Moet iedereen zich maar aanpassen aan de eetgewoonten van iemand?

bieb63, e.a.

Ik heb nagedacht...dat was tenslotte jouw opdracht :-)
Je hebt gelijk dat het voor een leek soms niet te doen is, zeker zo'n glutenvrijdieet. En dus onveilig.
Waar het mij eigenlijk ook een beetje om gaat is dat ik het belangrijk vind dat anderen bereidwillig zijn en een dieet serieus genomen wordt en niet als lastig gezeur wordt afgedaan. Kijk, dat het dan nieten, dat is zo.
Maargetuige het verhaal van het kind wat juichend thuiskomt omdat zij 'gewoon ook een pannenkoek kreeg' : het is zo belangrijk dat zo'n kind zich ook welkom voelt en gezien wordt zeg maar. Want zo leuk is het al niet dat je je hele leven op een vrij heftig dieet moet!

klopt sidonia

Ik begrijp dat het voor een dat kind dingen niet mag eten (vooral gangbare dingen) vervelend is. Ik zal ook zeker m'n uiterste best doen als een dergelijk kind bij ons komt spelen om iets lekkers op tafel te zetten dat hij/zij wel mag. Dat vind ik helemaal prima! En zelfs een leuke uitdaging. Wel verwacht ik dan dat de betreffende ouder mij wat ins en outs meegeeft aan mij als niet-ervaringsdeskundige.
Maar dat een school opdracht geeft tot glutenvrije gerechten voor een kerstdiner vind ik persoonlijk echt idioot. Volgens mij begrijpen/weten ze niet waar het eigenlijk over gaat. Stel voor: ik denk dan: oké geen broodjes o.i.d., maar weet je wat: ik maak gehaktballetjes, en strooi daar paneermeel door, zoals ik gewend ben en niet aan gedacht dat daar óók gluten inzitten natuurlijk. Glutenkind denkt: lekker gehaktballetjes, die mag ik en wordt dan ziek. Dan kán toch niet. Ik vind het oerdom van school. Geef dan de opdracht aan een enkele ouder die zich daar even heel bewust in gaat verdiepen.

haha

Hier wel eens een oppas-logeetje gehad die afgeleverd werd met de boodschap; heeft even een lactose-vrij dieet ivm test. Haha. Kon dus halsoverkop naar winkel voor allerlei producten. Ik had het logeetje niet eens uitgenodigd maar het was een gunst.
Ach, kon er wel mee lachen en het regelt zich vanzelf. Bij betreffende personen denk ik 3keer harder na eer ik nog eens oppas bij een vraag. Idem bij mensen waar ik het eten niet lekker vind of waarvan ik het idee heb dat ze niet zo gastvrij zijn, dan ga ik daar toch vanzelf minder eten? Smaak is ook heel persoonlijk, je komt vanzelf meer uit bij de mensen die meer dezelfde smaak hebben.
Moet wel zeggen dat ik behoorlijk kieskeurig ben, maar een hoop lusknie producten bij een zeer goede kok toch met smaak heb gegeten. Maar dan moet de kok wel heel goed zijn.

Bulb :)

Een vriendinnetje van een van de kinderen kwam tussen de middag lunchen. Was op een door de ouders bedacht dieet en mocht alleen kaas en vlees eten. Zonder brood. Vind ik niet zo tof, dat een grietje van 11 mijn complete weekvoorraad aan beleg komt wegeten. Dat was ook eenmalig.

Juno

Echt waar of zei ze dat zelf.

Mijn zoon heeft ooit verkondigd bij een vriendje dat hij allergisch voor groenten was .

Mieke

Nee echt waar, zeiden de ouders. Als pauzehap kreeg ze gebraden kipkluifjes mee en de ouders wilden graag dat ik haar een stuk kaas en een paar ons vlees gaf.

