Gedoe met kokende man....

Mijnenveld

Ik vind dat Mijntje wel een punt heeft.

Je begeeft je op een mijnenveld.
Wat jullie nu doen, met z'n tweeen werken en een huishouden proberen draaiende te houden, zorgt voor tropenjaren. Daarover praten geeft, hier in huis in ieder geval, absoluut spanningen. We denken namelijk altijd allebei dat we het goed doen en dat het allemaal beter zou lopen als de ander.... Vul maar in.
Hij denkt vast ook dat ie het goed doet. Dat hij jou een dienst bewijst. En dat ie zijn rol als vader en echtgenoot prima oppakt, want ondanks zijn drukke bestaan doet ie toch echt dit, dat en dat. En hij moet ook maar dealen met jullie gewijzigde taakverdeling. Of is op zaterdag koken en flink werken echt het enige dat hij doet? Geen klusjes, kinderen wegbrengen, huiswerkbegeleiding, wat al niet meer door hem gedaan?

Heb je helder voor ogen wat je nu precies wil van hem?

Wij eten op zaterdag altijd soep met brood. Is het het overwegen waard om bij jullie door de week zo'n dag in te voeren? Zo'n Unoxblik en wat broodjes in de oven en ieder zorgt voor zichzelf. Evt. Nog eitje in de pan. Er leiden meer wegen naar Rome.

ook wel eens gedaan

Ik weet dat het niet expliciet om het koken gaat maar toch zie ik hier sommige acties van mij.... ik kook weliswaar iedere dag, maar heb er ook wel eens zo'n actie inzitten van de indische balletjes in de soep o.i.d. Dan heb je nét iets niet in huis en geen tijd/zin om nog een keer naar de supermarkt te fietsen. Echter zelf bedenk ik me bij het proeven en serveren ook wel dat dit een eenmalige actie was...want niet zo geslaagd. Maar waar ik toen zeker niet tegen kon was dat mijn ex dat dan nog een paar keer tijdens het eten ook zei...'waarom hou je je niet aan het recept dan?"...en ik zie dan iets van dat ik dacht dat dit ook wel lekker was, maar inderdaad niet zo geslaagd.... ik vond het altijd erg onaardig. Mijn ex wist alleen niet dat ik best vaker dingetjes omruil/verander/aanpas en dat het gelukkig 9 van de 10 keer wel een goede uitwerking heeft, meestal voel ik wel aan wat kan en wat lekker is, maar soms niet. Ik vond het alleen dan niet leuk om dat zo te moeten horen (omdat ik het zelf ook wel wist en proefde...en ook al in een baal stemming was)
Dus, je schreef het zelf al, ga het er pas op woensdag over hebben,dan is het een beetje gezakt en hij heeft denk ik echt geen feilloos gevoel van wat wel en niet bij elkaar past, dus misschien (als je het met koken door gaat van hem) moet hij zich toch écht beloven dat hij zich goed aan het recept houdt en desnoods overlegt als hij wat aan gaat passen. Hij doet het nu al heel lang en hij heeft er overduidelijk geen gevoel voor.

In jouw situatie zou ik echt veel liever zien dat er soep met brood gegeten worden én dat hij de WC's heeft gedaan, gezogen en de was heeft opgevouwen in de tijd die hij nu kwijt is aan koken.

De tafel afruimen na het eten en ervoor zorgen dat de vaatwasser wordt ingeruimd en weer uitgeruimd.

De was doen en daarna opvouwen en opbergen.

Maar ja, wij eten op zaterdag altijd eenvoudig. Soep, shoarma, kibbeling etc.

