Gedoe met kokende man....

Nou ja

Sorry hoor, maar komen die mannen allemaal onder een steen vandaan? Een beetje man kan toch wel koken anno 2017?

Drietje, daar gaat het niet over

In deze discussie gaat het niet over mannen die wel kunnen koken. Het gaat over mannen (en soms vrouwen) die de plank volledig misslaan.

Maar een draadje over mannen die wel kunnen koken,
zou een goed idee zijn :-)
Volgens mij zijn er veel exemplaren van. Maar de vraag is of die draad dan interessant is

Gesprek

Ik zou toch het gesprek aangaan. Niet zo zeer over zijn koken. Wel over dat je het huishouden evenrediger wil verdelen. Dan zou ik samen een taakverdeling maken.
Wat betreft koken is het natuurlijk prima als hij er lol in heeft en een keer per week zijn experimenten op jullie los wil laten. Echter als hij er eigenlijk ook helemaal geen zin in heeft en dit alleen maar doet omdat hij denkt dat hij behulpzaam is dan is misschien raadzaam dat hij wat meer andere taken gaat vervullen.

bietjes met rijst

Bietjes zijn m.i. uitstekend te combineren met bruine rijst (niet met witte). Er moet uiteraard nog meer bij en het hangt van die combinatie af.

hmmm

Ik denk toch dat besteklademan licht geïmponeerd is door kookkunsten van besteklade. Wellicht wat ambitieus/competitief ingesteld van aard is en dus: Die ene dag in de week dat hij de pollepel vasthoudt zal het dus beter/uitbundiger/ingewikkelder worden. En nee, strak vasthouden aan een recept hoort daar niet bij, want een plukje hier, een dotje daar een handjevol zus met een mespuntje zo, dáár herken je de echte kok aan. En zo'n gerecht verdient dan natuurlijk de complimenten. Geen idee hoor, maar zo komt het wel een beetje over. Inderdaad het oorspronkelijke doel volledig voorbij schietend. Ik ben benieuwd of jullie samen iets kunnen vinden wat jouw wel ontlast. Door de week zou je in ieder geval één van de kinderen kunnen vragen iets te doen. Ze zijn groot toch, dus misschien weekboodschappen volgens een lijstje, of stofzuigen oid.

bietjes met rijst

Kan prima, ik heb ooit eens voor vegavriendin risotto met bietjes gemaakt, wat overigens door echtgenoot op tafel werd gedeponeerd en aangeprezen als: en dit is....ehm stamppot rijst met bietjes.

nog een keer de bietjes met rijst

Jullie begrijpen neem ik aan wel dat er niets speciaals met de bietjes gedaan was....gewoon bietjes en rijst. Klaar. De combi was gewoon NIET lekker zo ;-)
We aten ook vaak prei en bloemkool en sperziebonen, dat had allemaal veel beter bij de rijst gepast, maar uitgerekend koos ze voor bietjes.
Maar verder hebben we vroeger altijd prima gegeten, alles vers van de markt, geen pakjes maar ook nooit ergens een sausje op. (ik kan me nog herinneren dat ze het altijd bij de Film van Ome Willem hadden over bloemkool met een papje...kende ik niet en ik had ook het idee dat dat soort dingen vreselijk moeilijk waren om te maken. De oven werd bij ons thuis nooit gebruikt (was moeilijk) frituurpan heel, heel soms, maar dan hadden we altijd ontplofte kroketten. Ik had echt het idee dat koken vreselijk lastig en moeilijk was.
Zo rond mijn 16e begon ik te ontdekken dat er meer was dan het eten van mijn moeder, tot die tijd had ik nooit champignons, paprika's (die waren pikant volgens mijn ouders) courgettes, aubergines, asperges, lof, broccoli, witte kool en dat soort dingen gegeten (ik kan eigenlijk bijna beter opsommen wat dan wél)
Heel soms gingen we chinees eten en was de keuze bami of nasi, later kwam ik er pas achter dat er super veel chinese gerechten zijn (ik kreeg blijkbaar nooit de menu kaart onder ogen en uit eten gingen we eigenlijk nooit)
Dit klinkt nu allemaal als een klaagzang maar zo bedoel ik het niet hoor, vind het achteraf wel grappig, wat je niet kent, mis je niet, dus ik vond het altijd prima, maar later ben ik me er wel over gaan verbazen natuurlijk.
Mijn ouders zijn nog steeds zo trouwens, geen gekke dingen eten, vinden paprika's nog steeds pikant en je maakt ze het meest blij met 'gewoon' eten. Prima natuurlijk.

Leren lap

Temet; tenenkrommend en herkenbaar!

Als die van mij zinnen zet op 'vlees uit de pan' dan gaat dat hup uit de ijskast of diepvries, hup in de magnetron om te ontdooien en daarna in de pan. Het maakt niet uit of dat een biefstuk, vis, stoofvlees of kip is. Resultaat is altijd een leren lap. En hij wil natuurlijk met kwaliteit koken.

