Wanhopig

Ingestort

Het klinkt alsof je in een depressie zit, Ingestort. Ga alsjeblieft hulp zoeken! Je kunt terecht bij je huisarts. Hardstikke goed dat je dit bericht hebt geplaatst, nu heb je de eerste stap naar hulp gezet!
En aarzel niet om bij de mensen aan te kloppen, ook al hebben ze zelf veel voor de kiezen. Jij bent genoeg waard om er in te investeren. En alleen die mensen zelf kunnen bepalen of ze al aan hun grens zitten.

Je isolement

Hierbij verklaar ik dan ook meteen je isolement voor opgeheven!
Misschien lucht het op als je je verhaal wat rustiger doet? Wat mislukt er dan? waarom zouden mensen je negeren? je lijkt me een heel aardige persoon...je bent alleen in paniek lijkt het.
Vertel gewoon stap voor stap wat er is, en ga ermee naar de huisarts, die zal je helpen.
Kom op!
groeten albana

Hulp vragen?

Wie zegt dat de anderen die zelf al genoeg op hun bordje hebben jou niet willen helpen? Ik had het destijds, toen ik veel op mijn bordje had, vreselijk gevonden als een vriendin zo zou zijn als jij nu bent en mij dan niet om hulp zou durven vragen.

Gewoon vragen ! Enneh, hier schrijven helpt ook!

Groetjes,
Wilma

Dat is lief meiden

Lief dat er gereageerd wordt. Ik heb hulp, morgen weer een gesprek. Ik heb ook al pillen tegen de depressie en de angsten.
Ik wil mijn verhaal alleen niet al te herkenbaar op schrijven. Dus dat is moeilijk.
Contacten leggen mislukken hoe ik het ook probeer en door mijn ziekte word ik niet begrepen en vallen veel activiteiten af.
En vriendinnen tja, die heb ik niet (meer).

Isolement

Goed dat je al hulp hebt! Wel denk ik dat je nog een lange weg te gaan hebt. Wat misschien kan helpen: neem een andere nicknaam (niet "Ingestort" ) en kom gezellig meepraten over alles en nog wat in de andere rubrieken. Ik beloof je dat je er een opkikker van krijgt, en dat je je minder geisoleerd voelt! Of...doe je dat misschien al?

Hier lukt het anders prima

Nou ingestort je ziet dat contacten leggen hier prima gaat...en wie weet worden we ook wel je vriendinnen.Ik ben blij dat je in ieder geval hulp hebt. En de rest.....ach meid dat komt toch wel weer? Je zit nu gewoon in een dip, dan moet je niet teveel willen en moeten kunnen van jezelf. Neem gewoon de tijd, kom eerst tot jezelf en dan komen die sociale contacten en die activiteiten vanzelf wel weer als je je weer beter voelt. En tegen die tijd gaan mensen je misschien ook weer begrijpen. Concentreer je nu op jezelf. Je hebt alle energie nodig. En laat de rest gewoon even zitten. Dat jij beter wordt, je beter voelt gaat nu gewoon even voor...
groeten albana

Hoi Ingestort

Misschien slaat dit stukje grotendeels nergens op Wanhopig, leg het dan alsjeblieft naast je neer, maar ik eet mijn schoen op als jij niet bent wie ik denk dat je bent.

Het is hoe dan ook stoer van je dat je(zei het met een Nick) toch je pijn durft te laten zien en je zo kwetsbaar durft op te stellen.

Je zegt dat het je moeilijk valt om contacten goed te houden. Er zijn dingen in je leven gebeurd die het niet gemakkelijker maken. Die bagage heb je, of je wilt of niet. Je hebt een chronische ziekte. Dat is erg ellendig voor je. Vooral wanneer dit je belemmert in het aangaan en voortzetten van prettige relaties met de mensen om je heen.

Alleen valt er aan dit feit niets te veranderen. Misschien zou het je goed doen om je te gaan focussen op de dingen die je WEL ZELF in de hand hebt om je leven een positieve draai te geven. Door je chronische ziekte als oorzaak aan te wijzen van je belemmeringen in sociale contacten, helpt je niet verder. Je ziekte kan namelijk zelf niks. En ook niks veranderen.

