U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
het huishouden als je ziek bent
Even een vraagje om herkenning (of juist niet).
Ik loop me de afgelopen dagen ontzettend op te winden over het huishouden wat er bij blijft omdat ik ziek ben. Ondanks de koorts en de pijn van de gruwelijke keelontsteking waar ik mee rond loop, vind ik ruimte me op te winden over het huishouden. 
Wij zijn geen keurig stel. wat nodig is doen we en de rest komt als 1 van ons zich er aan gaat storen (meestal ben ik dat).
Verder zit ik in de ww, ben ik net hersteld van een overspannenheid die een half jaar heeft geduurd.
Mijn partner werkt om de week vier, en dan vijf dagen.
Hij heeft zo goed en zo kwaad als het gaat veel opgevangen de afgelopen dagen. De kinderen naar school gebracht, oppas geregeld toen het echt niet ging, eten koken, de kinderen naar bed etc.
Maar voor de rest, alle dingen die ik normaal doe, blijven liggen. Ook zijn eigen taken doet hij nu met een extreme Franse slag. (we hebben standaard de verdeling dat hij de keuken doet en ik de woonkamer als de kids liggen). De rest van het huishouden doe ik.
Het resulteert erin dat ik me zo druk maak over de zwijnenstal die het na vijf dagen ziek zijn is geworden, dat ik over mijn grenzen toch in de keuken sta te boenen en de was aan het wegwerken ben, de woonkamervloer loop aan te vegen met koorts.
Reactie van partner als hij me bezig ziet savonds: ik ben moe, ik ga maar vroeg naar bed...
Enerzijds denk ik,; ik moet me in mijn handen wrijven met zo'n partner die zonder enig protest de kinderen over neemt (dat moet ook ivm besmettingsrisico). Anderzijds vind ik het zooooo lastig dat hij het niet oppikt. Hij zegt dan: "je moet het wel rustig aan doen hoor". Maar dan denk ik oké. Snap je dan niet dat als ik zeg dat ik koortsdromen heb over de viezigheid in de keuken, dat er iets aan de hand is. (Ja, hij zei: als je beter bent kunnen we samen een grote schoonmaak houden).
Dat ik het niet wil benoemen (dat zou natuurlijk het duidelijkste zijn) is omdat ik hem niet het gevoel van ondankbaarheid wil geven en misschien is het wel echt te veel allemaal voor hem. Hij heeft wel lange dagen.
Ik ben even benieuwd op hoe dat bij anderen thuis gaat als mama ziek is...
Verwacht ik te veel? Moet ik gewoon maar ff accepteren zoals het is? Hoe kijken jullie er tegenaan?
Groetjes Lunamaya
Kaatje herstel
...na zo'n periode- moet natuurlijk zijn -in- zo'n periode
Verwende mannen?
Als de mannen in kwestie al jaren gewend zijn dat moeder de vrouw altijd het huishouden doet dan komt het niet in hen op dat de karweitjes ook gedaan moeten worden als hun vrouw ziek is. Ze denken dat het allemaal vanzelf gebeurt..
En dan hebben ze geen idee dat er boodschappen gedaan moeten worden, en uiteraard de juiste boodschappen (bijvoorbeeld geen cocktailsaus voor een makreelgerecht), dat er gekookt moet worden, de (af)was moet worden gedaan, de kinderen niet naar training kunnen, etc.
Het is jammer dat men er achterkomt dat de man ook zijn handen moet laten wapperen als zijn vrouw ziek is.
Misschien moeten de mannen meer als volwassenen behandeld worden i.p.v. als kinderen? Als je zo bent verwend dan heb je geen idee dat een groot deel van het huishouden niet gedaan wordt als hun vrouw ziek is.
Ik dacht dat wij in de 21e eeuw leven... veel mannen denken dat vrouwen alleen bestemd zijn voor het huishouden en als zij haar een keer moeten vervangen gaat het helemaal mis..
Ach qua verwende mannen
Ik zie toch vaak dat het zo groeit. Bij een vriendin ook: man heeft dikke, drukke baan, werkt onregelmatig en veel, vriendin is TBM en regelt alles thuis. Net zomin dat zij een idee heeft hoe zijn werk eruit ziet snapt hij het hare . Ze hebben allebei hun specialiteit en dat is hun systeem. En als hij echt ziek wordt en niet meer kan werken hebben ze een probleem en vice versa. Dat risico zijn ze daarmee bewust aangegaan.
Lucky for us hadden wij het anders verdeeld en hoefde mijn man zich niet fleut te zoeken naar de stofzuiger . Alleen heeft mijn man wat andere ideeën over wat schoon en opgeruimd is dan ik .