Experimenteren

Het valt me op dat een heleboel mensen zeggen dat je voorzichtig moet zijn met kritiek op zijn kookkunst. Dat het niet leuk is om te horen dat iets niet lekker is. Maar de man van bestekla is lustig aan het experimenteren, daar hoort toch feedback bij? Idealiter laat hij de proevers een evaluatieformulier invullen, want tenslotte is dat waar experimenteren om draait: al doende leren.
Mijn man kookt ook wel eens iets raars en als het niet smaakt krijgt hij dat te horen. Ik krijg het ook te horen als men iets niet lekker vind. Drie keer zelfs vaak. Wel respectvol trouwens, "gadver wat ranzig" is niet aan de orde. En dan passen we het aan of koken we het niet meer. Is niks kwetsends aan.

kleuter

Je bent dus getrouwd met een grote Kleuter waarbij je moet zorgen dat hij niet aan de dure spulletjes (ingredienten) komt? En je wekelijkse nootjesuurtje is in het geding. Je had liever dat hij doordeweeks er was om dan te koken, maarja dan is hij er nooit, dus dat valt niet te onderhandelen.
Ik denk dat je man oprecht zijn best doet, er plezier in heeft en zich zo nuttig voelt. Hij wast ook nog alles af! Dat jij de gezinsmanager in huis hem liever andere taakjes toebedeeld (wc poetsen en vaatwasser inruimen moet tenslotte ook gebeuren) vind ik toch eigenlijk wel dat je hem als kleuter behandeld. Mag hij ook een leuk taakje?
Man kan zelf ook proeven als het niet te eten is, lijkt mij. Ik weet niet of het hem ontbreekt aan de smaakpapillen. Al doende leert men. En het is ook nog eens een heel goed voorbeeld voor je kinderen: dat mannen ook koken, dat je ook eens wat eet wat je wat minder vindt (en als je klaagt mag je zelf koken)

Mijntje

"Als je het hem afneemt wordt hij later wel zo'n (ouderwetse) man die niet kan koken, als jij er niet meer bent."

Ten eerste heeft hij dat dan toch helemaal aan zichzelf te wijten, maar ten tweede, als hij werkelijk van koken houdt (bij de man van Bestekla twijfel ik daar aan) leert hij het zichzelf snel genoeg aan. Voor iedere onbeholpen weduwnaar met twee linkerhanden en tafeltje-dek-je is er ook minstens een die er prima in slaagt voor zichzelf een fatsoenlijke maaltijd te koken.

En het is niet de taak van Bestekla om week na week vies en te laat te eten opdat haar man hopelijk na vijf jaar van die ellende eindelijk in staat is normaal eten op tafel te zetten. Als hij zich tot taak zou stellen een gewone standaard aardappelen-groenten-vleescombinatie op tafel te krijgen zou hij dat binnen twee maanden kunnen. Maar dat wil-ie kennelijk niet. Waarom de rest van zijn gezin daar dan de dupe van zou moeten worden snap ik niet zo.

Overigens heb ik ook een partner die eens in de week kookt en met iha matige resultaten, maar echt rampzalig is het niet (soms is het zelfs lekker). Alleen de hoop dat zijn kookdagen zouden worden uitgebreid heb ik maar laten varen. Toen hij nog alleen woonde at hij trouwens - als hij niet iets van zijn moeder had gekregen (die heerlijk kookt) afhaal of kant&klaar. Hij is dol op lekker eten, maar in koken heeft hij weinig interesse. Wel in kookprogramma's trouwens

Dat brengt me weer bij de man van Bestekla: wat je ziet bij mensen die te weinig meters hebben gemaakt, is dat ze geen benul hebben wat wel en niet bij elkaar past, en welke bereidingswijze bij welk ingrediënt past. Mijn partner vraagt me gelukkig nog wel eens wat, zodat kostbare zeperds worden voorkomen (nee, gerecht A kan je niet maken met vlees B, want het ene soort vlees moet je kort bakken en het andere lang stoven - dat soort dingen). En soms belt hij zijn moeder voor advies, gelukkig.

O, Bestekla, dat is ook nog een idee. Kan je met een goed geweten de kookkunsten van je schoonmoeder prijzen en vragen of je man aan haar kan vragen hoe gerecht X te maken "want dat kan zij altijd zo goed"? Misschien dat het dan nog wat wordt. Vooropgesteld dat je nog een schoonmoeder hebt, en die een beetje redelijk kan koken, natuurlijk.

