Ben ik de enige die zo'n moeite heeft met weer naar school en werken?

De temet die geen temet is

Zo kun je elk gesprek in de kiem smoren. Wat heb je nou te klagen? Ik weet veel ergere voorbeelden dan die van jou... Tja vast wel.
Dat je schoonzus haar zoon 30 km naar speciaal onderwijs moet brengen, is ver, maar ze mag blij zijn dat hij naar school kan.
Je vriendin, die net als ik de afgelopen weken zonder werk zat, heeft heerlijk van het mooie weer kunnen genieten.
Dat je het overlijden en ziekte van iemand misbruikt om Sini mee om de oren te slaan vind ik erg.
Ik denk dat we allemaal, ondanks de mindere momenten, weten hoe bevoorrecht we zijn. Ik weet niet of je hebt meegekregen dat Rutte heeft gezegd dat er geen armoede is in Nederland? Ander onderwerp, maar zo kun je een onderwerp dus gewoon van tafel vegen. Vergeleken met Jemen is het hier inderdaad een luxe-oord. Maar dat neemt niet weg dat je je hier arm kunt voelen. Als je er niet over klaagt is het er ook niet. Nou... na zolang vakantie te hebben gehad, is het toch echt weer even wennen op de werkvloer hoor. Daar mag je best een dagje van sippen.

Andermans leed is irrelevant

Ik vind het ook niet zo netjes om er leed van anderen bij te halen, is zo weinig constructief ook. Het gevoel van Sini zal er heus niet van veranderen.
Ik kan de stemming alleen maar met die van mezelf vergelijken, ik huppelde afgelopen vrijdag met groot plezier voor het eerst naar mijn werk. Gewoon, omdat het een plek is waar ik echt heel graag ben. En ja, het is dat geld noodzakelijk is, maar als dat niet zo zou zijn, en ik zou er niks voor krijgen, zou ik er nog steeds naartoe huppelen. Ja, ik weet het, in dat opzicht ben ik raar.
Maar dat gevoel, ondanks die nare wekker die veel te vroeg gaat, en ondanks alle rompslomp die erbij komt kijken, dat blije gevoel op de werkplek gun ik Sini zo graag.

Klagen en zich beklagen

Ik vind dat er een verschil is tussen ff klagen en jezelf beklagen. Het laatste impliceert dat je vindt dat je het slecht getroffen hebt (met je baan/partner/kinderen/schoonmoeder). En dat vind ik in heel veel gevallen ongepast, inderdaad met name tegenover mensen die veel te verstouwen krijgen in het leven. Ook als die mensen het niet horen, vind ik het nog niet netjes.
Maar ff klágen, uiting geven aan een (tijdelijk) gevoel van ongenoegen, moet toch gewoon kunnen zonder dat het langs de lijdensmeetlat wordt gelegd? Verschil is dat Sini het irl tegen een of twee vriendinnen zou hebben verzucht, en dat hier honderden mensen meelezen. En dus ook de mensen die wel wat ergers hebben om over te klagen. Sterker, die zich met recht zouden kunnen beklagen over hun leven. Ik ga er toch echt vanuit dat Sini zich niet uitgebreid klagend zou uitlaten tegen een vriendin die net haar vader heeft verloren (ik noem maar wat).

Voorpret

Ik hoop dat je je heimwee kunt omzetten in voorpret om weer naar je thuisland te gaan, misschien in een vakantie tussendoor. Natuurlijk heb je heimwee! En misschien eens serieus denken aan een carriereswitch, misschien op den duur niet meer in loondienst?

Vooral qua huishouden

Ik vind het werken wel weer leuk, het zijn interessante maanden op m'n werk en er gebeurt van alles. Maar het geregel er omheen, dat kost me echt wel weer moeite! Sporttrainingen, boterhammentrommels, rommel opruimen, en zorgen dat de kinderen op tijd in bed liggen. Het algehele gevoel van vrijheid, we-zien-wel, ja, ik vind het lastig om daar afscheid van te nemen. In die zin snap ik je dus wel. Zoals je zegt, over een paar weken zitten we er weer helemaal in, maar nu is het nog even slikken soms!

Fijn

Vandaag voor het eerst gewerkt terwijl er nog maar 1 kind thuis was. Ik werk veel lekkerder als de kinderen op school zijn.

