'Afmelden' voor eten

niet raar, logisch Dees

ik vind het een heel logische regel omdat dan de activiteiten rondom het eten over het hele gezin worden verdeeld.

Zeker vroeger voor de afwasmachine (dus iets meer dan een jaar geleden voor ons) duurde het koken ongeveer net zo lang als het afwassen.

Dees

Ja, als ze heel klein zijn gaat dat niet.
Mijn moeder zegt altijd dat als je kinderen mee laat helpen in het huishouden het je meer tijd kost dan om het zelf te doen totdat ze ongeveer 6 jaar zijn. Van 6 tot 8-9 kost het evenveel tijd om de kinderen mee te laten helpen dan om het zelf te doen. Vanaf 8-9 jaar ongeveer levert het pas echte hulp op & kost het minder tijd om het de kinderen te laten doen dan om het zelf te doen.
Zelf heb ik inderdaad het idee dat het wel klopt, al ben ik veel minder precies geweest dan mijn moeder in het begeleiden van de kinderen waardoor ze later zelfstandig waren met veel klussen dan wij dat waren als kinderen.

Als degene die kookt niet hoeft af te wassen zal die ook niet zuinig zijn in het gebruik van keukenspullen

Gelukkig een afwasser hier en een man die het blijkbaar als taak ziet om dat ding te herinrichten en aan te zetten. Leeg maken doe ik ook al niet.

Kaori

Maar waarom is dat logisch? Want waar ik bezig ben met de afwas, staat mijn man te strijken of is hij aan het stofzuigen. Moet dat dan per se te maken hebben met het etensgebeuren. Het gaat er toch om dat je samen bezig bent in het huishouden en het werk goed verdeelt?

Kyana

Ik vrees dat ik te lang in het stadium ben blijven hangen, dat ik vond dat het nog geen zin had om de kinderen te laten helpen, omdat we het zelf sneller konden. Verder zijn ze wel sociaal.:-)

Kaaskopje

Ja, bij de oudste kinderen heb ik dat ook verwaarloosd. Ik deed te veel zelf omdat het makkelijker was. Nu ben ik er af en toe nog verbaasd over dat ze bepaalde basisvaardigheden missen en dan weet ik weer dat het mijn schuld is. Natuurlijk kunnen ze het nu alsnog leren maar je merkt dat ze meer tegenstand hebben tegen meehelpen omdat ze op dat gebied meer verwend zijn. Gelukkig merk ik nu ze bijna volwassenen zijn dat er toch nog wel wat werk ethiek in zit.
Nu bij de kleintjes investeer ik weer meer. Zo heb ik gister mijn kleuter geleerd hoe ze boontjes moest doppen. Dat duurde eindeloos lang en ik moest er de hele tijd bovenop zitten omdat ze met een mesje werkt. Ik moest echt me inhouden om niet te zeggen dat ze nu maar moest gaan spelen en dat ik het wel af zou maken. Maar ik heb het volgehouden en we hebben alle boontjes samen gedopt.

Triva, hier zijn we gelukkig wat minder egoistisch ingesteld

Jeetje, werkt dat bij jou thuis echt zo? Dat als je weet dat een ander op moet ruimen je meer afwas maakt dan wanneer je het zelf zou moeten wegwerken? Hier gelukkig niet. Ik vraag me dan af of je samen leeft of samen woont?

Hier ook de afspraak dat wie kookt niet hoeft af te ruimen/op te ruimen. Inderdaad de lasten eerlijk verdelen.
Als man kookt is overigens de keuken tijdens het koken alweer spic en span. Ik vind dat echt een kunst. Ik stapel meestal de gootsteen vol. Daarentegen ben ik van het hergebruiken van plankjes en mesjes, man gebruikt voor elk ingredient een vers plankje. Maar goed, hij ruimt het dus meestal ook zelf weer op.

En on topic: meestal eten we gewoon met zijn allen, maar mocht er iemand een gast hebben of zelf ergens anders aanschuiven dan hoor ik dat graag van tevoren. Inderdaad gewoon omdat we samen leven en je elkaar dan even op de hoogte stelt, en daarnaast omdat het fijn is om rekening te kunnen houden met de hoeveelheid eten die je maakt en wat dan precies. Als dochter lievelingskostje broccoli op het menu staat en ze eet niet thuis, dan schuift dat door naar de volgende dag, want de rest van de familie is er geen fan van, dus dan is het onzin om de broccoli die dag te eten.

pennestreek

Dat weet ik niet, ik zei ook niet dat dat bij ons zo is, wij hebben een vaatwasser, mijn moeder verzuchtte dat wel vroeger. Het is geen moedwil ofzo dan.

