Gedoe met kokende man....

O ja...

had ik nog niet door, ik dacht aan een of ander cool Italiaans recept.

Win win

Zolang ik het goed vind dat hij niet hoeft te koken, omdat hij dat niet kan/wil/mag van de kinderen kan ik de kleuter uithangen met een lekke band of kapotte lamp. Dat wil en kan ik ook niet.
Van man moest ik dat fiets repareren zelf kunnen dus ik ging op zijn ATV dag morrend aan de slag, niet al te lang voor etenstijd. Komt man vragen wanneer we eten. Dus ik zeg als jij nu even kookt dan maak ik dit af en duwde "enthousiast" de band onder water om het lek te vinden.
Zegt man: zullen we allebei doen waar we goed in zijn? Dan komen we vanavond nog op tijd op de ouderavond. Problem solved!

allergie

voor zover ik weet heb ik geen voedselallergie, maar ik zou er acuut één ontwikkelen bij het idee van een papadaggerecht, al is het nasi.

Zoon

Volgens mij moet ik dit draadje aan mijn zoon laten lezen... hij vroeg zich af waarom hij moet leren koken

Mijn man is ook geen culinair wonder, maar de basis dingen kan hij heel goed zonder kookboek. En voor de rest leest hij het recept door en zorgt dat alles klaar staat.

Zoon (17) ook wil40

Van de winter...Wij kwamen terug van vakantie en na al die buffetten had ik zon zin in boerenkoolstamppot...dus onderweg al aan zoon gevraagd of hij dat wilde maken. Dat was goed....appt ie terwijl wij onderweg v h vliegveld zijn met dochter die ons ophaalde. Mam. moesten daar nu aardappelen in?? Ja?? Ooo.... dan moet je die nog even koken,de boerenkool heb ik al gekookt. Hij moest weg, dat wisten we, maar ik moest wel even lachen hoor.
En daarom leer je dus koken zei ik .
Man kan gewoon aardappelen vlees en groenten maken en daarmee houdt t op. Omdat kinderen al ouder zijn koken die ook mee als ik moet werken tot laat.

even tegenwicht bieden

HIer een man die uitstekend kookt. Niet alleen dat, hij kookt ook dagelijks. Sinds ongeveer anderhalf jaar is het handig als ik ook 1 of 2 dagen per week kook, dus ik heb dat weer op moeten pakken.
Meestal maak ik dan ook zo'n recept uit Allerhande. Op zich ben ik helemaal niet slecht in koken, maar ik was er wel uit en bovendien moest ik mijn weg weer vinden in de keuken.
Dus nu kijk ik soms eerst in de koelkast of er iets op moet, dan zoek ik een recept uit en maak ik een boodschappenlijst. Soms met advies van mijn man als er iets bijzonders in moet of ik twijfel of we dat hebben. Ik kan ook zelf zoeken maar hij weet het sneller.

Hij kookt echt ontzettend lekker. Wel bijna altijd wat bijzonder (veelal Indiaas, soms écht Chinees, of Midden-Oosters etc). Daarbij ongeveer altijd vegetarisch sinds een jaar of 2 (tenzij dochter niet thuis is, dan meestal juist eens met vlees).

Zijn vader kookte ook wel eens, of in ieder geval hielp zijn vrouw met aardappels schillen enzo. Het was ook gewoon oud-Hollands eten natuurlijk, wat wil je, ze zijn de eerste helft van de jaren '20 geboren. Mijn man at als kind heus wel prima maar werd enthousiast met koken tijdens zijn studententijd en ook bij de reizen die volgden. En daar pluk ik nu de vruchten van

