Vriend drinkt te veel

So far, so good

Het gaat goed. Hij is niet gestopt met drinken, maar houdt het sinds we gepraat hebben bij 3 glazen per dag. Dat is een stap in de goede richting. Uiteindelijk zou het maximaal 3 glazen per dag en 2 dagen per week niks moeten worden. Ik weet niet of dat haalbaar/realistisch is.
Gisteren hadden we een familie-etentje met vrij veel drank in de aanbieding. Enkele familieleden hadden hem goed zitten, maar hij heeft zich keurig ingehouden. Ik ben onder de indruk! Opvallend is ook dat hij voorheen vrij veel cola dronk overdag, maar nu bijna niet meer. Geen nadorst meer?

Ja, ik weet dat hij een ziekte onder de leden heeft die niet 1-2-3 te genezen is, maar de wilskracht is er bij hem. Ik ben blij, hij lijkt blij en opgelucht, ik denk dat hij bang was (weer?) gedumpt te worden. Ik ga nog wel naar de bijeenkomst van Al-Anon deze week, ik wil meer weten over wat ik kan verwachten en wat ik zelf kan doen.

Wat er zichtbaar is, lijkt goed te zijn.
Vertrouw je dat het goed is wat onzichtbaar is? (hoewel dat minder cola drinken er inderdaad een teken van kan zijn)

Punt is dat hij wel verslaafd lijkt te zijn en of dit dan (voldoende) oplossing is?

Al-Anon kan je vast beter helpen dan ik. Ik heb geen ervaring.

Fijn hoor

Vooral dat jullie on speaking terms zijn kunnen blijven en dat de wil er is. Maar, als ik jou was zou ik zeker contact met al-anon houden want jullie zijn er natuurlijk nog niet. Een alcoholist die sociaal kan drinken, dat is wel bijzonder.

een alcoholist

kan niet sociaal drinken denk ik.
Maar toch denk ik niet dat iedereen die te veel drinkt een alcoholist is. Volgens mij gaan er veel mensen van teveel drinken naar acceptabelere hoeveelheden.

Sociaal drinken

Een alcoholist zal nooit sociaal kunnen drinken. Om echt beter te worden moet alle alcohol afgezworen worden. Ook geen toetjes met alcohol meer of kersenbonbons. Iemand hoeft zich niet laveloos te drinken om alcoholist te zijn; als iemand met veel pijn en moeite het houdt bij drie drankjes per dag en daar niet of alleen met veel zelfbeheersing buiten kan, kan ook alcoholist zijn.
De meesten kunnen best een tijdje minderen of zelfs een tijdje helemaal stoppen voor de lieve vrede. Totdat de drang te groot wordt en dan gaan ze weer helemaal los. Omdat het onderliggende probleem niet aangepakt wordt en er geen totale erkenning is.
Ik zou dus niet te vroeg juichen en zeker de bijeenkomsten van de Al-Anon bezoeken. Om in ieder geval zelf inzicht te krijgen.

Het moet nog blijken

Natuurlijk kan ik nooit zeker weten dat er zich niets buiten mijn blikveld afspeelt. Ik denk dat hij nu niet meer drinkt dan wat ik zie. Ik wil hem niet controleren. Ik wil hem ook niet verbieden om te drinken. Dat heb ik hem ook expliciet gezegd. Iemand die wil drinken, kan drinken, openlijk of stiekem. Hij moet zelf gemotiveerd zijn om minder te drinken of, als dat nodig blijkt te zijn, te stoppen. Of dat gaat lukken, moet nog blijken.

Ik wil wel heel graag dat hij zijn best doet gezond oud te worden, de psychische schade aan zijn kind niet verder te laten oplopen, en zijn lang- en duurbevochten co-ouderschap te behouden. Die laatste twee punten heb ik nog niet eens genoemd naar hem toe. Voordat deze week voorbij is en zijn kind weer bij hem komt, wil ik daar nog wel een gesprekje aan wagen. Ik ben volwassen en kan mezelf redden als hij teveel gedronken heeft, maar zijn kind is een jong kind waar hij in die weken 24 u per dag in zijn eentje verantwoordelijk voor is. Niet alleen als ze thuis en wakker is. Juist in die weken kan hij niet te veel drinken! Als hij zich nu kan inhouden, moet hij het dan juist volhouden. Voor zijn kind, voor zichzelf, voor hun relatie nu en in de toekomst. Ik hoop dat die boodschap overkomt.

