Verpleegtehuizen

Schoonmaak

Wel een goed idee, een permanente schoonmaakster op de werkvloer. Zal zeker helpen bij voorkomen van besmettingen

Dat lijkt me zelfs vrij waarschijnlijk. Maar we staan ook bezoek toe in ziekenhuizen, dat zijn net zo goed coronabrandhaarden. Dus kennelijk hebben we als samenleving daar gemeend dat het grondrecht op familie toch zwaarder weegt.

Ik zie niet helemaal in waarom dat in een verpleeghuis anders moet zijn. En ik pleit echt niet voor het wagenwijd open zetten van de deuren. Maar een beperkte bezoekregeling (1 vaste bezoeker of iets dergelijks) moet volgens mij echt wel mogelijk zijn.

Daar komt bin dat zolang zorgpersoneel niet verplicht intern zit (waar ik overigens tegen zou zijn, maar goed het zou kunnen) blijft er verkeer van binnen naar buiten en vv. Ik snap niet waarom dat dan bij familie ineens een gigantisch probleem is.

onbegrip Jan

"Ik snap niet waarom dat dan bij familie ineens een gigantisch probleem is."

Omdat je niet meer risico neemt dan absoluut noodzakelijk is om mensen in leven te houden. Het personeel dat in en uit loopt is al een onvermijdbaar groot risico.

Maar

Dat risico is verhoudingsgewijs dan zo klein dat ik vind dat je het grondrecht(!) op familie niet op deze manier geweld aan kunt doen.

Beweren

Beweren dat het risico klein is wil niet automatisch zeggen dat dat ook zo is. Ook familieleden nemen dan het coronavirus mee uit het petrischaaltje dat het verpleeghuis nu kan zijn. Naar andere familie en groepen buiten het verpleeghuis. Noem dat maar een klein risico!

Afwegen

Mensen in een verpleeghuis zijn in de laatste maanden van hun leven. Ik vraag me af welke keuze ze zelf zouden maken. En of het ethisch verantwoord is om mensen in hun allerlaatste fase elk gezelschap te ontzeggen. Ik vind het zelf nu niet meer te handhaven aangezien er ondanks deze maatregelen zoveel mensen toch besmet zijn geraakt.

Pluk

Een verpleeghuis is niet voor maanden, je verwart het met een hospice. Een verpleeghuis kan jaren iemands woonplek zijn.

tsjor

De term 'vitale beroepen' is niet gebruikt als term om aan te geven welke mensen 1,5 meter afstand moeten houden, klopt, dat gaat over noodzaak van kinderopvang.
Het is dus niet zo dat de 1,5 meter regel niet voor kinderen opgaat omdat de kinderopvangmedewerkers en het onderwijzend personeel een vitaal beroep zou hebben, klopt, de 1,5 m regel gaat voor kinderen niet op omdat er nu van wordt uitgegaan dat zij veel minder bijdragen aan besmettingen.

De overheid heeft het over cruciale beroepen en over vitale processen. Die moeten doorgaan (vandaar ook noodzaak van kinderopvang), ook als dat in de knel komt met de 1,5 m regel. Dat is een luxe die men zich daar niet altijd kan veroorloven.

En ik bedoelde dat het m.i. niet zo gek is het onderwijs ook als vitaal proces gaat worden gezien, en leerkracht als cruciaal beroep. Voor noodkinderopvang is dat niet meer nodig, maar voor het denken over de 1,5 meter-grens wel. Voor cruciale beroepen kan dat niet altijd.

Vitale beroepen

Het hele begrip vitale beroepen is inderdaad gericht op de kinderopvang, en zo te merken kan daar ook misbruik van gemaakt worden. Ik betaal me blauw aan kinderopvang en moet blijven werken maar ondertussen mag mijn kind niet naar de opvang. Buurvrouw zegt ja mijn man kon geen vrij krijgen en ik werk in het onderwijs dus moet na de meivakantie weer aan het werk op school dus ik heb opvang nodig en het kwam erop neer dat een onderonsje met de haar bekende opvang organisatie ervoor zorgt dat haar man ineens ook een vitaal beroep heeft en hoppa er is opvang.

Wij betalen puur omdat we na deze periode de opvang ook nodig hebben maar ik vind 220 euro per maand betalen en er niets voor terugkrijgen te walgelijk voor woorden. Ze bieden ons geen opvang en ik mag er vanuit gaan dat de ouders die de opvang nu wel afnemen gewoon een rekening krijgen, dat zou betekenen dat ze momenteel dubbel betaald krijgen en dat terwijl ze minder kinderen in de opvang hebben.

Dees

Er is toch sprake van geld terug krijgen?

Overigens hoeft maar 1 ouder een vitaal beroep te heb en om aanspraak te maken op de noodopvang

Ziekenhuizen

Jan, het gros van de ziekenhuizen staat geen of maar heel beperkt bezoek toe. Het is niet zo dat je daar wel naar believen je familie kan opzoeken.

