Foodtruckfestival en avontuurlijk eetgedrag

"Oja: denk jij nu werkelijk

"dat als Fransen in Nederland komen ze dan met z'n allen stamppot gaan eten?".

Eigenlijk zouden ze dat wel moeten doen: je leert een andere cultuur ook -en vooral- kennen via haar keuken.

Helaas is de menukaart van de restaurants (en zeker die van restaurants in toeristische streken) niet erg representatief voor de plaatselijke mainstreamkeuken. Het aanbod is nogal afhankelijk van de waan van de dag, die dan weer in het leven geroepen wordt door de PR-afdeling van deze of gene zelfstandigenorganisatie of overheidsinstelling ter promotie van-.

Dezer dagen is "the Belgian signature dish"... mosselen met frieten. Tja... Mosselen zijn even "Belgisch" als maatjes, tripes, pecorino en couscous, maar het verkoopt blijkbaar wel goed: kassa, kassa!
Goedkoop en makkelijk in de bereiding ook: ze worden gekookt en urenlang warm gehouden. Je kan net zo goed wat op het rubber van je reservewiel kauwen.
Dan heb ik het nog niet eens over (goedkope) schar, verpatst als (dure) Noordzeetong, gehakte biefstuk met de helft varkensvlees erin, "rivierkreeftjes" die eigenlijk diepgevroren scampi's zijn, truffelsaus met homeopatisch truffelaandeel en meer van die dingen...

Wellicht onze grootst schrijver ooit, Louis-Paul Boon, bracht in 1972 het boekje "Eten op zijn Vlaams" uit. Daarin pleitte hij, in zijn eigen onnavolgbare stijl, voor een authentieke, eerlijke en streekgebonden keuken. Die vind je niet in restaurants. Helaas.

olijfolie

Ik kan me nog wel herinneren toen we voor het eerst naar Italie op vakantie gingen (1978 ofzo) dat mijn ouders, en de vrienden van mijn ouders echt huiverden voor olijfolie, dat stond daar gewoon op tafel in een restaurant en ze waren er van overtuigd dat wij, hollanders, dat niet konden nemen, want dan zouden we direct diarree krijgen ;-)
Zo maf eigenlijk, mijn ouders gebruiken het nog steeds niet, maar dat komt denk ik ook omdat ze gewoon niet van koken houden, dus het prakje wordt verplicht gemaakt iedere dag, aardappelen, groente, vlees, gelukkig heb ik het niet van ze geerfd, want ik vind koken ontzettend leuk.

@ Dochter van mus...

Ook in B was en is de muskusrattenbestrijding provinciaal georganiseerd. Voor zover nog nodig: de dieren zijn erg zeldzaam geworden.
De provinciale diensten deden wel vaker een beroep op "amateur-rattenvangers". Dikwijls gepensioneerde boeren, die zo hun karig pensioentje wat aanvulden. Veel moet u zich daar niet bij voorstellen: een pakje roltabak per week, zoiets.

"Waterkonijn" was vooral gegeerd in de streek tussen Kortrijk en Gent. Muskusratten zijn strikte planteneters en voor die dieren waren de oevers van de Leie het paradijs: De leie, van oudsher de rivier waarin het vlas "geroot" werd, tientallen km² groentensoep, dus.

Het serveren van waterkonijn werd oogluikend toegestaan tot in februari 2000, toen, in de nasleep van de dioxinecrisis, het FAVV (Federaal Agentschap voor de veiligheid van de voedselketen) werd opgericht. In de talloze voedselstromen die integraal onder controle gebracht werden, was er geen plaats voor de muskusrat.

Er zijn wel wat vragen te stellen bij die "integrale ketenbewaking" van het FAVV: enkele jaren terug betaalde een ribbetjesrestaurant een miljonenboete aan de fiscus, omdat ze jarenlang ribben "in het zwart" aangekocht hadden. Hoe dat kan bij een ver doorgedreven "integrale ketenbewaking"? Goede vraag. Ik ben even nieuwsgierig als u naar het antwoord. Even nieuwsgierig als naar het antwoord waar al dat vlees van die noodslachtingen heen gaat... In de regel is daar administratief geen spoor meer van terug te vinden... Vreemd hè?

Jasmijn

Tja, als je iets hoort weet je niet altijd of dat klopt (olijfolie), mijn schoonmoeder kon ook met de meest onmogelijk fabeltjes op de proppen komen maar ja, neem het haar maar eens kwalijk. Je gaat op vakantie geen onderzoek doen of je wel of geen diarree krijgt van olijfolie, dat risico neem je niet.

