Orthopedische schoenen

platvoeten

Ook ik had platvoeten als kind, alleen de huisarts gaf aan dat ik zoveel mogelijk op blote voeten moest gaan lopen (het was wel zomer op dat moment) ook bij ons buiten in de tuin, waar we o.a. grindtegels hadden. En op de gewone tegels zag ik, als ik door het water had gelopen de complete afdruk van mijn voet, de huisarts gaf aan dat ik moest zorgen dat je een ander voetje zag (voorkant, zijkantje, hak) dan was het goed.
Vanaf dat moment dus altijd geoefend om mijn voet goed omhoog te houden, om niet plat te lopen en dat lukte, ben nooit aan de steunzolen gegaan.
Maar misschien was het bij mij nooit zo erg hoor, ik had in ieder geval nooit last van mijn knieen en rug, wel toendertijd aan mijn enkels (die voelden altijd zo moe)

Waarom hang je zo

Op de methode van de zooltjes?

Voor je statistieken : vanaf 1999 bekend met inlegzolen, alleen met lichtbakken, waarbij ik me altijd de meest gruwelijke gedachtes in mijn hoofd haal, omdat ik bang ben dat er eentje breekt en die me leeg laat bloeden.

Kaaskopje

Gewoon eruit trekken, die binnenzolen. Die zijn daarna waarschijnlijk niet meer bruikbaar. Maar dan kun je altijd andere binnenzolen gebruiken, mocht je de steunzolen toch niet dragen. Die zijn heel goedkoop.
Toen mijn zoon als kind zooltjes nodig had, rukte de verkoper in de schoenwinkel ter plekke de vastzittende binnenzool eruit. Natuurlijk wel na passen zonder steunzolen. En mocht het dan toch niet goed passen met steunzool, dan hoefden we de schoenen niet te nemen.

Zooltje eruit

Ik heb uit een schoen het zooltje getrokken. Met bruut geweld kan ik wel zeggen. Het is een enkellaarsje in een 'chelsea'- model. Ik krijg de schoen met geen mogelijkheid aan met steunzool erin. Mislukt experiment dus. Ik schuif de oude zool dus maar weer terug. Ik had zonder dit akkefietje al besloten dat ik geen chelsea-model meer wil. Met een rits trekt veel prettiger aan.

Steuntje en Suzanne

Hoe jullie het beschrijven, super herkenbaar. Thuis hadden mijn 2 zussen en ik, ma en ook oma allemaal orthopedische steunzolen. Laten we maar zeggen, slechte voeten beetje erfelijk en familiekwaaltje. Mijn moeder was eigenlijk altijd wel met iemand op stap voor controle, aanmeten of afpassen van zolen. Nooit iets negatiefs over gehoord.

Net hoe jullie het beschreven, wij moesten ook altijd naar de "steunzolendokter" in het ziekenhuis waar dan ook altijd direct, door de orthopedisch-instrumentenmaker, de correctiezolen werden aangemeten. Even "gipsklompen" om je voeten en dan na 14 dagen terug om het resultaat te komen passen.

E.e.a. had dus hier wel een behoorlijk financieel plaatje, 3 meiden in de groei met allemaal steunzolen. Daarnaast kwamen dan ook nog de "goede" kinder correctieschoenen van Piedro, Renata of Bunnies. Resumé: we hadden voor een vermogen aan de voeten.

Inegborg

Het klopt dat steunzolen (en leuke goede -kinder-schoenen) behoorlijk in de papieren lopen. Toen ik ze eind jaren 90 voor het eerst voor mijzelf liet aanmeten kostte het toen iets meer als Fl. 100,00. Thans zitten we rond de €. 200,00. Daar komen dan ook nog de (goede) schoenen met los en uitneembaar voetbed bij. Inderdaad je had toen de merken Piedro, Bunnies en Renata met een los en uitneembaar voetbedje.

Waar ik enorm van opkijk en deel 2: mijn rug

is dat het gebruik van steunzolen iets heel gewoons blijkt te zijn onder 20-/30-jarigen. Ik had het er met mijn dochter van bijna 28 jaar over en zij vertelde dat het onder haar vrienden schering en inslag is. Het was mij ook aangeraden toen ik in de twintig was, door de toenmalige huisarts, maar hij blijkt ernaast gezeten te hebben wat betreft het waarom van steunzolen. Hij dacht aan platvoeten, dat verbaasde mij toen ook al een beetje, maar ik heb ze nu ook nog steeds niet. Dus je zou haast kunnen zeggen 'schoenmaker hou je bij je leest'.

Ik heb nu dus steunzolen, maar waar ik met terugwerkende kracht eigenlijk wel een spijtig gevoel over heb, is dat mijn hele houding verkeerd is gegaan in de loop der jaren. Het zat er onder mijn twintigste al in, ik herinner me nog opmerkingen van mijn vader dat ik wat meer rechtop moest lopen, maar er is bij niemand een lampje opgegaan om me dáár voor door te verwijzen. Later is er ook een lichte scoliose geconstateerd... nog steeds niet 'ga eens daar en daar een afspraak maken'. Als ik mezelf nu op foto's zie, schrik ik zelf van hoe het is geworden en nog steeds gaande is. Inmiddels heb ik een kromme bovenrug (kyfose) en artrose in het middendeel (bij de ribben) van mijn rug, spondylose met de officiële term. Als ik moet niezen, moet ik heel snel anders gaan zitten, omdat ik anders een gigantisch pijnlijke pijnscheut in mijn rechterschoudergebied krijg. Afschuwelijk gewoon. Dat is ooit een keer voor het eerst gebeurd en sindsdien heb ik ook meer last van dat deel van de rug.

