Willen jullie meedenken om dochter gezonder te laten eten?

Oh en..

"Kinderen laten zich niet uithongeren, ooit van een kind van 12 gehoord wat overleden is aan ondervoeding?". Wel eens van anorexia gehoord? Kan een gevolg zijn van controle-issues e.d.

skik

Nee, het betekent niks, deze nicknaam. Gewoon iets anders dan "nu ff ano". Wilde gewoon niet meer onder mijn oude nick, die heb ik vaarwel gezegd. De contradictie zie ik trouwens niet, zó jong ben ik ook niet meer.

Haha 'oud'

Alsin voormalig of oud alsin op leeftijd. Ik dacht het eerste, vandaar :)

Foske

Ely, haha nu voel ik me opeens wel erg oud. Eens even mijn rimpels tellen straks. :-)
Foske, ik neem aan dat je al meerdere goede gesprekken met haar hebt gehad? Kun je misschien met haar afspreken dat je het over een hele nieuwe boeg gooit? Zij heeft er misschien zelf goede ideeën over.
Ik denk aan een afspraak a la "wij gaan geen stiekeme dingen meer door jouw eten roeren, maar dan probeer jij elke dag 1 milligram van iets nieuws te eten.". En dan denk ik aan porties als één doperwt, één rijstkorrel ofzo. En als het niet gaat, dan hoeft ze het niet door te slikken. Bij onze zoon hebben we het ook zo gedaan. Hij probeert nu af en toe zelfs een mossel (en snapt dan niet hoe wij dat lekker kunnen vinden).

Zo ben ik ook al bezig geweest, veel gesprekken maar dan gaan de hakken nog veel,meer in het zand:( Zelfs de beloning voor elk ieniemieni stukje, kruimeltje wat ze eet een euro geven helpt niet.
Een groot kado als ze een week dingen probeert helpt ook niet, en ik kan haar toch moeilijk elke dag een groot kado geven.. Denk zelfs dat dat niet werkt..
Gisteren stelde ze trouwens zelf voor om macaroni te eten, moest ik wel zelf saus maken, wat ik altijd al doe maar dat terzijde. Goed, macaroni gemaak, flink wat groenten door de saus gepureerd maar eenmaal aan tafel wilde ze het niet.
We hebben nu wel met haar afgesproken dat er op twee vaste dagen pannenkoeken gegeten worden en een dag per week friet. Denk dat duidelijkheid daarin ook verstandig is. Maar soms ben je zelf moe en wanhopig en dan bak je maar weer een pannenkoek..
De reactie van Mona, daar ga ik maar niet op in..
Verder iedereen bedankt voor het meedenken, het begrip en de verhalen.
Ik ben iig weer wat ontspannener er in en doe hard mijn best om niet meer de nadruk op gezond te leggen.

Je smaak verandert

Je smaak verandert, is hier een standard zinnetje tegen de kinderen. Gevolgd door: je weet alleen niet wanneer die verandert, dus moet je regelmatig iets proeven. Ook dingen die je niet lekker vindt. Misschien is je smaak sinds de vorige keer veranderd, en lust je het nu wel.
Succes!

Nou mover

Als het zo simpel was had ik geen probleem..

@Foske

Sorry Foske maar ik wilde niet zeggen dat het een eenvoudige oplossing was. Wat ik had moeten toevoegen aan mijn post was het volgende.
Wanneer je kinderen bovenstaande leert en blijft herhalen, valt hopelijk, een keer het kwartje. Ze moeten proeven, maar ze weten ook dat het misschien nog steeds niet lekker is. Dat mag dan ook. Maar miischien is smaak veranderd en lusten ze het wel. Daarbij, als je ze vraagt, uitlegt dat ze iets moeten proeven wat ze de vorige keer niet lekker vinden, en als ze weten dat ze dat ook dan mogen zeggen na 2 proefhappen, dat ze het wel in de mond hebben gehad en doorgeslikt. En dat is winst in het leren wennen aan andere smaken.
Klinkt misschien wat wollig, en is zeker een weg van de lange adem, maar hier werkt het. Zeker een tiener kan je het smaak verandert verhaal uitleggen. Je kan het zelfs helemaal uit de gezonde sfeer trekken. Laat de nieuwsgierigheid winnen. Lust ik het nu wel, of nog steeds niet.
Ik wens je nog steeds veel succes :)
Mover (+2: een met, en een zonder)

Oke Mover:)

Het is goed hoor;)
Ik heb trouwens mijn creativiteit gebruikt en vanavond brownies gemaakt van kikkererwten en dadels, zonder suiker maar met honing en ze vond ze erg lekker en haar vriendinnen ook!
Ik heb nog meer recepten gevonden om groenten in brownies te verwerken.
Elke week ga ik nu een keer brownies bakken, niet te vaak want dan gaat ze er wat achter zoeken..

