Slapeloosheid, slaapmiddelen?

Fianna

Voor praktische problemen is altijd een oplossing te vinden;-) Je zit toch nu in de ziektewet en komt er dus voorlopig ook niet uit. Dan krijg je je loon toch doorbetaald in de vorm van ZW uitkering? Ik zou me voorlopig echt niet bezig houden met werk, (nieuwe) baan etc. Je eerst volkomen richting op herstel, operaties en nog meer herstel. Niet op (nieuw) werk.
Je kan thuishulp krijgen van de thuiszorgorganisatie. Of iets in de vorm van gespecialiseerde gezinshulp. Had ik ook. Kan je de kinderopvang niet uitbreiden? Desnoods met gastouderopvang oid? Of bel Humanitas of Kidsathome of een dergelijke instantie om te zien of zij iets voor je kunnen betekenen. Waar een wil is, is een weg.
Zet alles op een rijtje en probeer oplossingen te bedenken. Overdag. Zo schrijf je het van je af en je kan beter en helderder nadenken alsook dat je hier niet meer zo erg van wakker hoeft te liggen.
Diverse therapeuten komen trouwens ook aan huis. Informeer hierover eens bij je thuiszorgorganisatie.
Echt, ik heb zelf wel voor zwaardere vuren gestaan en heb ondervonden dat er altijd licht gloort aan de horizon. Laat anderen met je meedenken om oplossingen te verzinnen en laat het verder zo veel mogelijk los.

Fianna

Als je het echt niet meer trekt dan ga je toch naar de huisarts en laat hem/haar je adviseren? Als hij wel denkt dat je geholpen bent met een weekje slaappillen, soi. Maar verwacht er echt niet te veel van. Hou er ook rekening mee dat je man dus 's nachts degene zal moeten zijn die er uit moet als er iets met de kinderen is. Als hij er niet is mag je geen slaapmedicatie nemen. Dat is niet verantwoord. Ik heb mijn slaapmedicatie toen alleen gekregen omdat mijn zoontje in een pleeggezin zat; anders had ik ze niet gekregen als alleenstaande moeder.
Maar probeer vooral overdag meer rust en ruimte te vinden voor je herstel en voor een oplossing zoeken voor je problemen. Zodat je er 's nachts niet wakker van hoeft te liggen en je lichaam en geest voldoende gelegenheid krijgen om bij te tanken.

Elisa

Ik ga over anderhalve week weer werken. Met mijn schouder kan ik nl op zich wel werken. Het is dus helemaal niet zeker dat ik in februari in de ziektewet zit.

Ik blijf toch tegen praktische problemen oplopen. Ook al zou ik aanmerking komen voor thuiszorg (en volgens de gemeente kom ik dat niet, vanwege gezonde partner) dan nog heb ik er niet veel aan, behalve als degene om half 7 's ochtends wil beginnen, dan gaat mijn man de deur uit (en nee, hij kan echt niet later beginnen) en worden mijn kinderen wakker.
Kinderopvang uitbreiden: ze staan op de wachtlijst, kan wel anderhalf jaar duren en bovendien, wie brengt ze er heen 's ochtends als ik niks kan doen. En het kost veel extra.
Op dit moment zie ik alleen maar beren op de weg. Er zullen vast oplossingen zijn, alleen zie ik die nog niet. Ja, de loterij winnen en een au pair nemen ;)

Elisa

het is een vicieuze cirkel waar in ik zit. Ik moet oplossingen verzinnen, kan niet meer helder denken omdat ik zo moe ben, waardoor ik me down ga voelen, vooral 's nachts alles somberder in zie, nog slechter slaap enz.
Ik ga ook naar de ha. Ik wilde alleen wat ervaringen horen. Mijn ha is nl iemand bij wie je zelf met dingen moet komen.

