Honden

40er

Ja dat doe ik heel veel, t grappige is als ik de hond de vraag stel zoeken of eten dat ze dan wegdraait bij de voorbak en voor de deur gaat staan. Dan gaat haar voer met een grote zwaai de tuin in en is ze helemaal happy. Bijna al haar eten gaat zo. Ook de snuffelmat is een groot succes. Kant en klare zoekspelltjes heeft ze na 1 x door. Bv die waar bij ze klepjes omhoog moet doen met dr neus...rond draaien met met je neus in 1 klepje gaat veeeel sneller Haha. De schuifjes en dopjes die ze op moet lichten vond ze wel leuk.
Maar t allerbeste werkt hier... naar de dijk en tussen de konijnenholen gaan staan. Snuiven e snuffelen kan ze wel een kwartier dan daar op een klein stukje. Laatst kwam er een man langs gefietst die riep...zo wordt ze niet moe. Nou moet je eens opletten dacht ik.
Een biertje in eensok heb ik nog nooit gedaan whahha. Krijg je een zatte hond van. ( fijn he die autocorrectie)
Onze hond wordt nu ouder en steeds meer gefocust op eten. Had ze vroeger nooit. Schooit ook sneller, wat helaas voor haar niet mag. Geef dr wel extra rijst om een wat voller gevoel te geven. Dat scheelt wel.

Kyana

Wij willen allebei hetzelfde. Voor onszelf en voor onze honden. Gewoon lekker wandelen.
Ik ben wel benieuwd wat jij verstaat onder 'onder controle houden'. Als je daarmee bedoelt dat de hond aan de lijn zit en niet bij de jouwe kan komen dan ben ik het met je eens. Als je bedoelt dat hij het gedrag niet meer laat zien dan wordt het een lastig verhaal. Dat is niet iets wat onder controle te houden is.
Wat wij doen om controle te houden is gaan wandelen op plekken waar de honden aangelijnd moeten zijn. Heel vervelend als er dan toch honden loslopen die op onze hond afstormen. Ik kan niet voorzien wanneer dat wel en wanneer dat niet goed gaat. Ik merk dan weinig begrip als ik de eigenaren er op aanspreek. Ja echt, altijd op vriendelijke toon :-), met uitleg waarom het voor ons zo lastig is als zij, daar waar het niet mag, toch hun hond los laten lopen.

sara

ik snap je wel. jij houdt je hond vast en dr stormt van alles op af, want die van ons doet niks...nee maar de mijne is daar niet van gediend.... Het vergt echt heel heel veel trainen om dat er weer uit te krijgen en dan moet je nog steeds alert blijven. Onze hond loopt bijna altijd los( wonen aan losloopgebied en ik doe haar geen plezier met aan de lijn wandelen in het dorp): ik versta onder controle met een losse hond dat ze luistert en ben daar streng in . Stop is acuut stoppen waar je staat want anders is er gevaar. Zitten en komen moeten ook meteen opgevolgd worden omdat er bij ons ook veel mountainbikers onder de dijk rondracen. Verder mag ze echt veel hoor,haha, heerlijk snuffelen,rennen enz. Maar voor t gevaar vind ik t belangrijk dat ze luistert.
Onder controle met een hond aan de lijn is voor mij dat ze een ander hond niet kunnen pakken maar nog liever dat ze niet uitvallen. En dat is heel moeilijk af te leren als t er in geslopen is.
Mijn trucje:Zou je iets heel lekkers in je zak kunnen doen en van te voren aan je vingers de geur doen. Voor dat de andere hond nadert dan laat je je hond eraan ruiken en zeg je kijk eens? op vragende toon en biedt meteen t lekkers aan. Focus van de andere hond af? Nog een keer een stukje( ik had minikaasjes echt flintertjes maar t was genoeg) elke keer als er een hond aan komt weer aanbieden. Na een poosje kijk eens zeggen even wachten met de focus verleggen naar t koekje en dan aanbieden. Zo ging t hier langzaam aan steeds beter.
Als onze hond los aan t snuffelen is en dr stormt een hond op dr af roep ik altijd let op. Dan weet ze dat ze wat kan verwachten en snauwt ze eigenlijk niet,dat doet ze wel als ze schrikt.Niet bijten maar sneppen

@Lilian

Ja, de truc met het lekkers doen we hier ook. En we merken wel dat er heel langzaamaan vooruitgang in zit. Het gaat hier om een hond die al 9 is en pas een half jaar wegens omstandigheden bij ons is. We hebben zelf dus even moeten zoeken.
Bij ons in de wijk kent hij nu de meeste honden en bij de meesten gaat het nu goed. Hij heeft nog een paar 'vijanden'. En eigenlijk kunnen we nu concluderen dat dat deels te maken heeft met dat wij in het begin, uit onwetendheid, boos werden toen hij uitviel. Veel te veel een stresstoestand werd het. We zijn nu beter in staat af te leiden en in te schatten.
Het blijft een zoektocht.

