Cesar Millan: waarom zijn zoveel mensen tegen hem?

Astrid

Het was ook een bedreiging! Ik had hem zeker niet in buurt laten komen.

Of hij gevaarlijk was, weet ik natuurlijk niet. Kennelijk niet dus. Een baasje was nergens te bekennen. Tja, wat had jij dan gedaan?

'Tja, wat had jij dan gedaan?'

Grommen en mijn lip optrekken

precies

Dat was ongeveer wat ik deed ja. Niemand komt an mijn nestje. Of zoiets.

stem

Houding en evt. stem; groot maken en de buggy achter me draaien zonder dat je de hond de rug toekeert. Niet staren of naar de grond kijken maar langs de hond heen, dus niet bedreigend en ook niet "zwak" zijn. Ik weet het, het is heel moeilijk om in geval van schrik zo goed mogelijk te reageren, maar staren wat je opzettelijk deed om indruk te maken kan dus heel verkeerd aflopen en omdat je kind in die buggy zit zou ik dat risico niet nemen.

Omdat honden in onze samenleving, met veel slecht opgevoede baasjes helaas, een feit zijn is het handig om je in te lezen wat je moet doen bij zoiets. En dan kan dat de schuld van de ander zijn (of niet), maar we leren onze kinderen ook zwemmen omdat er veel water is, verkeersregels omdat ze zich in het verkeer moeten mengen enz. Ook voordat ik zelf honden had heb ik zelf geleerd en daarna mijn jonge kinderen, wat te doen om kansen te verkleinen ooit aangevallen te worden.
Een vaste zin hier in het gezin was: een hond die ligt/eet/slaapt....en dan vulden zij met 3 jaar al aan: laatemetrust.

je tanden laten zien

kan ook een bedreiging zien en je wilt juist de situatie afbuigen van een aanval.

kwa houding dus een voldoende, maar blik moet erlangs en niet precies in de ogen, en je moet iets bestraffends roepen. Zoiets?

Inderdaad was er geen baasje te bekennen, slecht vind ik dat. Dat je zo'n hond eens los laat lopen vind ik prima, maar train hem dan om in de buurt te blijven in plaats van te vertrouwen op de oerinstincten van grommende moeders.

amare

Het was uiteraard niet serieus bedoeld. Ik sla/schop alleen als een hond echt zou dreigen mij of mijn kind te bezeren. Dan is het wat mij betreft ook geoorloofd (want zelfverdediging), is tevens het enige moment waarop ik een ander mens fysiek pijn zou doen trouwens.

Het waren gewoon twee incidenten die mij erg verbaasden. En die mijn ideeën over hondenbezitters in het algemeen helaas weer eens niet bepaald positiever hebben gemaakt…

Staat nog steeds de vraag: wat kun/mag je wèl doen om een hond waar je last van hebt weg te krijgen?

die tanden

was ook niet serieus hoor. Het aankijken wel.

Evanlyn

Het gaat om het staren, alles wat je deed was goed behalve het staren, je moet een hond nooit aankijken, doet Cesar ook niet.

ruim

Ruime voldoende voor je houding en slim om tussen de hond en kind in te gaan staan of in elk geval ernaast. En een straffe, duidelijke stem kan een tweede extra optie zijn. Of een commando geven, als je geluk hebt gaat ie nog zitten en pootjes geven ook ;-)
Alleen echt nooit staren. Je moet uit de situatie, of je wilt, ook zonder gevaar, uit de situatie en niet de situatie een vervolg geven.

Pootjes geven

Dàt ga ik eens proberen! Ik ben nu trouwens wat hond-vriendelijker dan toen, want de baby die toen in die buggy lag is nu een hondengek die alle honden uit de buurt uitlaat. En ik ben geen wijfje met nestje meer, want pubers kun je geen nestje meer noemen.

dol op mijn hond

maar ik vind dat je een hond best fysiek kunt aanpakken, het zijn geen mensen. Fysieke taal begrijpen ze goed.
Ik zou het fijn vinden als mensen mijn kinderen zouden corrigeren als ze zich zouden misdragen en ik ben er niet. Zo vind ik het ook fijn als mijn hond gecorrigeerd wordt dan, en dat mag best wat fysieker.
Probleem vind ik juist eerder dat mensen vaak veel te lief reageren, ook op wangedrag van mijn hond.
Pijn doen is niet nodig. Maar als mijn hond aangepakt wordt omdat hij grenzen overschrijdt (handdoek bijv) is het oke als hem dat duidelijk wordt gemaakt. Maar ja niet iedere baas waardeert dat.
Nu let ik maar extra op mijn hond, door al te lieve reacties.

opgevoede hond

Ik woon naast een bos waar ook veel joggers, paarden en fietsers komen. Ik heb een speciaal commando: als er een jogger, paard of fiets nadert geef ik dat en komt de hond naast me zitten. Ook voor de hond zijn eigen bestwil aangezien die nogal eens de gewoonte heeft in de weg te lopen

Aan de reactie van de ruiters, joggers en fietsers te zien is dat tamelijk uniek, om je hond zo onder appèl te hebben. En echt, ik hou hem niet strak, hij mag altijd gezellig rondrennen, maar zodra ik het commando geef komt hij linea recta naast me zitten.

