Aan de 50 en 60 plussers hier

We hebben ook nog van oudsher een taak als beschermers en providers al komt daar bij steeds meer mannen weinig van terecht.

Deels door hun eigen schuld en deels omdat vrouwen dat beschermen en providen tegenwoordig zelf wel af kunnen, al is het soms met bescherming en subsidie van de staat.

Arme mannen...

Al eeuwenlang onderdrukt en nooit naar waarde geschat...
En nu kunnen die vrouwen zelf beschermen en providen, weliswaar op *onze* kosten.
Waar gaat dat toch heen en waar gaat dat eindigen?
Geen wonder dat de kwaliteit van ons zaad met de dag achteruit gaat en dat we meer en meer moeite hebben om de zwaartekracht te overwinnen, niet?

Ad Hombre

https://www.volkskrant.nl/economie/financieel-kwetsbare-man-is-slechter-af-dan-vrouw-zij-laat-zich-vaker-onderhouden-door-partner~b11340d8/

Uit deze grafiek blijkt dat in de groep langdurig financieel kwetsbare mensen (met (erg) laag inkomen), het aantal vrouwen die door de Staat betaald worden, kleiner te zijn, dan het aantal mannen. Verrassend, hè? Vrouwen zijn wel vaker (deels) afhankelijk van het inkomen van hun partner, dan omgekeerd. Ik denk dat mannen dit (deels) ook zelf in stand houden.

Vent, gescheiden, 60+

Nog een dochter van 12. Ik had het liever anders gehad, maar het leven heeft soms ironische grapjes in petto. Niemand heeft me gedwongen en het verwekken was echt niet tegen mijn zin, dus daarover verder geen gezeur.
Ik geniet er elke dag van dat ik papa ben, maar 25 jaar vroeger was voor mij ook goed geweest. Ze houdt me op alle vlakken jong en gesprekjes met haar klasgenoten of vrienden als:
"is dat uw opa?"
"nee, da's mijn papa"
"oh..."
zijn we al lang gewoon.
Niet dat het nog veel uitmaakt: kleine begint te puberen en papa is niet meer zo "cool". Het wordt dus wat rustiger. Zoals iemand anders hier schreef: gevulde koelkast, wifi (en af en toe een smak centen) volstaan.
Fysiek: laat ik me even wentelen in zelfmedelijden: ik heb twee tennisellenbogen, twee meniscusknieën, kruisbandproblemen aan beide knieën, een discushernia op drie niveau's, slijtage-arthrose aan polsen, ellebogen, schouders, knieëen, heupen,...
Ik heb een paar operaties nodig, maar dat laat ik weleens doen als ik in pensioen ben. Ik heb er nu geen zin in en de artsen zeggen me dat ik het gerust kan uitstellen, zolang ik niet teveel last heb. Het wordt niet beter, maar ook niet slechter. Die paar weken per jaar dat ik ziek thuis ben, neem ik er maar bij.
Het gaat in periodes: het ene moment kan ik nauwelijks een trap op, het andere loop ik een halve marathon. Het eerste is waar, het tweede een lichte overdrijving.
Ik laat op het werk nog altijd die jonge snaken achter me, maar het wordt elke dag wel een beetje moeilijker.
Binnenkort kan ik op pensioen, maar ik denk dat ik dat nog even uitstel.
Ik vind dat ik heel erg bof. Een vriend van me, een paar jaar ouder, heeft alles wat ik heb en daar bovenop ook nog eens maculadegeneratie en prostaatproblemen.
"het is echt niet leuk jong, oud worden" zegt hij regelmatig.
Mentaal: ik ben altijd al behoorlijk gestoord geweest. Het wordt niet beter, maar ook niet erger.
Eens in pensioen (indien ooit...) wil ik nog iets gaan studeren. Ik ambieer geen diploma meer, maar hier en daar een vak, enkel en alleen uit interesse, dat zie ik helemaal zitten.

@Krisje

Ok leuk

Ik vroeg het vanwege jouw leeftijd - ik ben nu 45 en overweeg een derde kind maar ken helemaal niemand die op die leeftijd een kind kreeg, vandaar dat ik er zo op aansloeg en het vroeg

Ook met minder zicht, is het zaak om positief proberen te blijven, soms lukt dat niet, maar dat mag vind ik. Ik heb weer een andere aandoening, waardoor ik mezelf tegenwoordig slechtziend 'mag' noemen. Ik ga sinds de lente naar fitness. Het voordeel is dat je daar niet over stoeprandjes kunt struikelen, van trappen af kunt vallen, niemand aan kunt rijden op de fiets en nog fitter en sterker wordt ook! . Ik heb ook door mijn hele lijf artrose en ook daarvoor is het nuttig om naar fitness te gaan. Ik ging vandaag iets te enthousiast in het roeien op en schoot mezelf van het zitje, haha. Daar lag ik naast het roeiapparaat.... Zie dan maar eens elegant je voeten uit de riempjes te halen en op te staan.

