Hoe kijken jullie terug op de afgelopen maanden?

dubbel

vaak een dubbel gevoel gehad tijdens de afgelopen periode, mijn werk ging gewoon door, ook dat van mijn man dus daarin weinig verandering. Wel enorm veel geklaag aan moeten horen van collega's terwijl ik de werkdruk best wel te doen vond.
Wat ik vervelend vond was dat de andere zorg zowat stil kwam te liggen, dat je amper ergens terecht kon, niet bij de huisarts, niet bij de osteopaat. Ook het binnen sporten kwam stil te liggen wat ik erg jammer vond, nu net weer van start gegaan hiermee.
Verder vond ik het erg moeilijk dat ook de stage van onze zoon stil kwam te liggen door de corona, desondanks toch kunnen afstuderen dus wel een hele opluchting. Wel jammer ook dat we niet bij de diploma uitreiking konden zijn maar dit alleen via live stream konden volgen (al is het beter dan helemaal niks uiteraard). Ik hoop dat hij bij zijn premaster en aansluitend de master toch ook les zal kunnen volgen op school en niet alleen online.

Wij zijn geen mensen die in onze vrije tijd vaak op pad gaan dus dat de horeca gesloten was en we niet op een terrasje terecht konden, dat heb ik eigenlijk niet gemist.

Triva

Mijn slaapkamer is 3 bij 3 met een schuin dak vanaf kniehoogte zonder dakkapel. Past echt geen bureau bij. De kinderen zitten in hun eigen slaapkamers te werken, verder geen kamer meer over. Daarom zijn zowel man als ik veroordeeld tot de huiskamer. Die is weliswaar 110m2 maar blijft één ruimte. Verder ook geen gang, overloop o.i.d. Onder normale omstandigheden een ideaal huis voor ons, maar nu even niet zo handig.

skik

Dubbel

Ik maak me zorgen over 'de wereld en waar dat nou toch naar toe moet allemaal'. Ik vind en vond het fysiek afstand houden erg lastig. Zowel op het werk als bij familie als bij vrienden en bekenden. Ik vond en vind het moeilijk om zoveel mensen zo weinig te zien. Afstand houden tot mijn ouders die al best op leeftijd zijn vind ik ingewikkeld omdat het zomaar op kan houden, en dan heb je de laatste maanden alleen contact gehad via de telefoon...
Dat man geen werk heeft vind ik vooral voor hem moeilijk. De muren komen nu wel echt op hem af. Gelukkig vorige week een sollicitatie waar hij is aangenomen, alleen nog arbeidsvoorwaardengesprek.
Ik baal dat oudste haar p niet heeft gehaald. Mede te danken aan het feit dat er niet meer fysiek les wordt gegeven. Maar mede dankzij Corona mag het jaar wel over worden gedaan, dat is dan wel weer wat.
Ik vind het voor al mijn kinderen heel erg dat het fysiek lesgeven ook volgend jaar nog niet vanzelfsprekend is. Dit zou de mooiste tijd van hun leven moeten zijn, lol hebben met leeftijdsgenoten, op vakantie met vriend(in)nen en zo en dat zit er nu niet in. Eeuwig zonde. Nog los van dat eentje een opleiding doet waar veel praktijk in zit (horeca) en dat leer je niet van achter een beeldscherm...

Maar er zitten zeker ook voordelen aan. Persoonlijk heeft de crisis mij wel rust gegeven (minder sociaal leven is toch ook wel lekker) en veel uitdaging in mijn werk (dat ging gewoon door, in de zorg). Als gezin zijn we ook naar elkaar toe gegroeid, het gedwongen 24/7 op elkaars lip zitten hebben we wonderwel goed doorstaan. Man en ik zijn ook nog closer geworden door de vele avonden gezamenlijk netflixen (doen we anders nooit namelijk, allebei teveel bezig met sport, werk, huishouden, hobby's en sociaal leven). De hond vond en vindt het fantastisch, zoveel wandelen! Consuminderen ging eigenlijk helemaal vanzelf en dat wil ik wel (deels) vasthouden.

