Teleurstellend sinterklaascadeau

Door de grond

Als kind, kreeg ik een paar oorstekers van een vriendin van mijn moeder. Zelf had die vrouw geen dochters en geen verstand van oorbellen. Mijn moeder had mij van te voren op het hart gedrukt, dank je wel te zeggen. Braaf gedaan wat moeder vroeg.
Alleen waren de stekers van metaal met scherpe randjes thv het staafje. Ik kon het niet nalaten om te zeggen dat de randjes leiden tot ontstekingen. Mijn moeder ging zowat door de grond. Sindsdien heb ik beter op mijn woorden gelet.

Rare cadeautjes

Als je een lijstje vraagt en je geeft vervolgens iets anders, dat vind ik raar!

Over het el algemeen zijn kinderlijstjes zeer duidelijk, namelijk uitgeknipt uit de speelgoedgids.

Geef iets wat iemand vraagt of vraag niet wat iemand wil. Zeker bij kinderen heel belangrijk, die hebben hele specifieke wensen

Ik kreeg ook een nieuw bed; afdankertje van mijn tante terwijl broer en zus ééntje uit de winkel kregen. Alleen was het spiraal redelijk doorgezakt en ik kreeg last van mijn rug. Er moest alsnog in de buidel getast worden voor een plank en een binnenveringsmatras.

Achteraf was het bed makkelijker te verschuiven en dus makkelijker op te maken, dan de bedden van broer en zus.
—-

Maar wel raar dat je daarvoor ‘s nachts uit je bed werd getrokken.

aardbei

"Alsof iedereen in je hoofd kan kijken en precies weet wat jij belangrijk vindt. Daar heb ik de grootste moeite mee. Kijk dan ook eens naar je eigen rol, denk ik dan."

Eens. Daarom, als aanvulling op wat ik eerder zei (vraag dan als gever geen lijstje): geef dan als ontvanger ook geen lijstje. Is het een keer of meer dan eens misgegaan, dan weet je hoe die ene gever omgaat met lijstjes. Maak een algemeen lijstje, vraag geen hartenwens te vervullen. Voor kinderen vind ik dat overigens wel veelgevraagd. Die willen vaak dat ene specifieke mooie ding en dan vind ik het toch niet kunnen om een enigszins gelijkend prul te geven waar ze echt lang niet zo veel mee kunnen (bijvoorbeeld die treinbaan die niet past op de bestaande treinbaan). Het lijkt erop dat vooral de gevers interessant willen doen met een complete treinbaan en dat belangrijker vinden dan wat iemand graag wil hebben (passende wissels). Dat vind ik een naar trekje.

Lijstjes

Ja mijn ouders hebben wel vaker dingen gedaan die niet handig zijn. Overigens zijn ze met de kleinkinderen heel anders.

Hier in deze periode ook weer druk met cadeautjes. Wij maken op verzoek van familie een lijst met wensen en links naar pagina's van waar het te koop is. Bewust zetten we er ook zaken op als "speelgeld of kleurboek of iets anders merkloos". Maar ook bewust wel merkgebonden zaken, kind wilde bijvoorbeeld een bepaald soort viltstiften dat heb ik ook zo benoemd want deze stiften hebben bepaalde eigenschappen waar kind het wilde. Uiteindelijk heeft de lijst voor mijn ouders niet zoveel zin en heb ik telefonisch doorgegeven wat kindlief wilde.

Lou iets met spijker en kop

===Die willen vaak dat ene specifieke mooie ding en dan vind ik het toch niet kunnen om een enigszins gelijkend prul te geven waar ze echt lang niet zo veel mee kunnen (bijvoorbeeld die treinbaan die niet past op de bestaande treinbaan). Het lijkt erop dat vooral de gevers interessant willen doen met een complete treinbaan en dat belangrijker vinden dan wat iemand graag wil hebben (passende wissels). Dat vind ik een naar trekje.===

Dat wilde ik zelf niet schrijven om allerlei redenen maar zo voelt dat wel inderdaad.

Dat zal ook vast zo zijn

Blijkbaar vinden opa en oma wissels geven niet leuk.
Dat zijn blijkbaar Action-mensen. En dat mag, want het is hun eigen geld.

Ik neem aan dat ze niet bewust en expres het verkeerde kopen maar een andere verstandhouding hebben met geld en cadeau's. En blijkbaar kunnen ze dan niet zo heel veel met de vrij expliciete boodschappenlijstjes. Die gaan geen 10 euro uitgeven aan een pak viltstiften, want bij de Action kosten ze 50 cent.