Tobben

Als ik lig te tobben werkt melatonine bij mij ook niet echt hoor. Ook het ontspannen niet zo, want het probleem blijft. Ik denk dat goed is om even een grote lijn uit te zetten, voor de toekomst. Je kan tenminste 6 maanden niet werken, ruim geschat. Hoe kan je dan in de tussentijd rondkomen? Als je dat weet, heb je er al een beetje grip op. Hoe konden jullie rondkomen toen jij nog thuisbleef? Kan je minder uitgeven? Hoe weinig dan? Kan je man meer werken? Kan je van familie een bedragje lenen? Kun je iets verkopen? Kan je je kinderen een poosje 2e hands kleden, kan je abonnementen opzeggen? enz..
Je lijf kan maar 1 ding tegelijk, dus of nadenken, of herstellen. Als je beter slaapt kom je ook met betere oplossingen, maar pas als je precies weet hoe je een en ander gaat doen, kan je van je lijf verwachten dat het weer een beetje mee gaat werken.
Verder kunnen wij goed met je meedenken, wij zijn niet moe.

Geen probleem

toen ik meer dan een jaar lang slecht sliep merkte ik dat het voor mij werkte om vooral NIET uit bed te gaan, geen tv te gaan kijken, geen boekje te pakken..

Nee, ik bleef gewoon liggen, met mijn ogen dicht, denkend aan fijne dingen, een lekker cliché strandje, met een lekker briesje en....(vult u maar in)

Ontspannen gedachten dus, en vooral NIET ´o, ik slaap niet..´ dat klinkt misschien simpel, dat is het echt ook (en geloof me, ik had ook genoeg om over te piekeren)

Wat ik ook wel deed was puur en alleen op de ademhaling focussen, heel diep inademen, heel langzaam uitademen..

Al met al was ik wel elke keer een uurtje in slaap, dan een kwartier/half uur wakker, dan weer een uurtje slaap..

Ik dacht vooral: ik ontspan, slapen is niet nodig (toen ik later weer door kon slapen merkte ik pas hoe slecht ik daarvoor sliep), als ik maar ontspan..

Nu moet ik eerlijk zeggen dat mijn huidige slaap wel deels te maken heeft met medicatie, ik kreeg Amitriptyline tegen zenuwpijn (10 mg) en daarvan sliep ik als een roosje, maar 3-4 keer wakker en zo weer in slaap..

Maar het heeft voor mij heel veel gescheeld dat ik geen probleem maakte van het slecht slapen...

Toet toet broem broem

...daar ben ik weer. De optimistenboemel. Mens toch. Je zit inderdaad in een kringetje te draaien.

Luister. Als je niets doet gaan de dingen straks ook beter. Zolang je nog zo slecht slaapt is werken nog te zwaar lijkt me. Of zie ik iets over het hoofd?

Ook als je wel de ochtendshift draait kun je toch weer gaan liggen op de crechedag (twee had je er daarvan, ma en vr, klopt dat?).

En dan nog even voor de korte termijn. Ik heb ervaring, heb maanden niet kunnen slapen. Er valt enorm veel te winnen bij niet willen slapen. Bij berusten in rusten. Geen armen of benen over elkaar heen, de zorgen moeten zo je lichaam door kunnen stromen en er aan de andere kant weer uit kunnen. Kan het niet uitleggen maar werkte voor mij

Fianna, heel veel sterkte, en echt, die beren worden beertjes straks. Je kan ze aaien. Dat besef jij zelf ook al, daarom vraag je om die slaappil. Zo naar om te zien dat een moeder eigenlijk niet ziek kan zijn... maar je bent het wel dus je moet jezelf echt de tijd gunnen om beter te worden! Alle financiële hobbels neem je als ze komen, probeer, hoe lastig ook, de tijd met je kinderen wel te voelen en ervaren. Neem gas terug overdag, alweer, hoe moeilijk ook.

Tsjoeketsjoeke welterusten en tot later!