Inderdaad Elisa

Ik ben inderdaad bang voor de momenten waarop het emotioneel moeilijk wordt voor hem. Hij is natuurlijk niet voor niets zo veel gaan drinken. Ik heb zelf al 2 keer gezien dat hij losging omdat er iets emotioneels gebeurd was. Hij moet liever vroeger dan later een andere manier vinden om met hevige emoties om te gaan. Maar zal hij zelf moeten doen. Ik kan hooguit vertellen wat ik doe in zo'n geval.

Op een gegeven moment gebeurde er iets vervelends, en wilde hij mij daar niet mee "lastigvallen". Toen ik merkte dat er iets aan de hand was, kon ik het wel redelijk eenvoudig uit hem trekken. Ik heb hem daarna duidelijk gezegd dat hij mij in zo'n geval juist wél kan bellen. Dat is helemaal geen lastigvallen, het is normaal en fijn om heftige gebeurtenissen en emoties met je partner te delen. Ooit zal hem dat waarschijnlijk wel lukken, maar ook dat zal niet 1-2-3 gaan.

Eruit gegooid

Na een rustige avond, gezellig eten en een film op de bank, zijn we in bed gekropen. Toen vroeg hij me waar ik morgenavond eigenlijk naar toe zou gaan. Ik heb het niet heel uitgebreid, maar wel eerlijk uitgelegd. Eerst zei hij dat ik overdreef. En toen werd hij heel kwaad. Zei ook heel kwetsende dingen. Onder andere dat hij dronk om wat andere vrouwen en ik hem aandoen, maar nog veel meer. En hij zei dat ik maar moest vertrekken. Dat wilde ik toen ook echt wel.
Ik heb alleen maar geantwoord dat hij een volwassen man is die zijn eigen keuzes maakt en dat niemand hem dwingt om te drinken noch om te stoppen. Daar heb ik het maar bij gehouden.
Spullen bij elkaar gepakt, sleutels teruggegeven, en naar huis. Ergens is het een opluchting, maar het is zo intens triest.
Ik ga maar eens naar bed. Van slapen zal wel niet veel komen, maar dat geeft niet.

Verdrietige vriendin

beetje snappen

doe ik het wel.
Jij gaat 3 stappen sneller dan hem. Ik kan me toch wel voorstellen dat hij zich overvallen, en onder druk gezet voelt.
Het zou wellicht anders zijn als je hem betrokken had in het proces, als je hem had meegedeeld dat je op zoek bent naar info, zo'n organisatie wilt gaan bellen?
Nu kan het voor hem lijken alsof je achter zijn rug om met zijn probleem bezig bent, althans zo zou het op mij over kunnen komen.

Draka

Ik snap het ook wel. Hij is bang en voelt zich aangevallen. Vandaar ook dat ik nog maar eens herhaald heb dat ik noch iemand anders hem dwingt te stoppen.
Ik heb al bij het eerste gesprek gezegd dat ik op zoek was naar meer informatie. Dat was niet nieuw. Hij wil het gewoon niet horen, niet weten dat er een probleem is. Ik overdrijf, volgens hem (50-60+ eenheden per week valt wel mee, toch). Hij is er niet aan toe, steekt zijn kop liever in het zand. Maar ik wil wel meer weten. Ik ga niet wachten totdat hij er wel aan toe is, want die tijd komt misschien wel nooit.
Ik ben open een eerlijk over wat ik doe, ik doe het niet achter zijn rug en ik lieg er niet over. Dat was gisteren het makkelijkste geweest, maar nee, ik wil niet liegen.

drinken om wat vrouwen hem aandoen

Dat is echt een slappe smoes. Er is altijd wel een reden te vinden om te drinken, en het is altijd de schuld van een ander. Hij zal inderdaad bang en boos zijn, dat geloof ik best.

Ik zou ook niet kunnen liegen hoor. Als je tegen hem zou moeten liegen om alles goed te houden, waar ben je dan samen mee bezig? En dat jij informatie wil, snap ik ook. Misschien kan hij een knop omzetten, maar ik ben bang dat hij daar niet aan toe is.