Lekkers

Mijn man heeft een oude waxjas die speciaal voor de grote wandeling gebruikt wordt. Hij ziet er niet uit en ik zou er ook geen microscoop op loslaten, maar goed, in de jaszakken zitten zelfgedroogde vleesbrokjes en daar wil Hond graag voor luisteren. Wat spelletjes betreft is het een beetje 'domme' hond. Ze snapt er niet veel van. Maar het is geen domme hond, we moeten alles gewoon goed consequent aanpakken, dan leert ze best vlot wat de bedoeling is. Zo was het zindelijk maken met een maand klaar. Wachten bij de stoeprand, dat soort zaken, ging ook best vlot. Man is ook heel duidelijk bezig met belonen voor niet grommen en blaffen en Hond weet dat heel goed. Vroeger zei ik wel eens dat ik jaloers was op mensen die een hond hadden die vol overgave naar hun baas opkeken tijdens het wandelen, want dat deden onze honden niet zo overduidelijk. Ze waren echt wel merkbaar blij met ons, maar die blik van volle aandacht schuin omhoog tijdens het lopen, dat zat er kennelijk niet in. Maar deze hond doet dat wel en dat is leuk om te zien. Dus als ze door heeft dat ze het goed gedaan heeft, hup kop omhoog 'nu heb ik wat verdiend toch?' Bij deze hond is het herhalen, herhalen, herhalen... en dan zit het er op een gegeven moment wel in. Een hond die we tot 2006 hadden kwam bij mensen vandaan die fanatiek met hem op cursussen gezeten hadden. Ze zaten in de clubwereld van dat ras, de andere hond was een dekreu, onze was daarvoor 'afgekeurd', daarom 'mocht' hij weg. Ze waren erg goed voor de honden, maar het is zo niet mijn stijl om op die manier met honden om te gaan. We zijn met de boxer en later met een kruising naar een jonge hondendag geweest en een bastaarddag en de bastaard-dag was zoveel leuker dan de rashonden-dag. Iedereen zat er lekker ontspannen bij, geen gedoe van 'ons kent ons' en 'oh de keurmeester kent die fokkers en dan is het niet objectief' e.d.. Onze boxerpup bleek een 'broek' te hebben, wij als leken hadden geen idee wat dat inhield, maar dat waren langere haren rond de billen en achterpoten, die hadden we eraf moeten scheren. Bij een kortharige boxer... scheren... werkelijk? Nou, die broek was amper te zien en mocht ze lekker aanhouden van ons . Mijn zus heeft ook lang in die wereld vertoefd en haar verhalen hebben mijn tegenzin aan de raswereld alleen maar bevestigd, maar goed, ieder zijn 'ding'.

Oh ja

Ik kwam op de laatste hond, omdat deze hond door de trainingen wel erg goed afgericht al bij ons kwam, dat was een 'mazzeltje'. Een andere 'tweedehands' hond was de keeshond, waar ik het eerder over heb gehad en dat was een drama. Van beide hebben we wel geleerd dat we toch liever met een pup beginnen. Dan wordt het meer 'ons hondje'.

Ik geloof niet zo in "agressieve rassen"

maar het blijft natuurlijk wel een feit, dat sommige rassen, veel meer dan andere, door gerichte fok en selectie, veel meer aangepast zijn aan efficiënte agressie dan andere.

Ik weet niet hoe dat in NL zit, maar in B mag je nauwelijks nog een goudvis of een grasparkiet verkopen, als particulier.

Nochtans bulken de gekende zoekertjessites van advertenties van "dierenvrienden" die wat pups te koop hebben.

Vooral de als agressief bekend staande rassen gaan blijkbaar graag van bil en zorgen voor overvloedig nageslacht...

De pups worden aangeboden aan nogal stevige prijzen, "gechipt en getatoueerd", "met papieren".

Ik heb de afgelopen dagen aan een tiental van die hondenliefhebbers die dat slag "patserhonden" aanboden, gelijk verdeeld over B en NL, gevraagd of dat niet kon zonder dat papieren, tatouering- en chipgedoe.
Ze hebben allemaal geantwoord en geen enkele heeft "nee" gezegd.

Het zegt iets...

Yvan

Ik geloof je meteen.