Ginny

Tuurlijk mag je een Action-mens zijn. Maar als je er vanuit gaat dat de ontvanger van je cadeau ook een Action-mens is terwijl die dat heel duidelijk niet is (want je wilde nu juist die ene pan zo graag hebben) dan zie ik dat toch niet alleen als 'mensen zijn nu eenmaal verschillend in hoe ze geld uitgeven' maar ook als gebrek aan inlevingsvermogen.

Het mag

Ze mogen uiteraard met hun geld doen wat ze willen.
Maar de ontvanger mag van mij ook teleurgesteld zijn.

Dat zijn ze namelijk nooit bij cadeaus van anderen.

Wel jammer om te lezen dat er meerdere mensen zijn waarbij naaste familie zich zo weinig in een jong kind kan inleven.

inlevingsvermogen

"Wel jammer om te lezen dat er meerdere mensen zijn waarbij naaste familie zich zo weinig in een jong kind kan inleven."

Zijn het niet vooral de ouders die teleurgesteld zijn?
En als een kind zelf teleurgesteld is: is dat dan zo erg?

"dan zie ik dat toch niet alleen als 'mensen zijn nu eenmaal verschillend in hoe ze geld uitgeven' maar ook als gebrek aan inlevingsvermogen."

Grappig dat de 'inlevings-kaart' getrokken wordt.
De 'klagende' kado-ontvangers in deze draad kunnen zich blijkbaar ook niet bijzonder goed inleven in de gevers...

Erg?

Nee, ze houden er niks aan over, behalve een hoop rommel en het idee dat opa en oma raar zijn. (Komen de kinderen zelf mee. Niet aangepraat.)

Maar leg eens uit waarom je je zou moeten inleven in iemand die keer op keer dit doet? Ik snap ze verder prima hoor. Ze willen zo veel zo goedkoop mogelijk meebrengen. Het is alleen geen uiting van liefde of interesse. Er is niks liefs of toch aardig geprobeerd aan. Dat geldt voor een verre oudtante die een kleurboek meegeeft. Niet voor mensen die specifiek naar wensen vragen.

Ongewenste cadeau's

https://www.stichtingjarigejob.nl/maak-een-mooi-gebaar-en-help-61-000-kinderen-aan-een-verjaardagscadeau/

Kun je inleveren voor een goed doel.:-)

Even ter relativering. Ik vind het ook wel wat ver gaan al die teleurstelling.

Het is ook een leerpuntje. Omgaan met verwachtingen en wat als die niet ingelost worden.

Ik herken het. Vroeger om een Barbie gevraagd, kreeg Ria van de Dolly Dots (ook nog de minst leuke vond ik!!)
En later heb ik wel eens, idd van schoonouders, cadeautjes gekregen waar ik niks mee deed. Een satijnen pyjama bv, met knoopjes. Niet fijn als je een buikslaper bent. Maar wel dankbaar aangenomen en er een ander blij mee gemaakt.
Voor een kind (tiener)is dat toch anders. Zeg dan, je krijgt zoveel geld, koop er zelf iets voor.

Wij doen hier altijd digitaal lootjes trekken. Ideaal, je kunt er direct de link inzetten van de cadeautjes die je graag wil. Oké, mijn bejaarde ouders vinden het lastig, maar ik heb 1 grote bestelling gemaakt en alles ingepakt. Shoppen doen ze toch niet meer, dus ik had dan toch voor ze op pad gemiste.

raar

Blijkbaar ben ik raar.

Ik heb mijn kinderen van peuter af aan altijd uitgelegd dat de verlanglijst (die toen inderdaad bestond uit knipsels uit speelgoedcatalogi) enkel en alleen diende om aan te geven 'wat voor soort dingen' je leuk vindt. En dat het natuurlijk nooit een krijg-lijst is.

En verder vind ik het zelf vooral erg leuk om mijn eigen fantasie te gebruiken en juist iets te geven wat niet op een lijstje staat. Volgens mij slaag ik daar meestal vrij goed in, om iets te geven wat zeker wel gewaardeerd wordt. Ik herinner me ooit één van mijn kinderen die toen een jaar of 4 was en op zijn cadeau reageerde met: "ik wist niet dat dit bestond, maar het is precies wat ik altijd heb gewild!"