Eigenlijk

Snap ik hem ook wel. Is hij zo zijn best aan t doen. Luistert naar je, pakt t op. Dit voelt als een mes in zijn rug.
En dat je zelfs nooit meer een kersenbonbon mag zie ik wat genuanceerder. Iedereen is anders en ook verslaving werkt niet bij iedereen hetzelfde. Ik snap dat mensen die extreme verslavingen hebben meegemaakt er steviger inzitten maar ik denk dat hij een heel goed begin had gemaakt. En een vriend die zo goed een signaal oppakt vind ik ook goud.
Er zijn ook mensen die van stevige, dagelijkse roker gelegenheidsroker worden, zo zijn ze er ook met drinken. Niet de meerderheid misschien maar ik vind het onzin om te stellen dat zoiets onmogelijk kan. Gun hem zijn eigen reis hierin. Maar goed, misschien is het al te laat. Ik hoop het niet voor jullie allebei. En voor zijn kind.
Ik zou contact zoeken en je excuses maken dat je buiten hem om bent gaan schakelen. Maar goed, wie ben ik.

tjonge

Je hebt vorige week met hem gepraat. Hij pakt het op, er is de wil om iets te gaan veranderen. Hoeveel kans heb je hem nu gegeven om dat even te laten bezinken en te zien wat hij er mee doet?
Nee, in plaats daarvan geef je nu (net een week later) bij hem aan dat je met anderen gaat praten over zijn vreselijke drankprobleem (waar je tot voor kort zelf ook niet zo'n last van had, maar nu wel en nu moet hij dat zelf ook acuut hebben).
Ja, gek hoor dat dat verkeerd valt.... Ik denk dat ik je er ook uit gegooid had. Het is toch ook een enorme motie van wantrouwen?

Wietske

Ik gun hem zijn eigen reis in zijn eigen tempo. Dat heb toch duidelijk geschreven? Ik heb het hem ook gezegd. Maar ik gun mezelf mijn eigen reis ook, ik heb behoefte aan meer informatie over de gevolgen van alcoholmisbruik en aan inzicht in mezelf. Ook dat heb ik hem verteld.
Ik heb nooit gezegd dat hij niet mag drinken en al helemaal niet dat hij geen kersenbonbons zou mogen eten. Wie ben ik om te zeggen wat hij wel en niet mag doen? Hij is een volwassen man, hij maakt zijn eigen keuzes. En dat doe ik ook.
Excuses zijn hier wat mij betreft niet aan de orde.

Onduidelijk van mij

Idd zei jij niet dat alcohol helemaal niet meer mag, dat zei iemand anders. Sorry voor de verwarring.
Ik las ook in jouw verhaal dat je hem de ruimte geeft maar ik snap tegelijkertijd ook zijn frustratie over jou gang naar AA. Ik ben zelf ook een prater en zou die behoefte ook hebben maar ik heb (oa)van mijn man geleerd dat niet iedereen zo is en in sommige punten respecteer ik dat. Juist een onderwerp als deze zou ik meer afstemming met hem zoeken omdat het om hem gaat en heel persoonlijk is. Voor mijn man zou zo'n actie echt voelen als 'achter zijn rug om de vuile was buiten hangen' en ondanks het feit dat de intentie en jouw beleving heel anders is zou ik dat wel respecteren.
Als ik iemand per ongeluk pijn doen zeg ik sorry, ook al is het anders bedoeld, blijkbaar deed ik -ondanks mijn goede intenties- iemand pijn, dat is vervelend.

respecteren, de tijd geven

Respecteer de man, geef hem de tijd, hij pakt het immers op, etcetera.

Ja, dat is allemaal waar!

Maar ik respecteer het ook als een nuchtere partner aangeeft dat die daar ook graag zelf in wil bepalen hoe die er mee omgaat.

Nuchtere vriendin, jij bent degene die bepaalt waar jij je grens legt en hoe jij met jouw eigen rol omgaat. Je wordt hier al in meegesleept tegen wil en dank, en een relatie is dan wel geven en nemen, en jouw vriend heeft recht op zijn eigen tempo en hoe hij er mee omgaat, maar ik vind het heel goed dat jij voor jouzelf bepaalt hoe jij hiermee omgaat en niet lijdzaam gaat zitten afwachten op wat vriend wil.