Wat het probleem van 'risicohonden' ook is, is dat ze wat ze beet hebben echt klemvast hebben. Ze gaan zichzelf daarbij ook voorbij, zou je kunnen zeggen. Ik neem direct aan dat de meeste honden die hieronder vallen uitstekende gezinshonden zullen zijn, maar toch blijf ik mij verbazen over de keus voor deze rassen. De vraag 'wat wil je bewijzen?' komt toch wel eens bij mij op.

Ook de meest vervaarlijke honden hebben een achillespees:

de zijwand van de schedel is betrekkelijk dun en zwak. Altijd.
Een pen, schroevendraaier of potlood, met enige kracht in een oor geramd, breekt de schedelwand en dringt diep in de hersenen door.
De dood treedt onmiddellijk in, wat "koteren" in de hersenmassa versnelt het proces nog. Door de daarmee gepaard gaande spierverslapping lost de beet.
Een tip voor omstaanders, als zo'n incident zich zou voordoen.
Ik zou er niet lang over moeten nadenken...

Vanavond

Ik loop met een buurvrouw een ronde met onze beider kleine hondjes.
Komen een tengere kleine vrouw tegen met een hond die ze amper kan houden en die , helaas, helemaal opgewonden raakt van de kleine honden.
Dat kan, maar dan loop je door en haalt je hond uit de situatie.
Ze hing in de riem en ik zeg dat wij haar voor laten gaan en wel even wachten.
Ze maakt onmiddellijk haar hond los ( geen losloopgebied) en haar hond maakt rechtsomkeert naar de mijne.
De mijne zond zo ongeveer alle kalmeringssignalen uit die er zijn maar de hond, een Argentijnse mastiff, boog zich over mijne heen. Ik zei de vrouw haar hond te roepen, zijn voorlijke houding beviel me niet.
Ze bleef doorlopen en floot de hond, die niet kwam.
Ik zag de hond bevriezen en hoorde een dieper dan diep gegrom.
Ben tussen de honden in gaan staan en heb geroepen dat ze de hond moest komen halen. Ze riep en godzijdank vertrok hij toen.
Mijn vriendin zei dat ik mijn hond had moeten optillen zoals zij, waarop ik haar vroeg of zij naast de honden ook graag bijtwonden in haar gezicht had gewild.
In elk geval: ik begrijp het niet.
Waarom een hond nemen die je lichamelijk al niet aankan.
Waarom de signalen niet zien?
Waarom loslaten in 1. Een gebied waar ze aangelijnd horen en 2. De situatie vraagt om aangelijnd honden.
Waarom het gevaar voor een ander creëeren?
Waarom risico's nemen?
Ongelofelijk , zulke mensen en juist dat type kiest vaak zo'n hond. Niet altijd, vaak.

Ach ja

Tegen dat je als omstander een schroevendraaier uit de gereedschapskist, of pen uit je tas hebt gehaald, die je uiteraard altijd bij je hebt, met bibberhanden en stijf van de paniek, wacht die hond natuurlijk netjes tot je de zaak "oplost". Eigenlijk best knap.

Woef

Ik vroeg me al af of jij chihuahua's hebt 😃. Maar rare en zeer ongemakkelijke situatie, bah.

Kaaskopje

Die heb ik niet Dat had ik te kwetsbare honden gevonden. Het is een mix maltheser/york (niet de dwerg-york). Dus een boomer maar niet zo groot als de meeste boomers met de kruising shih tzu.

Het verschil was in deze situatie te groot. Ik denk een hond van zeker 40 kg, kwam met de kop over mijn heup (ik ben 1.65). Dat tegenover een hond van 5 kg is ook in spel een ongelijke spel en in gevecht of uithaal volledig kansloos.
Ik vond het erg dat ze zag hoe de hond fixeerde op de kleinere (en jonge)honden en dat ze hem bewust losliet. Waarschijnlijk in de hoop dat hij mee zou lopen, maar hij keerde terug en dat vond ik niet oké. Ze had aangelijnd door moeten lopen, dan had ik de andere kant wel opgegaan en dan had ze hem daarna los kunnen laten als dat per se moest.
Ik was eerst nog verbaasder dan bang, maar ik hoop ze niet nog een keer tegen te komen, want dan zoek ik uit waar ze woont.

Over wat Yvan zegt, over een voorwerp enz: ik heb toevallig altijd een keukenschaar in mijn tas. Voornamelijk om m'n hond te ontdoen van zaadklitten die zijn vacht inwoekeren, pas gebruikt om een egel te bevrijden van een tie wrap, ter bescherming van personen die iets fouts van plan zijn in het donker of overdag (ik ben alleen en doe dus ook de late ronde alleen) of in elk ander geval waarin ik de schaar nodig zal hebben.