Overigens kán het zijn dat je er niet aan gewend bent. 'Fabel – Van olijfolie krijg je buikloop/diarree.Feit – Decennia geleden kwam dit misschien nog wel eens voor, omdat we in onze contreien niet gewend waren aan het gebruik van olijfolie en ons lichaam hieraan moest wennen. De grootste veroorzakers waren echter het drinken van kraanwater, de ijsblokjes in frisdrank of ingrediënten die gewassen waren in kraanwater. Daarnaast speelde hoge temperaturen in het vakantieland en een ander soort eten ook een rol. Maar van een goede! Extra Vergine olijfolie kan je dit ongemak absoluut niet krijgen.'

Ik geloof dus best dat er mensen diarree krijgen en dat ze dat aan de olijfolie wijten, of dat nu echt het er niet aan gewend zijn was of iets anders weten we niet.

@ Doenja

"... er zijn maar zeer weinig restaurants die stamppot op de menukaart hebben staan. Vind ik overigens niet zo verwonderlijk, want het is een visueel niet zo'n aantrekkelijk gerecht en qua smaak is er ook weinig aan te beleven.".

Dat verwondert me nogal... In Vlaanderen staan aardappelstamppotten op de menukaart in zowel de goedkope taverne als in het sterrenrestaurant.
"Stoemp" wordt het hier genoemd (wortel-, kool-, prei-, ...) en het geldt als een van die voorbeelden van de synthese tussen eenvoud en culinaire kwaliteit.

Enthousiasme bekoeld

Over het eerste foodfestival dat ik bezocht was ik heel enthousiast. Ik mag ook graag onbekende kleine hapjes proeven, er heerste een relaxte sfeer met een aangenaam achtergrondmuziekje, en we liepen ook nog wat bekenden tegen het lijf. Ik vond het een topmiddag.

Het tweede festival vond ik een stuk minder geslaagd. Er zaten twee wouldbe Armins van Bueren zich uit te leven,we moesten echt bleren om elkaar een beetje te kunnen verstaan. Toen we ook nog eens gingen uitrekenen wat we nu eigenlijk daadwerkelijk betaalden voor die muizenhapjes met die muntjes was de sjeu er wel af.

En Doenja, even een heel lullige vooringenomen vraag, maar was dat Moirahamburgerfoodfestival in een stad, of in zo'n dorp waarin door het plaatselijke dialect iedereen ongeacht geslacht met hij wordt aangeduid(gut , valt me net in dat ze in onze regio het genderissue al opgelost is)

Ik ben normaal nooit zo van de hamburgers, maar die met pulled pork van zo'n zielig doorgerookt gelooid biggetje,zijn niet te versmaden.

Ach ja, het stamppotbuffet (ot)

forumnostalgie...............

om t goedkope hoef je t niet te doen

Het is geen goedkoop gebeuren, maar het is meer het bedrag wat je normaal ook kwijt zou zijn in een gemiddeld restaurant. Als de bezoekers op het festival pas er achter komen dat het best duur is, dan kan ik me voorstellen dat men al snel kiest voor de maagvullende goedkope hap.
Er hing ook een varken aan het spit, dat was zoooo lekker! Deed me denken aan het boek Een huis in Toscane van Frances Mayes, die beschreef zo'n eetfestijn met varken aan het spit ook al begin jaren '90.
Het festival werd gehouden in een stadje, waar veel kleinere dorpen omheen liggen in het zuiden. Wellicht nog te weinig multiculti invloeden om er vertrouwd mee te raken. Een uurtje van jou af Kenfan. Hier is een hij een hij en een zij nog een zij hahahaha.

Kenfan

Werkelijk, ik lig dubbel hier....

@ Doenja

"Het is geen goedkoop gebeuren, maar het is meer het bedrag wat je normaal ook kwijt zou zijn in een gemiddeld restaurant.".

Wat zijn jullie in NL zoal kwijt in "een gemiddeld restaurant"? En wat krijg je ervoor?

Onlangs

Voor 23,- euro gegeten in De Generaal in Baarn. Heerlijk stoofpotje vis met puree en verse spinazie en kaas. Een Rivella en een koffie.
Overigens is het dagmenu met een paar gangen ook heel betaalbaar. Verder is het natuurlijk wisselend wat je betaald. Hangt af van het restaurant en de specialiteiten.