Tja en nu

... ik heb het gevoel dat er nog steeds ergens een onzichtbaar beest schuilt dat zomaar kan toehappen. Bij mij, bij echtgenoot, bij anderen die me lief zijn. Het voelt ongemakkelijk. Nog steeds, ondanks de versoepeling.

De omstandigheden zijn op zoveel plaatsen in de wereld zorgelijk, zacht uitgedrukt, het stemt me verdrietig.

Ook merk ik dat mensen die mentaal wat minder stevig in het leven staan echt een jasje hebben uitgedaan in de voorbije coronamaanden. Sowieso door de sociaal-emotionele schaarste die ze ondervonden.

Winsten zie ik ook, zeker wel, net als velen al meldden. Het thuiswerken van echtgenoot, minder verplichtingen op de agenda, dat was plezierig. Maar als je vraagt naar het batig saldo wegen grijze wolken net iets zwaarder. Ik voel voor een tweede versie van 2020. Upgraded.

Meer positief dan negatief

Natuurlijk was het hier af en toe ook echt pittig, thuisonderwijs en zelf thuis werken. Wie zit waar in huis en hoe zorg je dat je zo min mogelijk last hebt van elkaar. Toch is de corona periode voor ons gezin (echtgenoot en ik en kind 10 jaar en kind 12 jaar) een fijne periode geweest. Om te beginnen past thuisonderwijs onze kinderen eigenkijk wel prima. Minder prikkels, minder sociaal gedoe en meer focus op je werk. We hadden het ook echt gezellig met zn viertjes (meestal dan toch). Ook qua werk viel het me niet tegen. Niet optimaal maar wel prima te doen. En dat er minder hoefde op organisatorisch en sociaal gebied (geen kinderen van en naar sportclub/wedstrijden brengen, geen oefentherapie/orthodontist/muziekles, geen ‘verplichte’ verjaardagen van familieleden etc.) beviel ons echt heel goed. Gaf veel rust.

Uit eten misten we wel een beetje (maar afhalen was ook lekker), andere dingen die niet konden misten we niet echt. Kinderen gingen opa en oma steeds meer missen, dus op een gegeven moment (iom opa en oma) wel weer daar op bezoek gegaan in de tuin. En kortgeleden ook weer geknuffeld met hen (waarna de jongste zei ‘niet tegen premier Rutte vertellen dat ik met oma geknuffeld heb hoor!’ )

hier

ging het eigenlijk prima. Fijn om niet die eindeloze reis naar mijn werk te hebben. Verder deed ik toch al weinig.

Maar er was wel onderhuidse spanning: mijn man werkt in de zorg en zit in de risico-categorie. En het is nog niet gedaan, als je naar de hele wereld kijkt. Zolang ergens één geval is kan het hier ook weer komen, en zelfs hier is het nog niet afgelopen: elke dag worden er toch nog mensen besmet. Hopelijk zijn we wat beter voorbereid.

niet fijn

Het is me nog meer dan voorheen duidelijk geworden dat ik gedij bij externe prikkels. Van collega's tot film, concerten, even hapje eten met een kind, museumbezoek met partner etc. . Ik heb altijd wonen en werk bewust dicht bij elkaar gekozen, dus het voordeel van geen reistijd heb ik nauwelijks met thuiswerken. Ik heb twee kinderen die studeren (eerste en tweedejaars) die nauwelijks goed onderwijs krijgen en hun sociale leven hebben zien stil vallen. Ik heb met hen te doen.
Ik zal nog even nadenken over de voordelen die ik heb gezien van afgelopen periode

Hier is weinig anders. Ja, ik miste etentjes met vrienden, wat we geregeld doen. Koffie drinken met mijn vriendin, of gezellig lunchen. Maar verder... Weinig veranderd. We mochten beide nog gewoon werken, we vallen beide onder de cruciale beroepen. Man heeft wel wat vaker thuis gewerkt, gewoon op zijn eigen werkkamer.
Kind heeft veel gemist, examenjaar hè. Maar hij is er goed uit gekomen.