Joep

Heel fijn even praktisch denken!
daarvoor kwamen we rond omdat we goedkoper woonden, 1 kind minder hadden en mijn man meer werkte. Het enige wat ik kan verkopen is mijn ziel Mijn kinderen kleed ik al redelijk goedkoop (ben wel vindingrijk daarin), maar dat zou wellicht nog te verbeteren zijn. Abonnementen hebben we niet. Op eten kan ik nog bezuinigen.
Mijn man is vandaag begonnen op een nieuw project. het is druk, dus het kan betekenen dat hij overuren moet draaien. Dat is altijd mooi meegenomen, want die krijgt hij uitbetaald. Daar hoop ik op.
Het grootste probleem is dat de kinderopvang straks duurder wordt en ons inkomen er op achteruit gaat. Geen fijne combi.
Ik kan mijn vader om een lening vragen alhoewel ik daarin terughoudend ben, maar als het moet dan moet het. En misschien kan mijn man een voorschot nemen op zijn vakantiegeld. Als er dan geen gekke dingen gebeuren (zoals een kapotte wasmachine) dan komen we al een heel eind.
Nou het probleem van die stomme operaties, hulp met de kinderen vanaf half 7 's ochtends.

Fianna

Over anderhalve week weer werken?? Echt niet hoor; dat is veel te snel en veel te veel gevraagd. Dat is vragen om nog meer moeilijkheden. Niet na zo'n operatie en de complicaties, niet met je schouder erbij en zeker niet als je ook nog eens slecht slaapt. Ik zou minstens 10 weken niet werken en dat is nog voorzichtig ingeschat. Afgaande op de vele ervaringen van andere vrouwen die eenzelfde ingreep hebben ondergaan en dan nog zonder complicaties en andere toestanden.
Wij blijven verder rustig meedenken hoor;-)

Ah de trein!

daar is die weer, en ik voel me inderdaad al weer wat beter ;)
Weet je, ik kan toch moeilijk bij mijn bazin aankomen dat ik na dat gedoe met die operatie, die schouder, nu ook nog langer niet kom werken omdat ik slecht slaap? Ik schaam me dood.
Klop ma en vrij zijn crechedagen. Ben vanmiddag in bed gaan liggen, was heerlijk daar niet van, maar slapen ho maar...
Weet je, ik ga in bad, heerlijk lavendel schuimbad en ik zie wel wat er vannacht gebeurt!

min*, ik heb me er ook bij neergelegd dat ik wakker lig (dat was vroeger wel anders hoor, bij dit soort periodes), ook dat helpt niet.

Ik zou ook niet gaan

Ik weet niet wat je voor werk doet, maar als het iets anders is dan liggen/bank hangen zou ik echt nog niet gaan. Ik heb ook nog nooit iemand gehoord die naar een mislukte perineumoperatie + peesruptuur in de schouder naar zijn werk gaat. Hoe kom je daar nou bij?
Voor wat betreft de oppas vanaf half 7, zou ik een briefje in de winkel hangen, met een beetje zieligdoenerij erbij (operatie, enz..) Je huisarts heeft waarschijnlijk ook nog wel slinkse ideen hoe je die thuiszorg, of evt hulp uit andere hoek, toch kan krijgen. Nu vast vragen.

Fianna

Ik ben het wel met Elisa eens. Over 1,5 week weer aan het werk lijkt me erg ongezond voor je. Je bent nog steeds herstellend en je baas zal je zien aankomen als je nu half hersteld gaat werken en over een paar weken alsnog weer inklapt. Dan ben je nog veel verder van huis lijkt mij. Waarom schaam je je dood. Je hebt er toch zelf zeker niet om gevraagd om al deze dingen te "hebben" Shit happens.
En dan nog: stel dat je zou gaan werken: kun jij door je slaaptekort goed functioneren. Aan een werknemer die fouten maakt door gebrek aan aandacht heeft je baas ook niet veel lijkt mij.
Gewoon in de ziektewet blijven tot je écht beter bent.
En verder zou ik ook eens in je ziektekostenverzekering kijken of je geen hulp vergoed kunt krijgen. En kunnen de kinderen tijdelijk niet meer uur naar de creche zodat jij meer tijd hebt om uit te rusten.

Of toch de ipod

met suffe muziek of luisterboek.

Dat heeft hier ook gewerkt.