Foske

Maar welk nut heeft dat nu? Een minuscuul beetje groenten tussen iets waar verder niets 'gezonds' aan zit en waar je het risico loopt dat ze het doorheeft en alleen nog maar bozer op jou wordt en nog meer de kont tegen de krib gooit.

Ik ben van mening dat je dat niet moet doen, jij wil zo graag dat ze een beetje groente binnen krijgt blijkbaar maar dit is gewoon niet de manier en als het uitkomt vertrouwt ze je nergens meer in.

Ik denk dat het anders moet, stapje voor stapje en zij de leiding, niet op deze stiekeme manier wat ook nog eens geen zin heeft met deze hoeveelheden en ook nog eens veel werk betekent voor jou. Als zij brownies wil bakt ze ze zelf maar.

Nu ga je toch weer groente verstoppen

Houd liever de relatie goed!

en-of

Bij mijn kind heeft dat juist wel zin: stiekem doen, om eens wat anders te proeven en zo aan de smaak te wennen. Maar hij heeft wel meer dingen niet door :-)
En het is niet of-of maar en-of wat je kan proberen om gevarieerder te gaan eten.
Je hoeft er ook geen geheim van te maken dat het 'gezond' is, je kan best laten zien wat er in zit en het 'alleen lekker' noemen. Klinkt goed, heb je een link voor het recept?

Dalarna

Misschien he je gelijk, het is natuurlijk ook heel weinig wat ze zo binnen krijgt maar toch wel een aanvulling. Ze leert er niet anders door eten nee maar deze brownies zijn wel alleen van natuurlijke en gezonde ingredienten gemaakt zodat haar lichaam toch wat meer voedingsstoffen binnen krijgt.
Maar ik ben het met je eens dat ze op een andere manier moet leren eten, dat wel.
Dit weekend had ze aardbeien uitgezocht diemze wou eten en iets voor op het brood/beschuit, alleen ze eet het dus niet. Vanmiddag waren er vriendinnen te eten die normaal aten, zit zij daar bij metmhaar schaaltje cornflakes, het interesseert haar ook niet dan..
Ik heb werkelijk alles al uit de kast gehaald, de tafel elke dag mooi dekken, haar laten eten waar ze wil en alles wat daar tussen in zit. Niets helpt.
Loslaten, ik doe mijn best maar ik moet vaker mijn tong afbijten, zo ook vanmiddag, dan flapt er toch weer een aansporing uit:(

Rafelkap

Punt is dat de dadels en kikkererwten niet te proeven zijn, dus daarvoor hoef je het niet te doen, ze smaken als echte ongezonde brownies:)
Maar toch krijgt ze op die manier meer voeding binnen en daar gaat het me ook om.
Hier een linkje en er staan nog veel meer op het net, ook met pompoen of courgette, allemaal gezonde brownies;)
http://www.proevenmetliefde.nl/brownies-met-kikkererwten/

precies

Ja maar wat is je doel? Dat ze gezonder leert eten of dat er hoe dan ook gezondere voedingsstoffen naar binnen gaan.

Dat eerste leert ze van de brownies niet (ze eet iets ongezonds). Dat 2e is m.i. erg minimaal. In een stukje kikkererwten brownie zit 20 gr kikkererwt en 0,6 dadel. Zou dat echt iets uitmaken?

Als ze 1 hap van iets anders eet heeft ze dat ook binnen én ze weet wat ze eet.

