U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Misschien
wordt zo'n kok daar niet door in verlegenheid gebracht.
Misschien vind hij het wel leuk om nog eens uit te pakken en gastvrij te zijn.
Misschien vind hij dat hij zich daarmee een waardig ambassadeur toont van een levensstijl die open, hartelijk en gastvrij wil zijn. "Bourgondisch" al hebben we geen hoge pet op van dat adjectief.
Had u daar niet aan gedacht? Nu net mijn punt...
"... En plan die lege maag beter...". Je kan alles plannen. Soms is het leuk om dat juist niet te doen.
T'is maar wat je gewend bent c.q. gebruikelijk is in een land
Als het in B vaak voorkomt dat iemand na sluitingstijd nog een restaurant binnen komt, zal de betreffende kok niet raar staan te kijken en daar ook rekening mee houden. Andersom geldt hetzelfde: is het niet gebruikelijk, dan komt het zelden voor en zal de betreffende kok daar niet op voorbereid zijn in de ruime zin van het woord én zal de klant niet op het idee komen.
Maaltijdcheques
Een bijzonder Belgisch fenomeen vind ik maaltijdcheques, onderdeel van je salaris maar dan uitgekeerd in bonnen die je bij de supermarkt kunt besteden. Ik vraag me af voor wie dat voordelig is, en het lijkt wel als een soort 'bescherming' van medewerkers en hun gezin om te verzekeren dat ze in elk geval boodschappen kopen voor hun geld.
precies bieb
Wij zijn dat hier niet gewend en ik vind niet dat iemand uit een ander land dan kan zeggen dat we niet gastvrij zijn of flexibel of wat dan ook. Ik gun de kok ook een leven naast zijn werk, net zoals ieder ander die gewoon gaat als het tijd is. Bizar om jouw verkeerd geplande lege maag in te zetten voor gastvrijheid van iemand wiens werk dat is. Ik vind dat nogal decadent, een soort van 'ach die kok werkt voor mij, dat moet een eer zijn dus hupsakee: werken jij na sluitingstijd'. Ik zou me daar zeer ongemakkelijk bij voelen.
Precies Triva: net als de zgn gastvrijheid in azie en zo
Ook dat wordt gezien als een enorme gastvrijheid: je kan altijd bij iemand thuis aanschuiven voor het eten. Ja, dat klopt. Maar je moet het wel in perspectief zien. In die landen leven ze anders. Het is daar altijd warm, dus mensen zijn altijd buiten en is het gewoon om bij elkaar binnen te lopen. Niks mis mee, maar het niet specifiek met gastvrijheid te maken, maar meer met cultuur én levensomstandigheden.
Als ik weet dat er een paar keer per week mensen mee eten zorg ik dat ik voor meer mensen heb gekookt c.q. eten in huis heb. Maar als dat zelden spontaan gebeurt, kook ik uiteraard niet dagelijks voor 6 personen als er bijna altijd maar door 4 personen meegegeten wordt. Dat heeft niets met gastvrijheid te maken (want natuurlijk mag er iemand mee-eten), maar met realisme, gewoontes en wat je wel of niet kunt verwachten. Dus ook niets met wat je daadwerkelijk wel of niet wil, maar wat gebruikelijk is.
Gastvrijheid
Ik dénk dat het niet zo vreemd is dat mensen die van buitenaf komen met enige verbazing naar 'ons' kijken. En dan bedoel ik met ons het 'niet met migratie-achtergrond'-deel van de bevolking (daar zul je uiteraard ook verschillen zien, maar even generaliseren). We zijn nogal precies met etenstijd, met hoeveel er aan mogen schuiven en wat er in huis is en spontaan nog in een pan gemikt kan worden. Maar ook dat je áf moet spreken om te komen eten, dat het raar is als je een kwartier later komt, dat er niet standaard iets klaar staat wat gepakt kan worden, e.d., maar ook dat de kok bij wijze van spreken eerder naar huis gaat dan zijn gasten. Als de aard van je eigen afkomst wat zwieriger en flexibeler is dan van 'ons', dan kan het even wennen zijn.
Als een restaurant per se klokslag 10 of 11 uur de deuren wil sluiten, is het slim als ze buiten duidelijk zichtbaar aangeven dat de keuken 9 of 10 uur sluit, dan is iemand om vijf voor 9 of 10 nog op tijd.
