Overtijdbehandeling

Nooit

Idd, zeg nooit nooit. Mijn zus wilde nooit kinderen (ze kreeg haar eerste toen ze 38 was), ik ook niet. Nu hebben we ze (mijn zus zelfs twee;-) en zijn we er allebei erg blij mee. Het leven verandert, jij als mens verandert. Ideeen en gedachten veranderen. Dat heet persoonlijke groei en volwassen worden. Evenzo, je komt op me over als een evenwichtige, volwassen vrouw en ik denk dat je een heel goede moeder bent! Ik ben ook geen "oer-moeder" maar ik weet dat ik wel een heel goede moeder ben... Ik ben dolblij met mijn zoontje, zie hem als een cadeautje maar ik ben ook blij dat ik "maar" een kind heb; nog een tweede had ik er echt niet bij kunnen hebben. Kan ook niet meer, want ik heb geen baarmoeder meer. Toch mag ik nog graag van babietjes genieten hoor, ben er dol op, zolang ze maar niet van mij zijn;-). Je klinkt naar mij toe alsof je absoluut de juiste beslissing hebt genomen in deze situatie op dit moment in je leven. Chapeau!

Elisa

Ik moest wel even huilen na jouw berichtje. Wat lief dat je dat zegt.
Het klinkt missch gek maar ik vind mezelf ook wel echt een goede moeder. Ik ben gek op de kinderen en ik geniet absoluut van alle baby's (van vrienden en collega's) om me heen. Maar die periode is voor mij geweest. Ik kan niet meer terugschakelen. Het lukt me gewoon niet. Ik ben bang dat de rest van het gezin eronder gaat lijden als er nog een baby bij zou komen (moeder die het slecht trekt, ik sta er sowieso grotendeels alleen voor ivm werk van man). Onze oudste is een zeer sensitief kind die het (school)leven niet altijd even makkelijk vind en heeft ook de nodige emotionele steun nodig. Ik kan er nu echt voor hem zijn. Ik kan fijn helpen op school etc. Dat alles verandert dan te ingrijpend voor mij.
Ik ben niet altruistisch, ik kan mezelf niet volledig wegcijferen en dat wil ik ook niet meer. Maar goed vaak genoeg allerlei redenen aangevoerd.
Ik dank je voor je betrokkenheid en je eigen verhaal nogmaals. Ik zal dinsdag laten weten hoe het ging, tenzij jullie zeggen hier 'laat maar'....

Evenzo

Sterkte dinsdag!En geniet maar lekker van je kinders,ik herken je gevoel wel hoor.
Groetjes,Bastet

Evenzo

Ik weet hoe hard je een warm woord van begrip kunt gebruiken in deze situatie;-)
Ik herken veel in jouw motivatie om niet aan nog een kind te beginnen. Mijn zoontje heeft de nodige emotioneel-psychische problemen en ik ben alleenstaand moeder dus hij heeft al mijn aandacht nodig en zelfs meer dan ik vaak kan opbrengen. En ik ben er ook nog! Ik wil niet alleen maar moeder zijn; ik wil er zijn als persoon die daarnaast toevallig ook nog moeder is. Het is de afgelopen bijna 9 jaar andersom geweest en nu moet ik aan mezelf en mijn eigen leven gaan denken. Of zoals mijn therapeute het zei: "je kan pas een echt goede moeder zijn als je allereerst aan jezelf denkt en vlak daarna aan de rest (inclusief je partner/kinderen)". Dat klinkt egoistisch, maar zo is het niet. Het heeft geen zin om het gevoel te hebben dat je jezelf als persoon moet wegcijferen en jezelf ondergeschikt maakt aan het belang van degenen die je liefhebt. De afgelopen 9 jaar heeft mijn hele leven om het wel en wee (en vooral om de zorgen) van mijn kind gedraaid, dat loopt nu wel en gaat de goede kant op. Nu ben ik aan de beurt. Dus ja, ik begrijp je redenen volkomen en ze zijn zeer terecht en valide! Je hoeft je keuze niet te verdedigen want je hebt aan niemand anders verantwoording af te leggen dan aan jezelf. Het is jouw lijf, jouw leven. Jouw beslissing. Ik ga echt aan je denken dinsdag hoor!

Evenzo

Wilde je even sterkte wensen met alles!
Vind je erg weloverwogen en sterk overkomen.

Het lijkt me heel moeilijk, maar het klinkt alsof het de juiste beslissing is.

Ik denk aan je dinsdag!

Groetjes Nikaya

Knurf en nooit

Knurf verwoordt beter wat ik bedoel.
't Is namelijk onomkeerbaar.