O jeetje

Weet je wat ik zou doen:

ik zou tegen je dochter zeggen dat a je het moeilijk vindt dat ze weinig eet. Dat jij je er zorgen om maakt. En dat jij ook niet zo weet of dat wel terecht is, die zorgen.
b je het los wilt laten, omdat het mis gaat, omdat het lijkt of jouw zorgen het alleen maar erger maken. (dat lees ik echt hoor, jouw zorgen zijn onderdeel van het probleem, zelf een zucht, een met de beste bedoeling aangekochte doos aardbeien, een blik, dat maakt het probleem alleen maar erger) Je dochter wéét allang dat jij wil dat ze ook andere dingen eet. Dat hoef je echt nooit meer te laten merken, nooit meer te zeggen.
c je soms ineens toch aan haar laat merken dat je je zorgen maakt. Dat is niet helpend van je, dus dat je dat spijt. Misschien kan ze daar begrip voor opbrengen.

Volgens mij is dit echte een onderhuids dingetje tussen jullie geworden. Die dingen heb ik met mijn zoon ook gehad. (bij hem gaat het om mijn zorgen om zijn gebrek aan real life vrienden). Zelfs een kleine opmerking van mij, of een blik, raakt hem al enorm. Hij wil namelijk niet dat ik mij zorgen maak, wil doen wat ik van hem verwacht, maar kan het aan de andere kant ook niet opbrengen. Hij wil zelf de leiding over zijn leven. Dat is voor hem verwarrend en emotioneel belastend. Hij moet zelf een keuze maken, wat te doen. En mijn drang/emotie/gezeur, maakt het alleen maar moeilijker voor hem.

Omdat ik erken dat ik hem emotioneel belast met mijn zorgen (terecht of onterecht, dat doet er niet toe) werken mijn zorgen niet-helpend. Ze zijn contra-productief. Jouw zorgen zijn ook contra-productief, Foske.

Ik zou je adviseren helemaal niets meer te doen aan het eet probleem van je dochter. Zij weet wat een gezonde voeding is. De gezonde voedingsmiddelen zijn beschikbaar. Zij kiest ervoor om ze niet te eten. Dan houdt jouw verantwoordelijkheid op. Zolang ze niet ziek wordt, te mager wordt of een groeistoornis zijn, dus zo lang er geen medische problemen zijn, zou ik me er helemaal buiten houden.

Als er ruimte is voor gesprek, zou ik dat verwoorden. En dan ook zeggen dat jij het nog moet leren, om het los te laten. Dus dat zij het mag zeggen als ze last van je hebt. Dat zij je dan terecht mag wijzen.

Op deze manier is het bij ons in ieder geval gelukt om het sociale leven van mijn zoon, van een beklemmend probleem, te verlichten tot een neutraal gespreksonderwerp. Waar we nu zelfs grapjes over kunnen maken.

Karmijn

Ik vind het zo knap dat jij dat nu kan! Dat wil ik ook heel graag en ben daar ook echt wel mee bezig.
Toevallig heb ik ook nog een soortgelijke zoon hier rondlopen, hij is 17 en geeft precies aan wat jij nu ook zegt.
En ik weet het ook allemaal wel maar ja, ben zelf nogal een gezondheidsfreak, niet obsessief hoor maar vind het wel erg belangrijk en dus een grote frustratie dat mijn kinderen zich daartegen afzetten en dus vooral mijn dochter.
De anderen eten redelijk.
Mijn man is ook iemand die zegt dat ik dit los moet laten en dat zie ik zelf ook wel in en als dochter in de problemen komt met schoolreisjes e.d. Is het natuurlijk haar eigen verantwoording.
Aan de andere kant, dan propt ze zichzelf ws vol met snoep..
Daarom probeer ik de snoep nu dus wat gezonder te maken. Voor zo lang het duurt want dochter weet inmiddels dat ik allerlei gezonde spullen voor baksels in huis heb.

Foske

Is het wellicht een idee om met haar af te spreken dat ze vanaf nu elke week iets eet wat ze het afgelopen half jaar niet heeft gegeten? Dus elke week iets nieuws. Het moet jou dan niet uitmaken wat het is (gezond of niet) maar dan leert ze wel elke keer iets anders te eten? Als dit lukt en jij kunt het los laten zal ze eens van het ongezonde af moeten toch om weer eens wat nieuws te proberen?

Dalarna

Dat is wel iets om te onthouden, dank je, de tijd is er nu nog niet rijp voor want ze weigert werkelijk alles.
Vandaag pannenkoeken van speltmeel, het is toch weer wat.