Mijn zus is behandeld tegen/voor maculadegeneratie met injecties en ze zegt daar wel baat bij gehad te hebben. Heeft je vriend dat ook gedaan?

Mijn vriend

heeft die injecties ook gehad en hij is weer aan een reeks bezig, maar die brengen weinig of geen soelaas.
Dat hadden ze hem ook gezegd: "bij de ene werkt het zeer goed, bij de andere niet. Waarom dat zo is weten we eigenlijk niet". Overigens vertraagt die behandeling enkel de evolutie, niks meer.

Fitness als in een club... Dat staat voorlopig niet op het programma. Ik doe zowat alles te voet of met de fiets (de dichtstbijzijnde winkel is hier 3 km vandaan), ik ga elke week een paar uur zwemmen, om de 2 weken een voor- of namiddag kayakken, om de 2 à 3 weken een voor- of namiddag mountainbiken.
Ik let op mijn voeding, ik eet weinig vlees, veel groente en fruit. Ik heb een vrijwel perfecte BMI (21,4).
Omdat ik nog iets wil gaan studeren, ooit en omdat bij vrijwel alles wat ik wil doen een pakketje wiskunde hoort, ben ik bezig met het opnieuw doorworstelen van de wiskunde van het middelbaar. Een uur per dag zit ik in de sinussen, cosinussen, tangensen, asymptoten, limieten, logaritmen, matrices, complexe getallen en kegelsneden...
Als dat nog niet volstaat om een beetje gezond te blijven, kan de schepper de boom in )).

"Ik denk dat mannen dit (deels) ook zelf in stand houden."

Net boven die grafiek staat precies de omgekeerde conclusie: VOOR VROUWEN IS AFHANKELIJKHEID EEN KEUZE

En dat was een beetje mijn punt. Vrouwen hebben (en maken) tegenwoordig veel keuzes. Niet werken, part-time werken en full-time werken.

De meeste mannen hebben niks te kiezen: werken

Maar waarom denk je dat Ad?

De meeste mannen hebben niks te kiezen: werken'

Waarom zouden mannen anno nu minder keuzes hebben dan vrouwen anno nu? Zolang je alleenstaand bent (man of vrouw om het even), zal je een inkomen moeten vergaren. I.i.g. voldoende om van te kunnen leven.
Als je een partner hebt (man/vrouw man/man vrouw/vrouw) zijn er evt. keuzes. Zolang er voldoende inkomen wordt vergaard voor hen gezamenlijk evt. met kinderen, en dat kan door niet allebei ft of zelfs 1

vervolg

(per ongelijk op verzenden geklikt)

...... en dat kan door niet allebei ft of zelfs 1 helemaal niet, te werken, kunnen er keuzes gemaakt worden. Waarom zou de keuze moeten zijn dat de vrouw dan minder of helemaal niet gaat werken? Daar ben je als man zelf bij. Tegenover het minder of helemaal niet werken staat dan natuurlijk wat anders: het grootste deel van het huishouden op je nemen incl. de event. zorg voor de kinderen.
Of zo'n keuze überhaupt verstandig is, is een ander verhaal en een andere discussie, maar ik zie niet in waarom dat persé de vrouw moet zijn...

Ik denk dat kaaskopje eigenlijk bedoelde

dat het concept "keuze" in deze context nogal problematisch is.
Niemand verwacht dat een kerel "ervoor kiest" om een paar jaar thuis te blijven, tot de kinderen naar school kunnen. En natuurlijk heeft dat zijn invloed op inkomen, loopbaanontwikkeling enz.

bieb63

In theorie niet, maar in de praktijk blijkbaar wel. Vrouwen die niet werken zijn volgens mij nog steeds meer geaccepteerd dan mannen die niet werken. Dat zie je aan zo'n 'VOOR VROUWEN IS AFHANKELIJKHEID EEN KEUZE' kop. Dat impliceert dat dat bij mannen anders ligt.