Zo'n leren lap eet hij dan met rijst. Aangezien met regelmaat op de televisie te horen is dat er teveel zout in het eten zit, moet dat ook allemaal zoutloos. Alles. Ik ben daarom allang blij met stamppot.

En hij zou laatst van een collega hebben gehoord dat een beetje zout in de pan bij rijst of pasta alleen is om het water sneller te laten koken. Enige hoop op verandering hierin is na de uitspraak van deze collega de grond in geslagen.

Hij ruimt ook keukenapparaten met snoer op zodanig dat het snoer om het apparaat maar ook volledig om zichzelf gedraaid is. Ook al zoiets! Snoeren gaan ervan kapot en in de praktijk wordt het snoer korter.

Ongelooflijk.

Ik kom net thuis van mijn werk en er staan GEHAKTBALLEN te pruttelen........

Wow. Heerlijk....

Besteklade

Besteklade!

Ik dacht net nog bij mezelf: "Ben ik effe blij dat ik geen vent meer heb" maar als ik lees dat het muntje bij hem is gevallen ben ik opeens toch een beetje jaloers!

Nou vasthouden, die koers, besteklademan! :)

Sally...

Ik had nog niks met hem bepraat....dit is volledig spontaan. (of hij leest mee, dat kan natuurlijk ook)

Besteklade

En.....

Het is niet eens zaterdag!:-)

Er is hoop! :)

Zie titel ;-)

zit te genieten

@besteklade: prijs hem de hemel in met de gehaktballen !
Doet me denken aan 2 maanden geleden: man wilde bacalao (stokvis) op zijn manier. De week erop weer. De week daarop zei zoon: Pap, laat 't koken nu maar aan mams over en doe jij maar ... (zijn sterke punten). Klein lachje en later werd 't maar beaamd door echtgenoot dat zijn ideeen mss goed waren maar de uitvoering..

haha

Leest hij hier mee? En hoe zijn die gehaktballen uitgepakt?

Sally MacLennane

" Ik dacht net nog bij mezelf: "Ben ik effe blij dat ik geen vent meer heb" "
Ik dacht juist: "ben ik blij dat ik een vriend heb die tijd op zichzelf heeft gewoond. " Die kan gewoon koken. En ook andere huishoudelijke taken, zoals de was, stofzuigen en bed verschonen. Het is tenslotte ook geen rocket science.
TS zou haar man moeten bijbrengen dat koken primair tot doel heeft dat de huigenoten gevoed worden en bij voorkeur met iets dat ze lekker vinden. Als hij dat kan, dan kan hij zich op het echte kookgebeuren storten.

Papa-box

Heeft je man soms een hekel aan boodschappen doen dat hij andere producten gebruikt dan in recept staan vermeld? Of heeft hij sowieso een hekel om te bedenken wat hij moet maken dat hij naast grijpt?
Misschien heeft hij behoefte aan wat meer begeleiding in de zin van, samen een recept uit de allerhande kiezen, jij de boodschappen meenemen naast je gebruikelijke boodschappen en de benodigde produkten in een soort Fresh-box papa-box een eigen plekje geven in de koelkast, tezamen met het uitgescheurde recept. Als een kant en klaar doe het zelf pakket in een van je koelbox laden.
Een dagje vlees en groeten in één la moet toch mogelijk zijn. De dag erna kan je die lege la weer vullen met je 'eigen' produkten.

Beetje in banen sturen zodat hij blijde gezichten ziet.

Kunst

Net als koken, is plannen ook een kunst.

Flanagan

Nou Flanagan, daar zou ik toch echt voor passen, hij is toch geen kleuter die alles voorgekauwd moet hebben? Veel mannen hebben de meest ingewikkelde banen in het bedrijfsleven maar koken of de was doen 'kunnen ze niet'.... dat gaat er bij mij niet in.
Deze man lijkt me super eigenwijs en zou moeten leren dat je alleen met recepten kan goochelen als je ervaren bent, eerder niet, en als hij het wél doet, dan denk ik dat de familie voortaan meteen maar moet weigeren het op te eten (als het echt niet te eten is) dan maar boos, maar wat jullie tot nu toe doen werkt toch ook niet.

Hoe dan ook

Succes vandaag Bestekla

Geen garantie

Dat een man die op zichzelf heeft gewoond kan koken. Ik heb er een die 3 jaar op zichzelf woonde voor hij mij leerde kennen en ook altijd voor zichzelf "kookte". Helaas heeft hij het kunstje geleerd van zijn moeder die er geen talent voor had en ook geen inzicht. Iemand die de boontjes al op heeft staan als de aardappelen nog geschild moeten worden. De boontjes dan gaar heeft, afgiet en weer opwarmt als de aardappelen gaar zijn. De rabarber met ruim water opzet om te voorkomen dat het aanbrand en er dan met een hoop suiker een soort limonade met draadjes van maakt, die je op moet eten met een vork, want dessertlepels komen pas op tafel als het toetje geserveerd word.

