Pfeiffer

wat akelig en wat n schrik! Sterkte met alles, ik hoop dat ze gauw weer herstelt. Op alle fronten!
Aagje

Dat is niet niks. Petje af voor jullie manmoedige optreden, en sterkte met herstellen (ook jullie, van de schrik).

Lieve allemaal

Ontzettend bedankt voor jullie medeleven, dat heeft ons allebei echt goed gedaan
Mijn verhaal vanuit het ziekenhuis was een beetje kort omdat ik dat met een vinger op mijn telefoon moest doen. Ik heb een deel van het verhaal daardoor wat ingekort.
Nu gaat het in ieder geval goed met haar. Ze is vanmiddag van de Intencive Care naar de Medium Care gegaan. Ze is vanmiddag van de beademing gehaald, toen zeker was dat dat geen problemen meer zou opleveren, maar ze was het al een poosje erg zat. Toen de onderzoeken aangaven dat alles stabiel was, kon ze dus naar de andere afdeling. Ze moet daar vannacht slapen en er is een goede kans dat ze in de loop van de ochtend al door mag naar een gewone verpleegafdeling. Daar zal ze nog een paar dagen moeten blijven. Wanneer ze thuis is weten we nog niet precies.
Het doet me ook goed dat jullie ons complimenteren over onze manier van handelen. Vooral omdat het heel anders had kunnen lopen als we dat niet gedaan hadden. De dame van de huisartsenpost heeft naar ons gevoel verschrikkelijk fout gehandeld. We gaan daar werk van maken.
Dochter had eerst nog wat gegeten, een klein beetje omdat ze geen eetlust had. In de loop van de uren erna gaf ze steeds luider en wanhopiger aan dat ze heel erg pijn in haar zij had. Links bovenaan. Bij haar milt dus. Daarop besloot ik dus dat we meteen de hap moesten bellen. Daar kregen we te horen dat we konden komen maar dat de wachttijd tot kwart voor 12 kon duren. Roefel heeft toen benadrukt dat wij niet op de fiets konden komen met een kind met zoveel pijn. De hap-telefoniste zei dat ze het aan de dienstdoende arts zou voorleggen en dat hij ons binnen een uur terug zou bellen. Na dit gesprek moest mijn dochter naar de wc. Ze is van de bank opgestaan en begon te zwalken en voor we bij haar konden zijn zakte ze in elkaar op de grond. Na de eerste schrik en gekeken te hebben of ze weer bij haar positieven kwam heeft Roefel de hap weer gebeld dat er NU een dokter moest komen. Waarop gezegd werd dat we konden komen. Dochter dus achterop de fiets. Man heeft daarop nadrukkelijk gesteld dat dat onmogelijk was. Er moest een dokter kómen. De telefoniste liet daarop weten dat bij hóge uitzondering een visite van de arts werd toegestaan, maar dat het eigenlijk niet de verantwoordelijkheid van de hap was dat wij geen auto hadden. Volgende keer moesten we dus maar wat regelen. Mijn dochter lag ondertussen nog op de vloer. Ik stelde voor dat we haar even naar de bank moesten tillen zodat ze comfortabeler lag. Ze vond dragen vervelend dus hield Roefel haar aan de achterkant vast en ik aan de voorkant, maar ze raakte volslagen van de wereld, een gewichtloze zoutzak krijg je dan, waardoor we haar toch maar weer voorzichtig op de vloer hebben laten zakken. Roefel heeft toen niet getwijfeld en 112 gebeld. Die stonden behoorlijk snel bij ons op de stoep. Eenmaal aan de monitor bleek ze een schrikbarend lage bloedruk te hebben. Voor wie het wat zegt: 70/45. De ambulanceverplegers hebben haar vocht gegeven in de hoop dat de bloeddruk dan weer zou stijgen maar dat gebeurde niet. Toen is ze de ambulance ingehezen, ik erbij in en met sirene en zwaailichten naar het ziekenhuis. Daar werd al snel ontdekt dat ze een inwendige bloeding moest hebben, maar wáár? Dat ze naar de operatiekamer moest was wel duidelijk, dus ze werd heel snel die kant op gebracht. Ik riep de artsen na dat ze Pfeiffer heeft waarop ze riepen "dat is hele nuttige informatie. Nu weten we waar we moeten kijken!"
Ik werd naar een wachtruimte gebracht in afwachting van de operatie. Roefel was thuis gebleven (er mag er maar 1 mee in de ambulance) en die heb ik gebeld dat hij moest komen. Inmiddels had ik begrepen van een verpleegkundige dat het ernstig was, maar ik was nog in de veronderstelling dat het 'gewoon' ernstig was wat met een operatie wel opgelost zou worden. Dat wil je gewoon hopen eigenlijk. Maar toen de chirurg 'ons' kamertje binnenkwam en was gaan zitten, sloeg hij mij met zijn hand op mijn been met de woorden "U krijgt uw dochter weer terug." Waarop wij verbrouwereerd riepen "Wát! u krijgt uw dochter weer terug??" Waarna hij uitlegde dat ze zoveel bloed verloren had en dat ze zo hard hadden moeten werken om alle vaten weer dicht te krijgen dat ze er echt bijna tussenuit gepiept was. Het was heel onwerkelijk. Ik had terwijl ik op Roefel wachtte al wel de nodige doemscenario's door mijn hoofd laten gaan, maar die had ik weggedaan met het idee dat ik daar vooral nog geen paniek van moest maken. En dan zo'n mededeling...
Het gevolg van al dat bloedverlies is wel geweest dat haar organen zuurstoftekort hebben opgelopen en haar hart heeft een stofje aangemaakt wat heel slecht zou kunnen uitpakken als dat stofje erin bleef zitten, maar dat is vandaag met allerlei medicijnen aangepakt en weg. Ze komt er dus bovenop, maar hoe lang het al met al nog gaat duren moeten we afwachten.
Een heel verhaal. We zijn nu thuis. Morgenochtend weer die kant op met nieuwe pyama's. Ze zal geen gebrek aan belangstelling krijgen, de tamtam is inmiddels rondgegaan:-)

