Persoon met gebroken enkel, hoe te vervoeren?

Vervolg

Ik weet nu hoe een mantelzorger zich soms voelt. Ik voel me zo langzamerhand aardig gemangeld door de dame. Morgen gaat ze naar huis. Er is een bed geregeld, het bed is opgemaakt. En er zijn boodschappen gedaan. Nog even een paar dagen doorbuffelen voor mij. En dan komt het afbouwen. Hoop ik. Minder sms´jes, minder gevraag. En meer tijd voor mijn eigen leven.

Goed bezig!

Nog even hart onder de Riem voor jou!

AnneJ, helpen moet geen betutteling worden

Het is wel de bedoeling dat de persoon in kwestie de regie in handen moet hebben. Hulp van familie/vrienden moet dan ook ècht hulp zijn en het moet niet zo zijn dat zij gaan beslissen wat er weggegooid moet worden of waar alles moet staan. Dat gaat niet echt werken en het risico dat die persoon weer "terugvalt" in zijn oude gewoonten is ook heel erg groot. De familie heeft opgeruimd omdat zij dat willen en die persoon niet!

Dus het opruimen moet in overleg gaan met die persoon. En het kan inderdaad gebeuren dat je een waardevolle steen weggooit wat voor jou niet waardevol lijkt te zijn, vooral als je een grote schoonmaak doet. Of, zoals in mijn geval, dat je per ongeluk dat naveltje weggooit. Het zag eruit als twee stokjes met iets ertussen. Dat lijkt op afval. Eigenlijk was het ook mijn eigen schuld, ik had het op moeten bergen.
Maar dat jouw vader jouw administratie zonder overleg en zelfs zonder dat jij het wist het ergens anders ging opbergen vind ik niet kunnen. Het lijkt alsof hij over jou bepaalt wat hij goed vindt. Dat is geen helpen, maar beslissen over de ander. De andere persoon wordt niet gerespecteerd.

Voor Bellefleur is het ook moeilijk om dat huis op te ruimen, want haar vriendin is er niet bij. Maar ze proberen wel zo goed mogelijk te overleggen.

Ik ben benieuwd hoe de vriendin van Bellefleur zal reageren als ze in haar schone huis komt.

Petje af!

spannende dag

Ik ben inderdaad heel benieuwd hoe ze reageert. En schoon is haar huis niet. Dat is me niet gelukt in een week. Ik hoop dat ze onze goedbedoelde hulp beschouwt als hulp, en niet als betutteling of mandaat van onvermogen.

Bellefleur

Ben heel benieuwd hoe je vriendin regeerde.
Hopelijk kon ze blij zijn met alle moeite die je hebt gedaan?

Goed.

Ik geloof dat alles goed is afgelopen. Ze zei dat ze nog geen moeite had met onze opruim-schoonmaakactie. Vandaag laat ik haar met rust, even bijkomen. Morgen zal ik haar melden dat ik nog wat verdwaalde sokken van haar heb, en dan hoor ik wel hoe het met haar gaat. Vandaag ga ik proberen een beetje bij te komen. Morgen ga ik met mijn eigen huishouden aan de slag. Onder het motto: zover laat ik het nooit komen! Ik verheug me er op in mijn eigen schone keuken lekkere dingen te koken.

bellefleur!

wat goed van je, en wat fijn dat je zover bent gekomen met je vriendin. Nu even lekker blij zijn met de lentezonnestralen en je eigen huis. Heerlijk.

Dank

voor de complimenten. Ik voel mijn aureooltje groeien. Het waren twee heftige weken. Maar het heeft iets moois voortgebracht. Man en ik hebben het voor een groot deel samen gedaan. Ik vond hem dapper dat hij dat ongelooflijk smerige gasstel schoonmaakte. Hij vond mij heldhaftig dat ik op mijn knieën de muizennesten te lijf ging. We kwamen tot de conclusie dat we in crisis een team zijn. Het was een bevestiging dat het wel goed zit met ons. En dat in zo'n huis! Mijn nichtje stelde voor dat ik een boek ga schrijven: Kattenpoep als relatietherapie. Het lijkt me wel wat. Maar dan wel zonder illustraties.

O Bellefleur, held!

Je bent echt een topper! Petje af!

Die vriendin van jou

mag blij zijn met jou!