Ps: het gaat weer goed gelukkig, hopelijk blijft dat zo
eye opener
Ik had van de week een meningsverschil met mijn man. Hij vond dat ik had moeten tanken. Im had dat nog niet gedaan omdat het lampje nog niet brandde, ik nog verder kon rijden en het m.i. dus nog niet nodig was. Hij bleek te vinden dat dat al bij een kwart tank moest.
Snapte ineens dat sommige mannen pas gaan (af)wassen als het laatste bord of de laatste onderbroek gepakt is. Tot die tijd is het strikt genomen inderdaad nog niet nodig.
zag een stukje comedy
over wanneer de was gedaan moest worden: bij vrouwen wanneer de wasmand vol was en bij mannen wanneer de kast leeg was.
Na een bevalling kon ik best van alles zelf doen al kostte het na de tweeling iets meer inspanning (kind van net 3 , kind van anderhalf, een pasgeboren tweeling en zwaar bloedarmoede) en was ik blij dat je na een keizersnede pas na 5 dagen naar huis ging (kind 5). Maar af en toe heb ik zwaar hoofdpijn met overgeven en koude aanvallen, dan kom ik mijn bed niet uit behalve om naar de wc te gaan (of spuugemmer leeg te gooien). Ik zie de link tussen pijngrens en herstellen van een bevalling niet, herken hem ieg niet (gewone bevalling, wel na keizersnee).
Hanne
Dan ben ik vast een man 
Heb net een groot deel van het servies en bestek weggedaan zodat ik wel moet afwassen bv.
En tanken doe je niet op een kwart maar op de helft! (toevallig altijd net wanneer het crazy donderdag is en de file voor mijn deur staat)
Ik tank altijd pas als ik geen 15 km meer kan rijden
En dan hoop ik stiekem dat in de tussentijd mijn man met mijn auto rijdt (dat gebeurt geregeld) en niet tegen de knipperende lampjes kan.
Emancipatie
In het geval dat Kaatje beschrijft van haar tbm-vriendin die een man met een drukke baan heeft en er een gescheiden taakverdeling op nahouden kan ik me voorstellen dat die man zich geen raad weet als zijn vrouw ziek is en er geen schone onderbroeken meer zijn.
Maar tegenwoordig zijn er toch zo veel stellen die beiden werken. Hoe kan het dat er binnen die groep nog steeds mannen zijn die zowel niet kunnen koken en dus maar friet of chinees halen en het huis echt niet enigszins schoon en opgeruimd kunnen houden?
skik
skik
Omdat het ze het gewoon niet doen. Ze zijn in staat om iets te doen als je het ze vraagt maar je gaat dan toch niet denken dat ze zonder oefening opeens iets zien wat ze nooit hoefden te zien? Dat doe je als werkgever ook niet: als je je tien man personeel elke dag zegt wat ze moeten doen moet je niet vreemd opkijken dat er vijf opeens snappen wat ze moeten doen als jij ziek thuis zit en de andere vijf ook. Zeker niet als ze nooit eens elkaars werk hebben gedaan en zo moet je het zien: de leidinggevende is er niet en het werk is opeens meer geworden en je hebt geen idee wat de andere werknemers doen en hoe ze dat doen en dan komt er nog bij dat ze alleen maar gewerkt hebben op basis van wat de werkgever heeft gezegd dat ze moesten doen.
Ik heb een man die eigenlijk alles in huis doet en het ook ziet maar dan nog gaat het fout omdat hij het niet goed kan handelen en zich zorgen maakt en niet geduldig is met de kinderen. Het huis is het probleem niet maar mijn jongste van 13 heeft er moeite mee dat hij niet rustig kan reageren.
Maar...
Dit weekend hebben we zoals man had aangekondigd, met z'n tweeen ingezet op een grote schoonmaak. Ik voelde me zaterdag voor het eerst weer energiek. Kids uit spelen, muziek aan en gaaaaaaan! We hebben een supergezellig weekend gehad en de woonkamer heeft een totale make over gehad. Alles heeft een nieuwe plek en 1 van de kasten is doorkijk geworden in plaats van gesloten, wat iets heel leuks doet met de ruimte.
We hebben grondig schoon gemaakt. Was heel fijn dit samen te doen.
Mede door de gesprekjes hier me erg gerealiseerd dat het bij de meeste mannen gewoon anders werkt, en in plaats van in irritatie vooral verwondering en humor gehad en duidelijk aangegeven wat mijn wensen/ verwachtingen waren. Dan wordt het opeens veel leuker.
Groetjes
Lunamaya - ot
Super gedaan - zo moet je zoiets aanpakken! Helpt veel beter dan een avondje uit of zo :)
Bromvlieg
Dank je Bromvlieg, t geeft een heel goed gevoel. Grappig hoe je elkaar toch nog steeds beter leert kennen en lezen, ook nog na 9 jaar samen :)(En hoe je je soms nog blijft verbazen).