Kaaskopje
Tja, je draait het zo dat wij er vast ook weer slecht vanaf komen als WIJ ons verbazen dat degene met wie we een afspraak maken gewoon een uur te laat komt. Of dat je een afspraak maakt met een loodgieter dat die morgen komt en hij belt niet eens af.
Ik ben van mening dat je je moet aanpassen aan het land maar daar niet op moet afgeven in termen als niet gastvrij, star, minder zwierig, minder flexibel.
Maaltijdcheques...
was en is een van die extra-legale voordelen dat voor zowel werkgever als werknemer voordelig is: er worden geen belastingen noch sociale zekerheidsbijdragen op berekend.
Er zijn wel wat voorwaarden aan verbonden, maar de werknemer krijgt dus een stukje bruto loon netto uitgekeerd. De grote verliezers zijn de fiscus en de sociale zekerheid.
Ze zijn er in allerlei zichtwaarden, maar het maximum is €8. Bij maaltijdcheques hoort ook altijd een -verplichte- eigen bijdrage van de werknemer. Voor een maaltijdcheque van € 8 is dat € 1,09.
Er is al langer sprake van om dat gedoe af te schaffen en gewoon te vervangen door een stukje fiscaal en parafiscaal vrijgesteld loon, maar er is inmiddels een ganse industrie rond ontstaan die die maaltijdcheques drukken, verspreiden, ... (of de maaltijdcheque-pinkaarten beheren, want het gaat meer en meer elektronisch) en die laten zich natuurlijk niet gemakkelijk uit de markt drukken.
Kaaskopje
"We zijn nogal precies met etenstijd, met hoeveel er aan mogen schuiven en wat er in huis is en spontaan nog in een pan gemikt kan worden. Maar ook dat je áf moet spreken om te komen eten, dat het raar is als je een kwartier later komt, ..."
Ja, wij vinden dat vreemd en het wekt een indruk van onvriendelijkheid en gebrek aan gastvrijheid. Allemaal heel strikt en strak, precies afgemeten, netjes georganiseerd, daar niet van, maar weinig hart...
Maar hè: als het ons niet aanstaat moeten we daar maar niet komen hè? Zo bekeken hebben Bieb en Triva natuurlijk ook gelijk.
Of we laden een zak aardappelen, uien, bonen, wat lappen vlees in de camper en we komen toch! 
Precies Yvan
Ook in je eigen land, in dit geval NL, pas je je aan, aan zoals het doorgaans gaat. Als er zelden onverwachte mee- eters zijn, dan ga je ook niet standaard voor meer koken. Want ook dat zou raar, zoniet totaal overbodig zijn.
Net als op tijd komen. Als dat normaal is in een land, dan pas je je daaraan aan. Wn in een land waar dat anders gaat, pas je je weer op een andere manier daaraan aan. Niks is fout og goed, of ongastvrij of juist wel gastvrij. Het gaat om gewoontes en de daarbij behorende verwachtingen en de dingen die je daardoor anders doet. Meer is het niet.
Onvriendelijk niet
Ik vind het dus juist onvriendelijk om te laat te komen want dan laat je iemand wachten. Tja, Nederlands opgevoed.
Het gaat pas mis als de ene denkt: handig, we hebben een vaste tijd afgesproken, en de ander denkt: handig, we hebben geen vaste tijd afgesproken :-)
Ik heb een aantal vrienden in Belgie wonen, ook wat familie en die zijn eigenlijk net als wij. Hebben een gezin, werk en afspraken. Die zitten echt niet te wachten op onverwachte gasten en mensen die zich niet aan afspraken houden. Ik geloof echt dat het met de verschillen op dit gebied wel meevalt.
Het enige verschil dat ik ervaar is dat ik nogal eens open praat, te direct en dat onze vrienden altijd wat voorzichtiger praten.
Hier
is het nogal standaard om, als iemand onverwachts kom binnenwaaien rond etenstijd, te vragen: "heb je al gegeten? Eet je mee?". Er is altijd wel wat in huis en vaker teveel dan te weinig. Vandaar dat we zo'n ongelofelijke voedselverspillers zijn. Da's dan de keerzijde.
Het is dan wel te eten wat de pot schaft en als er te weinig is, is dat ook maar zo.