Vaccin

Het is de vraag of een vaccin komt. Er staat een artikel in de Volkskrant, waarin staat dat de antistoffen na enkele maanden verdwenen zijn.

Moeilijke tijden

Iedereen thuis gekibbel om de webcam. Niemand hoefde ergens naar toe, geen sport altijd samen eten was dan wel een voordeel.
Begin april had zoon en terugval in zijn herstel hij had een soort flashback hoe hij 2 jaar geleden zo achter zijn bureau zat en geen meter opschoot met schoolwerk. We hebben allemaal weer met de psycholoog gepraat. Geen life consult maar telefonisch.
Dochter geslaagd, zoon naar een andere school. Het is hier vakantie.
Volgende week is man ook vrij en dan gaan we wat leuke dingen doen maar niet weg met de vouwwagen. We gaan klussen aan huis.

Inderdaad Sini waar is Ad? Ik mis hem ook al een tijdje.

Ad is weg ?

Ik vroeg me ook al af waar hij is gebleven. Ander forum misschien ?

Ad is misschien wel

Vakantie houden

Ik prijs mij gelukkig met de "timing"

Ik benijdde ouders met schoolgaande kinderen plus verplicht thuiswerkend absoluut niet! Ik was blij dat wij met ons tweeën zijn. Ik mis de sociale activiteiten, maar ik merk ook dat ik ons huis als een soort bunker ben gaan gebruiken. Lekker veilig, geen gedoe. En dat ik er haast tegenop zie om weer normaal te "mogen" doen. Ik vind winkelen echt niet prettig meer. De supermarkt vond ik door mijn ogen al niet meer prettig om te zijn, maar corona maakte dat 2.0 ongemakkelijk. De hele tijd scannen of het druk is of er tegenliggers aankomen, of ik teveel tijd neem, of anderen wel afstand houden, pfff...

Ik vond en vind de omslag die we gemaakt hebben in de afgelopen maanden

Heeee, dat was de bedoeling nog niet 😏

In de afgelopen maanden dus, eigenlijk zo spannend. Houden we het vast of zijn de goede bedoelingen volgend jaar gewoon poef weer vergeten? Ons bewustzijn van hoe makkelijk het fout kan gaan door alles van ver te willen halen en naar ver te willen gaan, leidt dat tot blijvend andere keuzes? De ontdekking dat je in je eigen regio groente en vlees kunt kopen bij een boer zelf, ipv in de supermarkt. Zo dicht bij het platteland kwamen sommige mensen niet eerder. Om de hoek maar goh nooit geweten!

Dat Nederland veel mooie natuur heeft, en geweldig leuke steden en dorpen... een verrassing voor diegenen die noodgedwongen maar eens in eigen land op pad gingen.. Maar ja, als de blik standaard op een ander land gericht was, is die verrassing toch ook wel wat gênant, vind ik.

De ervaring hoe de natuur reageert op een wereld zonder onze massale aanwezigheid. Wilde dieren die opeens een kijkje kwamen nemen in de mensenwereld, vogels die op wonderlijk plekjes gingen nestelen. Wij hadden een nest eksters naast ons huis, geweldig! Maar verbazingwekkender vond ik nestelende scholeksters op buurhuizen. Waarom? Ik vond het erg bijzonder om dat mee te maken. Het is erg dat we dat meemaken door corona, maar ik hoop zo dat het ons ook iets geleerd heeft en dat een blijvend effect zal hebben.

Uit eten

Vandaag voor het eerst weer uit eten gegaan met vriendinnen. Op een terras buiten. Het was ook heerlijk weer. We gaan het nog een keertje doen voor de winter valt want we gaan niet naar binnen.

Genant

Verrast worden door mooi Nederland en dat is dan gênant?