De mensen om je heen kunnen je raad geven, maar jijzelf zal er wat mee moeten doen. Nu zit je op de bodem van de put. Nu is de kans om eens serieus te gaan kijken waarom je steeds ruzie MAAKT.

Je vertelt dat de mensen je negeren. Maar misschien ben jij wel degene die als eerste aangeeft dat andermans mening voor jou niet telt, vertrekt en de deur dichtgooit als je minder positieve reacties krijgt van anderen.

Misschien negeer jij wel de signalen die je krijgt van de mensen om je heen. Eigenlijk zou je deze signalen moeten waarderen: ze waarschuwen jou om niet relationeel de fout in te gaan.

Probeer het gewoon nog een keer. Mensen hebben helemaal geen hekel aan je. Hooguit even tijdelijk. Laat zien dat je het anders wilt. Dat je ZELF wilt veranderen in je relaties.

Nogmaals, Wanhopig, misschien sla ik de plank wel helemaal mis en ben je niet wie ik denk dat je bent. Dan spijt me dat ik je lastig val met dit stukje, en moet je je er maar niets van aantrekken. Ik kan natuurlijk daarbij niet in je hoofd kijken.

Maar als het een beetje klopt, dan hoop ik dat je snapt dat ik dit schrijf omdat ik het persoonlijk heel jammer vind dat je hier niet meer bent. Ook al heb ik vaak genoeg me groen en geel geërgerd aan je uitspraken.

Maar ook al ben je sociaal onhandig, dat doe je zeker niet uit slechtigheid. Je bent een warm mens bent met een hoop pijn van binnen. Lik je wonden, vergeet niet dat velen ook proberen je te troosten, leer ervan, en kom terug. Wat mij betreft ben je echt welkom!

Zofia

Okee, een andere nick

Geen idee of dat kan als starter van een draadje je nick veranderen.
Het probleem is dat ik al zo ontzettend lang aan het tobben ben. Wat ik ook probeer het lijkt nooit beter te worden.
En dan vliegt de paniek me ineens aan. Daarom die hulpkreet.

Albana,

Ik ben blij dat er gereageerd wordt. Hier heb ik even het gevoel dat er geluisterd wordt.
Door mijn angst kom ik waarschijnlijk te gesloten en te defensief over in het dagelijks leven. Met als gevolg, geen contact. En dat bevestigt weer mijn idee dat ik alleen sta. Vicieuze cirkel.

Zofia,

Ik denk dat je me niet kent. Ik schrijf hier nauwelijks. Geeft niks.
Ik ben juist iemand die zich terugtrekt, niet goedgebekt. Maar door mijn stille houding geef ik blijkbaar toch het verkeerde signaal. En die ander kan maar steeds over mijn grenzen gaan. En nu zit het me tot hier en ben ik bang om te ontploffen.
Maar het is wel fijn om het hier op een rijtje te zetten.

Prachtig!

wat heb je een mooie nick gevonden ex-ingestort en nu Welmoed! Wat een stap geeft dat al aan.

Fijn welmoed!

Dat is een mooie nieuwe naam, Welmoed! Kom je ook in de andere draden meepraten? De dieper liggende problematiek zullen wij hier niet echt voor je kunnen oplossen, maar meedoen op dit forum is echt reuze gezellig (behalve in het corrigerende tik-draadje, haha)! Ik kan een hele dag in mijn eentje thuis zitten en heb dan toch het gevoel met mensen gepraat te hebben. En er zijn ook heel wat mensen bij met een chronische aandoening, dus je kunt je ei daarover ook kwijt. Zie je in de andere rubrieken, OK?

Welkom welmoed

En wat een mooie 'gedaanteverandering'. Van ingestort naar welmoed.
Ik sluit me aan bij wat Guinevere hierboven schrijft. Kom lekker langs bij een rubriekje hier of daar. Je bent heel welkom!!

Hahaha en zofia...........

En zofia moet d'r schoen opeten!! na,na, nahana!!
Zie je het al voor je welmoed? Zofia achter een bordje, grote servet om, bestek in d'r handen...diep zuchtend achter die schoen op d'r bord.....Moet je nog een beetje peper en zout erbij Zofia????
Zie je, je kan hier nog lachen ook!
Daar krijgt een mens weer een beetje moed van.
Wees welkom welmoed en voel je thuis!
groeten albana

Voorlopig eerst maar eens een flipflopje opkauwen

en als je hier echt komt schrijven Welmoed,ga ik mijn rubberlaars of naaldhak wel bakken met een uitje..