Koken versus afwassen

Toch vind ik het een rare afspraak want wie verderweg werkt en/of dagelijks in de file staat, kan niet op tijd thuis zijn om te koken. De eerste kookt, zodat het gezin gezamelijk eerder aan tafel kan schuiven. Afruimen en inruimen gaat sneller als je dit samen doet, zodat ieder meer aan zijn avond heeft.
Mocht het zo zijn dat ik nog wat wasgoed moet opruimen, verdelen we de taken zo dat we ongeveer gelijk klaar zijn. Wie eerder klaar is, zet alvast een pot koffie.

En wie moet sporten en geen tijd heeft omaf te ruimen, doet dat opruimen wanneer de ander moet sporten, ongeacht wie er kookt.

Flanagan

Nou precies! Dag heeft samen leven!

Je eigen bord naar de keuken brengen

Ik heb me er bij sommige vriendjes al wel eens over verbaast, maar nu zie ik het hier ook voorbij komen: je eigen bord naar de keuken brengen.
Vind ik zo gek. Waarom alleen je eigen bord? Waarom niet ook het bord van een ander? Gewoon even meehelpen de tafel leeg te ruimen.

Hier gaat het om een mannetje van 4 maar bij ons thuis staan er eigenlijk alleen borden op tafel. Dus als ieder zijn eigen bord (en bestek) even naar de keuken brengt is de tafel leeg. Staat er nog iets anders op tafel dan nemen de volwassenen dat wel mee.

30 posts geleden

Ging het hier ook over. Koken en afwassen of de zooi voor de laatste laten staan, elkaar helpen of niet.
Gisteravond zat ik ineens helemaal alleen te eten. Dochter at bij vriendin, zoon was logeren en man zat in een kapotte trein. Zoveel mogelijk de boel aan kant voor ik ging sporten. Toen ik thuis kwam zat man net aan de laatste happen. Toen heb ik zijn "rommel" opgeruimd, zodat hij nog net dochter op tijd kon ophalen met de auto. Ik rij niet namelijk.
Samen zorgen dat alles goed draait.

Eerlijk delen?

Waarom zou je de zaken rond het eten 'eerlijk delen'?
Ik werk minder uur buitenshuis, dus ik doe meer in de huishouding.
Ik ben doorgaans eerder thuis, dus ik zorg die dagen dat het eten voor ieder op tijd op tafel staat. En al naar gelang wie er na het eten tijd heeft, wordt er door diegene de vaatwasser ingeruimd. Of samen.

Verdelen jullie dan ook de was? De een wassen, de ander opvouwen?
En de schoonmaak, de een beneden de ander boven? De een de voortuin, de ander de achtertuin?

Bij ons niet

Ik ben veel meer thuis dan man en doe het meeste aan huishoudelijke taken. Man helpt soms met fysiek zware taken. De tuin is bijvoorbeeld zijn ding. Die 1.80 m. hoge heg knippen dat lukt mij echt niet. En als hij de strijk gast doen dan doet hij een hele avond over 3 overhemden, dat schier niet op. Ieder doet waar hij goed in is en wat hij/zij leuk vindt.

Och ja

Incidenteel ben ik wel eens een middag en avond weg/laat. Dan zorgt mijn oudste voor het eten en de jongste voor de katten. Als ik dan thuis kom is er een bom ontploft in de keuken en met een beetje pech hebben de katten het kattenvoerblikje door het huis gesleept en mag ik er ook nog met een doekje achteraan. De verdeling van het huishouden in het algemeen is hier ongeveer 96/2/2.

Wij doen alles ongeveer 50/50. Maar we werken ook allebei evenveel uren. Dus dan is het logisch dat we de rest ook gelijk verdelen. We hebben wel een huishoudelijke hulp dus we doen niet alles zelf. Verder verdelen we de taken naar voorkeur en naar wat het handigst is. sommigen dingen vinden we allebei niet leuk dus die delen we eerlijk.

Arme Phryne :-)

Vooral door hoe je de verdeling neerschreef ).

