U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ot Guinevere
Fijn om te lezen dat jij hier ook nog rondloopt, maar dan met een nieuwe nick!
genista
wat een verdrietig bericht, veel sterkte met het verlies.
Karin
Genista,
Gecondoleerd met je verlies.
Genista!!
Och lieverd! Wat een naar bericht! Ik wens jou en de jouwen heel veel sterkte de komende tijd!
Boeb
Genista
Gecondoleerd met het overlijden van je moeder. Wat is het dan ineens snel gegaan. Veel sterkte voor de komende tijd!
Genista
Wat verdrietig om te lezen dat je moeder nu is overleden. Sterkte!
Allemaal
Wat fijn dat jullie allemaal reageren! Het is voor ons nog zo onwezenlijk, zo onwerkelijk, hoewel ze thuis ligt opgebaard. Het landt nog niet en er is zoveel te regelen in korte tijd. Ik durf nog niet verder te kijken dan de crematie, want ik ben bang voor het zwarte gat dat komt.
Ik heb haar zelf dit weekend niet meer in leven gezien, maar ik ben wel heel blij dat Genistus de hele zondag bij haar was, haar handen heeft vastgehouden en dag gezegd toen ze op eigen verzoek in slaap werd gebracht. Maar het is zo snel gegaan, dat er uiteindelijk niemand van ons was, toen ze overleed. In een half uur tijd ging het van "stabiel" ineens heel hard achteruit en had reanimatie ook geen effect meer.
Mijn brussen en ik zijn al sinds maandagochtend bij mijn vader en samen regelen we alles wat geregeld moet worden. Fijn om te zien dat jullie ook aan ons denken.
kostbare tijd
zo met elkaar.
Onwezenlijk en uniek.
Dat zwarte gat, nog niet aan denken. Neem het met de dag. Sterkte en houd je vast aan de verbondenheid met elkaar, ook al beleeft iedereen dit op eigen wijze.
Genista,
gecondoleerd, idd onwezelijk, onwerkelijk en niet te bevatten als het zo snel gaat ineens.
Heel veel sterkte voor jou en je naasten.
Genista
Ik moet vaak aan je denken. Hoe is het vandaag?
weet niet goed hoe het gaat
Onthand en leeg, geloof ik. Wat in de afgelopen week achterstallig is blijven liggen (de was...) moet natuurlijk gedaan, maar het is raar dat er nu zo weinig meer voor mijn moeder geregeld hoeft te worden. De theorie zit er zo goed in over rouwverwerking, dat de grote klap pas later komt en op momenten dat je het niet verwacht en dat nu het jaar begint van "alle eerste keren dat ze er niet meer bij is" - maar dat is op dit moment nog theorie.
Maar zowel mijn zus als één van mijn kinderen zijn deze week jarig. Dus we kunnen meteen in het diepe met "eerste keer dat..."
zwarte gat
Mijn ervaring is dat je niet het zwarte gat in hoeft te vallen als je dat niet wilt. Je kunt het ook doseren. Beetje bij beetje het zwarte gat door. Toen ik besefte dat het stukje voor stukje kon, was ik niet bang meer.
Genista
Ook hier nog een keer: gecondoleerd!
Ik had vooral heel veel moeite met mijn boosheid, ik ben maanden boos geweest en daar werd ik dan weer boos om. Wat ik het moeilijkste vond is wakker worden en dan na een paar seconden je realiseren dat je geen moeder meer hebt.
Ook heb ik lang weer middagslaapjes gehouden omdat ik dat gewoon nodig had maar mijn kinderen waren ook veel jonger en dat kostte veel energie.
Denk aan jezelf, je gezin en je vader, dat staat voorop. Ik hoop dat ze begrip hebben op je werk!
Genista...... .
Ooooo
Ik heb een week niet gelezen en wat lees ik nu ineens 
wat erg dat je moeder er zomaar ineens niet meer is... zo plotseling, zo snel!
De crematie zal al wel geweest zijn...
Verdrietig nieuws hoor
Sterkte voor jullie allemaal,
liefs Geerke
Genista
Het gevoel (of geen gevoel zoals jij omschrijft) is heel normaal in deze tijd.
Zoals Barvaux en Bellefleur omschrijven heeft iedereen zijn of haar eigen manier van verwerking. Er komt vast een manier hoe jij en jouw familie, zus en vader ermee om kunnen leren gaan. het gemis blijft altijd; het slijt met de jaren, maar vergeten doe je het niet (is mijn ervaring tenminste).