Overigens, mijn vader kookte vroeger thuis ook altijd. Mijn moeder ook, dat wel (ze waren gescheiden). Ik had ook stiefouders en mijn stiefvader kookte heel af en toe, vooral in het weekend, en dat deed hij prima. En nog, hoewel mijn moeder veel vaker kookt. Hij kon bijvoorbeeld heerlijke zelfgemaakte pizza maken (ook het deeg zelf). En goede soepen. Laatst bij een familie-bijeenkomst had hij (naast het eten van mijn moeder) een heerlijk tomatenbrood gemaakt, volgens een recept.
Mijn vader kookt ook heerlijk, veel meer intuïtief, die is volgens mij niet zo van de recepten. Mijn stiefmoeder kon het ook wel, maar deed het alsmaar minder en maakte op den duur vooral nog een salade voor ernaast, of gewoon niets. Mijn vader had het koken van zijn ouders geleerd en experimenteerde verder (op een goede manier). Van opa Egel uit Limburg leerde hij bijvoorbeeld om soms ontbijtkoek/peperkoek in sommige gerechten te verwerken, zoals in rodekool. Van zijn moeder asperges, en aspergesoep. En 'gewoon' eten. Mijn vader maakt verrukkelijke soepen, kruidenboters, gebraden vlees, etcetera.

Kortom. Jullie verhalen komen voor mij uit een andere wereld, waarvan ik wel weet dat 'ie bestaat, maar die ik zelden zelf heb ervaren.

Er naast grijpen.

Gelukkig vind mijn man het ook niet erg om te koken. Een vaste dag in de week gaat niet lukken, maar als hij kookt is, het wel met passie en dus lekker. Als er maar vlees bij zit...
Zoon vind koken ook geen punt. Dan wilt hij niet dat ik de boodschappen doe. Hij gaat liever zelf in de winkel rondkijken en dan wordt het een verrassing zoals fayita of penne ala bolognese of kip tandoori, wederom vlees. Na afloop kan je wel zien dat hij het aanrecht heeft gebruikt. Dat opruimen vind hij dan weer mijn taak want hij heeft al gekookt. Als hij later op zichzelf gaat wonen, zal hij wel leren dat opruimen er ook bij hoort.

Ik vind het niet erg als ik of een ander kook. Wat ik wel vervelend vind, is het misgrijpen van bepaalde produkten als ik zelf kook en dat produkt bewust uit de winkel had meegenomen en ontdek dat het produkt dan door een ander is verorderd zodat ik weer naar de winkel kan racen. Want dat er iets verdwenen is, ontdek je meestal pas als je misgrijpt en het eten al op het gas staat. Zo vind ik prei of spekblokjes de smaakmakers in een capucijnersschotel.

Vandaar ook het voorstel van een papa-box. Niet om man als een kleuter neer te zetten. Maar puur om zelf niet mis te grijpen.

stickertje

"Zolang ik het goed vind dat hij niet hoeft te koken, omdat hij dat niet kan/wil/mag van de kinderen kan ik de kleuter uithangen met een lekke band of kapotte lamp. Dat wil en kan ik ook niet."

Als je er gelukkig mee bent, vooral zo houden, maar aangezien er elke dag gekookt moet worden (of in elk geval elke dag gegeten) en een lekke band of kapotte lamp maar een paar keer per jaar voorkomt, wordt de verdeling wel tamelijk scheef.

Groeten,

Temet

Van huis uit meegekregen

Van Phryne: Het is waarschijnlijk gewoon egoïsme. Zelf vinden ze het prima om hun eigen brouwsels te eten, dus dan de rest ook maar. Ze hebben er geen belang bij om zich er meer in te bekwamen. Plus dat ze op deze manier hooguit een keer per week hoeven te koken.

Staat die 'ze' voor de mannen die eerder besproken zijn of voor mannen in het algemeen. Als het het laatste is protesteer ik. Ik ken meerdere mannen die er echt plezier in hebben om te koken en als dat plezier het een beetje laat afweten het toch doen en prima maaltijden op tafel kunnen zetten.