Lieve kaaskopje

Lieve Kaaskopje, ik lees dit hele draadje nu pas, doordat ik bij v&v heeeeel veel kaarsjes voor jullie zag branden. Wat een vreselijk eng verhaal. De paniek thuis, 112 bellen, het wegrijden van je kind op een brancard, de ambulance, het ziekenhuis en het kamertje waar je 'achterblijft', er komen hier weer veel herinneringen boven.... wat erg allemaal voor haar en voor jullie. Onvoorstelbaar dat Pfeiffer dit soort complicaties kan hebben! Ik kende dat ook niet, maar zal het nooit meer vergeten.
Je weet waar ik woon, en dat is niet heel ver weg. Mocht je me nodig hebben, weet je me te bereiken he?
Liefs Geerke

Jeetje kaaskopje

Wat een enorme schrik. Ik ben oprecht dankbaar dat je dochter er nog is en dat ze erbovenop zal komen. Goh, ik heb gewoon kippenvel. Sterkte, jullie zullen het nodige te verwerken hebben.

Wat fijn, je bericht

We zaten steeds al te wachten...
Wat een angstaanjagend verhaal en wat hebben jullie het goed aangepakt. Wat een schrik voor jullie allemaal, dat hakt erin. Heel veel sterkte, het zal een rare nacht zijn, aan de ene kant ben je doodop en aan de andere kant zit je zo vol emotie dat je niet kunt slapen.
Alle goeds gewenst.

Je familie is nu op de hoogte? Hartelijke groeten aan roefel en je beide meiden!!

Mocht ik iets kunnen betekenen

Ik heb je gemaild Kaaskopje, als dat adres nog klopt. Mocht ik iets kunnen betekenen, ik zit niet ver weg, bel me gerust of sms, oke?
liefs Geerke

Fijn

Nu kan ik ook gaan slapen...nogmaals, heel veel beterschap!

Nog vóór het slapen gaan, even kijken hoe het gaat. Godzijdank lijkt alles goed af te lopen. Wat een verhaal Kaaskopje, ongelofelijk. Wat iemand eerder al vroeg: kun je zonder milt? Of zal je dochter met aanpassingen moeten leren leven?
In elk geval: ze is er nog, dankzij haar ouders!

Kaaskopje

Wat vreselijk! Echt heel heel eng. Gelukkig is ze van de beademing af. Wat goed dat Roefel 112 heeft gebeld.