Heel veel sterkte met alle eerste keren zo snel. Probeer ondanks alles de gevoelens hun eigen beloop te laten en te genieten, op de momenten dat je mag genieten.
Ondanks alles toch gefeliciteerd met jouw zus en kind.
Liefs en ik denk regelmatig aan jullie.
Urslau
hier weer wat avonturen...
In het weekend waren de kinderen iets te enthousiast gaan stoeien. Het resultaat was een boze oudste (jongste had hem pijn gedaan) en een zeer verdrietige jongste (zijn broer had hem iets te enthousiast rondgeslingerd (wat niet mag, maar toch gedaan wordt)). Resultaat waren een knijpwond bij de oudste en een fikse blauwe plek. Het werd gelukkig niet groter, maar wel voldoende om contact met de kinderarts op te nemen. Helaas geen dienst, maar ze keek haar email wel in het weekend. Gelukkig werd de plek niet groter of dikker. Maandag belde een assistent op dat hij wrs bloed moest laten prikken. Een dinsdag zou ik terug gebeld worden. En inderdaad. Net op het werk en ik wordt gebeld of hij kan komen. Ik kon gelukkig in de middag vrij krijgen (dan is het jammer dat manlief isolatie beperkingen heeft; anders kon hij gaan). Bloed prikken en door meerdere artsen en assistenten gezien. Dan is hij weer een leuk oefenobject met zijn vergrote milt. En zoon zegt dan doodleuk dat papa interessanter is ;-)
Eindresultaat was gelukkig goed genoeg om naar huis te mogen. Wel niet buiten spelen of gymmen. Hij weet nu weer dat hij ziektes heeft en niet zoals ieder kind alles kan.
man was maandag ook naar ziekenhuis. Mogelijk is een van de bacteriën waar hij resistent tegen is nog positief. We wachten maar af.
Verder gaat alles zijn gangetje. Veel geschilderd en nog anderhalve week om af te ronden.
Genista
Hoe is je week geweest?
Met die verjaardagen erin....
denk aan je x
ben er ook weer eens
Niemand gesmolten inmiddels??? Het is zo stil hier... 
Genista, je zit bij mij ook veel in de gedachten. Ik hoop dat de eerste keren tot nu toe niet al te moeilijk waren. Hebben jullie kinderen al vakantie? Misschien heb je meer gelegenheid om wat bij te tanken als er even niet zoveel hoeft. (Moet zeggen dat ik er zelf echt naar uitkijk...)
Nog gefeliciteerd met je jarige kind natuurlijk! Hoe heeft die het ervaren, de eerste verjaardag zonder oma? Wel vreemd, als die vertrouwde persoon die er altijd bij was, ineens niet meer in de kamer zit...
Urslau, dat was weer een fraai avontuur voor je zoon dan. Wat een grapjas, 'papa is interessanter', haha. Volgens mij vinden die artsen ze allebei best interessant . Gelukkig hoefde hij niet te blijven.
Hoe is het met manlief? Geen vervelende beesten meer hopelijk?
Tonny, Juline, hoe is het? En de meelezers? En iedereen die ik nu vergeet?
Hier hebben we een heel drukke junimaand achter de rug. Gelukkig is alles goed gegaan, de kinders hebben genoten van kampavonturen, vierdaagse lopen (tweedaagse eigenlijk), dansuitvoering etc. Tussendoor is er nog even een C-diploma gehaald door de jongste, heeft nummer 2 er weer een streep bij op zijn groene band ju jitsu en oefent nummer 3 zich een slag in de rondte voor de musical. Nog 10 dagen geduld en dan gaan we het resultaat zien! Kanniewachten.
Donderdag waren de jongste 2 op schoolreis, naar Toverland in Sevenum. Voorzien van de nodige petjes en flesjes water natuurlijk, want jemig wat een hitte. Alles was prima gegaan, zowel onderweg als ter plekke, en toen had jongste ineens een bloedneus op het moment dat ze de bus uit stapte. Daar was ze nogal overstuur van, ik denk doordat ze echt moe was, want normaal schrikt hier niemand meer van een bloedneus, ze weten allemaal precies wat ze moeten doen. Het mupke. Gelukkig was het snel over en toen kwamen de verhalen.
Zoonlief was intussen maar zelf naar huis gegaan, die had mij niet kunnen vinden in de drukte op school en ik zag hem niet doordat ik die bloedneus + huilbui aan het stelpen was 
.