Blijkbaar is iets, dat ik heel normaal vind, voor anderen heel bijzonder?

Mijn hond is verder geen allemansvriend. Maar er zijn opmerkelijk veel honden die als een losgeslagen projectiel op mijn hond afstormen. Mijn hond gromt dan en dat moet duidelijk zijn. Ik denk dat 50% van de honden dat begrijpt en mijn hond verder met rust laat. De andere 50% gaat mijn hond toch (speels) uitdagen en negeert het gegrom. Heel gezond gegrom waarmee mijn hond zijn grens aangeeft.
"Hij doet niks, hoor!" jubelen de baasjes, terwijl ik dóórloop en de andere hond streng wegstuur.
Nee, jouw hond niet, maar mijn hond wil met rust worden gelaten en geeft dat op een voor honden heel nette, sociale manier aan.

Eén hond maakt het zelfs zo bont dat hij beloningsbrokjes uit mijn jaszak steelt. Ik stuur het dier streng weg (roep hard FOEI! en LOS!), maar die hond heeft totaal geen enkele opvoeding gehad. Mijn hond dacht dat ik werd bedreigd en gromde flink. Ik wilde doorlopen, die andere hond bleef mij heel hinderlijk lastig vallen ("hij doet niks, hoor, ha ha ha!") en ik had daarbij mijn handen vol met het vooruit sturen van mijn eigen hond, die mij wilde verdedigen.

Oh ja die

Dat irritante 'hij doet niets hoor hahahaha', net alsof die mensen denken dat ik bang ben als ik hun hond wegduw. Ik heb alleen geen behoefte aan dat opdringerige gesnuffel. Nee hij doet vast niets, maar hij luistert ook niet. Dat zeg ik dan ook, wordt niet altijd op prijs gesteld. Net als wanneer ik zeg dat de hond die mij of de mijnen iets doet, het niet meer kan navertellen.
Hier bij het schoolplein komt wel eens een ouder met een hond die zich naar iedereen irritant opdringerig gedraagt, behalve naar mij. Ik denk dat hij me niet lief vindt omdat ik hem altijd negeer. Als hij al te erg irritant is mag hij bij het vrouwtje op school, ook heel bijzonder.

Ik ben ook fan hoor, maar de methode moet bij je hond passen. Onze 1e Bordeaux dog reageerde totaal niet op de technieken, die hebben we opgevoed middels de klikker methode. De 2e was een her plaatser en al top opgevoed dus daar hadden we niet zoveel opvoedkundig aan te doen. Onze 3e (ze worden helaas gem. 6-8 jaar oud helaas) reageert compleet niet op de klikker, maar wel heel goed op het hakje bijvoorbeeld. Hij heeft de neiging om snel te fixeren (uit speelsheid), maar een andere hond vangt dat signaal niet altijd zo goed op. Klein hakje en ik haal hem er weer uit. Ook het hoog in de nek leggen van de halsband werkt bij hem heel goed. In het begin heeft zijn enthousiasme mij heel wat extra kennis van de natuur gegeven, bomen omarmen enzo en hebben wij de band hoger in zijn nek gedaan. Nu is het gedrag gelukkig verder eruit, maar dragen nog wel de band hoog. Het vingertje in de nek prikken werkt helaas niet bij hem, hij heeft met zijn 75 kilo een geweldige speknek, dus vaak kijken mensen mij raar aan als hij een hakje krijg, maar ach, ik maak mij daar niet meer druk om. Hij luistert verder perfect gelukkig.

Het loslopen van honden vormt idd soms een enorm probleem. Ik de mijne aan de lijn en zo'n loslopend over enthousiast hondje die aan komt rennen is geen goede combi. Ik heb eens gezegd tegen een baasje die zei "oh, maar hij doet niets hoor", "dat zal best, maar de mijne heeft nog niet gegeten en aangezien uw hondje zo klein van formaat is...."....Hij was snel terug geroepen ;)

de mijn luistert heel goed

Zowel op stem en fluit en ik ben al een paar keer uitgescholden omdat mensen het zielig vinden dat ze moet komen als ik haar roep. Ik denk dat dat de mensen zijn die geen fan zijn....

Mijk

inderdaad hortensia

'Aan de reactie van de ruiters, joggers en fietsers te zien is dat tamelijk uniek, om je hond zo onder appèl te hebben.'

