Wat op tafel zetten?

ah moeder

Als je dus een memorabele middag wilt hebben; een pakje crackers is genoeg...

Niet te weinig

Bij mij krijg je niet te weinig, na een feestje is er bij mij altijd nog wel wat over, dus ik heb nog nooit tekort gehad. Je zal echt niet met honger naar huis gaan.
Ik gaf een voorbeeld van een gastvrouw waar ik wel eens kom. Altijd allerlei dingen in overdaad aanwezig, grote stukken van vanalles en dan maar aandringen dat we nog wat nemen. Na die appeltaart vraag ik altijd om een klein stukje. Kan ik wat meef meedoen met de rest van de happen.
Gastvrouwen met te weinig in huis ken ik ook. Dat je gevraagd wordt voor een dineetje en dan op de terugweg nog even langs de snack rijdt.
Als ik op vrijdagochtend heb gesport maak ik thuis thee met een cracker met kaas of een fikse plak kruidkoek. Laatst werd ik door een van de dames van de groep meegevraagd voor een kopje koffie. Met...... niks! Zeker na mij een uur in het zweet gewerkt te hebben moet ik effe wat hebben. Dan is koffie met niks wel heel erg niks

Angel

Bieb vertelde dat ze bij haar tante 11 uur vlaai kreeg en anderhalf uur later een enorm brood met zalm. Daar reageerde ik op.

Maar waarom en en?

Als je om elf uur bij iemand bent op een verjaardag en een stuk taart krijgt, dan eet je met de lunch toch wat kariger? Of neem je later in de middag nog een boterham?
Halverwege de middag lust bijna iedereen wel wat, maar je gaat dan toch geen stuken vlaai of uitgebreide broodjes eten, als je daarna nog naar een restaurant gaat? Dat is een beetje dubbelop wbt calorien, laat staan je trek. Dan eet je m.i wat kleine dingetjes, maar nier een maaltijd ala vlaai. Als ik dat halverwege de miiddag ert, dan eet ik wat beperkter avondeten. Geen probleem. Maar als ik UIT eten ga, dan wil ik DAAR lekker eten en is het voor mij geen en/en.

Bieb

Op zich zou ik geen moeite hebben met een lekker stuk vlaai. Of als je niet van zoet houdt iets hartigs. Maar net als jij lijkt het mij ook niet de bedoeling dat de gasten volgepropt uit eten gaan. Het hoogtepunt is het etentje, niet de hapjes. Dus ik zou hooguit wat nootjes neerzetten na de vlaai.

Lange zit

Alle vlaaien, soepjes en buffetjes als opwarmertje voor een etentje doen me aan de kerstdagen bij mijn schoonmoeder zaliger denken. Daar ging het uitgebreide kerstontbijt (brabantse roots, dus worstenbroodjes)naadloos over in de koffie met taart, vervolgens kwamen de toastjes en de nootjes op tafel. Dat de lunch overgeslagen werd, voorkwam niet dat je al nokkie-nokkievol zat voordat het konijn op tafel.( t Was een best mens, geen aftrap tot allerlei schoonmoedernarigheid)

Zwaarder nog dan het overdadige eten viel mij de eindeloze zit.Ik moet er niet aan denken om vanaf drie uur tot negen uur half 10 te klesten. Ik zou zo'n middag actiever inkleden.Tussen drie en half 4 verzamelen, kopje koffie/thee stukje vlaai als dat tot de provinciale folklore behoort. En dan een stukje wandelen. Om 5 uur half 6 de dames opvangen die eerder niet konden, borrel/fris/borrelnootje voor de show en dan met flinke trek naar het restaurant ipv met een volle mik.

Zo'n wandeling kun je nog wat opleuken met een geo cache. Dat leidt dan meteen de aandacht van knorrende magen af, en om te voorkomen dat Triva van haar stokje gaat werpen we haar om het half uur een gangmaker, rondo of een andere grote koek toe.