Dus, dat je alleen iets zou mogen geven wat precies zo op een lijstje staat, met merk en winkel en prijs en alles erbij. Nah, dat is niet mijn idee van een 'cadeau' geven, eerlijk gezegd.

aardbei

"Grappig dat de 'inlevings-kaart' getrokken wordt.
De 'klagende' kado-ontvangers in deze draad kunnen zich blijkbaar ook niet bijzonder goed inleven in de gevers..."

Het grappige (?) eraan is dat ik dit nu juist de essentie vind van een cadeau geven: je inleven in een ander. Als je vraagt om een verlanglijstje dan lijkt het wel op interesse in de verlangens van de ontvanger. Als het er dan vervolgens op lijkt dat de gever dat bij nader inzien toch niet zo belangrijk vindt, tja, dan ga ik het over inlevingsvermogen hebben ja. Natuurlijk moet dat in principe twee kanten op gaan. Het een sluit het ander ook niet uit.

Maar hee. Moet kleinkind meer inlevingsvermogen hebben voor oma die vraagt wat hij wil hebben dan oma voor hem (ik denk nu even aan die passende wissels en die niet-passende inferieure maar complete treinset)?

Inleven?

Uiteraard gaat het om het kind bij cadeautjes! Als je het niet kan betalen dan overleg je met de vrager. Ik vind, zeker bij kleine kinderen, dat ze moet krijgen wat ze vragen. Wat moet je met goedkope zooi, verdwijnt toch in de hoek van je huis en wordt niet meer mee gespeeld, dat is pas zonde van het geld!

Hier stuur ik dus op cadeautjes: ik vraag ouders en schoonouders om samen iets groots te geven zodat kind echt blij is en er veel mee speelt. Kind blij en opa's en oma's blij, daar gaat het uiteindelijk om.

Alle overige cadeautjes stuur ik overigens niet, knutsel spul, buitenspeelgoed en spelletjes zijn een ruim begrip, wat past bij ieder budget.

Jippox

Jouw manier is natuurlijk juist zeer inlevend. En nog verrassend ook dus extra leuk. Zo probeer ik het ook vaak. Waar ik moeite mee heb is iets kopen dat een beetje lijkt op wat de ontvanger zou willen hebben maar dan wel de goedkope of niet-passende variant waar diegene niets aan heeft.

Lou en Jippox

Uiteraard zijn verassingen het allerleukste, goed over negedacht en passend bij de krijger.

Maar inderdaad zoals Lou zegt, sommige cadeautjes zijn zo overduidelijk net niet daar heb je niks aan. Zoals het voorbeeld Harry Potter geven terwijl iemand grijze jager wil

oh jee

Ik durf bijna geen cadeautjes meer te geven, als ik dit zo lees. Als mijn kinderen zouden vragen om een iphone etc dan zouden ze daar een bijdrage aan krijgen, de rest sprokkelen ze maar zelf bij elkaar. Ik vind die dingen veel te duur. Zeker in kinderhanden en als ze jonger zijn, ben ik veel te bang dat ze ze ergens laten liggen, kapot laten vallen etc. Een oedkope(re) volstaat dan prima.
Mijn kinderen mogen een lijstje maken, ze krijgen niet alles erop want het is een verlanglijstje en niet zoals iemand hier treffend zei, een winkellijstje. En soms, net als Jippox, kom ik iets tegen waarvan ik denk dat is best leuk. Vandaag voor dochter die biologie erg leuk vindt en overweegt het te gaan studeren, een soort zelfvoorzienend plantensysteem meegenomen van de lidl. Vindt ze vast en zeker leuk want ze is van de plantjes.
Mijn ouders zijn van een andere generatie, gaan ook niet zo gemakkelijk meer het huis uit want ze hebben geen auto meer en in het dorp is niet zo heel veel te krijgen.Bovendien zijn ze in deze tijd van het jaar altijd bang voor glasheid van balderen en vriezen etc. Die vragen aan mij wat te kopen of te bestellen. Ik weet niet meer wie hier, die zei ook al dat online opa en oma cadeaus met de bulk mee werden besteld. Dat is hier ook. En ik zie mijn moeder bijvoorbeeld ook niet in de lush aan alle badballen ruiken om te kijken welke de lekkerste is (omschrijving van dochter: een lekkere badbal van de lush). Dus mijn ouders besteden al jaren de cadeaus uit aan ons. Kun je jammer vinden maar het is voor iedereen fijner. En bovendien weten ze dan ook dat het juiste gekocht wordt. Mijn schoonmoeder is wat meer van de categorie goedkope stiften maar die stort ook geld sinds de kinderen groter zijn.
Mijn kinderen hebben geleerd om het gebaar te waarderen., het gebaar dat iemand de moeite heeft genomen iets voor jou uit te zoeken. Die zullen proberen hun teleurstelling te verbergen, als het tegenvalt. Ze hebben een aantal jaren in een ander land gewoond. Daar werden cadeaus pas uitgepakt nadat de gever vertrokken was, juist om dit soort taferelen te voorkomen. Ik vind dat geen slechte gewoonte.