Oudste zoon zit midden in zijn proefwerkweek, die moet er nog even flink aan trekken want hij staat voor de meeste vakken voldoende of nét voldoende, maar heeft ook 3 verliespunten. Bij 2 daarvan is een paar tienden hoger al genoeg om er een 5,5 en dus een 6 op het rapport van te maken. Duimen maar, al die pww-proefwerken tellen 6x mee!
Verder voldoet hij aan alle voorwaarden om na de vakantie gewoon naar 3 havo te gaan.
Oh, en hij heeft een vriendinnetje . Da's ook gezellig.
Ik ben afgelopen maandag en de vrijdag daarvoor in mijn uppie ff extra naar Rotjeknor gereden, ik had sinds de dinsdag daarvoor een rare bobbel op mijn wang en het deed zó zeer als ik iets at. Rare dingen moet je melden dus ik belde. Op de nierpoli wilden ze wel dat ik even kwam (kreeg direct een arts te spreken daar), maar daar was geen plek, dus ze zeiden: bel MDL even, wellicht lukt het daar. Kreeg ik op MDL ineens C weer aan de lijn (al maanden niet gesproken omdat ze met zwangerschapsverlof was), die eerst vond dat ik de tandarts maar moest bellen (nee, het ligt niet aan mijn gebit, ik moet langskomen van de nierpoli), toen opperde dat ik de huisarts zou bellen, en toen ik zei dat ik dat eerst liever even overlegde met de nierpoli, want van hen moest ik langskomen, sprak ze dat ik het dan vooral moest doen zoals ik zelf wilde en gooide de telefoon erop.
Euh???
Nouja eind van het liedje was dat ik toch een plekje bij de nierpoli kreeg voor de vrijdag. Daar lieten ze bloed prikken en wilden een echo, maar de enige die echo's van het halsgebied kan doen was er niet. Moest ik maandag dus nog eens terug.
Conclusie was dat het een verstopte speekselklier betrof, met een hoop steentjes erin ('kalkjes', zei de radioloog) die er niet uit konden en daardoor die pijn en zwelling steeds veroorzaakten. Hij zag gelukkig 'geen narigheden' (zijn woorden). Altijd reden voor een feestje ;)
Eenmaal thuis kwamen 2 vriendinnen, de een verpleegkundige en de ander huisarts, allebei met de tip om zure snoepjes te eten, dat zou kunnen helpen. Dus ik heb een zak van die Napoleon citroenballen gehaald. En verhip, ook die dingen opsabbelen deed echt veel pijn maar inmiddels is het een stuk minder en kan ik tenminste weer eten. Erg fijn! Leukste medicijn wat ik ooit heb gehad, haha!
Maandag staat er een regulier polibezoekje gepland en dan hoor ik wel weer of ze er verder nog iets mee willen.
Mijn vaste nefrologe gaat nu trouwens ook al met zwangerschapsverlof
Score hier vandaag: 1 dochter met zo min mogelijk kleren aan het lijf, 1 dochter voor pampus op de bank met hoofdpijn (het wichie moet meer drinken, dram ik steeds), en 2 zonen achter de computer op de snoeihete zolder. Ze zijn knettermesjokke natuurlijk, maar goed... :)
Straks naar een dubbele verjaardag bij vrienden in de tuin, hopelijk verdampen we niet ter plekke!
Pas goed op jezelf allemaal, en drink veel he! Sprak mams :)
Fijn weekend!
Genista
Ik lees niet zo trouw meer in dit draadje en ik schrik er nu van dat je moeder is overleden. Alsnog gecondoleerd. Hoe gaat het met je vader?
Fijn dat het met jullie best goed gaat
Wat ik zo van jullie lees, is dat het gelukkig best redelijk gaat bij iedereen. Iedereen kan vakantie gebruiken, nou, dat hebben we gemeen! Ik kan niet wachten tot we weg kunnen. En anderzijds wil ik mijn vader eigenlijk helemaal niet alleen laten. Nu zitten we op "maar" anderhalf uur rijden, maar je kunt dus gewoon op één dag heen en weer om even te helpen of wat te regelen en dat doen we dus ook. Maar op vakantie, wat natuurlijk al lang en breed geboekt was vóórdat het met mijn moeder ineens zo misliep, zitten we veel verder weg. Gelukkig dat er anderen zijn die inspringen.