Ik denk dat de meeste mensen dat heus wel weten maar gewoon naar het buitenland willen als ze vakantie hebben! Mag toch?

Triva

Ik vermoed dat er mensen zijn die het echt amper weten. Vermoeden is dus niet absoluut zeker weten. Maar ik heb de indruk dat er mensen zijn die van horen zeggen weten dat Spanje wel gebeiteld zit wat het weer betreft, naar een reisbureau gaan met "Doe mij die maar", zich laten overvliegen en eigenlijk geen idee hebben waar ze zijn. Zo zijn er ook mensen die niet weten waar wat is in Nederland, daar nooit geweest zijn en dus niet weten hoe het daar is. Daar hoeven ze niet per se dom voor te zijn. Zo ken ik iemand die nooit naar Drenthe wilde. Wat is daar nu te beleven? Toch overgehaald om te gaan en het bleek een geweldig mooie provincie en voor herhaling vatbaar te zijn aldus diegene.

Onbekend maakt onbemind en ik vermoed dat sommige mensen die nooit de moeite hebben genomen om verder te kijken dan het reisbureau, of Nederland is saai, altijd slecht weer, etc., gemerkt hebben dat zij dit met Nederland gedaan hebben.

Nou Kaaskopje

De afgelopen weken was het weer in Nederland nou niet bepaald geschikt voor kamperen in een tentje met 2 kleine kinderen ...

ElenaH

Moet dat dan? Staat Nederland gelijk aan camperen in een tentje?

Tja

Je kunt hoog of laag springen maar voor sommige mensen is warm/heet weer een vereiste voor een goede vakantie en verpest elke regenbui die vakantie weer. Daar kan geen hunebed tegenop. Toevallig houd ik niet van boven de 25 graden dus zul je mij nooit in het zuiden vinden maar in het noorden of op gelijke hoogte met Nederland en ook wel in Nederland. Net hoe de pet staat. Ik vind jouw houding naar Nederlanders die gewoon zonzeker weer willen na een jaar ploeteren, maakt niet uit waar, niet passend. We zijn allemaal anders. Laat ze lekker anders wordt het mij hier veel te vol!

Precies

Bovendien gaat het hier over hoe wij terugkijken op de afgelopen 3 maanden, het is geen discussie over vakantiebestemmingen. Ik vind het wel leuk, al die verschillende verhalen.

Ik hoop ook wel dat het toerisme

er anders uit gaat zien maar ik voel me nogal beledigd dat mijn hang naar zon gezien wordt als armoe. Ik leef enorm op bij zon en zou het liefst in de tropen wonen.
Ik denk ook dat het niet voor niets is dat veel mensen Nederland graag minstens 1 x per jaar willen ontvluchten voor zon.
Het veelal sombere weerbeeld in Nederland is vast niet zo opwekkend en een extra portie zon doet vast goed voor veel mensen. En dat zit niet (alleen) tussen de oren maar ik geloof vast dat dat puur fysiek is.(hormonaal etc)

Verder ga ik heel graag naar het buitenland los vd zon en warmte. Ik kikker daar enorm van op, andere culturen, geuren, kleuren etc etc etc.
Nederland vind ik ook mooi maar ja, ik ploeter het hele jaar hard voor een hongerloontje en kan me meestal maar max 1x per jaar een vakantie veroorloven en als ik dan kan kiezen kies ik het liefst en het vaakst toch voor een echt andere omgeving.

Neemt niet weg dat ik zaken zoals het verschrikkelijk verpesten van kusten echt heel erg vind.

Ik ook

Ik ging altijd graag naar Italië, Spanje, Griekenland of Zuid-Frankrijk. Het heeft iets, de hele dag buiten, droge (!) warme lucht, aquapark, treintje door stoffige gebieden, bezoek aan een botanische tuin, flaneren over de boulevard. Dat is echt niet hetzelfde als tram 9 naar Scheveningen en wandelen langs de pier 😕.