Ik kom een paar keer 'van huis uit meegekregen'-gerelateerde opmerkingen tegen en daar snap ik nu werkelijk niks van. Natuurlijk word je beïnvloed door hoe je moeder/vader/ouders gekookt hebben, maar je ontwikkelt jezelf toch ook zodra je je bed ergens anders hebt gezet? Als ik was blijven steken bij de kookkunsten van mijn moeder, dan hadden we echt wel lekker gegeten hoor, maar verder dan aardappels/groente/vlees of macaroni en nasi met een kruidenblokje zou het niet echt gekomen zijn vrees ik. Sausjes maken heb ik als kind voldoende gezien om dat zelf te kunnen maken. De Hollandse pot vraagt ook geen hogere school vaardigheid, dus dat lukte ook wel. Maar verder ben ik er juist wel trots op dat ik mezelf heb leren koken, want thuis mocht ik dat nooit. Pas twee maanden voor ik op kamers ging bedacht mijn moeder zich dat dat misschien toch wel handig geweest was en begon ze me dingen bij te brengen. Mijn ervaring is dat je meer leert door gewoon te doen en fouten te maken. De eerste keer dat ik sla maakte voor mijzelf, was het te zout en te peperig. Jammer, dat kon weg. De volgende poging was wel geslaagd. Waarom zouden mannen dat niet kunnen? Is het geen faalangst? Man had in het begin ook geen brede smaak. Wat de boer niet kent, nou dat dus. Maar dertig jaar later is daar niets meer van over en dat merk je ook aan wat hij zelf klaarmaakt.

Kaaskopje

De genoemde mannen natuurlijk. Die van mij kan prima koken, maar alleen van recept. Hij heeft een tijd gehello-fresht maar tegenwoordig koopt hij gewoon zelf in en gebruikt wel hun recepten. Het enige waar hij dan ook weer niet zo bedreven in is is jet vinden van alternatieven. Hij zal geen krokante kipschnitzel ergens indoen als er vis in moest, maar laatst had hij wel mango gekocht ipv avocado. Daar zit ook een pit in ;-)

mannen die weinig koken

Het probleem is natuurlijk dat als je iets niet vaak doet je er ook geen handigheid in krijgt en als je dan ook weinig kritiek krijgt leer je er niks van.

Het probleem hier zit vooral in het feit dat deze man niet gewoon naar de winkel gaat met zijn recept, dat lijkt me makkelijk aan te passen: koop je ingrediënten zelf.

Dat stickertje dan weer een man heeft die niet begrijpt dat je niet eerst het ene moet koken en dan pas aan het andere beginnen is heus wel aan te leren maar ze zal wel weer overdrijven hier.

Mijn man doet de was, hangt het op en vouwt het op en verdeelt het over de wasmanden maar er gaan steeds twee dingen fout: de bedrijfsshirts van mij hebben een letter in de kraag, die van mijn zoon niet. Steeds gooide hij alle shirts in mijn wasmand en nu doet hij het precies andersom. Ook haalt hij de spijkerbroeken van onze zonen bij elkaar en die gooien gewoon zo'n broek in de kast en die komt dan onderaan de stapel te liggen.

Koken kan hij prima maar het gaat ook veel langzamer dan bij mij maar dat op tijd met alles klaar zijn lukt echt al heel lang.

Het is gewoon een kwestie van vaker doen en dan is 1x per week koken gewoon te weinig, wij koken toch ook zeker 5x per week?

Alles klaar

Het moeilijkste aan koken vind ik om alles tegelijk klaar te hebben. Vooral risotto is wat dat betreft een lastige, want dat kan wel 10 minuten schelen tot wanneer het gaar is.

Precies

Dat is ook het moeilijkste als je niet veel ervaring hebt met dat gerecht en dan heb ik het nog niet eens over fouten met teveel water, gas te laag of te hoog gezet, op verkeerde grote/kleine pit maar als je zo'n man dan meteen weer wegduwt zal hij het ook nooit leren maar je kunt hem wel belachelijk blijven maken op een forum.

Vaker koken

Triva: Het probleem is natuurlijk dat als je iets niet vaak doet je er ook geen handigheid in krijgt en als je dan ook weinig kritiek krijgt leer je er niks van.

Inderdaad. Ik heb ook een hele tijd amper gekookt en ik moest er vervolgens weer een beetje inkomen. Ik heb nu geen vast aantal kookdagen. Het is zoals het uitkomt. Deze week heb ik 'al' twee keer gekookt, dat is veel. voor een halve week. Daardoor kan ik ook concluderen dat weinig koken niet per se tot slecht koken hoeft te leiden, als je het maar met regelmaat blijft doen.