Bij wat formelere etentjes, waarmee ik bedoel dat mensen uitgenodigd worden en op een bepaald tijdstip verwacht worden, zijn laatkomers, evenmin als vroegkomers, een groot probleem. Dat soort etentjes wordt toch, vrijwel altijd, voorafgegaan door een lang uitgesponnen aperitiefsessie met wat hapjes en veel small talk en geroddel. En drank hebben we hier doorgaans meer dan genoeg in huis.
Zelfs voor wie héél laat opdaagt is er doorgaans veel begrip.
"wanneer komt x?"
"Ach, je kent hem/haar hè. Hij/zij zal wel op tijd zijn voor het dessert en anders: pech.".
Als zo'n laatkomer uiteindelijk opdaagt gaat dat altijd gepaard met een hele uitleg over moeten overwerken, een platte band, een kleine die ziek geworden is,... tot altijd wel iemand in het gezelschap een plaagstoot geeft:
"dus, om het even samen te vatten: je bent gewoon te laat omdat het nu eenmaal jouw ding is om tegen je zin te laat te zijn?".
"Euh... ja...".
Er maalt verder niemand om en het wordt hier niet gezien als een gebrek aan waardering of respect voor de gastvrouw/gastheer die doorgaans fiks in de weer geweest zijn om van het etentje iets te maken.
Hier is te vroeg komen heikeler dan te laat komen: werken, werken, druk, druk, druk en er is altijd wel een volle wasmand die nog even moet verstopt worden, wat vaat van gisteren die blijven staan is. (Veel) te vroeg komen is not done.
Van intieme vrienden wordt het getolereerd en soms zelfs gewaardeerd:
"Oepsie... Ben ik te vroeg?"
"Ja, het is nog een beetje chaos. Bijna zo erg als bij jou. Als je een betje helpt helpt mag je uitgebreid de wijn voorproeven".
"Dààr doe ik alles voor!".
Dat zal ook bij jullie wel een beetje van de situatie afhangen
Bij een etentje waarbij aangegeven is om een uurtje of 5 te komen is half 5 of half 6 doorgaans ook hier geen probleem.
Anders is het als je ergens naar toe gaat en er om een bepaalde tijd moet zijn (theater bijv).
En wat mee-eters betreft: Iedereen kent het wel dat als je kinderen hebt er op een gegeven moment ook met een bepaalde regelmaat onverwachts een vriendje of vriendinnetje wil mee-eten. Dan kan natuurlijk. Van een pastagerecht of ovenschotel kan je meestal wel met een extra persoon van eten. En een extra aardappel is zo geschild en er ligt nog vast wel een pak doperwten in de vriezer. Dat is wat anders dan standaard voor meer personen koken. Dat doe je alleen in landen/culturen waar dat dagelijks gebeurt.
De subsidies op vorming en jeugdwerk
In Nederlabd gaat alle subsidie naar sport en andere jeugdverenigingingen krijgen veel moeilijker wat.
Ik ben stiekem jaloers
op het gebruik van de Nederlandse taal van Vlamingen. Het klinkt in mijn beleving gemiddeld genomen zo veel vriendelijker, zelfs mooier dan het Nederlands zoals het in mijn streken gesproken wordt.
Wat ik dan weer lastig vind, is het feit dat men in België een stuk minder direct tegen elkaar is dan ik gewend ben. Geeft me vaak het gevoel niet helemaal zeker te kunnen zijn van wat de ander echt bedoelt.
Maar ach, het is allemaal zo persoonlijk en afhankelijk van persoonlijke voorkeuren.
Aagje
Onlangs nog eens aangeschoven bij een "oergezellige kaasfondue"
in NL.
Er was een dresscode: "verzorgde stadskledij".
Als aperitief was er een glaasje cava. Eentje, geen twee, zoals door de gastvrouw erg duidelijk gemaakt werd, ten behoeve van "de Belgische vrienden", in een kort verwelkomingstoespraakje.
De kaasfondue was melk, met daarin een opgelost zakje poeder uit de supermarkt, op de vorkjes werd wit toastbrood geprikt. Nederland, kaasland...
Gelukkig was het dessert wel pure verwennerij: er was een heus dessertbuffet. Keuze tussen een Magnum of een Cornetto.
De normale afsluiter hier: een lekker glas cognac of Calvados en koffie, was er niet.
Om 22h30 werden we subtiel naar de uitgang gerangeerd.
Commentaar van mijn maat, op de terugweg: "die 'Ollanders leven toch echt tegen hun goesting, hè?".
Haha Yvan
Ge-wel-dig! 