Wij doen dat ook zo. Of we laten hem zitten of af gaan als hij te ver weg is om op tijd terug te zijn. Met een handgebaar zodat je niet hoeft te schreeuwen. Werkt prima. Sterker nog, als je hond niet meteen bij je komt als je hem roept, zou je hem wat mij betreft niet eens los mogelijk laten lopen buiten de losloopgebieden voor honden.

Hakje

Misschien is dat hakje toch een goed voorbeeld van waarom er tegenstanders van Cesar zijn. Ideaal is natuurlijk als je hond luistert omdat hij geleerd heeft dat het leuk en lonend is om gehoorzaam te zijn in plaats van te gehoorzamen uit angst voor pijnprikkels of schrik. Honden binnen een roedel zullen elkaar amper aanraken om iets duidelijk te maken. Een grauw, de stand van lichaam en oren, al dan niet laten zien van oogwit e.d., moet genoeg zijn. Als ze in de nek gaan bijten of in de flank, is er toch echt al meer aan de hand. Goed leiderschap kenmerkt zich dus vooral door lichaamstaal te herkennen en toe te passen. Dat is moeilijk. Dat moet je leren.

Ik ben voor de positieve benadering, dus zonder hakje en hooggesnoerde halsband (met een tuig loopt erg pretig), maar heb gemerkt dat veel mensen daar weer enorm in doorslaan. Ik was lid van zo'n positieve facebookgroep en kreeg al snel door dat ik er kromme tenen van kreeg. Als het woordje "nee" al op de zwarte lijst staat, wordt het wel erg geitenwollensok. Een hond mag best aan je stem of klank merken dat je iets fout vindt.

Ik pretendeer niet dat ik het goed doe met onze honden, want dat is nooit objectief. Ik weet dat er ook weleens iets fout gaat. Wat ík hoop te zien bij anderen is dat ze hun best doen en sorry zeggen als er een onhandige situatie is ontstaan door hun. De meesten doen hun best is mijn ervaring. Er zijn zoveel verschillende opvoedstijlen, alleen daaruit blijkt al dat we als "baas" maar wat doen in een poging het goede te doen.

Nou...

Als er een loslopende hond op mijn aangelijnde, grote, zeer dominante hond af komt sjezen, en niet vanzelf doorloopt, dan zet ik daar toch echt wel mijn voet even onder om dat beest weg te wippen. (echt schoppen zou ik alleen in geval van acute nood doen)

Beter dat, dan dat mijn hond haar dominantie laat gelden en ik weer een hysterisch baasje tegenover me vind, dat van mening is dat die akelige vechthond van mij (een boxer, en hartstikke bejaard ook nog) zijn/haar onschuldige beestje half vermoord.
Het enige wat er gebeurt is dat de mijne a la een stier zo'n kleinere hond ondersteboven gooit en enorm gromt, maar ja, zo prettig ziet dat er ook weer niet uit.

nee Kaaskopje

'uit angst voor pijnprikkels of schrik'

Nee, dan snap je de werking van het hakje niet. Er gaat geen straffende werking van uit, dus ook geen (angst voor) pijn of schrik. Het gaat enkel om het verbreken van de concentratie van een zeer gefocuste hond. Zoals je een kind een zacht duwtje tegen de schouder zou geven. En alleen in te zetten in zeer incidentele situaties, bij honden die al zo opgewonden zijn dat ze een niveau 10 (uit 10) hebben bereikt en zichzelf niet meer tot kalmte kunnen brengen. Niet standaard/wekelijks (laat staan dagelijks!) als opvoedmethode tijdens de wandeling. Het is zelfs de bedoeling dat de hond NIET merkt dat de baas het hakje geeft, dus er is geen associatie met een straffende baas. Natuurlijk zijn sommige honden slim genoeg om de relatie te leggen, zeker als de baas het hakje wat onhandig geeft.
Eigenlijk kun je er vanuit gaan dat als de hond merkt dat de baas het hakje geeft (of gaat geven) de focus van de hond op het aan te vallen voorwerp niet zo groot was dat het hakje nodig was

Zodra de hond geleerd heeft om minder opgewonden te zijn (en dan met name minder gefocust op een gevecht), is er geen enkele reden meer om hakjes te geven.