Een man zijn

is soms een zware last om dragen, blijkbaar...
Dan wil je al eens vergeten dat het voor die vrouw ook bepaald geen lucratieve keuze is en dat de impact ervan haar haar ganse verdere leven zal blijven achtervolgen. Omdat zij die taken waarneemt, die eigenlijk evenredig zouden moeten verdeeld worden, in een gezin.
Ik vind uw standpunt een beetje morsig, AH. Net iets teveel "male chauvinist pig".

Tuurlijk wel keuze voor man, Ad

Toen onze oudste geboren werd, alweer 16 jaar geleden, gingen man en ik allebei 80% werken. Daar kraaide geen haan naar.

Tja, wat is geaccepteerd (anno 2018)? Dat is je eigen interpretatie. En los daarvan, boeit het wat als, eventueel...., een ander daar iets van zou vinden?? Jij en je partner zijn toch volledig vrij in die keuze?

Niki/Bieb

Zoals ik al schreef. In theorie hebben mannen en vrouwen dezelfde keuzes, maar voor mannen is het aanzienlijk minder sociaal geaccepteerd om andere keuzes te maken dan een (bijna) full time baan. Dat blijkt het grafiekje waar kaaskopje naar linkt en het verschil is behoorlijk groot.

bieb:
"boeit het wat als, eventueel...., een ander daar iets van zou vinden?"

Het gaat niet over mij individueel, maar over mannen als groep.

Het gaat niet over mij individueel, maar over mannen als groep.

U bent hun woordvoerder? Of gewoon verwaand?

Ga iemand anders trollen.

Scheef

Natuurlijk zit er iets scheefs als de meerderheid van de vrouwen systematisch minder uren werkt en minder inkomsten heeft. Dat deze keuze op individueel prima kan zijn is een gegeven. Echter als we naar de groep kijken dan is het wel zorgelijk. Dat houdt in dat er geen gelijke kansen zijn tussen mannen en vrouwen door hoe we cultureel, sociaal, en als maatschappij zorg en arbeid waarderen en indiceren. Die scheefheid pakt vaak verkeerd uit voor vrouwen die financieel aanzienlijk kwetsbaarder zijn (als groep) en ook minder carrière kansen hebben. Tegelijk houdt dat ook in dat het voor mannen moeilijker is om voor een andere verdeling te kiezen door maatschappelijke verwachtingen. En als de scheefgroei er eenmaal is dan wordt het voor mannen nog moeilijker om minder te werken omdat het gezin vaak financieel afhankelijk is van het inkomen van de man.

Dat was een retorische vraag, AH

Maar waarom gaat u er niet inhoudelijk op in?
Neen u hebt geen mandaat, neen u spreekt niet namens "mannen als groep". U vertolkt hier enkel uw eigen, hoogstpersoonlijke mening. Zo moeilijk is dat toch niet?
Toegegeven: "Ga iemand anders trollen." is nog makkelijker. Dan hoef je niet meer te argumenteren, je ego blijft overeind en er is altijd wel enige bijval mee te sprokkelen.
Maar het weegt lichter dan een sigarettenvloeitje.
Hier, wat leesvoer: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/08/23/moeders-vaders-jongens-en-meisjes-hoe-stereotypen-ons-beinvlo/

"Maar waarom gaat u er niet inhoudelijk op in?"

Omdat het geen inhoudelijke reactie was. Ik reageer alleen als ik daar het nut van inzie en bij jou is dat helaas vaak niet het geval.

Het was een vraag.

Wie enkel antwoord/reageert "als ik daar het nut van inzie" is met een als dialoog vermomde monoloog bezig.
De stuitende arrogantie (of het mentaal onvermogen, of de psychopathologie...) die eruit spreekt laat ik even terzijde.

Carlito (ot)

Ik kende via mijn werk een aantal Ghanese dames (geen familie van elkaar, het is puur toeval) die rond hun 50e nog een kind kregen. In alle gevallen gezonde kinderen. In alle gevallen overigens niet het eerste kind.

Toen ik dit voor de derde keer zag legde ik de (eveneens Ghanese) man in kwestie voor (hij was eigenlijk degene met wie ik het werkcontact had) dat ik de indruk kreeg dat Nederlandse vrouwen enorm bezorgd zijn over het krijgen van kinderen na je 40e, terwijl dat dan kennelijk onder Ghanezen niet zo'n punt was: als dat kind kwam, dan kwam het (even voor de goede orde, het is ook niet zo dat deze dames tien kinderen hadden oid). Hij bevestigde dat er onder Ghanezen inderdaad niet zo'n punt van werd gemaakt.