Dirksmama

oke ik snap het, maar dat geldt voor beide situaties.
Zo'n onomkeerbare situatie als deze heb ik zeker nog nooit mee gemaakt en daarom ben ik achteraf ook blij dat ik 'pas' na 1,5 week terecht kan. De beslissing voelt erg doorleeft,weloverwogen en goed. Missch onbegrijpelijk voor sommige mensen en dat snap ik dan ook wel weer.
Bedankt :)

Evenzo

Heel veel sterkte dinsdag! Aan je argumenten te horen doe je er goed aan.

Holiday

Evenzo

Levenslang was ik tegen zwangerschaps afbreking of abortus, inmiddels ben ik wat genuanceerder (nog niet op alle gebieden, maar het begin is er )

Ik wens je dan ook alle sterkte met je besluit en de behandeling. Zo´n keus te moeten maken is waarschijnlijk een van de moeilijkste dingen in je leven!

Sterkte! Mien

Evenzo

veel sterkte dinsdag. Ik zal aan je denken. Geef je zelf daarna de tijd en de ruimte die je nodig hebt. Het is nu toch iets groters dan een 'overtijdbehandeling'. Mijn ervaring is dat ik daar toch wel een paar weken voor nodig had om van bij te krabbelen. Eerste week thuis geweest, daarna drie weken halve dagen gewerkt. Een derde kindje hier was welkom geweest, ware het niet dat hier de risico's, voor een niet-voldragen zwangerschap en levensbedreigend voor mij, te groot waren. Voor mij was dit de aller-allermoeilijkste keuze van mijn leven.

Ga alsjeblieft niet alleen dinsdag!

liefs van Verdriet

Evenzo

Ik wens je heel veel sterkte dinsdag en kracht voor de tijd erna!

Een jaar of 5 geleden....

heb ik hetzelfde gedaan als jij morgen gaat doen, evenzo. Had er al 3, maar verder een vrijwel identieke situatie.

Wilde je alleen maar even laten weten dat ik me er nog steeds heel goed bij voel, bij mijn besluit van toen. Het was goed. Ik ben blij met mijn gezin, maar het is goed dat er geen kind bij is gekomen destijds. Ik heb geen last van spijt, van wat-als-gedachten, van wroeging, of wat dan ook. Ik had het liever niet meegemaakt en hoeven besluiten natuurlijk, maar goed, da's een open deur.

Maar het is heel goed mogelijk in vrede te leven met een onomkeerbaar besluit als dit.

Ik zal aan je denken morgen....

toenookzondernaam

Evenzo

Ik wil je heel veel sterkte toewensen morgen! Hou je kalm en rustig. Neem de tijd voor lichamelijk en geestelijk herstel na de behandeling. Ik zal aan je denken morgen...

Dank

Ik ben vandaag eerder weggegaan van werk met toestemming van leidinggevende. Ik moest echt weg daar en me mentaal voorbereiden :)
Ben de hele dag al erg nerveus en wil dat het gauw voorbij is. Moeilijkste lijkt me nog het nuchter blijven al wil ik geen roesje, maar stel dat het niet goed lukt en ik MOET even een roesje dan is dat maar beter....
Dank voor de sterkte wensen. Ik heb het nodig.
Ik denk ook dat net als 'toenzondernaam' ik geen wroeging oid zal voelen. Ik denk wel dat het erin zal hakken maar ik denk ook dat ik me opgelucht zal voelen. Hoop dat ik een beetje slaap vannacht :)

Evenzo

Sterkte morgen. Ik hoop dat het je goed gaat.
Carolien

Sterkte

Evenzo, ik wens je sterkte morgen. Ik hoop dat je niet alleen gaat en voldoende steun zal krijgen morgen en de tijd erna.
Houd er rekening mee dat je even zult moeten herstellen. Net als na een miskraam zal je lijf toch even moeten 'ontzwangeren'. Neem die tijd voor jezelf, rust uit. Eis niet teveel van jezelf door te snel weer aan het werk te gaan.
Je zult je misschien niet meteen opgelucht voelen, maar juist na de behandeling na gaan denken over wat er nu feitelijk gebeurd is. Het heen en weer gezwiep van je emoties daarin is normaal, heb je ze niet dan ben je niet vreemd of zo hoor ;-)
Laat nog een keertje weten hoe het met je gaat, leef met je mee.
Sterkte!
Maria Vespa

Evenzo

ik denk aan je!

Sterkte.

liefs van Verdriet

Kaarsje voor jou

Ingrijpend is het hoe dan ook. Kaarsje voor jou in je eigen draadje.

