misschien beter is om er een eind aan te maken. (er lopen gekke mensen rond) Als je maar lang genoeg doorgaat met op iemand inpraten dat het mooi geweest is, is de kans aanwezig dat diegene erin gaat geloven. Of iemand is eenzaam door de leefomstandigheden, wil dood, maar zou door een woongroep of iets dergelijks weer plezier in het leven kunnen krijgen. Ik ben het eens met de stelling dat eerst naar oplossingen gezocht moet worden voor het 'mag' met de diagnose 'trek de stekker er maar uit'. Maar hoe bepaalt een psychiater dat er geen oplossingen meer zijn?

Psychiatrie

Onder Nederlanders die er nooit mee in aanraking zijn geweest bestaat er een onterecht vertrouwen in de behandeling van psychiatrische patiënten in dit land. Ik heb een rondleiding gehad in een psychiatrisch ziekenhuis. Geloof me, dit is niet plaats om beter te worden. Daar waar de hartpatient geniet van state of the art behandingen in een prachtig high tech omgeving met veel oog voor de patiënt om vervolgens in een even aangename als rijke omgeving te mogen revalideren, moet de psychiatrisch patiënt het doen met aftandse bedden, in een omgeving waar een gezond mens nog ziek van zou worden om. Te weinig personeel, alleen nog opname voor de ergste gevallen of de pechvogels waar niemand voor wil zorgen. Anti depressiva en andere psychiatrische medicatie, isolatie, electroshocks, dwang opname. Alles even omstreden en bovenal veelal niet effectief. Als je als mens in deze wereld terecht komt beland je in het afvoerputje van onze maatschappij. En dan MOET je nog blijven leven ook. Ik vind het schandalig dat dit gebeurd in een beschaafd land waar mensen voor al het leed super fijngevoelig zijn geworden en hun ogen sluiten voor wat er onder hun neus gebeurd. De kip moet vrij mogen rondlopen en een humaan eind. De psychiatrische patiënt moet onder de meest erbarmelijke omstandigheden een afschuwelijk leven uit zitten. Omdat de gezonde mens er niet begrijpt dat leven voor sommige mensen een hel is en zij ook een humane dood verdienen.

Handig dat oma nu dood is, dan kunnen wij skieen..

Het komt voor inderdaad. Geen reden om een humane dood voor de psychiatrisch patiënt onmogelijk te maken.

Geheim

Ik heb een paar keer rond mogen lopen op zo'n afdeling en ik geef je gelijk dat het niet de meest gezellige afdelingen zijn. Ze zijn praktisch, een kamer met een bed, een gezamenlijke ruimte en dat is het wel zo'n beetje. Ik heb ook een kamer in een psychiatrisch ziekenhuis gezien en die was eigenlijk best 'prima'. Ik vind eerder dat de aanwezigheid van lotgenoten de stemming drukt, dan de aankleding van zo'n afdeling. Ik werd er als niet-patiënt ook wat somber van. Mensen vinden het niet 'leuk' om daar te zijn, hebben vluchtneigingen, die regelmatig nog lukken ook, zitten somber voor zich uit te kijken bij de koffie, mopperen over wat hen aangedaan is, of over de medicijnen, of de inhoud van de koelkast. Erg verheffend is het helaas niet. Ik zou alleen niet goed weten hoe je dat dan beter kunt doen. Mensen die zichzelf iets willen aandoen, of een gevaar zijn voor zichzelf of anderen, moeten toch érgens opgevangen worden. Ik ben het niet eens dat dit het afvoerputje van de maatschappij is. Dat zou betekenen dat je erin gaat en er niet meer uitkomt, terwijl het streven juist is dat je er zo snel mogelijk weer weggaat, naar huis, of in bepaalde situaties naar een ander 'oord'. Daarna breekt een lange periode van therapie aan. Over de behandelingsvormen kan ik niet meepraten. Daar heb ik het inzicht niet voor. Ik heb wel gezien dat medicatie helpt om weer uit de put te kunnen opkrabbelen. Ik heb ook een voorbeeld gezien van dwangopname, twee zelfs en dat was volledig terecht. In beide situaties heeft het gezorgd voor bescherming van degene die opgenomen werd. Ik durf bij een persoon niet te zeggen dat ze daarna ook gelukkiger was, maar ze deed zichzelf niets aan en rende niet meer schreeuwend over straat. De andere persoon is door medicatie een stuk opgeknapt en komt weer tussen de mensen.

"En dan MOET je nog blijven leven ook. Ik vind het schandalig dat dit gebeurd in een beschaafd land waar mensen voor al het leed super fijngevoelig zijn geworden en hun ogen sluiten voor wat er onder hun neus gebeurd."

Heel erg cru gesteld, is er niemand die je dwingt om te blijven leven. Maar waar het nu om gaat is dat jij met andere lotgenoten, daar legaal bij geholpen wilt worden. Iets wat nu niet mag. Ik vind het om eerlijk te zijn ook een vorm van beschaving, dat we niet iedereen maar de dood in helpen zodra iemand daarom vraagt. Ik heb het gevoel dat je niet bedoelt dat mensen super fijngevoelig zijn geworden, maar ongevoelig. Als ze fijngevoelig waren, dan zouden ze de signalen wel opvangen.