Ik denk dat Sini ook wel heel erg lang vakantie heeft en het zo een beetje 'afleert' en het wel heel erg als 'moeten' ziet als alles weer begint. De middelste vakantieweken van de kinderen waren we weg dus ervoor en erna hebben we moeten werken terwijl ze thuis waren. Dat is toch anders.

Dalarna

Ik heb de hele vakantie doorgewerkt, vier dagdelen, en ik heb er ook moeite mee dat straks alles weer begint..:)

ik vind het heel moeilijk. Ik merk ook gewoon dat ik een stuk slechter slaap en veel gestresster ben. Het komt ook gewoon omdat mijn oudste echt opstartproblemen heeft.
Ik heb ook wel eens gedacht dat als ik dingen over mocht doen ik andere keuzes zou maken. kleiner huis, ik meer thuis, minder stress.
maar ja, dat is achteraf praten.

Trouwens

ik heb geen hekel aan mijn werk, ik doe mijn werk graag. Voor mij is het vooral de combi die mij de das omdoet.
Mijn oudste heeft afgelopen jaar 5 weken thuis gezeten met een depressie, probeer dat maar op te vangen met een baan.
de combi werk en zorg vind ik persoonlijk gewoon loodzwaar

Begrijpelijk lisbeth

Ik heb dat toentertijd ook niet gekund, een baan naast zorg-intensieve kinderen. Veel mensen zullen het wel kunnen maar ik kon het dus niet, werken terwijl bijv. kind veel in ziekenhuis lag.
Ik wens je sterkte, hopelijk gaat het dit schooljaar beter.

Dank je

we hebben hoop, pas 1 huilbui dit jaar ;-)

Ja, ik herken het.

Ik ben natuurlijk superdankbaar dat mijn kinderen naar school kunnen en mogen, dat ik werk heb en zo... Maar ik zie best wel tegen de eerste schooldag op, ook al heb ik tijdens de vakantie veel doorgewerkt (zelfstandige, dan neem je pas vakantie als je echt van huis bent, denk ik ).
Maar als ik denk aan het strenge wekker-regime......
Aan niet meer even wat langer opblijven om eindelijk die tv-opname op je recorder eens te kunnen kijken......
Als ik denk aan alle orde en regelmaat die gewoon hard nodig is om in een eenouderhuishouden de boel onder controle te kunnen houden en die in de vakantie wat minder strak hoeft te zijn.......

Mijn wereld stort niet in, maar ik kan ook niet garanderen dat ik maandag die wekker uitzet zonder krachtterm ;-)

Wat ik probeer...

Is het vakantiegevoel een beetje vast te houden. Zoveel mogelijk buiten leven, 's avonds nog even erop uit, echt te ontspannen als ik thuis kom. Dat werkt hier in elk geval een paar weken, totdat ik weer flink aan het werk en de studie ben (bleh, huiswerk!). Dan is het ritme van werken, studie, clubjes e.d. weer gewoon en heb ik de heimwee naar vakantie niet meer.
Saskia

Dubbel

Dat man en kinderen (straks) weer naar school/werk gaan vind ik niet zo problematisch. Dat ik zelf dan ook weer van alles moet, ja, dat is een beetje jammer.

Verder

herken ik wat Liora zegt. Januari en februari vind ik pas echt depressing.

Liora en berber

Jullie moeten dankbaar zijn dat je die maanden mee mag maken (of was het mogen ) Sorry beetje flauw ik weet het. Ik heb het ook met die 2 maanden. In Maart leef ik weer een beetje op.

Ik begrijp Sini wel. Ik heb er zelf ook steeds meer moeite mee (4 weken vrij geweest) Maar inmiddels weer redelijk op de rit. Alweer plannen aan het maken voor de komende feestmaanden.

Je mag blij zijn

Dan denk ik aan dat filmpje (van Bardo?) over een vader en een zoon in Afrika, waarbij de zoon klaagt: Papa, ik heb het zo koud...en de vader zegt: Niet zeuren! Kinderen in Nederland, DIE hebben het koud.