En ik zal vast een irritant mens zijn af en toe voor mijn man, maar als ik iets op te merken heb doe ik dat meestal ook. Ik probeer dat wel zo tactvol te brengen, maar goed kritiek is kritiek en niet altijd leuk. Omgekeerd ook, ik wil weten wat er mis is aan eten, zodat ik het de volgende keer beter kan doen. Gister hadden we voor het eerst een potje Marokkaanse gehakballensaus. Door het gehakt moest Ras el Hanout. Ik wist niet of er al zout door de kruiden zat, dus niet gedaan. Man vond de balletjes wat flauw, dus volgende keer gaat er een beetje zout in. (Ik vond het geheel trouwens voor herhaling vatbaar . De saus is een beetje pittig én zoetig.)

Wij hebben ook een tijdje Hello Fresh boxen gehad. Door die box word je min of meer gedwongen om eens buiten je 'comfortzone' te koken. Dat heeft bij ons echt gewerkt. Helaas is het wel een hoop geld voor drie dagen eten en man had moeite met de recepten. Op de een of andere manier zat er niet voldoende logica in om dat vloeiend uit te kunnen voeren, dus er vlogen wel eens krachttermen door de keuken. Dit kán te maken hebben de schade door het herseninfarct wat hij gehad heeft.

Wat ergernissen betreft dringt het maar niet tot man door dat we een aparte wasmand hebben voor alle witte was. Dus gooit hij standaard zijn witte t-shirts op de algemene was. Ook hiervan weet ik niet zeker of het karakter of schade is. Het is voor mij een kleine moeite om dat t-shirt even van de ene naar de andere mand over te hevelen, maar aaahhh..... Ik probeer mezelf maar vol te houden, dat man vast ook zo zijn gil-momenten heeft over mij.

overdrijven?

Echt niet. Dat opzetten van boontjes voor de aardappelen geschild zijn doet schoonmoeder nog steeds, na 50 jaar huwelijk heeft ze nog steeds geen gevoel voor timing ontwikkeld. Zij eten zelf altijd met smaak en man was het gewend, wist niet beter en knaagde zonder commentaar de warme prak die zijn moeder maakte weg.
Later kookte hij zelf, zoals hij thuis geleerd had.
Vroeger vond hij andijvie de meest vreselijke groente om te eten, dat is net gras was zijn stellige overtuiging. Hij wilde het nooit eten. Nu hij mijn andijvie heeft geproefd is het langzaamaan een van zijn favorieten geworden.
Overigens is mijn schoonmoeder niet de enige die geen gevoel voor timing heeft. Ik ken er meerdere van jong tot oud. Sommige mensen hebben gewoon geen kooktalent, die zijn beter in andere dingen. Bandenplakken of grasmaaien.
Als man op dienstreis is dan red ik mezelf (eventueel met hulp van de fietsenmaker). Hij red zich tijdens zijn kookbeurten tijdens de vakantie ook met hulp van een chefkok van een restaurant tenslotte.

De fietsenmaker?

Om je fiets te plakken of om je te helpen bij koken? Ik heb er allerlei fantasieën over merk ik.

in mijn vorige post

Had ik het erover dat mijn man vond dat ik zelfredzaam moet zijn en daarom een band moest kunnen plakken. Als hij er niet is dan red ik mezelf echt wel in geval van lekke band. Dan ga ik naar de fietsenmaker. Hulp met koken hoef ik niet, dat red ik echt zelf.

Ik ben wat chaotisch

Ik vind het ook wel eens lastig om echt goed gestructureerd te koken. Maar ook daarvoor geldt dat regelmaat wel helpt om dat te verbeteren. Als je de ene keer te laat het water voor de rijst hebt opgezet, weet je de volgende keer dat je dat eerder moet doen. Ik moet ook niet teveel gestoord worden tijdens het koken, daar raak ik door van slag. Gezellig keuvelen tijdens het pannenkoeken bakken is gezellig, maar ik doe het liever in een zekere mate van meditatieve toestand. Zénnnn ).

oh het is een schoonmoederdraadje....

natuurlijk!

Als je het geen probleem vindt om de boontjes weer op te warmen moet je dat vooral zo doen maar ja als je vrouw daar dan weer een probleem van maakt...