Update

Waar ik in het begin al bang voor was, is gebeurd. De dame is boos op me. Ze is de veger kwijt, ze is haar make-upstaafjes kwijt, en haar tandenpoetsbeker. De veger stond in de schuur. Die is terecht. Maar haar make-upstaafjes is ze kwijt. Die heeft mijn dochter weggegooid. En haar tandenpoetsbeker was zo smerig, dat ik 'm heb weggegooid. En een nieuwe er voor in de plaats gezet. Maar de make-upstaafjes blijken onvervangbaar. En ze was zo gehecht aan haar beker. Dat risico zat er in. En ik heb mijn uiterste best gedaan om zo weinig mogelijk weg te doen. En nee, ik kan me niet voorstellen dat je zo gehecht bent aan je verbleekte en verkalkte plastic tandenpoetsbeker. Het enige wat echt hecht was was de tandenborstel en de beker. Ik moet denk ik afscheid nemen van de vriendschap die we hadden. En ik heb mijn telefoon uit. Want ze blijft me maar bestoken. Dus ja, het aureooltje is wel weggetrokken. Ik heb geleerd: mijn man en ik zijn een hecht team. En ik ga nooit, nooit, nooit meer een hoardershuis opruimen. Ook al voel ik me nog zo betrokken bij de bewoner van dat huis.

Jammer

Wat ontzettend ontzettend jammer dat je harde werken op deze manier 'beloond' wordt.

Het zal vast geen zier uitmaken, maar bij deze een digitale knuffel om te laten weten dat wij wel hebben gezien dat je vanuit een goed hard ontzettend hard gewerkt hebt om iemand te helpen.

Misschien dat je vriendin dat ooit ook kan beseffen.

Ook van mij

Een digitale knuffel! Je hebt zo ontzettend je best gedaan. En je bedoelde het zo goed! Misschien dat het anders uitpakt dan we hadden gehoopt maar dat neemt niet weg dat je gewoon iets verschrikkelijks liefs hebt gedaan. En ik denk dat de waarde van jouw bedoelingen en inspanningen niet (alleen) zit in de waardering die je nu van je vriendin krijgt, ook al ziet ze het nu niet zo, je hebt echt iets goede gedaan.

Wat erg!

Ik volgde veel van die tv-uitzendingen van verzamelaars die door alles te verzamelen of geen afscheid kunnen nemen van spullen hun huis tot een grote zwijnenstal laten worden. De persoon in kwestie is er altijd bij als er opgeruimd wordt.. en dan kan hij of zij beslissen wat weg moet en bewaard moet worden. Maar dat is een hele klus, want vaak wil die persoon heel veel, in onze ogen waardeloze en smerige spullen, nog bewaren. Spullen zijn "haar vrienden", hoe oud en vies ze ook zijn. Vaak kleven er herinneringen aan. En dan moeten ze worden overgehaald om ze toch weg te gooien. Dat is ontzettend pijnlijk en moeilijk, maar die lijn moet worden doorbroken. Vaak is er een psycholoog erbij. En dat is wel nodig!

Wat ik zie met jou en jouw vriendin is dat jullie in haar afwezigheid dit hebben gedaan. Ze schrikt als 1. dingen op een andere plaats zijn gelegd, 2. als spullen zijn weggegooid. En ja, iedereen zou vieze make-upstaafjes en een vieze tandenborstelbeker hebben weggegooid. Dit is toch zo weer te vervangen? Maar voor haar zijn die spullen "heilig".

Ik vind het heel erg dat het zo gebeurd is. Dat ze het helemaal niet waardeert. Maar dit is een psychologisch kwestie. Zij zou professionele hulp moeten hebben, maar dat zal zij niet accepteren, zolang zij haar stoornis niet erkent.

Bij mij in de kennissenkring is ook een vrouw die aan verzamelwoede lijdt. Ook heeft zij een aantal dieren. Haar huis stinkt verschrikkelijk, je ruikt het zelfs door de brievenbus als je dit opent. Toen haar vriend voor de eerste keer bij haar kwam en op haar gang de stank rook is hij gelijk vertrokken...
Inmiddels moest het huis worden verkocht (en is helemaal schoongemaakt). Toen zij een nieuw huis kreeg waren wij heel erg positief. Iedereen heeft geholpen aan haar nieuwe start. Wij hebben geprobeerd een systeem aan te reiken, waarmee zij het huishouden kan bijhouden. Maar maanden later is de toestand weer hetzelfde als haar vorige huis.. zij heeft echt op dat gebied professionele hulp nodig, maar zolang ze dat niet nodig vindt gebeurt er niets..
En als je haar tegenkomt zou je nooit denken dat het bij haar thuis een zwijnenstal is.