Na een naar gesprek op mijn werk (kwam neer op ontslag) heb ik één nacht niet geslapen vanaf half 1 ofzo en daar was ik toen zo van geschrokken dat ik pillen bij de dokter heb gevraagd. Via de assistente. Het hielp heel erg. Ze liggen nog steeds ongebruikt in het kastje, alle 10, maar ik weet dat ze er liggen. En dat hielp. (omdat ik ze niet slik heb ik wel mijn jongens op het hart gedrukt dat ze echt echt echt niet eraan mogen komen. Ik weet het, dat werkt meestal omgekeerd, dan doen ze het juist wel, maar ik hoop dat dit de goede kant op werkt want als het aan mij ligt slik ik ze nooit en liggen ze er tot de vervaldatum als bekkup).
Verder ben ik toen 1 of 2 nachten gaan liggen met muziek in mijn oren. Overstemt die gedachten een beetje.

Oh ja en Fianna, als je overdag niet slaapt rust je wel uit. Tenminste probeer dan uit te rusten, dat helpt ook. Echt!

En nog een laatste dooddoener: alles is tijdelijk. Wat ik al zei, ook als je niets doet gaat dit weer voorbij!

Ff aan de noodrem trekken

Ho ho, daar val je nu precies in de valkuil waar ik je zo voor hebt gewaarschuwd en waar vele vrouwen na een vergelijkbare ingreep in zijn gevallen. Je schamen om je ziek te melden en de tijd voor je broodnodige herstel te nemen. FOUT. De gemiddelde hersteltermijn van zo'n ingreep zonder complicaties is al minstens 6 weken; in jouw geval (en ook in de mijne) mag je die tijd rustig verdubbelen en dat betekent dus niet aan het werk gaan en ook je thuis koest houden. Zelfs al zou je je lichamelijk al wat beter voelen.
Het is een bekend "sterke, onafhankelijke vrouw" probleem hoor. Mijn gyn ziet ze dagelijks en mag nog al te vaak de boel oplappen van vrouwen die te snel te veel van zich hebben gevraagd.
Dus jij gaat rustig tegen je baas zeggen dat je nog minstens ik-weet-niet-hoeveel weken uit de running bent en dat je niet kan zeggen wanneer en of je weer aan de slag kan. Zij zal het ook niet fijn vinden als je te snel aan het werk gaat met het risico dat je over korte tijd compleet in de vernieling zit en daardoor nog veel langer uit de running bent. Je hoeft niet eens dat slechte slapen te vermelden; het gaat hier puur om de zware ingreep, de complicaties en de nadelige effecten op je verdere herstel.
En dring maar wel bij je huisarts aan om mee te denken aan oplossingen; daar is hij/zij ook voor. Desnoods stelt deze een gezondheidsverklaring op tbv de thuiszorg waarin je situatie zodanig staat beschreven dat heel duidelijk blijkt dat je hulp nodig hebt tbv je herstel.

Fianna

Het klopt dat melatonine alleen werkt als er een biologische oorzaak is voor niet kunnen slapen; als je lichaam dus om een of andere reden niet (genoeg) melatonine aanmaakt.
Benzo's (pammetjes) werken heel anders. Mocht je toch daarvoor gaan trouwens zou ik om Temazepam vragen. Dat is een relatief "mild" pammetje; het werkt naast rustgevend ook vooral spierontspannend en dat is ook fijn ivm je schouderklachten. Het is vooral geschikt als je moeite hebt met inslapen en als je verwacht gedurende de nacht vaak wakker te worden. Het werkt ook het beste als je het incidenteel neemt dus zeg eens in de drie dagen.
Oxa, dia en lora zou ik niet als eerste kiezen.
Maar vooral dus aan de slag met oplossingen verzinnen om dat piekeren te voorkomen. En echt, het komt goed. Soms moet je juist even afstand nemen en het maar laten begaan. Of geef het maar uit handen van iemand die er beter zicht op heeft dan jij. Doe wat je moet doen en laat de rest links liggen. Dus je werk vergeet je even compleet. Die twee dagen heb je veel te hard nodig om te rusten.