Juist als een man dit vaker doet zal hij zien dat het dubbel werk is of hij ziet het niet, boontjes uit een pot zijn ook twee keer opgewarmd.

Lekker laten gaan en doe je eigen ding als man kookt denk ik dan maar wees niet verbaasd dat een man doet wat hij van zijn moeder heeft geleerd. Mijn voordeel is dat mijn man bij ons heeft ingewoond als kostganger voor we een relatie kregen. Mijn man kookte dus zoals mijn moeder kookte

Stickertje

Het was een grapje, helaas zonder smiley, dat was ik vergeten. Ik kan ook geen bandenplakken. Gelukkig kan mijn man dat op zijn werk laten doen als het zijn fiets betreft. Dat is de enige fiets die we samen gebruiken. (e-bike)

2 keer opgewarmd

Boontjes uit pot zijn ook twee keer opgewarmd, klopt. Dat is precies de reden dat ik dat nooit eet. Veel te gaar, bijna tot pap gekookt. Gruwel ik van.

Het is geen schoonmoeder draadje maar zoekend naar de oorzaak van het gebrek aan inzicht, gevoel voor timing en niet leren van fouten was dat wel waar ik bij uitkwam. Van huis uit meegekregen, helaas.

ja en dus

lach je hem uit en leg je je er bij neer.

Het is echt iets wat iedereen kan leren maar het is vaak precies hetzelfde als een baby in bad doen of een luier verschonen. Moeder doet het vaker, is er sneller handig in en zit erbij als vader het doet, opmerkingen maken, kritiek leveren en vader is er klaar mee. Zo gaat het bij het eten koken ook denk ik.

Je kunt het je man heus wel leren maar dan moet je het een poosje samen doen en hij moet het vaker doen. Je erbij neerleggen omdat je schoonmoeder het hem zo geleerd heeft doe je omdat je er zelf te weinig belang bij hebt. Nou prima: maar geef daar dan ook niet op af, je doet het veel liever zelf.

Stickertje

Misschien heeft je man wel iets waardoor het echt niet kán beklijven wat jij zegt. Ik vroeg in het kader van iets anders aan mijn man dat ik op een formulier geschreven had dat ik chaotisch ben "Dat klopt toch?". Hij moest lachen om mijn vraag. Natuurlijk klopte dat. Het is wel iets wat hem kan irriteren, net als dat het mij wel eens ergert dat hij bepaalde dingen domweg niet kan onthouden. We blijven mensen. Maar inzicht in de ander kan wel handig zijn om alles uiteindelijk weer in proportie te kunnen zien en te kunnen relativeren. In de meeste gevallen is het geen opzet, of kwade bedoeling.

Geen opzet geen kwade bedoelingen

Dat geloof ik zeker Kaaskopje.Een vriendin van mij kan ook niet koken, kan het niet plannen heeft geen inzicht ik heb ook wel eens samen met haar gekookt, uitleg, tips het beklijft niet.
Voor onze zoon hebben we vorig jaar een na onderzoeken van een psycholoog een etiketje gekregen en mijn vriendin blijkt hetzelfde etiket te hebben. Nu ik meerdere mensen met dit etiketje ken begin ik te denken dat mijn man hier ook mee behebt is en dat leren koken er gewoon echt niet in zit. Het is teveel tegelijk, 3 pannen met verschillende kook/baktijden. Het overzicht is weg, dan ook nog de keuzestress van welke smaakmaker erbij moet, het is te ingewikkeld.

Koken is nu mijn taak net als de was, de strijk en het schoonmaken in huis, grasmaaien, heg knippen, onderhoud aan het huis en fietsreparatie is zijn taak. Wat we in noodgevallen wel voor elkaar waarnemen al dan niet met hulp van derden. Alleen het knippen van de heg heb ik nog nooit gedaan. Dat ding is 1.80 m. hoog en dan met die zware schaar op de hoge trap dat durf ik niet, vindt man ook te gevaarlijk. Ik help wel met opruimen, dat dan weer wel.

Dat ding is 1.80 m. hoog en dan met die zware schaar op de hoge trap dat durf ik niet, vindt man ook te gevaarlijk===

Dat is galant. Als hij het te gevaarlijk vindt, geldt dat ook voor hemzelf .