Ik heb het donkerbruine vermoeden

Dat de beschrijvingen van de gastvrouwen die veel serveren en teleurgesteld zijn als je het niet wegkrijgt (ook) vooral over schoonmoeders gaan ;)

Top Kenfan

Lijkt mij een goed plan. Inderdaad veel te lange zit en dat leidt tot (ongewild) schransen. Jouw idee is veel beter. Of anders later uitnodigen (uur of 5 met borreltje en nootjes/olijfjes).

kenfan

Ga je uit eten, leuke kleren uit de kast getrokken, lekkere hakken eronder, moet je ook nog wandelen..... of op zoek naar een cache. ;-(
De dames hebben elkaar tijden niet gezien, genoeg te kletsen lijkt me zo.

Hopelijk horen we morgen (of zo) hoe het was.

40er

Je hoeft natuurlijk niet te wandelen.... zou ook niet mijn idee zijn. Maar een borrel vanaf 5 uur met knabbeltje en daarna uit eten, natafelen, evt. nog een afzakkertje: heb je úren om te praten, toch?

Hoe het hier was

Om kwart voor 3 stond de eerst al voor de deur. Ongeduldig En daarna kwamen de anderen ook. Een vriendin kon niet naar mij komen en die hebben we in het restaurant pas getroffen.
Ik heb thee, koffie en water geserveerd. De frisdrank was niet in trek en wijn leek me achteraf geen goed idee omdat natuurlijk iedereen weer naar huis moet rijden.
Omdat ik vrijdag en zaterdag weg was heb ik de vlaai maar gelaten. Ik wil alleen vlaai van de bakker en om nou op zondagmorgen in de rij aan te sluiten was na 2 drukke dagen even te veel. Ik ben wel met jongste naar de winkel geweest en uiteindelijk hebben we het volgende op tafel gezet:
2 soorten chips, borrelnootjes, prikkers met augurk, kaas en droogworst (op verzoek van jongste) stokbrood met 2 soorten smeersels (gewoon kant en klaar), cocktailworstjes, kipkluifjes en gehaktballetjes en wat groenvoer (op verzoek van mij) puntpaprika, worteltjes en tomaatjes.
Er is niet heel veel gegeten maar iedereen pikte af en toe wat. Net genoeg om niet om te komen van de honger ;)
Ik dring niemand iets op en heb ook meteen erbij gezegd dat de restjes door de pubers opgegeten zouden worden. Niemand hoeft zich hier verplicht te voelen om iets te eten maar ik wil ook niet dat hier iemand honger zit te lijden.
Ik ga bij zoiets helemaal van mezelf uit. Bij zo'n programma eet ik thuis om een uur of 12 en het was bij half 8 toen we in het restaurant iets kregen. Voor mij is dat te lang, ik moet echt elke 3 uur iets eten. Dus ik bied het aan en laat het helemaal aan mijn gasten over wat ze er mee doen.
We hebben trouwens heerlijk gegeten en het was erg gezellig.
Jullie allemaal bedankt voor de reacties. Ik vind het erg interessant om te zien hoe andere mensen hier over denken. Sommige dingen zijn echt bizar maar wel leuk om te lezen.

Prima toch?

Zoiets zou ik ook gedaan hebben. Gewoon wat dingetjes op tafel waar ieder naar believen van kan nemen. Degene met trekt neemt wat meer of groters, de ander met matige trek beperkt zich, zonder het gevoel te moeten hebben grote dingen te moeten eten.

Wat vond jij overigens bizar? Daar ben ik dan wel weer benieuwd naar...

Bizar

"Ik had ook zo'n tante waar je pp een kwart vlaai op je bord kreeg."