Het is gebeurd

Vanmorgen om half 11 moest ik me melden. Man is meegegaan. Ik was op van de zenuwen en mijn tranen zaten hoog. Ik moest eerst voor de echo bij een nare vrouw. Ze was zeer kortaf en toen de echo klaar was gooide ze een stapel tissues op mijn buik: 'gel erafvegen en aankleden'. Nou zeg! Ze vertelde ook niks over de echo en ik kon het scherm niet zien.
Vervolgens weer in de wachtkamer (met nog 10 meisjes en vrouwen....wat een surrealistische wereld vond ik het ineens, het leek wel lopende band werk). Toen een gesprek met een vrouw met mijn man erbij. Die was wel erg begrip vol en stelde wat vragen. Ik heb gevraagd of ik de echo mocht zien. Eigenlijk was er alleen een ei blaasje te zien, indicatie was een kleine zes weken. Gelukkig geen kloppend hartje (in elk geval niet zichtbaar), dat was gevoelsmatig toch belangrijk voor me, klinkt misschien heel dom.

Al snel mocht ik naar de dagbeh. (moest alleen) waar ik een bed kreeg en me moest verkleden. Ik kreeg nog wat uitleg en ging een tijdschriftje lezen. De anaestesist was hele aardige oudere kerel die precies vertelde wat hij ging doen. Hij stelde me erg op mijn gemak.
Daarna kwam de vrouwelijke gynaec. die de behandeling deed. Ik kreeg een prik, werd wat dizzy en high, leek alsof ik dromerig werd en toen was ik al klaar. De dokter vertelde dat ze veel oud bloed had gezien en dat deze zwangersch zeer waarsch in een miskraam geeindigd zou zijn. Moeder natuur die toch ingreep?
Ik heb nog 5 min. een beetje liggen dutten en toen ben ik weggegaan na een kop thee en wat kaakjes. Al met al ben ik 1,5 uur binnengeweest daar en is het me toch meegevallen. Ik voel me wel opgelucht en ik voel ook dat ik weer vooruit kan kijken. De afgelopen weken heeft mijn wereld stilgestaan. Ik voel me nu lichamelijk en ook geestelijk vrij goed maar ik sta open voor een terugslag. Dat zal ik dan wel zien. Ik ben ook erg benieuwd of de potentiele uitgerekende datum in oktober me dan parten zal gaan spelen. Het zal iets zijn wat ik mijn leven lang bij me draag....
Nogmaals dank voor het medeleven.

Evenzo

Je hebt het achter de rug; dat gevoel van opluchting herken ik. Maar de ontlading komt nog wel, later. Dat hoort ook. Geef daaraan toe want ook al heb je de juiste beslissing genomen het is allemaal toch niet niks! Tja en of het wellicht toch in een miskraam zou zijn geeindigd; misschien wel, misschien niet. Je moet nu gewoon verder met je leven. Nog wel een advies: als ik jou was zou ik wel zo snel mogelijk andere methoden van anti-conceptie gaan bespreken en bekijken met je man danwel sterilisatie. Om te voorkomen dat je nog eens in deze nare situatie terecht komt. Wellicht dat je er nu nog even niet over kan nadenken maar wacht er niet te lang mee... Sterkte meid!

Evenzo

Misschien is dat toch een troost bij de verwerking, dat die hoeveelheid oud bloed erop wijst dat de zwangerschap waarschijnlijk in een miskraam geëindigd zou zijn. Sterkte met alles!

Herstel

Je hebt nu een miskraam meegemaakt.
Neem de tijd om te herstellen, lichamelijk en geestelijk.
Zelf heb ik 5 zeer gewenste zwangerschappen in een miskraam zien eindigen, en dat was elke keer erg bijkomen. En ja, ook die uitgerekende datum voel je nog even.

Herstel

Ik merk dat mijn lichaam nog denkt zwanger te zijn. Ben dus nog misselijk en gespannen borsten en moe...ondanks dat het zo pril was. Maar ja na 2 kinderen staat mijn lichaam natuurlijk meteen in de juiste 'stand'.. Ik ga ervanuit dat over een dag of 4 deze versch. weg zullen zijn, dan zal ik ook bloedingen krijgen is me verteld. Over 2 a 3 weken moet het hcg weg zijn. Dus ja ik doe rustig aan om te herstellen. Ik ben al 2 weken -sinds ik het weet- erg naar binnen gekeerd, heb minder gewerkt, alle prive afspraken afgezegd, dus ik doe het rustig aan.
Geestelijk gaat het nog steeds goed. Ik heb goed geslapen. Ik had een nachtmerrie voor de ingreep (een kindje dat al bijna volgroeid was maar ik was nu eenmaal al bij de kliniek dus ik mocht van de artsen niet meer terugkrabbelen). Maar ik laat mijn gevoelens stromen. Het komt als het komt en dan is het goed. Maar ik ga me ook niet schuldig voelen over het feit dat ik me geestelijk goed voel.
groetjes

Evenzo,

Knuffel.
Bellefleur

Komt goed

met jou, fijn dat je het zo goed doorvoelt en benoemd ! Je hebt je verantwoordelijkheid genomen, iets wat positief is voor jou en je gezin.

Een goed herstel gewenst.