Ik keef erg met jullie mee!

Poehee

Wat een ongelofelijke nachtmerrie. Wat fijn om in de update te lezen dat het echt de goede kant op gaat, maar wat een helse nacht hebben jullie achter de rug.
Ik ben net als de anderen hier, ook onder de indruk van hoe jullie het aangepakt hebben! Scherp gereageerd waar dat nodig was.
Heel snel verder herstel en jullie allemaal ook nog veel sterkte met het bijkomen hiervan gewenst.

Sterkte

Kaaskopje, ik zie t nu pas. Sterkte met alles -ik weet ongeveer hoe t voelt. Je hebt iig het juiste gedaan.

Ooooooo

Een beetje goed nieuws, gelukkig! En voor de vraagsteller: ja, je kunt zonder milt leven. De bloeddrukcijfers die je doorgaf zijn het bewijs van een extreem lage bloeddruk en dat wordt veroorzaakt door een acuut, groot vochtverlies. Bloed dus in dit geval en als er geen uitwendige bloedingen zijn, is het inwendig.

Oog van de naald, Kaaskopje, oog van de naald.

Tirza

Wat een verhaal!! Enorm veel sterkte en ik duim mee voor dochter!

Liefs

Fijn kaaskopje

en dat is nog heel zacht uitgedrukt, maar zo fijn dat we nog wat gehoord hebben. Ik heb de hele dag aan jullie gedacht. Zo onwerkelijk allemaal.

Ik ben heel erg dankbaar dat ze alweer de goede kant op gaat.

O wat fijn

Om nog een bericht te krijgen dat het goed afloopt. Dat het er werkelijk zo om gespannen heeft, gelukkig dat jullie haar ouders zijn, maar zo te horen is ze door ambulancepersoneel en ziekenhuispersoneel ook alert en adekwaat behandeld. Natuurlijk verwacht je dat maar toch. Ik denk niet dat het personeel van de HAP hier blij mee is. Dat is toch een nare inschattingsfout geweest met bijna fatale gevolgen als jullie zelf niet zo scherp waren geweest.

Geerke

Ik kan mij heel goed indenken dat dit herinneringen bij je oproept. Dat zal altijd bij je blijven.
Dank je wel voor je lieve aanbod:-)

Tonny

Dank je wel en ja, de familie is op de hoogte nu:-) Opa en oma zijn geweest en mijn zus was naast zus-zijn ook beroepshalve ter plaatse.
Ik doe iedereen je groeten.

Ik wil niemand tekort doen

maar ik bedank jullie nu toch even samen voor jullie lieve reacties. Ik ga nu bij verlies en verdriet kijken. Ik realiseerde mij niet dat daar ook het een en ander staat.
Tirza: inderdaad door het oog van de naald.

Kippenvel.........

Mijn God, ik wist niet niet dat dit kon gebeuren bij Pfeiffer !! Ik ben in gedachten bij jullie Kaaskopje en Roefel.
G

Blij

te horen dat het al een beetje beter gaat. Maar wat een verhaal...inderdaad, oog van de naald. Pff....En dat je op het heetst van de strijd die Pfeiffer nog hebt geroepen! Petje af Kaaskopje en dat je dochter maar weer gauw thuis is!

Lieve help

Ik lees dit nu pas. Wat verschrikkelijk, Kaaskopje en Roefel. Heel veel sterkte. Ik hoop dat ze snel en goed herstelt.

liefs

Tihama

Veel beterschap voor jullie dochter gewenst.
En een voorspoedig herstel. Wat heftig.

Wat fijn

dat het weer de goeie kant op gaat. Maar wat een ongelofelijk verhaal. Hopelijk kunnen jullie nu weer een beetje tot rust komen.

Oh kaaskopje

Ik had gelezen van de Pfeiffer, maar las net pas van de complicaties. Wat een afschuwelijk en ijzingwekkend verhaal. En inderdaad: wat goed dat jullie zo goed ingelezen waren en zo alert. Tjonge, de angst sloeg me om het hart toen ik het las. Wat fijn dat het goed gaat komen - ik hoop voor jullie en haar dat ze heel snel "fit" (raar woord bij Pfeiffer) genoeg is om naar huis te gaan.

Hoe is het met jullie oudste intussen? Is ze erg geschrokken?