Ik zou me doodschamen als gastvrouw.
Yvan
Niet herkenbaar eerlijk gezegd
Dat was mijn tweede
"oergezellige kaasfondue" in NL. En de laatste.
De eerste was grosso modo dezelfde, alleen was er daar geen "dessertbuffet", maar mocht ik daar wel aanschuiven in mijn gebruikelijke lompen.
Ik begrijp het niet goed: NL heeft een ronduit fantastische keuken, maar in plaats van daar fier op te zijn, lopen ze daar maar wat rond alsof ze een hardnekkige winterpeen geklemd hebben in lichaamsopeningen waar de zon nooit doordringt...
Yvan
Het kan ook zijn dat je de pech hebt juist bij de mindere kookgoden mee te mogen eten. Op een zakje poeder in melk opgelost, zou ik ook afknappen. En keus tussen cornetto's en magnums e.d. kan geen kwaad, maar als ik mensen te eten vraag, zou ik daar niet als eerste aan denken. Roomijs of vanille-ijs met chocola op een stokje of in een hoorntje vind ik áltijd lekker, maar als tussendoortje. Dessert 'hoort' op een bordje of in een coupe of schaaltje, of glas. Vind ik 
.
Yvan
Haha die herken ik ook niet hoor. Heb nog nooit een dresscode gehad als ik bij iemand gaat eten. En gelukkig ook nog nooit kaasfondue uit een zakje.
Als ik eters krijg vind ik het juist leuk om mijn best te doen iets lekkers te koken. Overigens ben ik bij het dessert dan weer wel lui. Ijsjes aan een stokje zal ik niet zo snel doen maar haal ook wel eens gewoon een bak ijs en wat slagroom of een vienetta
Ik toch wel benieuwd naar dat poeder
Ik heb nog nooit gehoord van poeder in melk, dat kaasfondue wordt.
Wel van kant-en-klare kaasfondue in een pak uit de supermarkt. Die gebruik ik zelf ook altijd :-)
Zelfgemaakte kaasfondue is lekkerder maar vind ik persoonlijk te zwaar.
Voor een etentje in feestkledij klinkt het inderdaad karig.
Voor een familiefeestje (thuis, gewone kleding, 20-25 mensen, bord op school want te weinig ruimte om aan tafel te eten) pakken wij hier heel aardig uit, lekker hapjes vooraf, keuze uit meerdere hoofdgerechten (buffetje), geen beperking in drinken. Wel lekkere ijsjes omdat dat met veel jeugd zo praktisch is. Maar dat is ook geen formeel etentje.
Cognac of calvados heb ik op zo'n familiefeestje nog nooit gekregen of geschonken. Niet uit zuinigheid maar omdat het geen gewoonte is. Koffie/thee wel. In restaurants zie ik ook weinig mensen cognac of calvados drinken na het eten.
Toch een cultuurdingetje?
Eten
Overigens heb ik over het eten in België totaal niets te klagen heb daar een aantal keren fantastisch gegeten. Vorig jaar gingen we nog een restaurant binnen waar de kok vertelde dat ze geen kaart hadden maar hij wilde wel even opnoemen wat hij had. Dat waren allemaal bijzondere en chique gerechten en we hebben zelden zo goed gegeten. Jammer dat het een eind weg is anders zouden we er zo heen gaan alleen voor het eten.
Wel ooit iets vreemds meegemaakt met mijn broer in Antwerpen die vroeg of hij knoflooksaus bij zijn eten kon krijgen waarop hij een schaaltje uitgeperste knoflook kreeg. Kennen ze dit niet in België ?
Yvan
Toch vind ik het een aardig bizar verhaal. En nogmaals totaal niet herkenbaar.
Het lijkt op een etentje bij iemand die dat op dat moment snel en eenvoudig wilde doen. Dat kan natuurlijk, per slot gaat het vooral ook om de gezelligheid en niet iedereen is een keukenprins(es). Maar daar past natuurlijk geen dresscode bij. Dus die combi is echt niet iets 'Ollands', sterker redelijk absurd. Sowieso zijn dresscodes hier bij etentjes bij iemand thuis niet bepaald gewoon, laat staan bij een eenvoudig maal. En de term 'verzorgde stadskledij' is al helemaal niet bekend, lijkt eerder Vlaams....
Blijft een raar verhaal en i.i.g. niet iets typisch 'Ollands'.