Jippox

Ik zoek informatie en hulp voor mezelf, hij ziet dat wellicht als een motie van wantrouwen. Klinkt vrij aannemelijk. Maar nogmaals, ik dwing hem nergens toe. Hij hoeft niet mee, hij hoeft niet te stoppen met drinken. Ik weet heel zeker dat hij het op elk moment niet leuk vindt als ik erover ga praten. Volgende week niet, volgende maand niet, volgend jaar niet. Hij heeft het liefst dat niemand over zijn drankgebruik praat. Zijn kind heeft ook een spreekverbod. Maar ik laat me geen spreekverbod opleggen (Al-Anon is trouwens anoniem), ik heb behoefte aan inzicht in hoe dat werkt, zo'n alcoholverslaving. Wat ik wel en niet kan verwachten. Op basis daarvan kan ik besluiten of ik nog energie in deze relatie wil steken. Ik wil naar mijn gedrag als partner in zo'n relatie kijken. In mijn huwelijk had ik moeite om mijn grenzen aan te geven. Daar heb ik al aan gewerkt, maar toch, wat gaat er mis waardoor ik weer een relatie krijg met een man die over mijn grenzen gaat? Dat proces staat los van hem. Als onze relatie nu gestrand is, dan nog ga ik ermee door. Ik wil graag verder komen in dit leven en me niet steeds weer aan diezelfde steen blijven stoten.

snap ik

Dat je die informatie voor jezelf zoekt en nodig hebt, dat begrijp ik. Maar je had er ook even voor kunnen kiezen om dat niet nu met je vriend te delen. Ik kan mij goed voorstellen dat dat voor hem teveel ineens is.
Je zegt dat je er niet over wilt liegen, maar je hoeft het hem ook niet achter elkaar door de strot te duwen. Gun hem ook de tijd en zijn eigen proces, zonder hem het jouwe op te dringen.

Je zegt dat hij ook niet over een maand of een jaar zal willen praten erover. Tja, misschien. Maar vul je nu niet erg veel in voor hem? Had je verwacht dat hij na jullie gesprek(ken) van een week geleden meteen zou proberen om dingen te gaan veranderen?
Aan de andere kant: als je er al van overtuigd bent dat hij toch nooit veranderd en het nooit bespreekbaar zal worden ben je natuurlijk beter af zonder hem.

zonde

Want je bleek toch een hele goede insteek te hebben..
En je eigen proces, (leren afgrenzen) dat kan op zoveel manieren. Dat hoeft niet met de kapstok 'zijn drankprobleem' te zijn. Hetgeen wel zo is, als je kiest voor die organisatie.

Nuchtere vriendin

Heel herkenbaar, de reactie van je vriend. Boos worden, ontkennen, de schuld bij anderen leggen. Dat is de verslaafde die spreekt. Het feit dat er niet over gesproken mag worden is al veelzeggend. Je hebt goed gehandeld. Het gaat erom wat jij hier mee moet. Je zal bij de Al-Anon zoveel herkenning en begrip vinden en een handleiding voor jezelf.
En nee, een alcoholist die beter wil worden kan en mag nooit meer drinken. Want hij is en blijft ziek. Die ene druppel is al genoeg om hem weer terug te laten vallen. Net als bij een drugsverslaafde; een shotje en hij is weer hooked. Maar we praten niet over "nooit meer mogen" maar over "ik hoef niet meer; in ieder geval vandaag niet". Het gaat niet om wilskracht maar om inzicht en om geestelijke groei. De beste en meest effectieve behandelprogramma's
zijn hier allemaal op gebaseerd.
Ik hoop dat je de Al-Anon vanavond als een warm bad voelt. Ga gewoon luisteren. Je doet het goed; ongeacht wat anderen zeggen.

Mythe & realiteit

-Myth: Some alcoholics can learn to drink normally and can continue to drink with no ill effects as long as they limit the amount.

Reality: Alcoholics can never safely return to drinking because drinking in any amount will sooner or later reactivate their addiction.

-Myth: People become alcoholics because they have psychological or emotional problems which they try to relieve by drinking.

Reality: Alcoholics have the same psychological and emotional problems as everyone else before they start drinking. These problems are aggravated, however, by their addiction to alcohol. Alcoholism undermines and weakens the alcoholic’s ability to cope with the normal problems of living. Furthermore, the alcoholic’s emotions become inflamed both when he drinks excessively and when he stops drinking. Thus, when he is drinking, and when he is abstinent, he will feel angry, fearful, and depressed in exaggerated degrees.