Wankel geloof in de Sint

Vraagt de6 jarige zoon aan zijn moeder (mijn zus): Mam er bestaat maar 1 Sinterklaas toch? Ja hoezo? Ik denk dat ieder dorp een eigen Sint heeft. Bij ons thuis krijg ik altijd iets van mijn lijstje, bij oma Annie ook maar als we naar Ona Truus gaan dan weet Sinterklaas niet goed wat ik leuk vindt.
Kreeg ik weer een voetbal en die van vorig jaar deed het nog prima. Ik had die auto die nog op mijn lijstje stond wel willen krijgen.

Iets geven aan eigen kinderen

Moet uiteraard passen binnen het budget. Dus hele dure wensen krijgen ze niet, wordt ook gezegd:is te duur voor sint. Maar niet alles op het lijstje is te duur, dus kan er wel iets gegeven worden wat op het lijstje staat wat binnen het budget past. Zeker als kinderen niet meer geloven is dit te bespreken.

Een lijstje is een wensenlijstje, maar niks geven wat op de lijst staat is wel heel zuur

Herinnering

Vroeger kocht ik altijd de verjaardagskadootje voor mijn kinderen die ze van super-oma kregen. Mijn oma.
Ik liet haar altijd de coolste kado's geven. eenwielfietsen, radiografisch bestuurbare auto’s, enorm fancy elektronische gadgets. Ze had soms geen idee wat t was maar glunderde a.tijd van oor rot oor bij het geven. Pas jaren nadat ze overleden was kwam het een keer ter sprake bij de toen al grote kinderen. Dat super- oma zo ongelooflijk goed was in kado’s uitzoeken. Dat ze precies wist wat cool was en nieuw. Ik vond het zo lief. Dat ik stiekem had geholpen de reputatie van de toch al zo lieve super oma nog iets fantastischer te maken.....

Ingrid

maar het tegenovergestelde

weet ik dus ook nog heel goed. Dat ik als 12-jarige iets op mijn verlanglijstje had gezet (5 kleuren kneedgum) en dat ik het ook echt kreeg?! Van mijn to-be-schoonzus. Inderdaad precies wat ik bedoeld had. Het was zo ongeveer het mooiste cadeau van die 5 december :)

Floria

"Maar leg eens uit waarom je je zou moeten inleven in iemand die keer op keer dit doet?"

Tja. Je kunt de ander wel verwijten dat hij geen inlevingsvermogen heeft, maar volgens mij bedoel je eigenlijk dat je wilt dat die ander jou begrijpt en vooral doet wat jij wilt. Zij moeten hun best voor jou doen zodat ze jouw inlevingsvermogen 'verdienen'? Tja.

Als je het trouwens echt over 'vermogen' hebt, snap ik je irritatie al helemaal niet. Hoe kun je iemand verwijten dat hij ergens niet goed in is? Je zou zo'n gebrek juist kunnen compenseren met het inlevingsvermogen wat bij jou blijkbaar wel in ruime mate aanwezig is.

goedkope zooi

"Ik vind, zeker bij kleine kinderen, dat ze moet krijgen wat ze vragen. Wat moet je met goedkope zooi, verdwijnt toch in de hoek van je huis en wordt niet meer mee gespeeld, dat is pas zonde van het geld!"

Ik snap het verband niet.

Het lijkt alsof je zegt dat jonge kinderen op hun lijstje alleen 'verantwoord speelgoed' zetten. En als je wat anders koopt, dat automatisch 'goedkope zooi' is. Volgens mij is het vaak andersom:-)

En ik ben het overigens niet met je eens. Zie ook bericht van Jippox.