"Maar het gebeurt te vaak dat je bij binnenkomst een stuk taart wordt aangeboden en als je vriendelijk bedankt, omdat je niet zo van taart houdt, of omdat je op je lijn of dieet moet letten, of omdat je op dat moment (nog) geen trek hebt of whatever, men blijft aandringen en teleurgesteld reageert. Wat er dan in kan resulteren dat je het dan toch maar tegen heug en meug gaat opeten"

" De gastvrouw ontevreden, ze heeft zich zo uitgesloofd en niemand neemt iets"

"Gastvrouwen met te weinig in huis ken ik ook. Dat je gevraagd wordt voor een dineetje en dan op de terugweg nog even langs de snack rijdt."

"Toen wij daar laatst op bezoek gingen (we waren daar om 11 uur) kregen we eerst een mega stuk vlaai (geen puntje, maar mega stuk) bij de koffie. Dat weggestouwd hebbend, kwam er 1,5 uur later een enorm brood aan met zalm."

Al vind ik de voorlaatste echt erg. Dat je zo weinig hebt dat je gasten met honger naar huis gaan is wel heel onfatsoenlijk.

niemand kan beslissen hoeveel een ander lust

Ik werd ooit door vrienden te eten gevraagd. De gastvrouw zou een dineetje maken. Uitgaande van wat ik zelf op tafel zou zetten met een dineetje had ik niet alvast een bodempje gelegd thuis.
Ze had voor de heren van het gezelschap een een hele kippenpoot uit de oven en voor de dames een drumstick. Daarbij wat aardappeltjes gebakken en wat groenten en sla maar lang niet genoeg voor de 6 personen aan tafel. Vooraf was er een kleine kipcocktail geweest en een heldere bouillon. Na het hoofdgerecht vroeg ze of ze nog een toetje zou presenteren of dat iedereen al "vol"was. Toetje gretig aangenomen maar was ook erg weinig.

Zelf zou ik nooit bedenken dat de dames wel genoeg hebben aan een drumstick. Ik had 6 poten gepresenteerd. Als mensen dan maar de helft hadden opgegeten was dat jammer, ik zou ook niet hebben aangedrongen op verder eten genoeg is genoeg en dat kan je als gastvrouw niet bepalen,dat kan alleen de gast.

Gaat 2 kanten op

Dat je niet kan beslissen hoeveel een ander lust gaat natuurlijk 2 kanten op. Ik heb regelmatig eters over de vloer en ik verbaas me er altijd over hoe groot de verschillen zijn in eetlust.

Waar de één aan kan schuiven zonder dat ik merkbaar voor meer mensen moet koken moet ik bij de volgende 1.5 portie extra koken.

Ik kan me zomaar voorstellen dat als je een kleine eter bent je niet door hebt dat datgene wat jij serveert niet voor iedereen genoeg is.

(idem met grote eter en veel te veel)

Jee leuk toch

Super leuk toch juist om het elders eens heel anders te ervaren dan je zelf gewend bent. Ik snap niet waarom op anders gelijk ongastvrij wordt gestempeld. Iedereen heeft andere ideeën over voeding.
Als gebruiken ver van je eigen smaak liggen ga je niet snel terug. Maar een keer ervaren hoe een ander het doet kan toch geen probleem zijn? En daar iets bizar in noemen maakt je een gelukkig mens, dan heb je weinig meegemaakt.

Thuis nog even een boterham nemen bij niet gestilde honger, wat is daar mis mee?

Leuk

dat het zo geslaagd was. Zelden zoveel tegenstrijdige adviezen in een draad gezien, daar ben je uiteindelijk weinig mee opgeschoten :)Wel grappig al die uiteenlopende reacties. En ondanks mijn advies tot matiging hebben we hier na de laatste verjaardag nog vier dagen kunnen eten van het opgediende verjaardagsvoer.