Groeten,

Temet

hier

vind ik de kooksels van man ook niet geweldig, maar de kinderen gelukkig wel. Ik eet dan stiekem alvast wat onderweg van werk naar huis. Ik ben blij dat hij dit doet, want op die dagen heb ik echt geen zin om te koken.

Maar goed, het verschilt van jouw situatie: hij doet het wanneer ik het nodig heb en de kinderen vinden het prima. Hij doet ook geen rare dingen of zo, het is gewoon mijn smaak niet. Zelf zeg ik ook tegen iedereen met commentaar: morgen kook jij.

Vindt jouw man het zelf eigenlijk lekker? Als dat zo is, kun je er weinig tegen doen, vrees ik. Behalve idd met veel beleid, zoals Temet voorstelt.

Voordeel van dit draadje....

Is wel dat ik er weer een beetje om kan lachen. Je moet ook niet alles te serieus nemen.

Maar het is eigenlijk echt hilarisch als man met een air alsof ie in een sterrenrestaurant werkt die prefab kipschnitzels serveert op een bedje van zeekraal en met een garnering van die speciale citroen-dille saus, en ( net zoals dat hele chique kattenvoer uit de reclame) met een fotogeniek toefje verse kruiden bovenop. En dat terwijl je het recept van de gepocheerde kabeljauw uitgeprint op t aanrecht hebt zien liggen in het voorbijgaan...

Saai is t in ieder geval niet. En ziek zijn we ook nog nooit geworden.

Maar op een woensdag zal ik toch eens een keertje voorzichtig checken of het inmiddels hobby is of dat hij het alleen maar doet om mij te 'ontlasten'. En op basis daarvan maar eens nadenken of het al dan niet tijd is voor wat verandering...

Ik snap alleen echt dat onvoorstelbaar stronteigenwijze niet.

Ik maai zelden gras. En als ik het doe, doe ik het om man blij te maken als ie nog drukker dan anders is, maar ik doe dat zeker weten niet zo handig, snel of perfect als hij. Maar als ie me dan eens tipt hoe het sneller of handiger kan ( ik loop altijd te klooien met het snoer) dan voel ik dat echt niet als kritiek op mijn maai-methode. Dan gaat het een volgende keer sneller of strakker. Fijn toch?

Besteklade

rijst met bietjes

Sommige mensen hebben er echt gewoon geen feeling voor, mijn moeder presteerde het om rijst met bietjes te serveren toen mijn vader ik zeiden dat we wel eens iets met rijst wilden eten...
Mijn moeder kon alleen aardappelen-groente-vlees maken en ze zette dan een paar kookwekkers en ging ondertussen de krant lezen. Altijd prima gegeten hoor, maar verwacht geen uitspattingen, die mislukten altijd dus daar stopte ze vanzelf mee, echt géén feeling.
Daarom verbaast het me dat jouw man wel wil blijven proberen en iedere keer weer uitpakt, alleen het verkeerde doet. Je zou hem bijna als verjaardagskado op een kookclubje doen, daar leer je echt wel de do en don'ts van het koken.

ah site

Ik zag al dat hij alles van de ah site haalde, misschien kun je dan op woensdag zeggen dat hij voortaan daar ook al ZIJN boodschappen moet doen. Dan heeft hij in ieder geval de juiste ingrediënten en scheelt het al dat hij van alles bij elkaar gooit wat niet bij elkaar past want met die ah recepten is niks mis.

Grinnik

Je omschrijft de vader van een vriend. Op een zondagavond schoof ik aan. Zijn vader was druk in de weer (want Sundays's roast is heel belangrijk) met oa een vissoep uit een kookboek van chefkok X. Terwijl hij druk was, bedacht hij dat bij het voorafje een gepocheerd ei moest. Dat werd dan ook zonder problemen in de vissoep gepocheerd. Ei met een vissmaak is niet om naar huis te schrijven. Iedereen keek naar elkaar, niemand durfde er wat van te zeggen. Tijdens de rest van de maaltijd vroeg je je bij alles op je bord af waar het naar zou smaken.