Juno, dat is raar natuurlijk

Ik neem aan dat dat vriendinnetje coeliakie heeft. Alhoewel jij stelt dat het door de ouders bedacht was, weet niet waarom jij dat dacht, maar goed, het kan als ouders bijv. 'anti-koolhydraten' zijn.
Hoe dan ook: als hier een kind komt lunchen met een allergie ofwel iets wat ze niet mag vanuit geloof of weet ik wat, wil ik daar best rekening mee houden. Een mosmlim hoeft hier niet aan het varkensvlees. Ik zou dan wel graag van de betreffende ouder willen weten of ze dan wel kaas of rundvleeswaar lust. Zo ja, dan zorg ik dat dat in huis is (maar ik wil wél weten of ze dat lust, zodat ik niet zomaar dingen in huis haal die door niemand gegeten worden). Zo nee, dan is er zoet beleg of evt. (gebakken) ei op brood. Een vegetarier kan bij ons kiezen uit kaas, tomaat, ei, of zoet. Vind het prima. Maar bij ingewikkelde dieten moeten de ouders toch echt zelf iets bedenken. Sommige coeliakie patienten worden al ziek als iemand met een mes waar brood mee is gesmeerd in de botervloot zitten. Daar kan ik echt niets meer, ook al zou ik dat willen. Als het echt een dieet is waar het er zeer op aan komt, dan lijkt mij de beste én vooral veiligste weg, om zelf een lunch mee te geven. In alle andere gevallen, hou ik er rekening mee, maar moeten ouders mij wel instrueren.

Bieb63

Nee hoor, geen coeliakie. Een vriendinnetje vanuit de zandbak, komt al jaren bij ons over de vloer. Werd net als de ouders zwaarder en zwaarder en toen ma op dieet ging moest kind meedoen. Na een paar maanden stopten ze met het dieet, kind is nu zwaarder dan eerst.
Allergieën, geloof ed hou ik rekening mee. Een vriendje uit de zandbak mocht geen suiker omdat dit zijn energiestromen zou ontregelen of zo. Vind ik enorm vaag, maar als die mensen er gelukkig van worden dat ik hem dat niet geef, prima. Voor dit kind kocht ook speciaal traktatiespul als mijn kind jarig was.
Ik ben volgens mij best een goede gastvrouw, maar heb wel moeite met iemand die onverwacht komt mee-eten en een hele eisenlijst heeft.

bieb

Je neemt AAN dat het kind coeliakie heeft terwijl er heel duidelijk staat: "Was op een door de ouders bedacht dieet en mocht alleen kaas en vlees eten. Zonder brood. "

Vreemde aanname en nee als ik zo iemand in huis krijg heb ik ook een probleem met de voorraad beleg en de financiën. Echt belachelijk.

Hoho barvaux

Mss zeg ik het niet goed, ik bedoel dat ik daar dan van uit ga. Maar verder met je eens, zo werkt het natuurlijk niet,

Primavera en Kaaskopje

Het maakt me in werkelijkheid niet veel uit dat ik tegen borden met vlees zit aan te kijken, als ik er maar niet van mee hoef te eten. Ik zei het om de vraagstelster een spiegel voor te houden. Ik heb in het echte leven nog nooit tegen iemand gezegd dat ik liever heb dat mijn tafelgenoten geen vlees eten, integendeel, men begint er zelf weleens over dat men het een beetje gênant vindt in mijn bijzijn vlees te eten. Ik antwoord daar hele tolerante dingen op maar ik vermoed dat bij zulke mensen door mijn eetgewoonten hun geweten een beetje gaat knagen. Misschien dat de Ad Hombres van deze wereld daarom zo op vegetariërs inhakken, ze willen er niet mee geconfronteerd worden dat er bedenkelijke kanten zitten aan vlees eten.

Ons darmgestel is dat van een alleseters. Nu is het zo dat alleseters grotendeels van plantaardig voedsel leven met zo nu en dan een ei, insecten of vlees, een heel ander dieet dan dat van de gemiddelde westerse mens. Wat betreft de dode planten, voor vleesproductie is heel veel graan, soja en mais nodig. Als je zelf de soja opeet, bespaar je heel wat plantenlevens. Noch een vegetarisch dieet, noch een dieet met een overdosis dierlijk voedsel is natuurlijk. Als er geen vitamine B12-supplementen bestonden dan at ik waarschijnlijk regelmatig iets van dierlijke oorsprong. Ik eet heel soms eieren van een kleinschalige ecoboerderij, geitenkaas (geiten hebben meer bewegingsvrijheid dan koeien) of vis en schaaldieren, liefst van soorten die een natuurlijk leven hebben gehad. Wat in ieder geval niet natuurlijk is, is elke dag vlees uit de bio-industrie met z'n groeihormonen, antibioticaresten en wat dies meer zij.