Dat van die aparte kipdelen voor dames en heren vind ik wel heel apart. Dat dat nog voorkomt,zulke negentiende eeuwse aannames

Hanne dat van die 2 kanten is waar

Maar zeker bij vrienden die je te eten vraagt, ken je elkaar wat langer en heb je wellicht een indruk van wel of niet grote eter. Als dat betreffende stel hier komt haal ik lang niet zoveel als wanneer een ander stel hier komt voor een etentje of gezellig avondje.
Zelf zit ik altijd het liefst aan de veilige kant. Zelfgemaakte vissalade voor bij de stokbroodjes maar ook nog wat eiersalade uit de winkel achter de hand. Een punt brie van de deliwinkel en een verpakte camembert achter de hand. Dat ik geen nee allles op hoef te verkopen.

Die 19e eeuwse aannames verbaasde mij toen ook heel erg. Als ik nu daarheen ga ben ik voorbereid, heb ik al een bodempje gelegd zeg maar.

Bizar

Dat is pas echt bizar. Op grond van een woord iemand wegzetten als een gelukkig mens die weinig heeft meegemaakt. Veel dommer heb ik het nog niet gehoord.

Grote en kleine eters....

Ik ben ook het type van liever te veel dan te weinig, en bij mij komen gasten echt nooit iets te kort volgens mij. Ik ben zelf ook niet echt een kinderachtige eter...

Toch had ik laatst zelf ook een verbazingwekkende ervaring met een aantal gasten..,,gezin, 3 pubers, kwamen eten. We kennen ze best goed, van school nog, van vroeger, , en hadden wel eens geborreld en zo, maar nooit echt bij elkaar aan tafel gezeten. Maar ergens in de voorjaarsvakantiev ontstond er een spontaan boreel / eet-plan. Ouders kwamen tegen half 5 op de borrel, kinderen ( ze wonen in t zelfde dorp) zouden tegen 7 uur aanschuiven voor het eten.

(Overigens...hele familie is hyper-tenger gebouwd, je blaast ze stuk voor stuk zo omver. Allemaal meisjes ook nog, de kinderen)

Ik had hachee gemaakt. Met Margjes rode kool en heerlijk luchtige aardappelpuree. Minimaal 3 keer zoveel,als ik voor mijn eigen 5 persoons (puber) gezin zou koken. Misschien wel 4 keer zo veel ( helemaal niet erg, hachee overhouden..,)

Nou ja, jullie voelen hem al komen.....alles ging schoon op. Tot op de bodem. Alle pannen. Ik geloof echt niet dat er te weinig eten was ( en het was ook echt heel, heel lekker...dat scheelt ook natuurlijk) maar ik heb echt met open mond zitten toekijken hoe al dat eten in gestaag tempo verdween. Ik kon het bijna niet geloven.

Na die avond kan ik me levendig voorstellen dat je er soms vreselijk naast kunt zitten met je ideeën wat genoeg is, of te veel of te weinig.

Ingrid

19e eeuw

De aanname dat vrouwen minder eten dan mannen zo expliciet maken vind ik inderdaad ook bijzonder.

Maar dat geldt bij mij wel voor meer aannames (aparte tafel met 'kindereten'; zie mijn dochter regelmatig verlekkerd kijken naar het 'volwassen eten' terwijl het moet doen met friet met appelmoes oid).

En met het schaamrood op mijn kaken moet ik toegeven dat ik zelf soms ook mis ga. Toevallig 2 weken achter elkaar lasagne gegeten. De eerste week was de schaal maar half leeg gegaan. De 2e week ging de schaal met 1 eter minder helemaal leeg. Gelukkig heb ik dan wel de flexibiliteit om spontaan een toetje te verzinnen zodat niemand met een nog niet helemaal gevulde buik van tafel gaat.