Hoe gaat het met mij - meestal wel goed. Je moet verder, want het gewone leven gaat gelukkig gewoon door. En dat valt soms niet mee, want het gewone leven gaat helaas gewoon door. Zo tegenstrijdig voelt het. Je loopt op de meest onverwachte momenten tegen dat gemis aan. Als ik binnenkort bij Mam ben, fikst ze dat wel even - oh nee, ze is er niet meer. Even horen wat Mam daarvan zegt - oh nee, kan niet meer. Soms ben ik murw en soms moet ik er even van huilen. Maar momenteel zijn het vooral de zorgen om mijn vader en hoe hij het moet gaan rooien in deze veranderde situatie.
Genista
Pfff moeilijk he.
Ik had toen mijn moeder overleed zo'n zwaar gevoel van "nooit meer".
Het kan ook niet nog een keertje of gewoon heel even.
Nee helemaal nooit meer. Werd ik intens verdrietig van.
Sterkte want het gemis gaat niet over. Fijn dat jullie toch op vakantie kunnen en dat anderen kunnen inspringen waar nodig.
liefs
Genista
Zo herkenbaar wat je schrijft over het gemis. Juist die kleine dingen... Toen mijn ouders net waren overleden zag ik ze ook overal lopen. Nooit echt natuurlijk, maar uit je ooghoek iemand langs zien lopen en in een flits denken: daar loopt mijn vader!
Het gemis wordt gewoon elke dag een beetje groter. Het verdriet slijt op de duur (echt... al lijkt dat nu onmogelijk) maar dat gemis is een ander verhaal.
En dan nog de zorgen om je vader. Ik hoop zo voor jullie dat hij de stap kan maken om zijn leven toch weer een beetje op te pakken. Al was het maar voor jullie, zijn kinderen en kleinkinderen. Maar dat valt niet mee, hoeveel mensen er ook mee zorgen en langskomen. Mijn eigen vader zei altijd: leuk zo'n dagje ergens heen, maar dan kom ik weer terug in dat lege huis. En leuk als er mensen komen, maar ze gaan ook weer weg en dan is dat huis wéér leeg. En zo is het natuurlijk ook...
en hier
Niet zo veel te melden verder, alleen dat de jongste 2 rapporten meebrachten waar je een zonnebril bij op moet, en dat het voor oudste zoon nog even spannend is! Die heeft zijn proefwerkweek niet heel best gemaakt. Twee van de vijven blijven vijven, pw was niet voldoende om het punt op te halen naar 5,5. Nu zal het van het 3e vak afhangen. Duimduimduim.
En daarnaast had hij weer eens een slecht getimede aanval van chaotengedrag, want wie vergeet er tijdens de pww nu zijn rekenmachine bij wiskunde én bij nask..... Hij kwam er pas in de klas achter dus kon ook geen andere meer regelen bij de conciërge.
En vandaag bleek het ding kwijt en wat voor pw had hij? Juist, rekenen...! Aaaargh. Toen heeft hij het machien van zijn oudste zus meegenomen (een grafische rekenmachine, tja dat moet dan maar even), maar die deed helaas niks. Batterij op. Gelukkig kon hij er nu wel eentje lenen van een klasgenoot die al klaar was. Ben bang dat hij dus een paar sommen heeft moeten afraffelen. Zucht. Hij is ook aan vakantie toe zullen we maar zeggen...... Gelukkig staat ie voor rekenen wel goed. Wiskunde en nask zijn een ander verhaal.
Ik vreet mijn vingers dus wel een klein beetje op. De 15e worden de zittenblijvers gebeld, duim maar dat er die dag geen telefoon gaat.
Overigens belde vanmiddag iemand van de schooladministratie op. Rekenmachine was gevonden. In het lokaal. Zou dat ding dan toch gewoon in zijn tas hebben gezeten??? (Kan bijna niet want die had ik vanmorgen zelf nog doorgespit op zoek naar het rekentuig...)
Nouja, hoera hij is terug, dat scheelt weer een paar tientjes voor rekenmachine nummer 3. Deze keer is zoon gelukkig zo slim geweest om er zijn naam op te zetten.
Maar verder gaat het goed hoor!
wachten...
schoonzus wacht nog steeds - en leeft daarnaast mee met de zorgen in ons gezin.
Het is vakantie, maar we willen/kunnen niet te ver weg...
Bekende perikelen :-)
Hier was ook oudste zoon zijn rekenmachine kwijt, ook rekenmachine geleend van zus, maar hoera, hoera, alles en iedereen is over. De een dan met klinkende cijfers en de ander met de hakken over de bekende sloot, maar over zijn ze allemaal, tot ons aller opluchting. Ze hebben er allemaal hard voor gewerkt.
Tonny, ik denk veel aan jullie en je schoonzus. Ik hoop zo dat het snel gaat.