U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Partner wordt niet wakker na operatie aan hersenen
Mijn partner had een hersentumor. Goed operabel. Geen uitzaaiingen. Eruit halen en verder gaan. Maar een uur voor de operatie werd hij niet lekker en kreeg een epileptische aanval. Hij ging dus met spoed naar de OK. Operatie uitgevoerd, ging goed. Maar hij is nog niet weer wakker geweest. (Afgelopen maandag geopereerd.) Nog eens op woensdag geopereerd vanwege toename van druk in zijn hoofd. Weer geslaagd maar nóg niet wakker. Hij wordt in slaap gehouden. Soms halen ze die medicatie eraf en testen ze hem. Hij reageert wel op pijnprikkels maar eigenlijk minimaal. Is er hier iemand die mij nu gaat vertellen dat hij écht wakker wordt en dat hij écht weer beter wordt? Please...
Heerlijk
voor je dat hij naar de revalidatie gaat. En dat dat dichtbij is.
Ben erg blij voor je!
Wat een goed nieuws weer. Wanneer verhuist hij? Ik ben blij voor je.
Bellefleur
Verpleeghuis
Waarschijnlijk kan hij dinsdag naar het verpleeghuis waar ook met hem wordt gerevalideerd. Niet zo intens als een regulier revalidatiecentrum (dat is nog te zwaar voor hem), maar toch gaan ze meer met hem aan de gang dan ze in het ziekenhuis kunnen.
Ik zeg 'waarschijnlijk' want hij heeft flinke koorts, bah. Zullen ze hem dan toch laten gaan? Dat hoop ik niet en ik hoop ook dat ik er nog wat over te zeggen heb...
Koorts
Als hij echt ziek is, kan ik mij niet voorstellen dat ze hem zullen verhuizen. Ik zou daar niet zo blij mee zijn, net als jij. Vervelend dat hij koorts heeft. Waar komt dat nou weer vandaan?
dit is de 1e keer dat ik reageer, ik ben al die tijd een "stille" lezer geweest. Goh wat hebben jullie een tijd achter de rug en wat fijn dat het nu de betere kant op gaat !
Wel ontzettend balen dat hij nu koorst heeft 
Ik denk niet dat ze 'm met hoge koorts overplaatsen hoor. Ik werk zelf als verpleegkundige bij de thuiszorg. Als we een nieuwe cliënt aangemeld hebben gekregen en degene heeft koorts, gaat het ontslag niet door en komen ze pas thuis als ze weer koortsvrij zijn.
Ik hoop voor jullie dat dit bij jouw partner ook zo is. Sterkte in ieder geval !
Ik vind net je mail in mijn spambox! Je hebt antwoord!
Mijk
ze laten hem vast niet vertrekken met koorts, eerst uitvinden waar dat vandaan komt, lijkt me! Kan zo een simpele blaasontsteking zijn, maar natuurlijk ook wat anders..
Ik duim voor jullie!
Koortsvrij en dus verhuisd vandaag
Kennelijk was er sprake van een verlate reactie op de operatie van vrijdag (de koorts). Geen urineweginfectie in elk geval en bloed is nog in onderzoek. Maar hij was vandaag koortsvrij, goed helder en goedgemutst dus vandaag is hij naar het verpleeghuis gegaan. Weer een hele omslag voor hem en voor mij. Vanavond na het eten nog even heen gelopen, das toch wel makkelijk hoor...
Morgen hulp in huis 
Ik zie het ook een beetje als nieuwe start ofzo. Vanavond vroeg naar bed want ben knap moe. Eerst een koppie thee...
Fijn bericht!
Lieve An,
wat een fijn bericht dat je man nu lekker in de buurt is! Nu goed gaan opbouwen!!!
liefs,
Jons
Wat wennen weer,en wat fijn. Geniet van de hulp in huis vandaag, ik ben blij voor je!
Wat fijn dat hij toch verhuisd is. Weer een stap de goede richting op. Ik hoop dat je zolangzamerhand ook wat meer rust kunt pakken! Lekker dat je hulp hebt vandaag. Ik ben er helaas niet bij. Zet ze maar flink aan het werk ;-)
Fijn dat hij verhuisd is
Gewoon wat dichter bij je, je kunt er makkelijker heen en hopelijk knapt hij ook wat sneller op. Welterusten, neem lekker je rust. En schroom vooral niet om gewoon hulp aan te blijven nemen, want de komende tijd wordt zwaar genoeg, óók als het herstel voorspoedig gaat. Beetje lief blijven voor jezelf, of in elk geval de anderen lief laten zijn voor jou.
Wat een
heerlijke positieve berichten!
Hoop dat je nu ook een beetje tot rust kan komen, nu de ergste spanning eraf is.
Fijn
dat hij nu op loopafstand van jullie is! Heb je enig idee wanneer je aan naar huis gaan mag gaan denken?
Een schoon huis & verse bloemen :)
Nou.... dit was een fijne dag! Ik geloof dat de meiden mijn huis wel vonden meevallen, qua 'vervuiling' maar ze hebben me heel erg goed geholpen en ik was enórm blij met hun hulp en gezelligheid. En wat valt er ook een hoop te práten en wat interessant is ieders leven dan verlopen, met blijdschap en verdriet. Ik vond het heel bijzonder!
En nog een bos bloemen ook erbij van Petr@ - echt zó lief. Allemaal hartverwarmend.
Ik zat daardoor ook nog relaxter en ook gesterkt bij mijn (aanstaande) man.
De fysio heeft met hem geoefend en inderdaad, zijn rechterkant doet het wél. Ik raakte diep ontroerd toen ik daar getuige van mocht zijn.