Ik heb wel eens de indruk dat onder Nederlandse vrouwen er een soort taboe is op het krijgen van een tweede of later kind na je veertigste. Ben je nog helemaal geen moeder, dan is het nog tot daar aan toe dat je het na je veertigste wordt, maar als je eenmaal een of meer kinderen hebt dan wordt het krijgen van een kind na je veertigste gezien als het tarten van het lot.

Ikzelf ben laat moeder geworden, op mijn 37e, en van nummer 2 werd ik nog net voor mijn veertigste zwanger, maar dan ook echt maar nèt. Dat betekent ook dat ik de nodige dingen uit de openingsposting nog niet herken, want hoezo vliegen de kinderen uit? Mijn jongste is ook 9. Gelukkig geen K-3 fan

Overigens zou ik er zelf om een aantal redenen de voorkeur aan gegeven hebben de kinderen 8-10 jaar eerder te krijgen, maar zo liep het nou eenmaal niet.

Groeten,

Temet

Toch begijp ik het niet helemaal Ad

Omdat vrouwen nu eenmaal kinderen baren en borstvoeding hebben én de natuur mannen en vrouwen nu eenmaal lichamelijk, biologisch en geestelijk anders hebben 'gebouwd' was ooit de oorspronkelijke rolverdeling logisch. Werken (zorgen voor eten en onderdak) was oorspronkelijk lichamelijk zwaar en gevaarlijk werk (bouwen, jagen enz), dat deden dus mannen, die sterker gebouwd zijn, groter zijn en meer onverschrokken enz. De vrouwen baarden en verzorgden de kinderen. Volkomen logisch en natuurlijk, toen.
Anno nu zijn mannen en vrouwen nog steeds verschillend in bouw, maar ook biologisch en geestelijk. En nog steeds zijn het de vrouwen die de kinderen baren en voeden (borstvoeding). Daar is niets anders aan. Maar werken (geld verdienen) is niet meer te vergelijken met toen, behalve een aantal beroepen die nog steeds zwaar lichamelijk werk inhouden. Dat neemt niet weg dat heel lang de oorspronkelijke rolverdeling is gehandhaafd. Simpelweg omdat dat uiteindelijk toch 'natuurlijk' is en uiteindelijk mannen en vrouwen 'in wezen' niet zijn veranderd.
Maar het werk wel. En de keuzes ook.
Jij stelt dat mannen die niet (bijna) ft werken aanzienlijk minder sociaal geaccepteerd zijn. Je verwijst naar een grafiek van Kaaskopje. Die grafiek geeft alleen maar aan, dat het nog steeds zo is dat meer vrouwen kiezen voor niet of pt dan mannen. Maar dat zegt alleen maar iets over het feit dat zowel vrouwen als mannen vaker kiezen voor het oorspronkelijke rollenpatroon. Maar niets over sociale acceptatie. Ongetwijfeld zijn er groepen mensen die dat niet sociaal acceptabel vinden (bijv. diverse geloven, waaronder mensen die het ook niet sociaal acceptabel vinden als iemand op zondag de was buiten hangt...).
Sommige mensen vinden wel vaker wat, maar het lijkt mij onzin dat een stel niet zou kunnen kiezen voor een pt werkende man en ft werkende vrouw.

"Het gaat niet over mij individueel, maar over mannen als groep."
Jij praat duidelijk ook alleen maar vanuit jezelf. Ik weet in in wat voor archaïsche kringen jij leeft Ad, maar bij mij op het werk werken heel wat mannen parttime. Ook vrienden die bij andere bedrijven werken, doen dat. Die mannen worden echt niet voor minder aangezien, haast integendeel. Mijn vriend werkt in de IT, in een groot internationaal bedrijf, ook daar is het helemaal geaccepteerd dat je ook als man minder dan fulltime werkt. Ik zie heus wel dat vrouwen er vaker voor kiezen om partime werken dan mannen, maar ik merk echt niet dat het niet sociaal geaccepteerd zou zijn voor mannen.

Kan het ook zo zijn dat jij/sommige mannen misschien zelf liever niet thuisblijven bij de kinderen en daarom maar lekker blijven roepen dat het niet kan/mag? Misschien ook omdat voor jonge kinderen zorgen vaak vermoeiender is dan gaan werken terwijl ze er geen status aan (denken te) ontlenen?

(Ik ben trouwens nog geen 50, mag ik wel meepraten hier? Ik voel me wel ineens heel jong.)