Het bezoekverbod in verpleeghuizen lijkt mij ook meer om het personeel te beschermen als de (verder wel heel kwetsbare) bewoners. Want als dat zorgpersoneel ziek wordt, wie zorgt er dan voor de bewoners?

skik

Levensverwachting

Gemiddeld verblijven mensen negen maanden in een verpleeghuis.

Marsy

Ze geven aan dat als 1 ouder een cruciaal beroep heeft het verzoek is de opvang zelf te regelen alleen als dat niet kan moet de overheid het regelen.

Eigenlijk krom want als je beiden geen cruciaal beroep hebt en beiden geen tijd qua werk kan missen zit je dus beiden met een probleem terwijl als 1 iemand een cruciaal beroep heeft niemand een probleem heeft.

Als dit zich doorzet tot en met september denk ik dat veel mensen ivm de opvang van hun kind hun baan kwijt zijn. Mijn man in ieder geval.

En ja er komt een vergoeding maar die vergoeding zal niet het volledige betaalde bedrag zijn.

Dees

Wat raar, cruciaal is cruciaal lijkt mij, ook als get 'maar' 1 ouder is. Lijkt mij ook vrij cruciaal om geld te verdienen, dus ook wel een goede rede voor opvang.

Maar opvang tot 4 jaar gaat weer open nu en scholen deels, helpt dat al iets bij jullie?

Concessies

Voor ons helpt dat niet. Ik begrijp dat als beide ouders cruciaal is dat er ben geen van de ouders arbeidstechnisch een offer hoeft te worden gebracht.

Maar in het geval van 1 ouder cruciaal kan de andere ouder best een dagje vrij regelen. Na de meivakantie is er wat dat aangaat voor hen voor het eerst dat er concessies gedaan moeten worden.

Hier in huis zijn we al die tijd al beiden concessies aan het doen omdat we beiden niet cruciaal zijn maar beiden eigenlijk geen tijd hebben om werk te missen.

Chaos

Wat een chaos deze draad.
Moet het nou echt ineens over onderwijs, kinderopvang en cruciale beroepen gaan in een draad over verpleeghuizen en hoe mensen daar weg zitten te kwijnen zonder bezoek terwijl ze wel besmet raken?

wendelmoed

waarschijnlijk is dat omdat Pennestreek al in de derde posting zei dat ik niet mocht blaten. Terwijl ik gewoon mag vinden wat ik vind, maar zij denkt dat ze mag zeggen dat ik iets niet mag vinden. Niet dat ik me er veel van aantrek hoor.
Daarna ging het draadje alle kanten op.

nu lees ik dat de gemiddelde tijd dat mensen in verpleeghuizen leven negen maanden is. dat sterkt mij dus in mijn mening dat mensen in verpleegtehuizen toch al aan het einde van hun leven zijn en het dan fijner zou zijn als dat nog een beetje gezellig is met, al is het maar één, bezoek.

Eens

Dat ben ik het mee eens.

Langer dan 9 maanden

Volgens de website van zorgprismapubliek verblijven mensen gemiddeld 1,5 jasr in een verpleeghuis. En daarna is niet iedereen dood hoor, maar ook terug naar huis. Er zitten ook veel mensen tijdelijk, omdat ze na het ziekenhuis nog niet voldoende opgeknapt zijn om meteen naar huis te kunnen.

Erika

Het is allemaal dubbel, mensen die in verpleeghuizen zitten zitten zijn er inderdaad vaak erg aan toe. Mijn oma ging ook pas naar een verpleegtehuis toen ze niet lang meer had, in haar geval nog een jaar of 6 dat wel maar zij was echt een taaie.

Maar in die tehuizen kan het zo vreselijk snel.gaan die mensen mankeren al.van alles dus de kans dat ze corona overleven is klein.

Helaas kun je het tehuis niet splitsen in een a (will wel het risico lopen en familie zien) en b (willen zelf geen extra risico lopen) groep zoals zoveel werkgevers doen. De mensen wonen vaak door elkaar en worden door alle personeel geholpen. Hoe ellendig het ook is zodra ze er ziek worden wordt de hele groep al snel ziek.

Volgens mij is het niet verboden een ouder uit het tehuis te halen, dat zou nog een.optie zijn.

Hugo Borst

Meldde terecht, dat 50% van de bewoners helemaal geen bezoek krijgt, ook voor de uitbraak niet.
Ik vind niet dat we zorgeloos om moeten gaan met mensen in een verpleeghuis. Juist omdat mensen al een kwetsbare gezondheid hebben en op leeftijd zijn is een uitbraak van corona zo problematisch. Dat is te lang verwaarloosd.
Helaas gaat er een verhaal rond van een vrouw die haar moeder mee naar huis nam, maar nu het plaatsje in het verpleeghuis dreigt kwijt te raken. Dat soort bureaucratisch gedoe kun je er nu niet bij hebben.
Omgekeerd: voor de meeste mensen is de zorg voor de naaste echt te zwaar, mensen komen niet zomaar in een verpleeghuis. Vaak zijn de mantelzorgers al over de rand van hun vermogen gegaan.
Het is volgens mijn nog de vraag hoe je een uitbraak in een verpleeghuis kunt inperken. Ik denk dat de gezondheidszorg het liefst weer terug wil naar de stiautie, waarin ze konden testen, contactonderzoek doen en mensen in isolatie laten gaan. Nu iedereen weinig kontakten heeft zou dat weer mogelijk kunnen worden. Maar situaties zoals een verpleeghuis is dat erg lastig, zeker als er ook allemaal bezoek rond loopt.
Voorlopig heb ik alle respect voor de creativiteit die gevonden wordt om contacten toch mogelijk te maken.