Wanneer hij naar huis mag is nog niet te zeggen. Hij is daar nu voor de tweede dag en ik kan me zo voorstellen dat daar nog vele bij zullen komen. Maar het geeft niet. Ik kan wel wachten. En zie ons al voor het altaar staan
Kortom: een dag met meerdere gouden randjes. Dank jullie wel!
Veel liefs,
An.
Zo'n dag met gouden randje is jullie gegund. Ik wens je er nog vele toe:-)
Wat een fijne berichten allemaal
Ik word er gewoon blij van als ik het lees. Ga zo door An en man!
wat heerlijk, zulke positieve berichten!
Fijn an
Dat soort fijne dagen zijn zo goed voor je. En blij met de hulp, goed zo, heerlijk toch dat schone huis en die bloemen. Wat lief allemaal. En wat fijn dat je man nu in de buurt is, op loopafstand van je huis, echt fijn.
Elke stap is er eentje!
Ik woon ook in 9951 an
Ik kom net hier in dit draadje dus vanalles gemist en misschien wel te laat met hulp aanbieden maar lees dat je in hetzelfde postcodegebied en zo aan het verpleegtehuis te lezen, zelfs in hetzelfde dorp woont als ik.
Mocht je nog hulp nodig hebben dan hoor ik het graag!
An, een tip voor je man
toen ik in de revalidatie kwam, kreeg ik ook erg last van jeuk op mijn litteken. Wat bij mij erg goed hielp was doodgewone vitamine E olie. De verpleging smeerde mijn litteken dan 2 keer per dag in met een beetje olie en dat verzachtte heel erg de jeuk. Mocht jouw as. man daar ook last van hebben/krijgen, zou je dat aan de verpleging kunnen vragen?!
Hoop dat alles lekker loopt voor jullie en dat zijn stijgende lijn zich flink doorzet!
liefs,
Jons
Wat fijn die positieve berichtjes!
Heel veel sterkte de komende tijd, ook met de verwerking want het is niet mis wat er allemaal is gebeurd.
Update
Het gaat nog steeds langzaam maar ook nog steeds gestaag. Mijn man eet al weer brood (zonder korsten en met alleen makkelijk eetbaar beleg), warm eten (gemalen) en drinkt zelf (ingedikt sap). Zo'n koffieleut ooit, maar gruwelde bij zijn eerste kop koffie gisteren (nee, niet ingedikt, das helemaal walgelijk). De koffie was ook vrij sterk moet ik zeggen. Hij beweegt zijn rechterhand en voet ook zelf dus met oefeningen moet dat toch nog een stuk beter worden lijkt me.
Verder is hij af en toe uit bed m.b.v. een stalift komt hij in zijn rolstoel. En de oefeningen worden 'opgeschroeft' als hij dat aan blijft kunnen. Het spreken blijft wél een probleem nog. Ik hoop dat de logopediste nog het e.e.a. kan bereiken.
Ikzelf ga volgende week starten met gesprekken met een soort psycholoog. Ik zou nu niet kunnen zeggen waar ik het over moet hebben maar ben ervan overtuigd dat zij me op weg helpt (was al eerder bij haar) en dat het me goed zal doen. Ook de psycholoog van het verpleeghuis wil ik graag nog een keer spreken, maar dan wil ik het vooral over mijn man hebben. Hoe houden we de moed erin namelijk (hij was voor het gebeurde al iemand wiens glas (meer dan) half leeg was). Ik hou hem voor dat we vooral naar de dingen moeten kijken die al wél goed gaan. Ik zie dat hij dat ook begrijpt.
En Jons, goede tip van de olie. Ik zie hem inderdaad regelmatig even voorzichtig langs zijn litteken gaan. En kriebelen. "Wat een jááp" zei hij, toen hij het in de spiegel zag. Soms zegt hij dus korte zinnen die ook echt kloppen.
Kortom... we gaan deze weg nog wel een poosje bewandelen...
Het lijkt me zo verwarrend en zo onzeker. Je weet niet wat er allemaal aan functies terugkomt. Je bent blij met elk goed nieuws, en ondertussen blijf je ongerust. Ik denk dat het verstandig is dat je afspraken hebt met psychologen. Ik vind je heel sterk, maar dat betekent niet dat je zonder steun kunt. Ik weet niet of jij en je man het kunnen opbrengen, maar humor helpt wel. Het is bevrijdend soms om te kunnen lachen om de situatie!
En hoe is het met jou? Kom je een beetje aan rust toe?
Bellefleur - over lachen
Ja, wij lachen best veel. Vanmiddag nog. Hij had het koud dus ik vroeg hem of hij over zijn t-shirt nog 1 extra wilde, met lange mouwen (het leek me teveel heisa om eerst die met korte mouwen uit te trekken). En ik vroeg hem of we dat samen zouden proberen (ipv weer hulp in te roepen). Het kon wel, dacht hij. Dacht ik ook. Zijn linker (goed arm) ging goed. Zijn hoofd ook. Maar zijn rechter arm bleef steken. Het leek of hij in een ...buis (kom even niet op het woord) zat. Hij keek me meewarig aan zo van 'nee, jij bent lekker handig'. En toen schoten we beiden enorm in de lach. Gelukkig gebeurt dat vaker. Niet elke dag maar gelukkig wel regelmatig.
En nee, rust krijg ik niet echt en dat begint me ook wél op te breken. Ik móet op zoek naar balans. Ook iets om mee te nemen in het gesprek met de psycholoog...
Veel groeten!
An.