Woef

Onze hond vindt kleinere honden minder bedreigend dan grotere, dus het probleem zit 'm bij ons juist in dat Hond geïmponeerd is (denk ik) door een groter formaat. Héle grote honden zijn juist weer geen probleem. Een echte vriend was een Ierse Wolfshond (grote lobbes, die waarschijnlijk dacht 'wat doet die krielkip toch allemaal?') en Deense Dog. Boomer-kruisingen zijn ook prima, want daar is ze min of meer tussen opgegroeid. Baasjes van zo'n hond en Hond zijn helemaal gek op elkaar, dat is zo leuk. (Nu ik eraan denk... ik heb dat hondje al even niet gezien.)

Ik denk er meestal niet aan, maar 's nachts neem ik af en toe mijn telefoon mee, voor als ik 112 zou moeten bellen, of mijn man. Verder is de hond genoeg . Ik heb me zelden zo veilig gevoeld als met deze hond. Met de boxer hoopte ik dat het ras al genoeg was om niets te proberen, maar dat was zo'n allemansvriend, dat dit beeld in 1 seconde de mist in gegaan zou zijn. Inbrekers? Hoera, gezellig, wie zijn jullie?

Het komt werkelijk niet in mij op om een dier dood te steken, zelfs niet als mijn hond aangevallen wordt. Onze eigen honden hebben met elkaar gevochten, dat is de reden dat het niet meer ging en daardoor ken ik wel trucjes die tot loslaten moeten leiden. Maar dat is het probleem met de 'beruchte' terriërsoorten, ook bullterriërs, die laten niet los, dus hoe erg ik het ook vind om te zeggen... Yvan's methode zou wel eens de enige oplossing kunnen zijn, als de eigenaar de hond niet los krijgt. Dan is het mijn hond of de zijne. Als het al niet te laat is. Dan zou ik het verder aan de politie overlaten. De 'grap' is dat je als baas van het slachtoffer de schuld kunt krijgen van het doden van de hond van een ander.

Kaaskopje

# 206
Man is ook heel duidelijk bezig met belonen voor niet grommen en blaffen...

Als verse hondenbezitster weet ik nog weinig natuurlijk (hoewel ik door de theoriecursus wel snel leer ), maar ik dacht dat je een hond het grommen niet moet afleren omdat het vaak een laatste waarschuwing is. Zo van: pas op, als je nu niet stopt dan bijt ik.

Krisje

Er zijn natuurlijk verschillende situaties, waardoor je per situatie wel of niet beloont. In ons geval is vooral het blaffen nergens voor nodig, het waarschuwend grommen vind ik niet erg, maar dan moet je Hond al wel uit die modus halen en de aandacht op iets anders verleggen. Wat het brokje bij Hond bereikt, is dat ze wéét dat dat brokje in het vat zit als ze zich goed gedraagt. En hoe vaker Man dit herhaalt, hoe meer dat lijkt te blijven hangen. Het werkt dus preventief, door het te blijven herhalen. De aandacht gaat naar 'oh, dat brokje, dat brokje' en minder naar die vreselijke hond aan de overkant.

Ik denk dat de meeste mensen langzaam maar zeker begrijpen dat ook honden beter opgevoed kunnen worden met positieve aandacht dan negatieve, dus wat we doen is via een positieve insteek het slechte gedrag te doorbreken.

Wat leestips: http://www.moniquebladder.nl/wat-is-bat-voor-je-hond/ en http://greyhoundfriends.nl/honderduit/verhalen/turid-rugaas-kalmerende-signalen-kunst-overleven/
Ik vond ook dit: https://dierbewust.nl/kalmerend-signaal-1-langzaam-lopen/

Ik zie al lezend, dat ik ook nog veel kan leren.

Ja dat brokje in t vat

Werkt hier ook goed,in t begin beloonde ik soms te vlug...dus brokje erin en een halve minutt later een snauw....ja dat was dus niet de bedoeling nu weet ze als de homd rond dr heen rent en springt zeniet mag reageren en daarnà pas een brokje krijgt. Soms rent en speelt ze nu zelfs even mee.nou dat had ik echt nooit gedacht!

Ik heb altijd wel een paar stevige pennen in mijn zakken...

Overigens: ik zou het ook niet gauw in mijn hoofd halen om tussen te komen als een hond een andere hond aanvalt. Dat vind ik een probleempje dat de eigenaren maar moeten oplossen.