Evanlyn

Ja, en dan vooral in januari en februari.
;-)

Winter

Die kou is akelig genoeg, maar die duisternis ... Hier past slechts een hardgrondig GETVER!. Ik vind het elk jaar vervelender. Gelukkig gaat de tijd ook steeds sneller naarmate je ouder wordt, dus is de winter ook sneller voorbij. Behalve de vorige winter dan, die duurde van begin december tot in april...

Groeten,

Temet

Temet

Niet zeuren, in Noord-Scandinavië is het pas donker in de winter -)

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Ik zie deze periode ook wel altijd als "nieuwe ronde, nieuwe kansen" . Vind vakantie best leuk, maar na drie weken kramperen, voelt mijn douche en bed toch wel heel erg luxe , en daar geniet ik dan een paar weken extra van. Daarnaast ben ik al weer begonnen terwijl de vakanties nog bezig zijn, en dat is wel rielekst opstarten. De helft van de collega's zijn nig weg, de boel staat nog wat on hold. Daarnaast probeer ik inderdaad ook te genieten van de zomer: 's avonds beetje in de tuin klooien ipv tv kijken, logeerpartijtjes voor de kids als het kan, onverwachte dingen doen ( ben laatst zowaar wezen kanoën).

Ik heb ook wel periodes gehad dat het me aanvloog, de drukte in het begin van schooljaar, vorig jaar kan ik me nog heel goed herinneren. Ik heb daarvan geleerd, en doe het nu bewust anders: het hoeft niet allemaal zo tot in de puntjes under control te zijn: ik laat lossss........ Dan maar niet gezond en verantwoord eten, dan maar niet naar de sportschool, dan maar geen week boodschappen in huis halen, maar hier en daar een pak melk of brood. Moet zeggen dat het me wel bevalt.

En werk, ach ja, als het schip langskomt, kan ik ook wel een leukere dagbesteding verzinnen, maar zo vervelend vind ik het niet. Leuke collega's, een hoop vrijheid, en hier en daar wat hoofdpijndossiers. Hoort er allemaal bij.

Dubbel gevoel

Aan de ene kant moet ik er nog niet aan denken dat dochter over een paar weken weer naar school moet. Vindt het nog zo heerlijk om sochtends een uurtje te blijven liggen. (ben thuisblijfmoeder dus hoef niet op een bepaalde tijd naar mn werk)

Aan de andere kant, merk ik dat als alles weer regelmatiger is, dat ik dan lekkerder in mn vel zit. (maar ondanks dat ik dat weet, ga ik écht niet in m'n vakantie om 7uur opstaan hoor )

Als ze weer naar school is en ik dus ook mn regelmaat heb, doe ik veel meer in huis, schiet ik veel meer op.
In de zomer is het altijd veel drukker voor me (man helpen met z'n eigen bedrijf, zelf een onregelmatig zomerbaantje, dagjes weg met dochter of haar wegbrengen/halen etc en daarnaast natuurlijk het gewone huishouden)
Dus als ze naar school is houdt ik iets meer tijd voor mezelf over.

Ik snap het wel

Juist in de vakantie. Lekker relaxed. Geen bedtijden. Leuke dingen doen. En dan ineens, weer die wekker verplichtingen, haasten. Nee, hoewel ik mijn baan hartstikke leuk vind, sta ik echt niet te trappelen om na 3 weken weer aan de slag te gaan. Als ik 1 uur op mijn werk zit, is het net of ik geen vakantie heb gehad.

K ook

Ik houd echt van mijn werk. Prijs mezelf gelukkig dus. En weet uit ervaring dat ik helemaal niet tegen langdurig thuiszitten kan. Toch herken ik het wel, na de vakantie toch nog geen zin hebben, dat relaxte, zonnige gevoel nog even vast willen houden.

Hier ook tegenzin...

Jij bent echt niet de enige hoor.Hier gaan we de laatste week in en dan is het ook weer werken en school voor de jongste.Vermits ik ook op school werk,wil dit zeggen dat mijn vakantie er ook op zit en ik moet heel eerlijk toegeven dat mijn zin ook ver te zoeken is.Elk jaar weer opnieuw wordt het erger en erger.Misschien heeft dit wel te maken met het ouder worden.Nu wordt alles rustig aan gedaan,niet echt verplichtingen,maar het duurt een weekje voor ik terug in de routine zit.