alles opeten

is ook een rare gewoonte. Én iets wat niet alles zegt over de verzadigdheid en/of genoeg van de gast.
Uiteraard heb je grotere en kleinere eters. Máár er zijn ook zat mensen die van huis uit meegekregen hebben alles schoon op te eten, pannen moeten leeg (en of dat nou zo'n goede gewoonte is....). En dan ben je als gastvrouw 'bang' dat het niet genoeg was. Nou, dat is meestal niet waar.
Dat van die kippenpoten versus drumsticks vind ik persoonlijk ook héél vreemd.
Wat ik doe als ik avondeters krijg is een voorgerecht dat een normale portie is (er komt nog meer.... 't is een voorgerecht, geen maagvullend verhaal), dan een vlees of vis of ovenschotel gerecht maken dat ruim voldoende is (gangbaar en dan ietsje meer) voor het aantal personen. Dan bijgerechten (groente/sla/aardappelvarianten/rijst of weet ik wat) ruim, zodat iedereen zich naar eigen inzicht kan vullen. Een toetje redelijk bescheiden, je hebt al gegeten....., het is voor het lekkere.

Kindereten

Dat andere volwassenen bedenken wat mijn kinderen lekker vinden kan hilarische effecten geven inderdaad.
Onze dochter moest als bijna 3 jarige eens mee naar een feestje in een restaurant. Zij bleek het enige kind te zijn op dat feest. Na het eten zou ze door mijn ouders opgehaald worden, zodat wij allebei bij de feestavond konden blijven. Bij het bestellen van het diner hadden de gastheer en vrouw voor ons kind kip, patat en appelmoes besteld, zonder overleg met ons. Dochter at geen hap als er appelmoes op haar bord lag dus ik even in overleg met de ceremoniemeester en een kok of dochter dan ipv de appelmoes erwtjes of boontjes kon krijgen op haar bord. Dat kon, ik blij, dan hoefden opa en oma alleen maar kind in bed te leggen en hadden ze er verder geen kind aan.
Was de ober/eigenaar van het restaurant toch even gaan overleggen met de feestvarkens en die hadden weer, zonder overleg, beslist dat appelmoes toch lekkerder was voor een peuter.
Het drievaksbordje kwam met appelmoes en dochter at geen hap, ze vond en vindt appelmoes zo vies dat ze zelfs de friet die er naast gelegen heeft niet opat.
Uiteindelijk heeft ze bij opa en oma nog brood gegeten voor ze in bed ging. Appelmoes! Het, dat eet ik echt niet ding van mijn kinderen. Liever spruitjes dan appelmoes en toch denken allerlei mensen nog steeds dat ALLE kinderen appelmoes lekker vinden.

Ook mijn kinderen kijken regelmatig verlekkerd naar wat de volwassenen eten als ze zelf "getrakteerd" worden op knakworstjes, omdat spareribs toch niets is voor kinderen.

Apart eten voor kinderen

Heeft mijn schoonzus - altijd weer de kouwe kant - volgehouden tot de kinderen een jaar of 14 waren, dan werd er friet gehaald, of er stond een pan tortellini met geraspte kaas op het kids only picknicktafeltje. Dat is alweer een tijdje geleden en in mijn herinnering deed ik er zelf niet aan. Ik vond het wat overdreven, wilde niet toegeven aan kieskeurig gemiesmuis.

Vorige week had ik sinds lange tijd weer eens een wat jonger verjaardagsgastje. En die presteerde het om alleen de frambozen van mijn goddelijke zelfgebakken zelfgebakken witte chocolade cheese cake op te eten. Tot aan twee keer toe, en nou niet dat ie een bescheiden stukje pakte.

Toen stond me ineens wel weer voor helder voor de geest dat ik ooit de jongste lichting wel voorzag van een aparte tafel met plakken hotelcake, een spuitbus slagroom,een bak m&m's, vruchtenhagel en een bakje jam. En ook waarom.

half a twin

ik vind wel dat je je aanstelt hoor, het gemiddelde kind vindt dit wel ok dus wat is er mis met uitgaan van het gemiddelde?
Een kind dat eten vies vindt, dat vind ik nou weer overdreven. Vies bestaat niet, hoogstens minder lekker dan je dacht.
dus dat je je dit op 'hoge poten' als fout voorbeeld geeft vind ik beetje overtrokken . . .
gr Angela