Hondenliefde belachelijk maken is een stokpaardje van me om de discussie op te voeren maar in werkelijkheid denk ik er genuanceerder over. Een huisdier kan ook een eerste stap zijn op weg naar minder vlees eten omdat je er bij stilstaat dat dieren ook gevoel hebben. Waarom wel lief zijn voor honden en katten maar niet voor varkens en koeien?

brunette

Ik heb geen huisdier want die moet weer vlees hebben :)

Brunette

tenzij je in amerika woont is dat van de groeihormonen niet waar! Daar wordt zwaar op gecontroleerd dit is verboden in de EU en mag ook hiet gebruikt zijn bij geimporteerd vlees. De amerikanen zouden het graag anders zien zij kunnen hierdoor geen vleesproducten naar de eu verkopen.

Barvaux

Jij begrijpt het.

In Nederland is kennelijk een waterdicht systeem waarbij nooit vlees met groeihormonen naar binnen sijpelt. Blijven de ecologische en ethische argumenten over.

Wat begrijp ik???

Barvaux

Ik denk omdat je geen hond hebt die vlees nodig heeft.

Brunette

Ik dik ook wel eens iets aan om reacties los te maken, maar dierenliefde belachelijk maken vind ik dan toch weer iets anders dan 'aandikken'. Ik maak beslist onderscheid tussen mensen en dieren, maar een huisdier kan wel ervaren worden als een volwaardig gezinslid. Je neemt mensen neem ik aan ook niet kwalijk dat ze van hun kind houden en te eten moeten geven?

In een reactie zeg je dat je ervan uit gaat dat we 'ons' ooit gaan schamen omdat we dieren uitgebuit hebben. We zitten al in het proces waarin te zien is dat mensen wel bereid zijn om slachtvee een beter leven te gunnen. Maar ik vrees dat het een droom van je zal blijven, dat mensen vlees zullen afschaffen. Ik vind het fout om een medemens het gevoel te geven onbehoorlijk bezig te zijn door vlees te eten. In de basis is de mens naast een planteneter een vleeseter en hoeft zich daarom niet te schamen omdat hij dat doet. Er zijn vegetariërs die zelfs hun hond op groente en granen zetten. Totaal doorgeslagen vind ik dat en een vorm van verwaarlozing.

Hondenliefde versus dierenliefde

De bio-industrie vind ik veel erger dan het eten van vlees op zich. De overgrote meerderheid van de mensen is niet bereid wat meer te betalen voor diervriendelijker vlees. Een hond is niet hetzelfde als een kind, het gaat om een pseudo-gezinslid. Een kind is je eigen vlees en bloed (tenzij geadopteerd), dat vind ik toch iets anders dan een hond of een poes nemen. Je hebt het niet over dierenliefde maar over hondenliefde. Honden en katten krijgen in de westerse wereld restjes vlees uit de bio-industrie te eten, daarom zal ik nooit een hond of kat nemen want die worden niet gelukkig van een vegetarisch dieet. Sorry als ik beledigende dingen heb gezegd, ik kan gewoon heel slecht tegen die eenzijdige "dierenliefde". Alsof je doelbewust een kind verwekt in de wetenschap dat je daarmee een aantal negertjes in Afrika moet laten afslachten. Toen mijn dochter zeurde dat ze een huisdier wilde, heb ik dus voor een konijn gekozen (hamsters heeft ze ook gehad maar daar vond ze niet zoveel aan - te klein). Ons dwergkonijntje is een schatje en toont ook zijn aanhankelijkheid. De poepjes die hij overal achterlaat vind ik behoorlijk irritant maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem de hele tijd in zijn kooi te laten zitten, als we thuis zijn, mag hij vrij door het huis lopen. Het konijn heeft ongewild ook een belangrijke functie gehad in de bewustwording van mijn dochter want vroeger was ze dol op een traditioneel Canarisch gerecht van konijn maar dat wil ze nu niet meer eten.