De mijne maakt of stamppot of paella en vindt een gesnipperd uitje al een groente. Of hij haalt friet. Tja, zijn dag, hij bepaalt. Altijd hetzelfde, beetje saai maar het smaakt wel. Je verandert er weinig aan.

Ik zou hem complimenteren om zijn inzet en enthousiasme en zijn planning en organisatie aanmoedigen. Bepaalt hij op het laatste moment wat hij gaat maken? Als hij dat eerder doet, kan je er rekening mee houden met boodschappen doen.

En anders, kan je hem niet voor zijn verjaardag op een (basis) kookcursus voor mannen doen? Italiaans bijvoorbeeld (ingrediënten zijn ook in een gewone supermarkt te vinden). Eventueel samen (met een van de kinderen, met een vriend of met jou)?

rijst met bietjes

"Sommige mensen hebben er echt gewoon geen feeling voor, mijn moeder presteerde het om rijst met bietjes te serveren toen mijn vader ik zeiden dat we wel eens iets met rijst wilden eten..."

Rijst met bietjes komt voor mij niet direct over als een bijzondere combinatie (en volgens google lijk ik niet de enige te zijn https://www.google.nl/search?hl=nl&q=recept+rijst+met+bietjes&meta=&gws_rd=ssl)

Maar verder mee eens. Niet iedereen heeft smaakpapillen die al in alarmfase 1 schieten bij de gedachte aan bepaalde combinaties. Aan de andere kant is het soms ook heel persoonlijk (ik gruwel bijvoorbeeld bij de gedachte aan hutspot, terwijl ik de losse ingrediënten prima lust..

Dat gezegd hebbende. Wat vindt je man eigenlijk zelf van zijn kookkunsten. Ik lees dat besteklade en kinderen niet enthousiast zijn, maar wat vindt hij zelf? Misschien is hij rete trots op zichzelf dat hij zijn vrouw niet alleen ontlast door een hap eten te maken, maar er zelfs een heus diner van maakt. En is hij dolgelukkig dat hij nu eindelijk weer eens witlof met mosterd kan eten. En dan hebben de kinderen 1x per week gewoon even pech. Mijn man kookt vrijwel altijd rijst, mijn kind kan dat niet waarderen. Maar ach, er zijn nog 6 dagen dat ze iets anders kan eten.

En als het doel is jou te ontlasten zou ik inderdaad vragen of hij niet iets kan doen op de dagen dat hij thuis werkt. En dat dan van te voren vragen, niet wachten tot hij het aanbiedt en ook aangeven wat de restricties zijn dus : "schat, we hebben vanavond weinig tijd want Pietje moet om 19.00 weer sporten dus kan jij zorgen dat we tijdig eten?"

Tsja

Op dit moment werk ik zelf niet, en kook ik 'dus' iedere dag. Toen ik nog wel 4d/w werkte (tot afgelopen zomer) kookte man meestal op mijn werkdagen. Hij heeft nl. kantoor aan huis en is dus heel flexibel in zijn uren. Ik deed wel altijd de boodschappen, en moest hem wel redelijk duidelijk vertellen wat de bedoeling was. Ik zorgde dan ook voor eenvoudige maaltijden. Een keer aangeklede pizza, een keer pasta, een keer nasi of wat anders met rijst, en een keer aardappel-vlees-groente. Hij kon vroeger goed koken, maar heeft er nu helemaal geen lol meer in. Dingen als groente snijden doet hij een eeuwigheid over (hij is zeker 2 keer zo lang bezig als ik). Maar zolang het redelijk smaakt én op tijd klaar is (als er verplichtingen 's avonds zijn) dan klaag ik niet. Helaas wat het niet altijd op tijd klaar, en werd het alsnog haast-en-vliegwerk om op tijd weg te zijn naar sport of muziek. Als ik op tijd thuis was vond hij het altijd wel fijn als ik het overnam... De speciaaltjes maakte ik dan in het weekend, en nu ik niet werk probeer ik ook vaker wat nieuws. Dat valt ook wel eens tegen, soms omdat ik ook wat experimenteer met de ingredienten, soms omdat een recept gewoon niet klopt (een half uur in de oven, en echt nog lang niet gaar zijn). En soms bevalt het wel goed bij zoon en mij, en niet bij man... Die slikt dan overduidelijk zijn commentaar in , maar eet intussen met overduidelijk lange tanden een muizehapje. Dan heb ik liever gewoon wat commentaar dat hij het niet lekker vindt, en indien mogelijk ook nog WAT er dan niet aan bevalt... Dan kan ik het de volgende keer beter doen (of niet meer doen).