Beetje

Het trekt maar een beetje bij. Maar omdat ik weet dat het van de slaappil komt is het makkelijker te accepteren.
Melatonine helpt hier niet, ook niet de zg langwerkende.
De andere slaappil was zopiclon. Die zou ik niet nemen, geeft ook nog een bittere smaak.
Met temazepam ga ik wel aardig knockout. ALs ik snachts moet plassen moet ik echt oppassen dat ik niet van de trap val!

Fianna

Geheel conform jouw voorspelling heb ik vannacht ook een paar uur piekerend wakker gelegen. Ik heb nog aan je gedacht...
In elk geval, het is mij tegen half 5 gelukt om opnieuw in slaap te vallen. 0,2 mg melatonine, halve beker warme melk en toen ben ik weer in mijn bed gaan liggen. Daarbij heb ik me ingebeeld dat ik in mijn bed in de caravan lag, hééérlijk. Ik probeer de caravan dan echt om me heen te "zien". En dan komt dat relaxte vakantiegeveol weer helemaal terug, en de slaap kwam ook terug. Wellicht dat een dergelijke gedachtenoefening voor jou ook helpt?

Oke, dan maar even niet werken

Zouden jullie echt niet gaan werken? Ik ben natuurlijk niet ziek, alleen op en dat vind ik zo moeilijk uit te leggen, als jullie snappen wat ik bedoel Ik ben inderdaad nog wel wat bibberig op mijn benen en durf nog niet auto te rijden omdat me dat niet gaat lukken. En die dagen dat de kinderen op de creche en school zijn heb ik eigenlijk hard nodig om uit te rusten, dat is natuurlijk wel waar.
En vanaf februari zullen ze het ook zonder mij moeten doen (er komt geen vervanger voor mij), kunnen ze nu alvast wennen

En reactie op praktische dingen:
Ik heb de ziektenkostenverzekering al gebeld, die konden niks doen en verwezen me door naar de gemeente. Die kon weer niks doen, want ik heb een gezonde partner. Kinderen staan sowieso op de wachtlijst voor extra dag op de creche zodat ik straks ook 3 dagen kan werken ipv 2, alleen is de wachtlijst enorm lang. Als ik straks data heb van operaties dan kan ik vragen of er tijdelijk wat plek is op de kdv. Maar dan nog zit ik met het probleem van man de deur uit om half en kinderen (vooral baby) verzorgen en wegbrengen.

rodebeuk, ik ben gek op dooddoeners, dus zo'n dooddoener als alles is tijdelijk werkt heel goed bij mij. Mijn eigen dooddoener: 'zolang je er niet dood aan gaat valt het mee' werkt ook wel een beetje. En wie weet is de suggestie van de pillen, de mogelijkheid dat ik ze kan innemen al voldoende. Een ipod heb ik niet (ik ben echt heel ouderwets) en heb even geen energie om met baby en peuter Mediamarkt in te gaan (gek hè).

Elisa, tja ik dacht na 6 weken kan ik wel weer werken. Ik twijfel eigenlijk nu dus ook wel.

Ik heb morgen een afspraak met de ha. Mijn eigen ha is op vakantie, dus ga naar vervanger. Vind ik helemaal niet erg want mijn ha vind ik niet echt goed. Wat dat betreft verwacht ik ook niet veel input als ik hem mijn problemen voorleg. Ik weet nog dat ik ooit bij hem aanklopte met problemen met oudste zoon, hij wist niet eens het verschil tussen BJZ een GGZ.

Zorgverlof

Grappig dat je vindt dat je niet ziek bent Fianna, uit alles blijkt dat je dat wel bent Is ook een kwestie van toegeven natuurlijk. Niet makkelijk, maar wel noodzakelijk in jouw situatie denk ik.

Ik heb niet het hele draadje gelezen dus wellicht is het al geopperd, maar je man heeft in dit geval wel recht op zorgverlof. Maar misschien heeft hij al het max aantal dagen opgenomen.

En ken je die ontspanningsoefening dat je eerst een lichaamsdeel aanspant en vervolgens ontspant? Dus eerst je tenen, dan je voeten, dan je kuiten, je bovenbenen, billen, etc. tot je hele lichaam ontspannen is.

