Eerst wil ik kitten en nu weer niet wat moet ik?

Cin.

Voor nu is een kitten nemen misschien geen goed idee. Maar er komt vast nog een andere fase in je leven waar een poes prima in gaat passen. En ook als er ooit redenen zijn dat je een huisdier moet herplaatsen ben je geen onmens. Als je je poes verzuipt of je hond aan een boom achterlaat, ja, dan ben je een onmens. Maar als je alles op alles zet om je huisdier weer een warm nieuw thuis te kunnen geven ben je een dierenvriend.

En wat Max schrijft kan ik zeker beamen. We weten niks, kunnen niet altijd putten uit ervaring. Ieder huisdier is weer een nieuw avontuur. Laat het voor nu een tijdje rusten, je besluit is genomen. Voorlopig geen kitten, maar wie weet hoe je leven en woonomstandigheden over een paar jaar zijn?

Max en Wil40

Max inderdaad je schrijft het helemaal goed ik heb voor mn gevoel de juiste beslissing genomen op dit moment. En Wil40 zo is dat ik laat het nu ook een tijd rusten en precies zo denk ik ook wie weet zijn de omstandigheden over een paar jaar wel anders en ben ik er wel helemaal klaar voor. Heb super veel aan jullie lieve reacties.

Gelukkig weten we meestal niet precies wat de situatie in onze toekomst is, je zou van schrik onder de dekens duiken en er niet meer onder vandaan komen. Maar sommige dingen kun je wel een béétje weten. Pubers en "lekker makkelijk" is een combinatie waar je meteen door in de lach schiet. Jonge poesjes en mooie meubeltjes hmmm... dat lijkt me ook zo'n combinatie.

Nuja

Ja dat klopt wel een beetje maar ts is niet bepaald de enige die dat zou willen.
Niet voor niets dat behoorlijk veel mensen hun best doen hun kat op te voeden en de opvoeding van honden is al jaren big business.
Na een aantal slopers moet ik ook echt niet meer denken aan een hond zonder bench. Mijn laatste honden laten mijn spulletjes, mede door mijn aanpassingen, mooi met rust.

En weten dat pubers lastig kunnen zijn is iets anders dan het meemaken. Als je me nu ter plekke zou vragen of ik er nog eens aan zou beginnen.. mwoah. Het antwoord kan zomaar van uur tot uur verschillen. (ja, ik zit er middenin)

Kaaskopje

"Ik vind het jammer dat je pas na de afspraken bent gaan beseffen wat een kat hebben inhoudt, maar goed liever laat dan nooit. Je motieven om er zo voor terug te deinzen, zijn voor mij reden om je aan te raden er niet aan te beginnen. Als je inrichting belangrijker is dan je huisdier, ben je er niet aan toe."

Ik vind je reactie passen in het rijtje dingen als: "als je niets aardigs weet te zeggen, zeg dan maar niks'. Hoezo jammer, beseffen, motieven, inrichting belangrijker, niet aan toe zijn.

Ik vind jouw reactie jammer. Het voegt helemaal niks toe en TS snapt dit ook allemaal.

Wat het laatste betreft sterkte 😊. Ik weet uit ervaring dat het echt zwaar kan zijn. Maar er is licht aan het eind van de tunnel. Ondanks die kennis zou ik het wel opnieuw doen (in een ander leven), omdat het "slechts" een fase is en het resultaat zo bevredigend is gebleken.

Voor een deel heb je gelijk. Gelúkkig weten we niet alles. En soms ook jammer genoeg. Je kunt inschattings"fouten" maken. Iets kan buiten je schuld anders lopen. Maar bepaalde zaken zijn wel dusdanig bekend dat je niet kunt zeggen dat je dat niet hád kunnen weten. Jonge katten zijn speels, meubels, gordijnen, plantenpotten... Ik weet niet beter of dat is waar je rekening mee moet houden. En als her niet gebeurt? Mazzel! 😀

Maar ik laat het hierbij, want ik wil het absoluut niet opblazen tot meer dan het is. Ik ben altijd blij als iemand van te voren bedenkt of huisdieren een handige zet zijn. Dus ook nog na aanschaf en voor het ophalen.

Kaaskopje

Ik kom niet door, maar dat geeft niet;)
We horen te weten hoe het is om een jong huisdier te nemen, dat is niet zozeer kennis of voortschrijdend inzicht maar slechts een norm.
We weten bijv niet hoe te reageren op een pandemie en ook dat was slechts een norm, het was niet zo dat de kennis erover (vantevoren) ontbrak.

Tegenwoordig willen we een goed gepland leven en daar hoort ook bij dat we goed voorbereid een kind nemen bijv.
Dat vind ik niet verkeerd maar 1 het is slechts onze huidige norm en geen absolute waarheid en 2 het gaat deels echt voorbij aan de realiteit want een biologische klok valt lang niet altijd te sturen.

@Triva

Ik sluit me aan bij Triva. Heb niks verkeerd gedaan ben optijd er op terug gekomen. Als ik het kittentje al had mocht iedereen terecht commentaar geven.Laten we het idd niet groter maken dan het is. Het is jammer en niet meer dan dat!

Kaaskopje.