hier een fan

Ik vind hem geweldig, hij traint echt de baasjes en ik leer en nog steeds van.
Onze hond is aangevallen door een rottweiler en had erg veel hechtingen, hierna is ze zelf veel feller geworden.Als een grotere hond (en ze is zelf een flinke knie dus ook niet klein) aangerend komt kan ze echt snauwen.
Pas sinds een half jaar heb ik het er weer zo goed als helemaal uit gekregen. Ook door zijn tactieken toe te passen. Af en toe als we met een grote groep zijn en dr zijn veel nieuwe honden,moet ik dr even aantikken, wel steeds op een andere plek want ze is slim genoeg idd. dan is ze veel relaxter daarna.
Soms trekt ze nog wel dr lip op omdat ze niet wil dat alle honden heel dicht tegen dr achterste komen ( waarom hebben we dr eigenlijk laten steriliseren lachen wij wel eens, minder als een halve meter is uitzonderlijk en als ze maar t idee hebben om te rijden....dan is madam heel duidelijk)

Wij wonen aan een dijk waar veel gefietst, wielrent en onder de dijk gewandeld en sinds kort gemountainbiked wordt.
Af en toe een drukke boel dus.
Ik loop dan liever beneden als t druk is omdat de hond dan ook lekker kan snuffelen zonder elke 3 minuten het commando te krijgen als er iemand aan komt( dan moet ie aan de kant op de plaats waar ie is meteen stoppen en zitten blijven) De meeste mensen zijn idd verbaasd, maar er zijn ook bikers die me dus beneden bijna van mijn stokkie fietsen is daar ook een commando voor.
Ik vind dat een hond moet luisteren en anders niet los moet gaan. Vorig jaar liep er hier een klein hondje onder een fiets en die man ging zo op zn gezicht,echt erg.. bbrrrr.

Amare

Ik verklaar de tegenstand van de positieve benaderings-mensen. Een hakje is natuurlijk wel een schrikmoment en een rukje aan een halsband is ook niet natuurlijk. Er is een groeiende groep mensen die dat soort ingrepen verfoeien. Dat hangt ook samen met de nieuwste inzichten over roedelgedrag van wolven. Zo is het idee dat je niet samen op de bank mag zitten achterhaald. (Wij hebben ook echt geen dominantieprobleem tussen ons en de honden, terwijl we allebei een hond naast ons hebben liggen op de bank.)

De methode van Cesar zou je kunnen vergelijken, vinden de tegenstanders, met twee manieren om te leren zwemmen. De ene: je gooit een kind in het water en kind gaat uit overlevingsdrang slagen maken. De andere: kind gaat op zwemles en mag het in stapjes en met veel positieve aanmoediging leren.

juist niet Kaaskopje

Heb je het programma wel eens gezien? De honden van Cesar maken echt geen angstige indruk hoor. Integendeel. Cesar gooit het kind juist niet in het water zonder kleine stapjes, hij is bij uitstek degene die eerst het vertrouwen van de hond wint en het zelfvertrouwen van de hond probeert te vergroten. Stapje voor stapje.

Enne, het rukje aan de halsband is juist wel des honds: honden bijten elkaar in de nek (en flank) als correctie. Het is maar een kort rukje, geen uren durende wurggreep.

Dat sommige mensen de technieken van Cesar volkomen verkeerd toepassen, is geen reden om zijn methode af te vallen.

Als ik kijk hoe

mijn harige meiden met elkaar omgaan, dan is dat alles behalve zachtzinnig en alleen maar positief.

Als ik mijn honden iets leer op commando, zoals omrollen dan is dat alleen maar op een positieve manier, dus met geduld en beloning. Eigenlijk zoals de clickermethode maar dan zonder clicker.

Als ik op straat loop en in zie dat mijn hond enorm fixeert op een kat, dan komt er eerst een melding in geluid, dan een kleine correctie aan de riem en pas als laatst een hakje of aanraking waar ze het niet snel vewachten.

Een combinatie van beide methoden dus. Ik doe ook flyball met mijn honden. De beloning is dan een spelletje en positieve aandacht. De ergste straf die ze daar krijgen is dat ik niet reageer op gedrag dat ik niet wil zien.

Ik begrijp dan ook niets van de tegenstanders.

Amare

Ik probeer zo neutraal mogelijk de mening van de tegenstanders te verklaren. Daar heb ik dus nog niet over gezegd wat ik ervan vind. Ik vind een hond opvoeden namelijk best ingewikkeld. Geen hond is hetzelfde en er zijn zoveel meningen... zie de juiste maar eens te vinden. Ik kijk ook mijn ogen uit bij Cesar, maar is het echt goed? Ik bewonder ook de mensen die hun hond alleen dmv lichaamstaal en louter gejuich daar krijgen waar ze willen, maar ... dat moet bij je passen. De dame die de methode "kalmerende signalen" in boekvorm heeft uitgegeven, woont in het wijdse landschap van Noorwegen. Heeft iemand uit hartje Utrecht daar altijd maar wat aan? Ik verzamel daarom maar dát wat mij nuttig lijkt.
Ik weet wel dat het heel makkelijk is om het (ongemerkt) fout te doen en moeilijk om dat weer te herstellen.