Snap paar dingen niet

Ik heb een vergelijkbare operatie gehad (verwijdering baarmoeder), en ik kreeg zeer strikte orders om de eerste 6 weken niets te tillen dat zwaarder is dan 1 tot 2 kilo. Ik begrijp dan ook niet hoe jij alleen voor een baby en peuter kan zorgen?
Ten tweede is er na 6 weken een nacontrole en dan hoor je van de gyn of je eventueel aan het werk zou kunnen (en ik kan mij dus niet voor stellen dat jou gyn gaat zeggen dat dat kan), waarbij nog benadrukt werd dat ook als de gyn wel zegt dat je weer mag werken, het helemaal niet zo hoeft te zijn dat je dat ook al aan kunt!
Overigens slaap ik ook heel slecht (niet in slaap komen, 's nachts steeds uren wakker en 's ochtends al heel vroeg wakker): ik zelf denk dat het misschien nog wel iets met de narcose te maken kan hebben ofzo, of het hele ontregeld zijn van je lichaam. Het is vervelend, maar eerlijk gezegd maak ik mij er niet druk over. Ik zie het als iets wat bij het herstelproces hoort (met dank aan de fijne reacties hier op OOL heb ik mij goed neer kunnen leggen bij het feit dat herstellen veel tijd kost).
Dus om kort te gaan denk ik dat je 1) niet bezig moet houden met werk (dus niet piekeren over wanneer weer aan het werk enz. voorlopig niet, meer valt er nu niet over te zeggen). 2) meer hulp voor thuis moet zien te regelen (vrienden/familie/kennissen/betaalde hulp/of toch je man die een of andere vorm van verlof moet opnemen) en 3) je niet druk moet maken over het niet slapen maar jezelf de tijd moet gunnen om te herstellen.
Veel sterkte!

Zorgverlof

Roosje, mijn man heeft al zijn zorgverlof voor dit jaar al op gemaakt, helaas...
Die ontspanningsoefening ken ik niet. Zal 't eens proberen. Bedankt voor de tip.

Irene, ik mocht de eerste 3 weken niet tillen en 6 weken niet werken. Dat was na de eerste operatie. Daarna ben ik dus nog een keer geopereerd en werd inderdaad gezegd dat door de complicatie de hersteldtijd wat langer zou zijn. Donderdag moet ik weer naar de gyn en zal aan hem vragen wat hij vindt.
Goed, ik beloof dat ik me niet meer druk zal maken om mijn werk. Meer hulp thuis, ik weet echt niet wie of hoe, betaalde hulp is echt geen optie, geen middelen voor. En zoals ik al zei: zorgverlof van man is op...
Niet druk maken om het niet slapen. Dat vind ik heel lastig. Ik voel me daardoor echt rot, kan niks meer hebben van mijn kinderen (val daardoor echt te vaak uit om niks). Kijk zou ik alleen thuis zijn of had ik hulp om me heen zou het anders zijn, maar nu moet ik toch echt wat uitgeruster zijn dan dat ik nu ben.

Oja irene

Wat ik op mijn beurt weer niet snap: hoe doe jij dat? 6 weken niet tillen enz na je operatie? Jij hebt toch ook jonge kinderen, of niet?