Maar Ava

"Ik zou hem complimenteren om zijn inzet en enthousiasme en zijn planning en organisatie aanmoedigen. "

Maar waarom dan? Waarom moet een man complimentjes voor iets als koken? Waarom werken vrouwen vaak jarenlang thuis/buitenshuis, doen huishouden en gezin er bij en waarom moet een man dan een complimentje als hij meehelpt en het ook nog eens niet te nassen is? En waarom zo akelig voorzichtig met kritiek? Omdat hij anders in zijn mannelijkheid kan worden aangetast, of misschien wel kan weigeren verder nog iets te doen? Hij is toch geen 3? Zo gaat het op het werk toch ook niet?
Zo houd je toch in stand dat iemand zich als een .... kan gedragen?

Net zoals mannen die bv scheiden... moet je eens kijken hoeveel vrouwen er dan ineens klaarstaan omdat die man alleen zo "ziehiehielig"is.

complimenten

Complimenten hoor ik ook graag...
Ik kan niet koken, maar probeer hier en daar graag iets uit.
Dat mislukt geregeld, en ik kan de kritiek goed hebben.
Maar daarnaast krijg ik wel gewoon de ruimte en wordt gewaardeerd dat ik de inspanningen lever...
Voor mij essentieel om er plezier in te houden.
Zal voor een man toch niet anders zijn?

Vis met ei

Oké, ik krijg steeds meer door dat ik niet helemaal gek ben, en dat man idd erg bijzonder is qua koken. Dat ei in de vissoep. Had ie zo kunnen doen. Ik zal hem eens tippen....
En we complimenteren hem echt waanzinnig als hij gehaktballen maakt. Die zijn echt lekker namelijk. Moet je vaker doen pap / man! Heerlijk!!!! Beter dan die van mij zeggen de kinderen ( ik maak ze ook bijna nooit)

Alle kans voor man om punten te scoren!! Maar dan duurt het 3 maanden voor we ze weer krijgen, en gaat hij de week daarna weer los met iets heel bijzonders ( laatst stamppot zuurkool met mozzarella en champignons. Ik zag later op het rondslingerende recept dat er blauwschimnelkaas door had gemoeten. Ook al best apart. Maar de mozzarella voegde echt helemaal niks toe)

En plannen doet hij niet.wil hij niet. Weet ik veel. En al die kookboeken die jullie noemen hebben we. Doet ie niet. Hij zweert bij internet, maar zoals marjoleine zegt..niet alle recepten kloppen, zelfs als je je er precies aan houdt. Oven moet net even langer, en kruiden gaan toch vaak naar smaak. En dat experimenteren met de ingredientenlijst is ook echt eigen keus. De ene keer rent hij naar de supermarkt om halfvolle crème fraiche te halen als er wel 'gewone' creme fraiche in de koelkast staat, maar tegelijkertijd vervangt ie rustig de kabeljauw door kipschnitzel en de blauwschimnelkaas door mozzarella. Volgen jullie het?