Hortensia en Jippox

Ja, lijdzaam afwachten is inderdaad geen optie, dan gebeurt er helemaal niets. Het gaat immers al jaren "goed" zoals het gaat? Ahum. Ik heb vorgige week nog meer verhalen van zijn kind te horen gekregen, mijn nekharen stonden overeind. Schrijnend. Hij wil (kan?) echt niet zien dat hij zijn gezondheid, zijn kind en de relatie met zijn kind langzaam maar zeker kapotmaakt. Voor hem is er niks aan de hand, dit soort drankgebruik is volkomen normaal, zei hij gisteren. Ander referentiekader of toch ontkenning? Ik gok op het laatste.

Jippox, ik moest hem wel vertellen dat ik iets ging doen, dat ik niet thuis zou zijn. Ik heb met hierover Al-Anon overlegd, zij gaan uit van het standpunt dat eerlijkheid en openheid boven alles gaat. Dat eerlijkheid een risico inhoudt. Maar dat juist verzwijgen en halve waarheden het probleemgedrag in stand houden. Dus ze zeiden: zeg de waarheid, of zeg helelmaal niets. Aangezien ik grondige hekel aan liegen heb, en ik niet niets kon zeggen, heb ik dan maar de waarheid verteld. Viel niet goed. Dat is dan maar zo. Misschien ben ik beter af zo, dat heb ik zelf ook al gedacht. De tijd zal het leren.

Elisa, dank je

Dank je maar weer, Elisa. Dit soort dingen helpen me het monster in de bek te kijken. Niet mooi, maar wel nodig.

Elisa: bullshit

Je verkondigd onzin. Ik spreek uit eigen ervaring. Ik ben alcoholist. Ik heb vele jaren heel, heel zwaar gedronken. Op een gegeven moment kwam het besef dat ik alles kwijt zou raken als ik niet zou stoppen. Ik ben cold turkey gestopt zonder hulp van wie dan ook. Ik heb mij helemaal alleen door alle ontwenningsverschijnselen heen geworsteld en ik heb vervolgens ruim 10 jaar geen druppel gedronken. Zonder enige terugval. Daarna ben ik een normale, sociale drinker geworden. Sinds een paar jaar drink ik namelijk gewoon af en toe een wijntje. Nooit meer dan 2 glazen, nooit vaker dan 3 dagen in de week. Ja, ik voel soms best de behoefte aan meer of vaker, maar ik kies ervoor daar niet aan toe te geven. Nooit dus. En dat gaat prima.

Dus jouw mythes en realiteit en al die andere stellige uitspraken van je, die kloppen zeker niet voor iedereen. Zoals trouwens eigenlijk altijd het geval is met algemeenheden...

En ik -als ervaringsdeskundige- vind dus niet dat nuchtere vriendin het goed doet. Ik begrijp de reactie van haar vriend heel goed. Hij heeft zoals al eerder gezegd positief gereageerd op haar opmerkingen over zijn alcoholgebruik vorige week. Hij zet een eerste stap. En nu duwt ze hem dit door de strot. Dat is echt geen helpen hoor, dat is een trap na geven. Maar goed, het ging haar dan ook om haar eigen proces, niet om het zijne.

Aardig

Jippox, fijn dat het jou wel lukt. Blijkbaar ben jij de beroemde uitzondering op de regel. En mischien is mijn vriend er ook wel een. De kans is jammer genoeg veel groter dat hij dat niet is. Maar heel eerlijk heb ik het daar nu helemaal niet over. Hij hoeft van mij niet te stoppen. Ik zou zo graag willen dat hij ziet waar hij mee bezig is en de juiste keuzes voor zichzelf (en zijn kind) maakt.

Een trap na geven. Ja joh, dat is lekker handig als je er nog iets van wilt maken. Ik snap heus wel dat het niet leuk is als je partner een probleem benoemt dat je niet wilt horen, maar dat is geen trap na geven. Dat is willen overleven, in zijn geval letterlijk, in mijn geval gezond en stabiel blijven. Ja ik neem mijn eigen proces hier ook in mee, natuurlijk! Maar dat is secundair. Eerst wil ik begrijpen waar ik mee te maken heb en dan bepalen of ik nog energie in deze relatie zou moeten/willen stoppen.