Ontzettend jammer van jullie vriendschap Bellefleur! Maar mijn complimenten, je hebt het met liefde voor haar gedaan... een ander zou dat echt niet doen!

bellefleur

ik vind het nog steeds super wat je gedaan hebt, ondanks je reserves vooraf. En laat vooral een mogelijk volgende keer je ervaring en intuïtie gewoon weer een rol spelen bij je beslissing. Want het is geen foute beslissing dat je dit gedaan hebt, je kon gewoon niet voorspellen hoe het zou gaan en je hebt gedaan wat je toen goed acht.
En als je ooit weer in zo'n situatie komt, zul je wellicht anders beslissen.
En dat is dan ook goed!
gr Angela

En misschien

Misschien komt ze er wel op terug en biedt later haar excuses aan. Als je ziek bent en afhankelijk kun je soms moeilijk helder denken.
Jammer is het wel. Zo ben ik ook eens een vriendin kwijtgeraakt waar ik veel mee optrok en samen studeerde. Vanwege haar gevorderde zwangerschap hielp ik haar met klusjes die ze niet meer kon doen. Ik heb zelfs haar luxaflex ontvet en schoongemaakt, en me toen voorgenomen nooit horizontale luxaflex te nemen, wat een rotklus!:)
Ik weet ook niet wat haar bezielde maar ik kreeg ineens een soort hormonale scheldpartijen over me heen. Ze zat niet goed in haar vel en begon om zich heen te maaien. Snel klaar met zoiets.
Later hoorde ik van haar man weleens dat ze me mistte maar het is jammergenoeg niet meer goed gekomen. Ik had er zelf niet zo'n zin meer in.

bellefleur

Heel jammer dat haar reactie (nu) zo is, maar: het is en blijft een heldendaad!

(( Bellefleur))

Je aureooltje moet je houden hoor!! Tja mensen zijn eigenaardige wezens. Aangeboden diensten zijn zelden aangenaam - terwijl je alles met zoveel zorg en omzichtigheid hebt gedaan!

Je neemt een aantal goeie dingen mee uit deze rare tijd, koester die. En wie weet komt je vriendin ooit bij zinnen.

Bellefleur

Hier is je aureooltje terug. Jullie hebben samen iets belangrijks gedaan, namelijk de mogelijkheid gecreëerd dat deze vriendin naar huis mocht. En ervaren dat je met je man een hecht team vormt. Ik hoop dat als het akelige gevoel dat zij je met haar reactie nu bezorgt, wat is verdampt, je dit als positieve herinneringen aan deze tijd bewaart. Wie weet wordt het nog eens een leuk sterk verhaal bij het kampvuur...

Kampvuur

Kampvuur: juist op die momenten was die vriendin op haar sterkst... Ik begrijp de beeldspraak. Het akelige gevoel zal wel weer wegzakken.
En Tonny, deze uitspraak verdient een tegeltje. En het rijmt ook nog: Aangeboden diensten zijn zelden aangenaam - terwijl je alles met zoveel zorg en omzichtigheid hebt gedaan!
In eerste instantie vond ik het 'dom' van die vriendin om vriendschap op te geven voor een tandenborstelbeker. Maar nu begrijp ik dat haar aandoening die keuze gemaakt heeft (hoarding) en niet zij. Misschien dat het bij mij wel weer slijt, en we weer redelijk met elkaar om kunnen gaan.
Ik ben blij met jullie digitale knuffels. Die had ik wel even nodig. Ik hoop dat vriendin ook van iemand knuffels krijgt. Zij heeft ze meer nodig dan ik!

digitale knufffel

Ook nog op de valreep een digitale knuffel van mij. Wat lief dat je hebt gedaan voor haar. Maar ik vrees dat niets goed genoeg is. Misschien komt ze nog wel op haar woorden terug. Lijkt me wel lastig om los te laten..

Dat is het bellefleur

Het is haar aandoening. Dat maakt dat ze zo reageert.

Ik hoop dat iets er voor gaat zorgen dat ze haar wake-up call krijgt.
Tot die tijd kun je niets.

Beetje lijm voor je aureool

Dat hij maar goed blijft plakken! En als je nog wat lijm overhebt, kun je de spreuk van Tonny op de muur plakken.

Bellefleur, je hebt gehandeld vanuit je hart. Dat het niet is aangekomen zoals je bedoeld had is heel jammer. Maar dat is toch echt het probleem (de ziekte) van je vriendin. Ik hoop oprecht dat ze tot inzicht komt en je goede bedoelingen op waarde gaat schatten.

En ik hoop dat ze met haar nieuwe tandenborstelbeker net zo'n fijne relatie leert opbouwen als met haar oude ;)