Je doet het weer:

"Maar er is licht aan het eind van de tunnel. Ondanks die kennis zou ik het wel opnieuw doen (in een ander leven), omdat het "slechts" een fase is en het resultaat zo bevredigend is gebleken."

Pubertijd is lang niet altijd "slechts" een fase. Bij jou is dat zo, achteraf, gebleken. Max zit er middenin. Zijn kinderen zijn misschien aan de drugs en alcohol, is een kind zwaar depressief, is zijn dochter bij een loverboy, zit er een kind in de gevangenis en/of is er dagelijks ruzie.

Bij jou was het een fase met wat lastig pubergedrag, bij Max is het misschien een drama.

"Maar bepaalde zaken zijn wel dusdanig bekend dat je niet kunt zeggen dat je dat niet hád kunnen weten."

Iets vermoeden of bedenken is nog steeds geen ervaren. Je trekt conclusies en hebt een oordeel, dat is geen luisteren naar anderen. Als je ergens middenin zit heb je weinig aan:"er is licht aan het eind van de tunnel". Dat weet je niet, het kan wel donker blijven.

Cin.

Als je het kittentje al had en je kreeg spijt als haren op je hoofd, heb je nog geen commentaar verdiend.
Dan nog kan je vragen naar tips en ideeën om je probleem op te lossen.

Ik heb ooit een verkeerd ingeschatte keuze gemaakt om een bepaald huisdier in huis te halen. Ik was er echt beroerd van. Het dier is gelukkig in een ander huishouden goed terecht gekomen.
De beste keuze die ik maar kon maken. Ik kreeg van niemand commentaar of een oordeel, zelfs niet van de dierenarts waar ik mijn probleem had voorgelegd.
Complimenten voor mijn inzet hoe het is opgelost, dat wel.
Als we alles van te voren weten....misschien maar beter van niet.

@Wil40

Daar heb je ook weer gelijk in soms is herplaatsen beter en dat maakt je ook geen slecht mens.Soms weet je niet alles van tevoren inderdaad.

Hoezo?

'' Als ik het kittentje al had mocht iedereen terecht commentaar geven. '
Hoezo? Weet je wel hoe moeilijk het was om de pup terug te brengen naar de fokker en hoeveel verdriet dat hééft gekost. Na drie jaar vind ik het nóg moeilijk. Anderhalf jaar voorbereiding!

Dan lees ik van een Kaaskopje dat je nu blijkbaar al fout zat om na toezegging terug te krabbelen en doe je er zelf nog een schepje bovenop waardoor je mij weer kwetst.

Ja we mógen terugkomen op onze verkeerde beslissingen. Wat de reden ook is! Je kunt niet in de toekomst kijken. Voor een huisdier kun je nog een goed alternatief vinden. Voor een kind is dat lastiger.

hier ook

Jaren geleden een kat uit het asiel gehaald. Maar die bleek echt niet in ons drukke gezin te passen. Beestje werd steeds ongelukkiger en ik ook. Uiteindelijk hebben we hem terug gebracht naar het asiel. We mochten een nieuwe uitzoeken daar als we wilden, maar dat voelde echt niet goed.

Anderhalf jaar later bij een cattery twee kittens (broertjes) gehaald. Nu was het wel een goede match. Deze katten vinden alles best, zelfs het eeuwige getil en gesleep door de jongste hier. Sterker nog, ze zoeken haar juist altijd op!
En ja, er zitten wel halen aan de bank en in de gordijnen, dat wel. Maar 4 opgroeiende kinderen zijn ook niet enorm bevorderlijk voor een ongeschonden interieur

Hier

Een keer een konijn terug gebracht. Ons superlieve mannetjes was alleen achtergebleven nadat zijn vriendinnetje was overleden. Bij een konijnenopvang een konijn gekoppeld. Dat leek goed te gaan, maar eenmaal thuis was het nieuwe konijn veel te druk en heftig voor het mannetje. Dus zijn we terug gegaan om het 'nieuwe' konijn te ruilen. Dat voelde heel naar, een konijn is een levend wezen dat je niet ruilt. Maar ik wilde niet twee grote kooien om ze apart te houden én ik wilde een vriendinnetje voor mijn mannetjeskonijn.

Het tweede konijn was wel een groot succes, ze hebben nog jaren knus tegen elkaar aangelegen.

ElenaH

"Dus zijn we terug gegaan om het 'nieuwe' konijn te ruilen. Dat voelde heel naar, een konijn is een levend wezen dat je niet ruilt."

Een scheiding zonder advocaten en trammelant. De relatie was kort en hevig. Bij genoeg levende wezens zou je het het liefst ook zo "eenvoudig" oplossen.

Marjo ik kwets je niet

@Marjo ik wil je helemaal niet kwetsen hoor.Ik had ook het kittentje kunnen nemen en dat het toch niet goed ging en dan moeten herplaatsen.Dat wil ik juist voorkomen want dat doet ook super veel pijn.Herplaatsen doe je nooit voor de lol en zoals ik al eerder schreef herplaatsen maakt je ook geen slecht mens.Maar het is rot dus ik wil het voorkomen.Jij hebt het beste gedaan met je pup toen dus niet schuldig om voelen al is dat makkelijker gezegd dan gedaan soms.

Wil40

'De relatie was kort en hevig.'

Klopt. Het mannetje heeft 3 dagen nodig gehad om bij te slapen ...