Seroquel

Tinus

Je hebt natuurlijk gelijk, hoewel ik denk dat het allemaal speculeren is, we weten het niet, er is geen etiket. Maar omdat ik vooral de dynamiek met mijn eigen kinderen zie kan ik me ook niet goed voorstellen hoe je het anders zou doen als je kind wel 'een dubbele bodem' zou hebben. En wat dat dan op zou leveren natuurlijk, want het gaat erom dat je een kind weer in de flow van het groeien zet waar het leven weer meer energie oplevert dan het kost. Ik accepteer intellectueel wel dat dat per kind kan verschillen maar hoe dat er dan in de praktijk uitziet daar heb ik dan toch vaak bedenkingen bij. Waarom een kind niet geven waar het letterlijk om vraagt, tenzij het absurd is en onmogelijk? Kom je dan niet vanzelf achter de vraag achter de vraag?

Welke behoefte vervult een bepaalde vraag?

AnneJ:
"Waarom een kind niet geven waar het letterlijk om vraagt, tenzij het absurd is en onmogelijk? Kom je dan niet vanzelf achter de vraag achter de vraag?"
Ja, dat is een goede vraag, die een genuanceerd antwoord verdient, dat ik ook niet helemaal heb :-)
Kort samengevat, het helpt om door te vragen, al is het maar voor jezelf. Er is een bekende vuistregel, dat als je 6 keer waarom vraagt (tenzij je in een cirkelredenering komt), je een soort ultiem antwoord krijgt. Zo ook hier; welke behoefte vervult een bepaalde vraag?
Soms kom je achter het antwoord op de vraag achter de vraag, door eerst maar eens te geven waar het kind om vraagt. Maar tegelijk is dat vaak een omweg, die veel tijd/energie kost, of leidt het antwoorden van die vraag niet tot bevrediging, maar ook niet tot een beter inzicht. En (genuanceerd), er zijn een hoop dingen die niet meteen absurd/onmogelijk zijn, maar in ieder geval veel tijd/geld/energie kosten -wat betekent dat het verstandig is om ze niet stante pede te vervullen.

En, meer principieel, soms moeten kinderen juist leren dat bepaalde wensen 'onvervulbaar' zijn, in ieder geval in letterlijke zin. Dat varieert van meer praktische dingen (Ipods, stedentrips naar new York) tot meer emotionele/principiële dingen (mama kan niet stoppen met werken, oude mensen gaan dood). ook al vervullen dat soort wensen een bepaalde behoefte.

Aandacht

ik ga zeker nier voorbij aan haar behoefte om aandacht, maar een kind mag ook weten dat dingen niet kunnen. niet voor haar, maar ook voor de anderen in een gezin.

Ik ben alleen en kan me niet opsplitsen.

maar ik weet wel wat er verder ook nog speeld, hier hebben haar vader en ik al lange tijd geleden hulp voor gezocht ( en kreeg ze nog), (veel verhuizingen, andere nationaliteit dan klasgenootjes en daarmee geplaagd worden, 3x veranderd van school, begaafde leerling, niet begrepen worden door klasgenoten, papa die zeer afwezig geweest is de afgelopen jaren en die ineens de vaderrol gaat opnemen doordat hij zijn werk kwijt is, van dichtbij meegemaakt hebben dat oom in coma raakte en zij als enigste kon bellen ivm de taal ( ik was niet aanwezig), huis afgebrand.)

Hier word je als volwassenen al niet blij van laat staan een kind.

wilde dit eigenlijk niet vertellen , maar heb misschien verduidelijkt dit een hoop.

Overzicht

Waarmee weer eens duidelijk wordt dat de ouder het meeste overzicht heeft. Die kent de geschiedenis en de ervaringen en de details voor een compleet beeld. Belangrijk om dat zeer serieus te nemen. Als hulpverlener zie je meestal maar een deel van het plaatje.