Ik eet ook nog weleens bij een gelegenheid bij mij in de buurt met collegas en dan ben ik maar zo'n 15 euro kwijt. Dagmenu.

@Triva

"Hoe naïef... je vergeet de ellenlange wachtlijst om daar te eten en de prijzen. Ik zou daar heel graag willen eten, ze mogen mij alles voorzetten maar daar heb ik dat geld niet voor over. Sowieso wil ik niet ergens eten waar ik al 30 euro aan een maaltijd kwijt ben. Dat heb ik er niet voor over maar dat heeft niets te maken met niet willen proberen of niet aandurven.".

In Vlaanderen kan je daar zo ongeveer voor eten in de betere taverne, als je ze weet te vinden. Dat zijn de net nog betaalbare betere adresjes, die iedereen voor zich houdt omdat hij niet wel dat daar ook wachtlijsten ontstaan.
In dat soort zaken moet u rekenen op zo'n € 4 voor een eenvoudig aperitief, een € 20 voor een hoofdgerecht, een € 4 voor een glas huiswijn. De portie zijn erg royaal en de kwaliteit goed.
Ik ken er slechts eentje, waar de ober spontaan aanbiedt om de restanten in te pakken zodat u ze kan meenemen. De kwaliteit is top en voor een deftige maaltijd betaal je er nooit meer dan € 20 - € 25, aperitiefje en glas wijn inbegrepen.
Sorry: ik ga niet verklappen waar en hoe, want de laatste tijd is het er ook aanschuiven.

Wat die "wachtlijsten" van sterrenzaken betreft: niet overdrijven. Zowat alle sterrenrestaurants zijn virtueel failliet. Ze houden enkel de kop boven water door het genadeloos uitpersen van hun personeel... Of door een magistrale PR-vondst waar de kippen zonder kop storm voor lopen: "Nouvelle quisine", "moleculaire keuken" of om het even welke andere variant van oude wijn in nieuwe zakken. Noem maar op.

Triva

Ik laat die mensen zeker. Als zij daar blij mee zijn, ik vind het best. Maar ik mag me verbazen. Je over andere mensen verbazen is een normale menselijke eigenschap. Dat heb je nodig om te bepalen wie je zelf bent.

Maar binnen ons gezin bespreken we onze verbazing en maken ons wel eens vrolijk over gewoontes van anderen. Volledig in het besef dat die anderen dat ook over ons doen.

Ballen uit de vriezer

Triva: Voor sommige mensen geeft het inkopen doen in een buitenlandse supermarkt veel onzekerheid en stress. Ze weten vooraf niet of ze kunnen krijgen wat ze willen. Nog steeds denk ik overigens dat die mensen gewoon naar de winkel gaan voor hun sperziebonen en aardappels en soms ook vlees en filmen ze natuurlijk nét die mensen die gehaktballen uit hun eigen vriezer eten.===

Ik denk ook dat de groente uit de plaatselijke supermarkt of groentewinkel komt. De generatie waar deze mensen bijhoren, hebben denk ik net of volledig de aansluiting met gerechten uit andere landen gemist, op de nasi/bami en macaroni na.

Misschien ben ik een beetje streng, maar als een plaatselijke winkel té spannend is, wat doe je dan in dat land? Ik was net in een islamitische winkel. Helaas ken ik geen Turks of Arabisch, dus ik weet niet wat alles is. Dat vind ik ongemakkelijk. Dat geef ik eerlijk toe. Maar ik zag een paar dingen die ik voordelig vond en nam me voor om thuis op internet recepten te zoeken met wat ik gekocht had. Dat zou ik op vakantie ook doen. We zien wel wat er is.

ja je bent streng...

Vooraf niet weten wat de supermarkt heeft, en je daar op voorbereiden zegt niet dat ze de supermarkt niet in gaan toch? Verder: die mensen rijden wel half europa door met hun caravan. Dát is iets wat ze niet afschrikt. Wat een gewijs, ze hebben een vriezer aan bord, maken het zichzelf makkelijk door thuis gehsktballen voor te bereiden maar nee dat mag niet van degene met een oerhollandse naam. Vakantie vieren in Nederland is geen probleem, dan koop je Hollandse pot zonder dat er een haan naar kraait maar ga je over de grens dan moet je altijd maar onbekend voer eten? Daarbij vergeet je nog dat koken niet ieders hobby is en ze met die ballen uit de vriezer geld én tijd besparen! Zijn ze op tijd voor de jeu de boulescompetutie!