Ik kies er nu bewust voor om er gewoon over te discussiëren en dus niet terug te vallen in een heel erg meelevende rol. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet meeleef, ook al begrijp ik het gevoel niet. Het lijkt me erg naar om zo te leven. Nederland is behoorlijk vooruitstrevend in dat het onderwerp überhaupt in de Tweede Kamer besproken is en daar zelfs steun heeft gekregen van de meerderheid. Nu de Eerste Kamer nog.

Dit voorstel

Het gaat nu niet over lichamelijke of psychische ziekten en ondraaglijk lijden. Daarvoor hebben we euthanasiewetgeving. Dit voorstel gaat over hulp bij levensbeëindiging van mensen die vinden dat hun leven voltooid is. Een wezenlijk verschil.

Zwart - Wit

Het rare is dat datgene waar depressieve mensen sterk in zijn namelijk zwart - wit denken alles of niets steeds weer terugkomt in de discussie over euthenasie bij depressie. Straks kijken alle eenzame bejaarden een spuitje, je kunt niet iedereen euthanasie geven en zo verder.

Als je pijn hebt en een willekeurige andere dodelijke ziekte dan word tot het uiterste gedaan om de persoon zo comfortabel mogelijk aan zijn eind te laten komen er is steun van alle kanten. Depressie is ook een dodelijke ziekte. 1800 mensen per jaar plegen zelfmoord, veel meer dan er mensen overlijden in het verkeer. Depressief zijn is een eenzaam proces. Geen 'waardige strijd' geen 'warme steun' maar eenzaamheid in hun wanhoop is het lot van veel depressieve mensen op weg naar hun zelfverkozen dood. De nabestaanden dragen een dubbele last. Die van het stigma en die van de dood van hun geliefde.

Ik bedoelde fijngevoeligheid over de verkeerde onderwerpen. Vlees eten is zielig. Mensen in de isoleercel opsluiten is om diegene 'tegen zichzelf te beschermen'. Of die persoon wel beschermd wil worden op die manier? Ik kan het me niet voorstellen.

Psychisch lijden

Psychisch lijden valt niet onder de euthanasiewetgeving. Dat is nou net het probleem.

Geheim

Wel, er wordt geen onderscheid gemaakt en er wordt ook euthanasie uitgevoerd ivm psychisch lijden. Het is alleen lastiger om het lijden ook daadwerkelijk vast te stellen.

Niet alles is 'leuk'

Een kennis die gedwongen opgenomen werd, vond dat zeker niet leuk. Ze is ontsnapt uit de instelling, verstopte haar pillen, waar ze zich beter door zou moeten voelen, toen kwam er toch meer dwang om ze wel in te nemen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je verschrikkelijk voelt onder die omstandigheden. Is dat een reden om het niet te doen?

De wet maakt geen onderscheid in lichamelijk en geestelijk lijden. Maar ik begrijp dat het een lange weg is voor er een definitief oordeel kan worden gegeven door een psychiater.

Ah, dat komt ervan

als je eerst andere dingen doet voor je op verzenden klikt. Phryne heeft hetzelfde ongeveer gezegd zie ik.

Zelden

8 gevallen van euthanasie vorig jaar bij psychisch lijden. 1800 geslaagde zelfmoordpogingen en dan heb ik het nog niet over het aantal pogingen. Trek zelf je conclusies.

Leuk

Het gebruik van de zin 'niet alles is leuk' laat maar weer eens zien hoe ontzettend moeilijk het is om je in te leven in het lijden aan een ernstige depressie. Dat heeft niks met 'niet leuk' te maken. Even nadenken voordat je iets neertypt. Denk je nou echt dat een mens zelfmoord pleegt om dat het leven niet leuk is? Dat zal toch niet?

Pogingen

Heb je ook cijfers van mensen die na een poging weer zijn genezen? Ik denk dat maar heel weinig mensen een onbehandelbare depressie hebben (geen cijfers hiervan en ik hoop niet dat ik iemand voor het hoofd stoot).

Geheim

Ik snap dat jij je ellendig voelt. Vermoedelijk zal ik jouw gevoelens nooit écht begrijpen.

Ik schreef 'leuk' niet voor niets tussen haakjes. Bovendien had ik het niet over zelfmoord in wat ik daaronder schreef. Ik had het over een gedwongen opname. Mijn kennis was boos om die gedwongen opname. Voor die gedwongen opname was ze aan de zwerf gegaan in Amsterdam en viel daar mensen lastig met haar gedrag. Ze viel onder de categorie 'verwarde mensen'. En dáárover zei ik dat niet alles 'leuk' is. Soms moet men wat.

Het kan ook jou overkomen

En denk niet van niet want je hebt het mis.

Tot vorig jaar was de wens van een zelfgekozen dood voor mij ondenkbaar. Het stond zo ver van me af, het leek me onmogelijk dat ik dat ooit zou willen. Zeker met mijn achtergrond. Kind van een zelfmoordenaar. Nee, ik nooit. Ik heb drie prachtige kinderen, een lieve man en een mooi huis. Ik had welliswaar een hartziekte maar daar was mee te leven.