Fianna

Nou ja, het is hoe je het wil noemen: misschien ben je dan niet feitelijk ziek, maar je bent wel herstellende en je hebt forse gezondheidsklachten. Alle reden om voorlopig niet eens te denken over aan het werk gaan.
Die 6 weken is de *minimale* hersteltermijn voor een simpele hysterectomie zonder complicaties. De ervaringen van alle vrouwen die ik heb ontmoet op het lotgenotenforum wezen erop dat men aan die 6 weken in het algemeen niet genoeg had. Laat staan als men complicaties had gehad zoals een bloeding, bloedtransfusie etc. Mijn gyn was er ook heel duidelijk in: die 6 weken moet je minimaal uittrekken en dan ook echt in de zin van *niets* hoeven te doen.
Vergeet niet dat de binnenkant van je lijf en de organen ook een opdonder hebben gehad. De boel is verschoven, losgemaakt en weer gehecht. Als je dat gaat forceren ben je straks nog veel verder van huis. Een heel groot deel van de vrouwen die te vroeg te veel van zichzelf vraagt loopt kans op het krijgen van een verzakking of andere nare gevolgen.
Daarnaast de gevolgen van het meerdere malen in korte tijd onder algehele narcose te zijn geweest. Hoe je het ook wendt of keert; dat hakt erin. Het is een fabeltje dat binnen 24 uur alles uit je lijf is verdwenen en je geen restverschijnselen houdt. De meeste mensen kampen nog maanden met concentratiestoornissen, snel vermoeid zijn etc.
Jij bent nog bibberig (logisch) en je kan nog niet autorijden (ook logisch). Dan kan je beslist ook nog niet gaan werken. Geef jezelf nou de tijd en laat dat "moeten" los. Benut die twee vrije dagen voor jezelf en voor niks anders. Rust uit, ga naar haptotherapie/ontspanningstherapie en vertroetel jezelf. Je hebt het nodig! Dat is geen luxe, het is bittere noodzaak.
Zo heb je meer energie om de rest van de week wel wat meer voor je kinderen te zorgen maar feitelijk was dat al teveel in die eerste 6 weken. Zorg ervoor dat je na een evt. volgende operatie minstens drie weken niet hoeft te tillen, te sjouwen oid.
Hoe rustiger aan je nu doet, des te sneller je helemaal hersteld bent. Hoe meer hooi je nu op je vork neemt, des te langer gaat het duren. Ik kon pas na bijna een jaar zeggen dat ik me weer 100% voelde en ik ben echt geen uitzondering.
Gelukkig werkte ik toen ook niet maar anders had ik beslist tegen mijn werkgever gezegd dat ze me voor minstens 3 maanden hadden moeten missen. Jammer voor hun maar ten eerste is niemand onmisbaar en ten tweede gaat mijn gezondheid voor alles.
Overigens als jij niet happy bent met je eigen huisarts, zoek dan een ander. Het is zo belangrijk dat je je huisarts vertrouwt en bij hem voor alles kan aankloppen... Vraag desnoods wel een receptje voor Temazepam. Het feit dat je dat hebt kan al voldoende zijn.
Je kan verder googlen op ontspanningsoefeningen en een cd met rustgevende muziek en/of ontspanningsoefeningen kan je ook zo aanschaffen.
Doe gewoon wat je kan doen en probeer je niet te druk te maken over de rest. Vaak dienen er zich op de meest onverwachte momenten uit onverwachte hoeken oplossingen aan. En ja, ook dit komt weer goed. Soms moet je even een stap terug doen om vervolgens twee stappen vooruit te komen...

Hier

Ik heb kinderen van 9, 6, 3, en 1. Mijn man heeft 2 weken zorgverlof en 4 weken ouderschapsverlof (waarvan de helft betaald wordt) opgenomen. Dus hij is 6 weken thuis en houdt de hele boel draaiende. Als hij al af en toe weg moet dan komt mijn moeder, mijn zus of een vriendin een dagje meehelpen. Ik kan wel steeds meer zelf, maar dus niet tillen en bukken enzo. Ik heb als extra complicatie (na erg lange operatie en veel bloedverlies tijdens ok) een enorm groot hematoom boven de buikwond (door bloeding tussen spierlaag en huid) waardoor het herstel langer duurt, dus als dat nodig is zal mijn man zijn ouderschapsverlof verlengen.
Ik snap heel goed dat je veel last hebt van het slaapgebrek. Maar de gedachte: "ik moet meer slapen" helpt niet, integendeel zelfs. Als je denkt: dit hoort gewoon bij het herstelproces (zowel het niet slapen als hoe je je overdag voelt) dan kun je het misschien makkelijker accepteren. Snap je?

Aanvulling irene

Het staat er nu vrij algemeen alsof ouderschapsverlof altijd voor de helft betaald wordt, maar volgens mij hangt dat af van waar je werkt. Er zijn ook werkgevers die meer, minder of helemaal niets uitbetalen bij ouderschapsverlof. Maar Fianna: is dat geen optie voor je man, ouderschapsverlof?