Precies, dat vind jij prettig: iets goedkoops meenemen en thuis op internet er een recept bij zoeken. Dat werkt echt fantastisch op doorreis op een camping zonder supermsrkt en dan nog: waarom moeten die mensen dat ook doen? Omdat jij dat leuk vindt? Er zitten mensen bij die bijna 30 jaar ouder zijn dan jij! Superstoer dat die in Ierland zijn op vakantie... Kijk daar eens naar

Ach ja,

Een béétje ontwikkelt mens komt daar graag mee pronken. Beslist ook graag wanneer een ander daaraan voldoet. Stopt zichzelf niet graag in een hokje, maar wil ondertussen graag bij het groepje lezers/eters/cultuur snuiven horen.
En is altijd bezig om aan eigen maatstaven én die van anderen te voldoen en aan op te trekken.
Om mee te tellen en mee te mogen doen.
Maar gelukkig mogen we zelf kiezen.
En mag je zelfs afreizen naar een all-inclusive resort waar je "alleen" geniet van warmte, zwemmen, terrasjes en goedkope souvenirwinkels zonder jezelf in het 100e hetzelfde warme kerkje vol zwetende toeristen hoeft te storten om te kunnen zeggen dat je dat gedaan hebt.

Tja...

We blijven natuurlijk holbewoners. Het enige verschil met 50 000 jaar geleden is dat ons hol nu op wielen staat...
Iemand moet me toch eens uitleggen, wat nu precies het verschil is tussen je potje koken op een Franse/Spaanse/Ierse/... camping en dat gewoon thuis, in Hulst of Hengelo, in de tuin doen.
Er is blijkbaar een welbepaalde categorie toeristen, die er rotsvast van overtuigd is dat "thuis" alles beter is.
Die gaan blijkbaar op reis (je vraagt je af waarom...) en al voor hun vertrek hangen ze zwaar in de stress, want ze willen zoveel mogelijk "thuis" meenemen en wellicht zijn ze iets vergeten... De blikopener. De diepvriesfrieten, speciaal gekozen om te eten op een camping in de Belgische Ardennen. Of misschien die heerlijke Camenbert van de AH. Iedereen weet toch dat die fransozen daar niks van bakken en dat de beste Spaanse Chorizo uitgevoerd wordt naar het Europese Paradijs dat "thuis" heet?

Iedereen doet maar wat hij wil, maar mag ik dat enigszins bekrompen vinden?

Aan de andere kant

De meest avontuurlijke reizigers komen op zulke afgelegen plekken dat er geen supermarkt voorhanden is op 20 autominuten. Die zijn aangewezen op hun rugzak vol peperdure zakjes wonderstamppotpoeder van de Bever.

Ook uit het overweldigende aanbod van Franse en Italiaanse hypermarche's kun je probleemloos een jaren '50 agv - menu samenstellen. Pas moi, maar terwijl ik kwijlend en bevangen door keuzestress bij de afdeling verse vis sta te weifelen ,scharrelt man in 5 minuten een afgezaagd maaltje spinazie, spekjes, pasta en boursin klaar voor zijn kookbeurt. Tot vreugde van het nageslacht.

Vondelpark

Alweer lang geleden had je op Koninginnedag in het Vondelpark diverse eetkraampjes. Gezien de tijd vooral uit Midden- en Latijns Amerika, Peru, Mexico e.d. en uit de Nederlandse (ex) kolonien.
Heerlijke dingen met bonen en mais, kip, speciale koekjes. Helaas vanwege het risico op voedselvergiftiging al lang verboden.
Echt lekker speciaal eten en ook eens wat anders kun je wat mij betreft beter in een gespecialiseerd restaurant doen. Hoewel het idee van de Foodtruck mij wel aan spreekt, klinkt het in werkelijkheid nogal saai.
Je weet vooraf ook niet wat je kunt verwachten.

leven en laten leven

Voor ons was een bezoek aan de hypermarche altijd één van de hoogtepunten van de vakantie. Maar als iemand zich prettiger voelt met een kofferbak wonderstamppot en een diepvries gehaktballen: so what? Ik zie het probleem niet.

Het bezoeken van een foodtruckfestival en dan blijven hangen in friet (en dan bedoel ik niet de ter plekke gesneden biofrites met zelfgemaakte mayo en hamburgers van een met naam genoemde biokoe van een lokale boer) vind ik iets twijfelachtiger. Wat doe je dan op zo'n festival? Zo'n festival draait om eten, en een vakantie doet dat toch minder (hoewel je volgens mij heel leuke culinaire vakanties hebt).