Jullie zijn een mooi stel

het wordt bijna een culinaire rubriek ;)
Wat is een flipflopje?

groeten van Welmoed

Inderdaad

Wat is een flipflopje??? En hoe bereid je zoiets??? In de oven of kook je het??? )

Dat is toch..

een teenslipper? Enne, alles maak je eetbaar met room en spek. Zelfs schoenen

Welmoed, wat een prachtige naam. Wanhopig zijn is vreselijk, dus wat kunnen we voor je doen? Luisteren en lezen in elk geval!

Alle gekheid op een stokje

Het blijft enorm ploeteren voor me. De ziekte blijft, de somberheid de angst en het isolement.
Ik ben heel blij dat er naar me geluisterd wordt, echt jullie weten niet half hoe blij ik ben met de reacties en de grapjes.
Wat wil ik? Het is moeilijk om "vrolijk" mee te kletsen als je je zo rot voelt. Ik zal het proberen.
Zijn er nog meer chronische zieke moeders hier?

Welmoed

Ook al ben je niet zo vrolijk, blijf gewoon langskomen op dit forum. Lees wat mee, klets wat mee, allemaal prima. Hopelijk kunnen we je een beetje uit je isolement helpen!
En ja, ik weet dat hier meer chronisch zieke moeders op dit forum zijn (maar ik niet).
Zet 'm op meid!

Knurf,

Ik zag mezelf eigenlijk ook niet als een chronische zieke moeder. Het klonk gelijk zo erg en "zielig" en zo wil ik niet gezien worden. Want ik wil liever gewoon zijn met als gevolg dat ik mezelf keihard veroordeel als ik niet mee kan komen.
Fijn dat de citalopram bij jou werkt. Hier nog geen resultaat. Ga wel deze week een poging doen om mijn hobbie met een nieuw groepje mensen uit te breiden. Maar oh wat is dat moeilijk als je zoveel pijn hebt en je rot voelt.

Soep

'Want ik wil liever gewoon zijn met als gevolg dat ik mezelf keihard veroordeel als ik niet mee kan komen.'
En ja, zo kijk je alleen nog maar naar wat je niet kan, ipv naar wat wél. En dat is weinig constructief. En ook om knap moedeloos van te worden.
Verder mijn standaardtip voor 'hopelozen' en 'ingestorten': gooi nooit al je problemen en ellende op een hoop, maak er geen 'shitsoep' van! Dan is het namelijk niet meer te overzien. Dus rafel ze uitelkaar en stop ze allemaal in een eigen laatje. Problemen kun je een voor een oplossen, en wat je niet kan oplossen is dan dus ook geen probleem, maar een feit wat je maar hebt te accepteren. En gun jezelf daar maar tijd voor.

Daarbij....

Er zijn veel minder mensen gewoon dan je denkt op het eerste gezicht.Elk huisje heeft zijn kruisje,en zoveel emnsen worstelen met zaken die je niet op hun gezicht kunt aflezen!
Groetjes,Bastet

Wat een hoop reacties

Dat doet me goed.

Ijsvogeltje bedankt voor de uitnodiging. Ik heb me er nog niet te weten te zetten, maar dat komt misschien wel.

Tika, je hebt ook een chronisch zieke ouder, ik ook. Ik weet dat ik de lat ook wel erg hoog leg.

Later meer eerst moet er een kind naar bed,

groeten van Welmoed

Gewoon

Er zijn héél weinig mensen die echt "gewoon" zijn. Ik denk ook dat dat eerder zo lijkt dan echt zo is. Het lijkt me dus niet mogelijk om je te spiegelen aan gewone mensen, omdat die eigenlijk niet bestaan. Ik heb zelf ook iets chronisch trouwens (fysiek dan). En gewoon zijn we hier in huis ook al niet geloof ik (1 reumapatient, 1 ADHD-er, 1 volslagen dwarse peuter en dan nog een gewone? man)...