Tsjor

Nog een andere vraag

Dan komt bij mij ook de vraag op: hoe ver gaan we om iedereen in leven te houden en wat is leven? Is leven ademhalen, ‘s morgens uit bed gehaald worden, in een stoel gezet worden en wachten tot je weer naar bed wordt gebracht?
Met weinig aandacht want bij de helft komt dus blijkbaar nooit bezoek en de hoeveelheid personeel is zo minimaal dat zij geen tijd hebben voor aandacht. Die zijn al blij dat ze de minimale verzorging kunnen doen.

Erika.

"Dan komt bij mij ook de vraag op: hoe ver gaan we om iedereen in leven te houden en wat is leven? Is leven ademhalen, ‘s morgens uit bed gehaald worden, in een stoel gezet worden en wachten tot je weer naar bed wordt gebracht?
Met weinig aandacht want bij de helft komt dus blijkbaar nooit bezoek en de hoeveelheid personeel is zo minimaal dat zij geen tijd hebben voor aandacht. Die zijn al blij dat ze de minimale verzorging kunnen doen."

Die vraag kan je niet voor een ander beantwoorden. Iedereen heeft andere grenzen voor wat kwalitatief nog een goed leven is. Maar wat heeft deze vraag met Corona te maken?

"Dan komt bij mij ook de vraag op: hoe ver gaan we om iedereen in leven te houden en wat is leven? Is leven ademhalen, ‘s morgens uit bed gehaald worden, in een stoel gezet worden en wachten tot je weer naar bed wordt gebracht?
Met weinig aandacht want bij de helft komt dus blijkbaar nooit bezoek en de hoeveelheid personeel is zo minimaal dat zij geen tijd hebben voor aandacht. Die zijn al blij dat ze de minimale verzorging kunnen doen."

Kijk deze vraag zou 15 jaar geleden absoluut nooit gesteld worden. Maar nu: zorg is afgebouwd dus ja je hebt al geen leven meer als oudere, dus gaan we het er maar over hebben hoe lang we mensen in leven kunnen houden. Dat komt me voor als een retorische vraag. Uitkomst is nooit 'we moeten mensen langer in leven houden' of 'we moeten mensen even lang in leven houden' of 'we moeten de zorg zodanig verbeteren dat mensen meer aan hun leven hebben'

Waarbij ik wel de kanttekening maak dat ik begrijp dat mensen hun twijfels hebben om mensen die op natuurlijk wijze al lang zouden zijn overleden, maar coute que coute als een kasplantje in leven te houden. Maar de grenzen van de discussie schuiven steeds meer op. Dit icm met de discussie over de Drionpil vind ik dus heel eng.

erica

"Nog een andere vraag

Dan komt bij mij ook de vraag op: hoe ver gaan we om iedereen in leven te houden en wat is leven? Is leven ademhalen, ‘s morgens uit bed gehaald worden, in een stoel gezet worden en wachten tot je weer naar bed wordt gebracht?
Met weinig aandacht want bij de helft komt dus blijkbaar nooit bezoek en de hoeveelheid personeel is zo minimaal dat zij geen tijd hebben voor aandacht. Die zijn al blij dat ze de minimale verzorging kunnen doen."

Gebeurt dit dan?
Mijn vader heeft in een verpleeghuis gezeten. Wij gingen heel veel bij hem op bezoek, en ik zag dat de verpleging wel degelijk tijd had voor de mensen. Het is een soort gemeenschap waar ze de bewoners kennen en waar mensen erbij horen. Ik vond dat heel ontroerend om te zien. Ze deden 's avonds ook spelletjes met ze, er werd sinterklaas georganiseerd. Overdag konden ze met andere bewoners naar de dagbesteding en mensen konden zelf rond wandelen in huis. Ik kwam regelmatig een oude demente vrouw in de lift tegen die met haar rolstoel het huis doorging. Bij het intakegesprek werd gesproken over niet reanimeer beleid en over niet behandelen als hij iets zou mankeren. Maar ze vroegen ook aan ons veel over hem zodat ze goed bij hem konden aansluiten. En naar een paar weken merkte we ook dat ze hem kenden en bij hem aansloten. Mijn vader was een moeilijke man, tijdens zijn leven had hij vaak conflicten. Maar in het verpleeghuis voelde hij zich gezien en was hij gelukkig. Wij hebben erg op gezien tegen het moment dat wij hem naar het verpleeghuis zouden brengen. Na 48 jaar huwelijk moesten we onze ouders uit elkaar halen. (beide bekend met geheugenklachten.) Maar het was zeker een goede beslissing.