Besteklade

Truffel

Truffel:
Maar waarom dan? Waarom moet een man complimentjes voor iets als koken? Waarom werken vrouwen vaak jarenlang thuis/buitenshuis, doen huishouden en gezin er bij en waarom moet een man dan een complimentje als hij meehelpt en het ook nog eens niet te nassen is? En waarom zo akelig voorzichtig met kritiek? Omdat hij anders in zijn mannelijkheid kan worden aangetast, of misschien wel kan weigeren verder nog iets te doen? Hij is toch geen 3? Zo gaat het op het werk toch ook niet?
Zo houd je toch in stand dat iemand zich als een .... kan gedragen?

Net zoals mannen die bv scheiden... moet je eens kijken hoeveel vrouwen er dan ineens klaarstaan omdat die man alleen zo "ziehiehielig"is.

Nou, je betrekt het nu helemaal op het hebben van een piemel maar daar gaat het mij niet om. Als het ging om een piemelloos exemplaar, was het advies idem. Natuurlijk mag de lat best hoger, man of vrouw, maar dan is het wel zo prettig als dat met wat waardering gebeurd.

TS wil toch iets van, in dit geval, haar man? Namelijk dat hij af en toe kookt. Hij doet dat waarschijnlijk voor haar. Hij is niet zielig. [Uiteindelijk is het natuurlijk triest niet voor hem, voor zijn gezin]. Als het gezin vervolgens zijn kunsten afkeurt, is dat niet bemoedigend, lijkt mij. Dan houdt iemand op met koken ipv zijn kookkunsten verbeteren. Als de kookmotivatie uit hemzelf kwam, had hij zich de kritiek op zijn kunsten waarschijnlijk allang aangetrokken (en verbeterd). Maar dat lijkt hier niet.

Met honing vang je nu eenmaal meer vliegen dan met azijn. Dus dat is een complimentje waard. Complimenten over resultaat, gaat wat ver, dus dan op inzet. Zo behoud hij de motivatie die kan aanzetten tot beter resultaat. En kan hij mbt een cursus er iets beters van maken. Tenminste als ze wil dat hij doorgaat. Als zij wil dat hij stopt, hoeft ze hem alleen maar te krenken (zeg gewoon een keer zuchtend niet te hard, maar hard genoeg: weer niet weg te hakken die zooi!).

Als hij ongenadige kritiek krijgt op zijn kunsten, zal hij zeggen dat zij het voortaan zelf moet doen. En moet zij hem dan dwingen (met een mes op de keel)? Als daar al een maaltijd van komt, wordt die er niet lekkerder van. En wie heeft baat bij een lekkere maaltijd? Juist!

Of is er aan zijn kant van de familie een 'heilig' familierecept van het een of ander? Laat hem dat koken met het familielid die dat door wil geven. En geef een seintje dat die even goed doorneemt welke ingrediënten wel/niet kunnen.

natuurlijk en lees met een knipoog

want ik heb stiekem echt gelachen om alle voorbeelden en was blij dat ik dan nog steeds dezelfde soep met broodjes kreeg. Daar kun je trouwens ook nog fout op fout bij maken hoor.

Stroop en azijn, ik snap het wel, maar het komt zo genadeloos slecht over (tenminste, ik ben daar wel gevoelig voor)als een complimentje uitgaat naar de inzet i.p.v. naar het resultaat.
Hij is niet dom lijkt me en Cora, ben je echt blij als iemand dan zegt: nou je hebt tenminste je best gedaan (je hóórt ze dan toch bijna zeggen: jammer alleen dat het niet te vr.... was?)

Ik herinner me een hondentrainster die het ooit uitlegde: als de hond het kunstje kent, blijf je niet aan het aanmoedigen maar gebruik je intervalbeloning. Zij kon dan heel beeldend voordoen hoe achterlijk een compliment overkomt voor iets eenvoudigs dat de hond al onder de knie heeft.
Dat werkt ook wel zo bij mensen. Je blijft immers niet juichen bij de 200e dezelfde tekening van je kind zonder verbetering, of bij de 100e keer dat hij zonder zijwielen wegfietst.