Zo'n beetje verdeling

Mijn man komt gewoon niet altijd uit zichzelf op bepaalde klusjes, dat moet ik vragen. En dan doet hij het. Ik vraag bijvoorbeeld altijd of hij de vloer van de wc en als het even kan ook van de badkamer te doen, omdat mijn rug het niet meer kan hebben als ik lang zo diep gebogen moet staan. Op mijn knieën zitten heb ik eigenlijk nooit goed gekund, maar sinds alweer heel wat jaar is het echt ook ontzettend pijnlijk om op mijn knieën te steunen, dus dat kan ook niet. De was ophangen blijkt ook een taak te zijn, waarbij het niet helemaal duidelijk is hoe je shirtjes het netste kunt laten drogen, dat vraag ik dus echt in uiterste nood. Als we de benedenverdieping echt even een opknapbeurtje moeten geven voor als er visite komt, doet man meestal het keukengedeelte, dus het fornuis en de vloeren. Ik stof de boel af en haal zo her en der een natte doek overheen. Man is in de jaren '80 op zondag gaan koken, omdat ik altijd wat laat was met het eten. Door zelf te koken wist hij zeker dat we gegeten hadden voor Studio Sport begon. Toen hij zonder werk thuis kwam te zitten begon hij echt lol te krijgen in eten maken. Daarna kregen we allebei werk, waarbij we vrij laat thuiskwamen, kwart voor 7 en een of twee avonden rond 10 uur. Mijn jongste dochter moest toen af en toe wel eens eten maken. Dat was even wennen, maar ze deed het keurig. Voor de rest waren onze roosters zo geregeld, dat er altijd iemand met etenstijd thuis was. Ik ben op een gegeven moment bewust op zaterdag gaan werken. Daardoor had ik maandag en donderdag vrij, dus maar 3 dagen in de week wat ongemak voor dochter of onszelf. Verhoudingsgewijs kookt man nu vaker dan ik. Ik heb laatst maar eens gevraagd of hij dat doet omdat hij het leuk vindt of omdat hij het zijn plicht vindt en toen bleek dat hij het gevoel heeft dat hij moet compenseren dat ik het vroeger vaker gedaan heb. Nou, zo denk ik dus helemaal niet. Je doet dat wat op een moment nodig is. Het is fijn als de taken een beetje verdeeld zijn, het is ook fijn als iemand uit zichzelf bedenkt dat een klusje gedaan moet worden, maar het is vooral niet de bedoeling om overal de meetlat naast te leggen. Zo'n beetje is goed genoeg. Omdat mijn man meer en langer met de hond wandelt, vind ik het een kleine tegenprestatie om ondanks dat ik gekookt heb, ook de afwas op te ruimen. Ik zet vervolgens alles klaar voor de thee die we later gaan drinken en hij maakt dat dan vervolgens af. Of ik zelf als man gekookt heeft.

Ik heb me er echt wel aan gestoord, dat de kinderen het gevoel hadden dat hun bord wegbrengen genoeg was. Man deed meestal ook niet veel meer. Dus ja, zeg dan maar eens tegen de kinderen dat ze het beter moeten doen dan hun vader. Maar uiteindelijk ben ik er wel een keer over 'uitgevallen' (op mijn manier) dat ik het raar vond dat ze zomaar weggingen voor de tafel echt leeg was. Voor man is dat nu normaal en dochter ruimt zowaar ook meer dan haar bord op, die enkele keer dat ze thuis eet.

Kaaskopje

"Je doet dat wat op een moment nodig is. Het is fijn als de taken een beetje verdeeld zijn, het is ook fijn als iemand uit zichzelf bedenkt dat een klusje gedaan moet worden, maar het is vooral niet de bedoeling om overal de meetlat naast te leggen. Zo'n beetje is goed genoeg."

Precies dat. Ik werk nu niet en mijn man werkt ongeveer 55 uur per week. Ik vind het zelf logisch dat ik het huishouden doe en hij af en toe een beetje meehelpt, meer niet. Soms ben ik zelf ook heel moe en dan doet hij meer, meestal biedt hij dat uit zichzelf aan. Mocht ik weer gaan werken dan zouden we meer richting de 50/50 gaan maar echt niet met concrete afspraken, maar meer op gevoel. Gelukkig is hij wel iemand die alles gelijk 'ziet' (kruimels op de vloer, een vies toilet, niet alle mannen merken dat direct op) en ook gelijk opstaat om het op te ruimen. Zowel hij als ik vinden het helemaal geen punt om af en toe meer te doen in verhouding.

Ontopic: ik kook altijd 'te veel' dus als iemand wil aanschuiven is dat nooit een probleem. Restjes worden lunch voor de volgende dag, ik gooi niks weg. Ook heb ik altijd een pan soep staan thuis (maak ik een paar keer per week en wordt vaak als vooraf gegeten 's avonds, of als lunch). Dus eten genoeg hier :-)