Maar ook mensen worden weleens aangevallen. In zo'n situatie zou ik daar niet lang over moeten nadenken.

Ik ben zeker voor de positieve manier

Ik heb net een basiscursus afgerond en heb leren werken met de clicker. Ik heb echt gewanhoopt in het begin, onze hond snapte er niks van, was vooral bezig met de andere honden. Maar we hebben het examen gehaald en gaan door naar de volgende cursus. Inmiddels doen we ook hersenwerk en dat vindt hond leuk. Ik ook trouwens ;)
Van te voren zag ik het theoriegedeelte niet zo zitten, maar wat heb ik er veel geleerd. Daar hoorde ik inderdaad de verschillende soorten grommen: in spel, als waarschuwing, uit angst. En als waarschuwing mocht je niet afleren vandaar dat ik dit zei.

Het is wel een beetje rare hond, ze wil eigenlijk het liefst helemaal niet naat buiten en vindt nog heel veel eng. Vooral vogels ;)

Krisje

Dan geef ik je ook de tip te lezen over de angstfases van een hond (of had ik dat al gedaan ).

Kaaskopje

Ik zie dat je Turid rugaas aanhaalt, even als Monique. Mijn hondentrainster heeft haar diverse opleidingen op basis van Turid Rugaas haar zienswijze/ontwikkeling gedaan.
Het boekje van Turid is/ zijn niet zo duur. Via YouTube is er ook veel te vinden.
Turid zelf vind ik ietwat eigenaardig. Maar ik kan me heel erg vinden in hoe zij en mijn eigen trainster zijn gaan denken.

"The bad dog Court"

Het zou een oplossing kunnen zijn voor hardleerse honden en hun bazen...

In een aantal Amerikaanse steden, o.m. in San Francisco bestaat het al langer. Als er klachten komen over een agressieve hond moeten hond en baas verschijnen voor "the bad dog court".
De rechtbank hoort de partijen en heeft tal van wettelijke mogelijkheden om de situatie op te lossen: verplicht gebruik van een muilkorf, verplicht plaatsen van een omheining om de hond binnen te houden, een verbod om bepaalde buurten te betreden met de hond enz.

Wellicht de meest doeltreffende maatregel is de verplichting van het dragen van de "bad dog badge": een vuurrode penning, die altijd aan de halsketting van de hond moet bevestigd zijn. Wie zo'n hond ziet aankomen, loop een eindje om...
Het uitreiken van een bad dog badge gaat gepaard met het opstellen van een "rehabilitatietraject" voor hond en baas.
Op regelmatige tijdstippen wordt dat door een commissie geëvalueerd en als het verloop gunstig is en de resultaten goed, wordt de verplichting tot het dragen van de bad dog badge opgeheven.

Cijfers zijn er niet, waardoor het moeilijk is om na te gaan of zo'n aanpak echt werkt.

Woef

Ik dacht al op je gereageerd te hebben

Ik ken Turid Rugaas (nou ja... kennen, ik weet wie ze is) al een aantal jaar. Het enige wat ik me bij haar afvraag, is of haar observaties ook in drukke situaties zijn gedaan. Ze komt zelf uit een nogal stille omgeving en dan zie je niet altijd hoe het is in 'overbevolkt' gebied.

Mijn zus is nogal fan van Cesar Milan. Deze twee personen, Cesar en Turid, verdelen de hondenbazen nogal in kampen (niet zelf, maar hun aanhang). Ik probeer maar zoveel mogelijk te kijken naar wat bij ons past en wat mij verstandig lijkt. De aanhang van het Turid-kamp gaat in mijn ogen soms wel erg ver met 'teergevoeligheid'. Zelfs het woord "nee" is in sommige kringen not done. Ik wist niet hoe snel ik weer uit hun midden weg moest vluchten. Ik vind het woord 'nee' lekker duidelijk als dat nodig is.

Monique Blatter volg ik ook al heel lang. Ze is nogal stevig in de prijs. Maar ik heb wel belangstelling voor BAT-training. Als het mogelijk is (financieel en praktisch) is het een idee voor Hond.

Als dat dan toch de hedendaagse inzichten

en bijhorende tarieven zijn, zou ik veeleer pleiten voor een freudiaanse/lacaniaanse aanpak...
Dat is ook maar een mengseltje van fantasierijke hypothesen, uit de lucht gegrepen aannames en wat boerenverstand, maar het klinkt zoveel chiquer.

Yvan

Boerenverstand is niet altijd wat 'goed' is. Het ene boerenverstand vind een hond aan een ketting 'wel prima', de ander slaat door in de positieve benadering. De kunst is om het gulden midden te vinden.