Ik snap dat deze man het kunstje nog steeds niet kent (en nee, ik vind hem géén hond) en maar in de puppygroep blijft hangen, maar ik vind het wel heel zielig als die man nooit toekomt aan zijn intervalbeloning.
Gek eigenlijk dat de meeste chefkok's (vrij misplaatst arrogante)mannen zijn.
(en ja, natuurlijk zijn er mannen die heerlijk koken, dat ook nog graag doen en dan ook nog op een doordeweekse dag). Die mogen dan mailen naar: Truffeldepuffel@..

" En moet zij hem dan dwingen (met een mes op de keel)? Als daar al een maaltijd van komt, wordt die er niet lekkerder van. En wie heeft baat bij een lekkere maaltijd? Juist!"

Als dat nou werkte, maar ze moesten 3 maanden wachten op die lekkere gehaktballen. Dit is een geval apart wat ik je brom ;-)

Truffel je hebt gelijk

Ik bedoelde complimentjes ook niet echt letterlijk eigenlijk. Want eigenlijk hou ik daar helemaal niet van en zou het juist averechts werken;)
Maar ik weet, voel toch wel dat partner waardeert wat ik doe.( kinderen niet altijd maar goed)
Als ik zou aanvoelen dat hij over mij zou denken wat menigeen hier zo spuit in deze draad, was ik er allang mee opgehouden.

Besteklade

heb je al helder welk probleem je wil oplossen?
gr Angela

Besteklade

Het kan altijd erger:

De moeder van een vriendin van mij had voor haar man een blik doperwten gekocht toen zij een avondje weg was.

Hij heeft het etiket van het blik geweekt en het blik op het gas gezet. Hij vond doperwten opwarmen nog best lastig, zei hij later.

Whahahs wilgenroosje

Ik zie t m al doen.....
Man hier kan niet super koken maar wel gewoon aardappelen vlees groente, die ik klaar zet de avond van te voren. Al is ie wel van t "cremeren" van vlees zoals pubers t noemen. Kinderen koken ook wel, dochter probeert graag wokgerechten uit.

Wat jouw man betreft. Ik zou t wel zeggen/ bespreken dat hij van die rare combinaties maakt. Ik ben benieuwd wat hij er dan zelf van vindt,qua smaak.

eigenwijs

Dat eigenwijze dat Besteklade beschrijft, daar heeft mijn partner soms ook een handje van. Geen biefstuk van een karbonade kunnen onderscheiden, maar wel denken dat je ongestraft met bereidingswijzen kunt rotzooien. Er is een reden waarom recepten zijn zoals ze zijn, er is een reden waarom bepaalde dingen wel, en andere nooit in combinatie met elkaar gegeten worden. En als je nou de nodige ervaring hebt, dan kan je leuk creatief en experimenteel gaan lopen doen, want dan heb je een idee waar je mee bezig bent, maar als je van toeten noch blazen weet, is het misschien geen gek plan om gewoon te doen wat Wannee zegt. Of je moeder.

Mijn partner had ooit eens van een collega (met name de vele buitenlandse collega;s nemen nog wel eens wat mee naar het werk) een stuk van een soort pastei gehad. Nou, dat was lekker, dat ging hij ook maken. Hij vroeg aan de dame in kwestie hoe ze het deeg maakte. Ik ging de boodschappen doen, en er moest Botergoud komen. Boter is boter, pruttelde ik nog, die goedkope is goed genoeg, maar nee, Botergoud moest het zijn, dus ik dat braaf gekocht. Vervolgens mislukt het gerecht jammerlijk want hij had weliswaar de ingrediënten nagevraagd, maar niet de onderlinge verhoudingen, noch de oventemperatuur en baktijd. In plaats van pasteideeg had hij een soort beslag gefabriekt, en het resultaat leek dan ook nergens naar. Met zijn Botergoud :-)
Zulk basaal onbenul dus. Als hij dan eens per week iets eetbaars op tafel weet te zetten mogen we eigenlijk al lang blij zijn.

Groeten,

Temet