Postnatale depressie voorkomen

Tenx

Bedankt voor alle steunende woorden.

Ik ben trouwens helemaal enthousiast over dit forum. Kom zeker regelmatig terug!

Toch nog even

Toch nog even over die bv: als ik dit vantevoren had geweten was ik nooit aan bv begonnen; die was de genadeslag voor me in mijn fysieke en geestelijke rampzalige toestand. Na vier weken hannessen, zelfs met een erbij geroepen lactatiekundige, was ik zo op en zo ver heen dat ik per direct de bv moest stoppen, aan de ad werd gezet en acuut werd opgenomen. Mijn hongerige zoontje wat ook nog eens dag en nacht huilde werd opgenomen op de kinderafdeling. Het was voor mij een zegen dat ik geen bv meer hoefde te geven en de voeding aan anderen kon overlaten. Zou ik voor een tweede kind zijn gegaan, had ik bij voorbaat al besloten dat ik pertinent geen bv zou geven. Let wel, dit dit gold/geldt voor mij persoonlijk maar ik geef het wel mee vanuit mijn eigen ervaring. Het positieve aan dit soort ervaringen en het delen van ervaringen is dat je weet wat je kan verwachten, er tijdig rekening mee kan houden en alle hulp kan inschakelen die je eventueel nodig zou kunnen hebben. Persoonlijk ben ik er sterker door geworden en ik heb veel van deze afschuwelijk traumatische periode in mijn leven geleerd. Nu pas, na bijna 10 jaar heb ik het een plekje kunnen geven en gaat het met zowel mij als zoonlief de goede kant op. En ik wens oprecht dat het jou en andere vrouwen is gegund om een fijne bevalling en kraamtijd te hebben!

Lekker laten rammelen doppie

..en actie ondernemen!

Komt goed.

Ik heb indertijd ook veel steun gehad aan dit forum en er loopt inmiddels een aantal, wat zeg ik, een hele sloot kinderen rond die hun komst mede aan dit forum te danken hebben.

Nu spreek je hier in dit draadje vooral moeders die de stap naar de tweede of volgende al gemaakt hebben, maar je zult hier ook veel lotgenoten kunnen vinden (die nog geen tweede hebben). Kijk maar eens bij bevalling met zoektermen als rampbevalling of nachtmerrie, of keizersnede of vacuum. Heel veel vrouwen zien tegen de tweede bevalling en kraamtijd of babytijd op, en dat delen ze hier met elkaar.

Mij raakt heel erg de bezorgdheid van je man, dat herken ik ook zo goed. Het moet uiteindelijk echt een keus van jullie samen worden. Het is niet zozeer een kwestie van hem overhalen, meer van samen onderzoeken hoe het veiliger en beter kan. Want dat kan.

Zelfs nog een derde

ik heb ook een post natale depressie gehad bij de oudste, na hulp van huisarts en bedrijfsarts en a-d was ik weer aardig op weg toen ik onverwachts in verwachting bleek van 2de. (ik maar denken dat je zo misselijk werd van a-d ).
Door goede begeleiding van verloskundige, huisarts en zeker na de bevalling door een gespecialiseerde kraamverzorgster ben ik redelijk goed door de eerste tijd heen gekomen.
Na 2 jaar ben ik gestopt met a-d omdat ik me weer goed voelde. Gek genoeg werd het verlangen naar nog een kleintje erg groot. We hebben de stap genomen, dit keer zonder extra zorg, gewoon alleen begeleiding van een gyn en nergens last van gehad.
Familie verklaarde ons wel voor gek, maar zijn nu echt gek met de jongste.

suc6 met je beslissing.

Ook nog een 2e en 3e gekregen!

Onze oudste is nu ruim tien en na zijn geboorte ben ik compleet overvallen door de zware ppd die ik kreeg. Na een half jaar ben ik begonnen met a.d. en mede dat heeft mij er weer bovenop geholpen (ook bij de psych geweest en in een praatgroep gezeten).

Ik wilde dolgraag een tweede, maar durfde het niet aan. Het afbouwen van de a.d. lukte ook niet, maar na veel informatie van oa huisarts en psychiater ben ik zwanger geworden en heb de hele zwangerschap de a.d. doorgeslikt.
Onze zoon was 3 jaar en 6 maanden toen onze dochter geboren werd en werkelijk, het ging fantastisch!
Wel hebben we een aantal voorzorgsmaatregelen genomen; man twee weken thuis, niet te veel bezoek, maar kraamfeest, geen borstvoeding zodat ik 'snachts kon doorslapen (man gaf flesje), ook hield de vk en later het consultatiebureau mij goed in de gaten.

Ik vond het dit keer zelfs zo fantastisch dat ik, toen onze dochter 15 maanden was, weer bevallen ben van onze tweede dochter...na 6 maanden was ik dus alweer zwanger (heb weer de a.d. doorgeslikt).

En ook dit keer is het goed gegaan! Tuurlijk heb ik wel eens wat dipjes gehad, die heb ik nog weleens (slik nog steeds a.d.)...maar ik geniet enorm van mijn drie kinderen en ik ben dolblij dat we het aangedurfd hebben.

Wat wel scheelt, beide oma's passen heel graag op en ik had/heb regelmatig een dagje voor mezelf zodat ik kon bijtanken.

Heel veel succes met je beslissing!

Groetjes Milou