Foske

Nee, ze eet in ieder geval snoep, pannenkoeken en brownies. Laat haar dus snoep of koek kiezen wat ze nooit gegeten heeft. Dat zeg je natuurlijk niet met zoveel woorden maar elke week moet er dus iets bij op het lijstje wat ze nog nooit of het afgelopen jaar niet heeft gegeten. Zo leert ze wel iets proberen wat ze niet kent, ook al is het in jouw ogen ongezond.

Foske

Foske, niet om het een of ander, maar er is echt geen enkel gezondheidsvoordeel aan spelt boven tarwe. Alleen is spelt nu een hype en doet iedereen of het fantastisch is.

De beide granen schijnen trouwens zo enorm op elkaar te lijken dat in een laboratorium nog niet zo eenvoudig is vast te stellen van welk graan brood is gebakken.

Dus als je het om wat voor reden leuk vindt om met spelt te bakken is er geen reden om het te laten, maar gezonder dan graan is het niet. Gewoon volkorenmeel is vermoedelijk goedkoper

Groeten,

Temet

loslaten is loslaten

Ik zou het toch echt gaan loslaten en niet sneaky toch weer met alternatieven of nieuwe 'afspraken' komen.
Het is nu de verantwoordelijkheid van je dochter. Je kunt het alleen nog weleens 'vrijblijvend' met haar bespreken, als ze er tenminste open voor staat. En je kunt uitleggen dat je je zorgen maakt, dat is je recht als moeder. Je zou wensen dat zij jou zorgen weg kan nemen, dat mag je haar best vertellen.
Maar verder hoop je dat ze goed voor zichzelf zorgt en zelf haar menu gezond leert uitbreiden. Je bent altijd bereid haar te helpen. Niet met sneaky food of nieuwe 'afspraken'. Dat werkt tegen je, dan sluit ze zich af.

Misschien als geruststelling ;-)

Ik heb een tante die nagenoeg nooit groente of fruit eet. Ik weet niet wat ze dan eet, maar ze lust zo ongeveer niets (vziw alleen spinazie met ei). Toch loopt ze al tegen de 60, is nooit ziek en heeft ook al haar eigen tanden nog ;-)

Lange adem

Pas als jij je obsessie loslaat, kan jouw dochter het ook loslaten. Als ik jou was, zou ik haar in de zomervakantie helemaal vrij laten. Geen zorgelijke blikken, geen stiekeme gezonde acties. Bespreek dit met haar, en zeg dat ze vanaf het nieuwe schooljaar elke maand iets nieuws moet proberen. Of elke week, maar dat lijkt mij wat veel. Laat haar in de zomervakantie vrij. Ik ben het met Dalarna eens dat dat ook ongezonde dingen mogen zijn, zoals snoep en koek. Want als je dochter wat minder angstig wordt voor nieuw eten, wil ze op een gegeven moment ook vast gezonde dingen proberen. Zolang je er maar niet het label 'gezond' aan geeft.
Dit is iets van een lange adem, en veel geduld.
En mijn tante: heeft haar hele leven anorexia gehad. Broodmager, at bijna niets. Ze is 75 jaar oud geworden.

wat eet ze nu echt?

Heb je al eens een lijstje gemaakt van wat je dochter wel eet?

In de tijd dat mijn dochter (voor mijn gevoel) niets at heb ik eens opgeschreven wat er wel naar binnen ging. En stiekem was dat veel meer dan ik dacht.

In een van de eerste posts schrijf je dat ze alleen pannenkoeken met suiker, cornflakes en patat eet (en af en toe een beschuit), maar als ik het draadje doorloop kom ik op veel meer

Pannenkoeken
Patat
Cornflakes
Beschuit
Kapje brood
Sapje (naar school)
Nesquick
Multivit drank
Crackers
Snoep
Brownies

Een gezond eetpatroon is het niet. Groenten en fruit missen volledig, maar het is meer dan de 3 dingen die je in eerste instantie riep. En misschien kan je het lijstje nog wel aanvullen ook.

Loslaten zal je (imo) nogsteeds moeten doen. Je maakt van haar probleem nu jouw probleem. Maar misschien dat het je wat rust geeft als je ziet dat ze stiekem meer verschillende dingen eet dan jij denkt.