In het leven gebeuren soms dingen die je niet voor mogelijk houdt. De erfelijke hartziekte die door een operatie nog ernstiger is gemaakt. Ik heb de hele dag door herrie in mijn hoofd. Alsof er iemand met een slijptol in mijn hoofd aan de gang is. En mij wachten nog vele operaties met medicatie en de grote kans dat de herrie in mijn hoofd nog erger wordt. Mijn baan ben ik kwijt.

Ik slaap niet, ondanks de medicatie. Ik overleef alleen nog. Ik heb alle stadia van wanhoop al doorleeft. Er is voor mij geen verbetering meer mogelijk. Het kan alleen maar slechter worden. Ik ben in een nachtmerrie terechtgekomen.

Ik wou dat ik een gewone ziekte had. Waarbij je steun ontvangt en warmte en dan dood mag, met respect. Maar een psychische aandoening is eng. En zeker wanneer iemand niet meer verder wil. Mensen weten niet wat ze moeten met je kreten om hulp en keren zich af omdat ze het niet verdragen kunnen.

Zeg nooit dat het je niet overkomen zal. Dat dacht ik ook.

Geheim

Ik wil je ellende absoluut niet bagatelliseren. Ik heb eerder al aangegeven dat ik er nog niet voor de 100 procent over uit ben hoe ik tegen hulp bij zelfdoding aankijk, maar ik denk dat dit ook zo blijft. Aan een kant begrijp ik de hulpvraag, maar ik vind het toch onnatuurlijk aanvoelen om hulp bij zelfmoord bij wet mogelijk te maken. Ik hoop nooit zo wanhopig te raken, dat ik deze wens voor mezelf zou willen uitspreken. Ik kan mij dat ook eigenlijk totaal niet voorstellen. Ik ben mijn hele leven al nieuwsgierig naar wat nog komen gaat, dus blijft er voor mij reden om naar de toekomst te willen, ook al is het heden voor mij ook niet altijd een feest geweest.

Geheim

Ik neem geen deel aan deze discussie, vind dat te lastig.
Wil alleen even laten weten dat ik met je meeleef, en voor zover dat mogelijk is, je enigszins begrijp.
Ik heb migraine en clusterhoofdpijn. Daarbij hyperacusis, laatste jaren ontwikkeld. Overgevoeligheid voor geluiden, die op de migrainedagen sterk verergert. Op mijn ergste dagen denk ik: stel dat mijn hele leven er zo uit zou zien, zou ik dat dan volhouden? Ik weet het werkelijk niet. Het ís godzijdank ook niet zo, het is maar enkele dagen per maand en ik weet dat het overgaat. Dat maakt het draaglijk, het is gewoon een rotkwaal en ik heb pech. Maar als je al-tijd, al-tijd pijn hebt en/of keiharde geluiden hoort, non-stop, dan is dat gekmakend. Dan is er geen ruimte om "nieuwsgierig te zijn naar wat komen gaat". Dan is er alleen maar die helse pijn en die afgrijselijke geluiden.

Er is een verhaal bekend, van een vrouw die door haar zeer ernstige tinnitus niet meer verder kon. Ook een vrouw die vol in het leven stond, met kinderen. Na twee jaar is haar euthanasie goedgekeurd.

Geheim, ik hoop dat je ooit geholpen kunt worden met je "wens". Meer meer nog hoop ik natuurlijk op een wonder. Dat je op een dag wakker wordt en de herrie weg is. Of, realistischer: dat er toch een behandeling komt.
Misschien ken je het verhaal van die vrouw. Hier is een link:

http://www.omroepwest.nl/nieuws/2528303/Vrouw-uit-Nootdorp-vertelt-euthanasieverhaal-Ik-heb-oorsuizen-en-ik-wil-dood

Heel veel sterkte.

abortus

Ergens in het midden van deze draad staat in een reactie dat iemand voor abortus is. In mijn ogen is niemand voor abortus. Vrouwen moeten vrij zijn om voor een abortus te kunnen kiezen, maar het blijft een akelige ingreep. Ik heb zelf zo'n ingreep ondergaan, al jaren geleden en het is echt geen kwestie van even een paar niet levensvatbare cellen laten weghalen.
Verder verbaasd het me hoe agressief er tekeer wordt gegaan tegen mensen met een streng gelovige achtergrond. Kennelijk is het moeilijk te accepteren dat er andersdenkenden zijn. In Nederland zijn zaken als abortus en euthanasie goed geregeld. Geen Sgp'er belet je om gebruik te maken van deze mogelijkheden.
Het voltooid leven wetsvoorstel gaat behoorlijk ver. Het zijn niet alleen christelijke partijen die hier tegen zijn. Het is makkelijk om te denken , ja ik ben voor zelfbeschikking en de regie over mijn eigen leven, dus ik ben voor ! Ik ben er nog niet uit in ieder geval. Maar ik heb dit keer niet op D66 gestemd.