Maar dan nóg is het een kwestie van "dat moet ieder voor zich weten" ;)

En die Fransen,

het enige dat die van de hollandse keuken proeven is de space cake. Man heeft ooit voor zijn werk in een auto kenteken gereden, zodra we over de Nederlandse grens kwamen passeerden begon het gelazer al. Alle andere Franse toeristen zakken af naar het zuiden, die hebben net als veel Nederlanders hun enige eis dat hun vakantiebestemming zonzeker is. Of ze blijven in eigen land. Want zoals de vader van een franse vriendin ooit zei: "we hebben hier alles, mooi weer, de bergen, de zee, fraaie steden en de beste keuken van de hele wereld. Waarom zou ik in hemelsnaam naar een plek gaan waar ik de mensen niet kan verstaan?"

Toen kon ik daar niet bij. Nu ik zelf wat ouder ben begin ik er wat meer begrip voor te krijgen. Ik kan me in verschillende talen genoeg verstaanbaar maken voor een praatje pot met de locals of om aan verkoper te vragen hoe je die onbekende vis bereidt. In een allinclusive zul je me niet aantreffen, maar verre bestemmingen waar je als westerling van middelbare leeftijd een wandelende portemonnee bent trekken me ook niet meer.

sally

'Het bezoeken van een foodtruckfestival en dan blijven hangen in friet (en dan bedoel ik niet de ter plekke gesneden biofrites met zelfgemaakte mayo en hamburgers van een met naam genoemde biokoe van een lokale boer) vind ik iets twijfelachtiger. Wat doe je dan op zo'n festival? Zo'n festival draait om eten, en een vakantie doet dat toch minder (hoewel je volgens mij heel leuke culinaire vakanties hebt).'

Wat doen mensen op een terrasje? Een biertje of wijntje (waarom ook weer die verkleinwoorden?) drinken en mensen kijken. Dat kan ook vanaf het muurtje tegenover het terrasje met een meegebrachte sultana en een flesje water... Beide mensen doen hetzelfde toch? Een foodtruckfestival mag je toch ook gewoon bezoeken op de manier zoals anderen een braderie, rommelmarkt of voetbalwedstrijd bezoeken? Gewoon kijken en op het moment dat je trek hebt koop je wat? Of is die manier verboden?

OT: Er is maar één friet!

en die wordt gesneden uit een bloemige aardappel, in staafjes van ca. 10mm dik en de lengte van de aardappel.
De staafjes worden voorzichtig afgedroogd met een keukenhanddoek en een eerste keer gebakken (uitsluitend in wit rundervet, van oudsher bekend en gewaarderd is hier "Ossenwit", waar overigens geen os meer aan te pas komt) op 150°.
Ze zijn "klaar" als ze bovendrijven in het vet, wat je onmiddellijk opmerkt door een verandering in het geluid van de bakkende frieten (de frieten "zingen").
Ze worden NOOIT "opgeschud" in de frituurmand (ze breken), ze worden van elkaar gescheiden door met de mand ronddraaiende bewegingen te maken.
De frieten worden uitgeschud op keukenpapier en men laat ze volledig afkoelen.
Ze worden afgebakken in wit rundervet op 170 - 180°C, tot ze goudgeel zijn, doorgaans een kwestie van een minuutje. Een goede friet is goudgeel en knapperig aan de buitenzijde, aan de binnenkant zacht en smeuig.

Al de rest is nieuwlichterij. Dat belet niet dat die nieuwlichterij (vb: gebakken in maisolie) erg lekker kan zijn, maar traditionele frieten zijn het niet.

Frieten worden vaak gegeten met een forse klodder (zelfgemaakte) mayonaise. Perversies zoals "frites-saus" horen er absoluut niet bij.

Spelling is "friet", meervoud: "frieten". "Frites", "Frietes" enz. is taalvervuiling van de orde van "suderance".

OT: Er zijn maar 2 mayonaises!

De ene (moeilijkere) bereiding vertrekt van een eierdooier, de andere (gemakkelijkere) van een volledig ei. In beide gevallen is het resultaat hetzelfde.
Mayonaise kan enkele dagen bewaard worden in de frigo, op voorwaarde dat de gebruikte olie een laag stolpunt heeft. Voor de smaak van de mayonaise maakt de gebruikte olie weinig uit. Mayonaise die een paar dagen moet meegaan maakt u best met koolzaadolie.