De eerste 9 jaar van onze relatie heb ik mijn best gedaan om hem wat basisvaardigheden bij te brengen, eerst alles snijden/schillen dan pas gaan koken. Sucadelappen hebben meer tijd nodig om te garen dan slavinken. Er is helaas maar een actie echt gelukt: Niet alle groenten worden gegeten met nootmuskaat (iets wat hij thuis geleerd had, overal ging nootmuskaat overheen). In het sporadische geval dat hij moet koken (als ik er echt te ziek voor ben) krijg ik gelukkig geen worteltjes met nootmuskaat meer.

Als ik nu alleen weg ben en man moet iets te eten maken dan maak ik meestal lasagne, dat hoeft dan alleen nog in de oven en hij kan eten met de kinderen en als ik dan later aanschuif, zoals vorige week, dan is er tenminste iets dat eetbaar is en lekker.

Ik weet niet wat het is maar al mijn tips, wijze raad, demonstraties, het blijft niet hangen hij valt toch terug in, thuis en tijdens zijn periode zelfstandig wonen, aangeleerde "vaardigheden" die op kookgebied niet al te succesvol zijn.

Tijdens onze kampeervakantie is de afspraak dat hij iedere week een keer voor de avondmaaltijd zorgt. Dat wordt dan meestal 2 keer uit eten en een keer afhaalpizza als er zo'n kar op de camping is/komt. Prima, iedereen blij.

@ Jasmijn, inderdaad een ingewikkelde baan die veel planning en flexibiliteit vraagt dat gaat prima. Veel lof tijdens de functioneringsgesprekken. Ik heb het opgegeven om uit te vlooien waarom hij op het werk wel kan plannen en tijdens eten koken niet.
Als ik iedere dag kook eten we meestal wel lekker en zitten we nooit achter een bord waar iets volstrekt oneetbaars op ligt. En als mijn eten dan eens niet zo goed lukt maak ik morgen weer een van mijn succes gegarandeerd gerechten om het goed te maken.

Belang

Het is waarschijnlijk gewoon egoïsme. Zelf vinden ze het prima om hun eigen brouwsels te eten, dus dan de rest ook maar. Ze hebben er geen belang bij om zich er meer in te bekwamen. Plus dat ze op deze manier hooguit een keer per week hoeven te koken.

gasten

misschien moet je gewoon elke zaterdag gasten uitnodigen, waarmee jij lekker aan de borrel gaat terwijl hij staat te zwoegen.
Tegen de tijd dat het op tafel komt en niemand geeft complimenten krijgt hij het wel door misschien?
gr Angela

Geen kleuters

Ik sta er toch wel een beetje van te kijken dat sommigen hier een man als een uit de kluiten gewassen kleuter lijken te zien. Kom op.Er is heus wel een middenweg tussen hulpeloze kluns en Bocuse/Ottolenghi.Iedereen kan koken.

Mijn man heeft er ook weinig aardigheid in en weinig gevoel voor. Van huis uit heeft hij het ook niet meegekregen, want bij mijn schoonmoeder was het vlees taai en de groente doorgekookte bremzoute snot. Waar schoonpa oprecht van smulde, want voor hem was macaroni al te buitenissig. En zij voegde zich daarin, terwijl ze bij mij zat te smullen. Toen we het huis uitruimden bleek dat ze wel drie mappen met uitgeknipte receptenknipsels had. Vergeeld, maar nooit gebruikt.

Toen hij nog aan de bak moest kookte man met de rode Wannee in de hand voor het basiswerk en de Allerhande voor wat spannenders. Die recepten volgde hij dan nauwgezet. Nu hebben we een taakverdeling uit het jaar Kruik. En het komt het erop neer dat ik bijna altijd kook,meestal met veel plezier, en wij bijna elke avond bovengemiddeld lekker en bijzonder eten (al zeg ik het zelf).

ALs man tien keer per jaar kookt is het veel. Patat of chinees wordt het dan heus niet. Hij zal ook niet gaan experimenteren met de voorraad in huis, hij pikt gewoon de ingredienten op van een van zijn beproefde succesnummers. Stamppot, carbonara of pannenkoeken, dat is het wel een beetje. En dat vind ik wel een beetje duffe,voorspelbare happen maar het smaakt verder iedereen prima.

Door dit draadje realiseerde ik me wel dat de papadagnasi in het vergeethoekje was geraakt. Die magtie binnenkort weer eens maken,brouw ik er wel de satesaus bij.

papadagnasi?

Ik moest 3 keer lezen voor ik hem door had papa-dag-nasi.