Ik zou mijn bekken eigenlijk geforceerd wat naar achteren moeten kantelen om een rechtere houding te laten zien, maar dat is niet vol te houden. Daar ga ik in maart over praten met de podotherapeut. Hopelijk is het proces toch nog wat bij te sturen.

Moraal van het verhaal: als je kind geen rechte houding heeft, geef daar dan wel serieuze aandacht aan. Hoe oud kind ook is. Zelf zie je het toch niet zo als een ander. Het een en ander kan erfelijk bepaald zijn, maar een verkeerde houding kan bijgestuurd worden in veel gevallen.

Oh, dat is interessant. Dat wist ik niet. Zou dat ook nog helpen voor een volwassen man? Ook een verkeerde stand van de onderrug/bekken en gaat steeds krommer lopen. Dan ben ik weer zo aardig daar wat van te zeggen natuurlijk. "Rechtop!!!!". ;-)

Kaaskopje

Dus je huisarts zat er qua steunzolen niet geheel naast, niet voor (plat)voeten maar meer voor de rug, Dus eigenlijk beetje gemiste kans om ze toen niet te laten aanmeten. Vroeger rustte er ook meer een taboe op steunzolen. Ze werden om het minste of geringste voorgeschreven en aangemeten. Dachten dat kindervoeten zwak waren en gesteund dienden te worden. Als je "steunzolendokter" je dan weer doorstuurde voor nieuwe was het altijd wel weer balen, want dat was je zeker weer minimaal een half tot een jaar onder de pannen voordat er weer naar gekeken werd of je ook zonder kon.

Maar je was dus meer gebaad bij een (gips)korset i.v.m. je rug. Keek de schoolarts dan nooit naar je rug, heupen, knieën en voeten? Waren ze bij mij altijd heel scherp op.

Wist niet dat onder de 20/30 jarigen steunzolen weer het gewoonste goed van de wereld was. Hype/hip of noodzaak, wie het weet mag het zeggen. Waar zal dat door komen? Door de slechte schoenen van de afgelopen tientallen jaren? Maar eerlijk is eerlijk het zijn tegenwoordig wel veelal andere steunzolen dan vroeger (metalen/stalen of die harde plastic dingen). Tegenwoordig ga je ook eerder naar de Podoloog/Podotherapeute (laagdrempeliger) dan voorheen naar de orthopeed en de daaraan verbonden orthopedisch-instrumentenmaker.

Suzanne

Ik weet niet wat mij geholpen zou hebben. Tijdens een zwangerschap moest ik naar Mensendieck. Ook vanwege mijn houding. Maar dat stopte weer. Ik heb, los van de steunzolen, zelf ook nooit het gevoel gehad dat ik er nog iets aan kon doen. Ik was nu eenmaal zo. Er zijn wel een paar oorzaken aan te wijzen waardoor mijn houding en manier van lopen beïnvloed is. Ik ben nu wel benieuwd of er nog mogelijkheden zijn.

@Kaaskopje

Heb je wel eens uitgeprobeerd of yoga misschien verbetering kan teweegbrengen in jouw lichaamshouding en motoriek?

Pfff

Yoga. Ik heb daar niks mee. Als kind kon ik wel een soort vogelnestje met mijn buik op de grond maken en ik heb nog vrij lang mijn been in mijn nek kunnen leggen. Beetje harkerig, maar toch. Ik hoorde laatst dat het mogelijk is dat ik hypermobiel ben, ondanks dat ik werkelijk niet zo soepel ben. Dat zit in de familie. Mijn oudste dochter heeft het ook. Ik zit raar in elkaar 😅

Ik ga wel naar fitness. Ik train daar o a. buik- en rugspieren. Maar ik denk dat ik voor een deel van mijn rug toch een deskundige moet raadplegen. Dat doe ik dus maar als ik er in maart weer ben.

Strikt vrijblijvend, uiteraard

Misschien kijk je iets te veel tegen yoga op, Kaaskopje, naar aanleiding van beelden van mensen die onder die noemer bijkans acrobatische toeren uithalen. Yoga is echter zo veel meer. Of kan ik nu juist beter spreken van 'minder'? Hoe dan ook: wie tot fitness in staat is, kan ook aan yoga doen. Je zou de deskundige eens kunnen vragen wat hij/zij ervan vindt.

Rode Krullenbol

Dat ga ik ook doen 😊

Kaaskopje

Hé hoe gaat het nu na een paar maanden met de steunzolen. Lopen ze nu goed, ben je er een beetje aan gewend en heb je al leuke (goede) schoenen kunnen scoren waar ze mooi inpassen? Al eens op nacontrole geweest bij de Podo/Orthopedisch-Instrumentenmaker?

Leuk dat je het vraagt

Ik loop er heerlijk op. Op steunzolen dus, niet op complete orthopedische schoenen. De linker zool is nog wat bijgesteld. Ik sta nu 4 mm hoger op die hiel, zodat mijn heupen iets rechter staan. Ik heb er denk ik twee weken een beetje aan moeten wennen. Maar daarna vond ik het zonder al 'bloot'.

Grappig genoeg was ik vanavond weer aan het snuffelen naar schoenen. Ik heb vorige week wat schoenen gepast, maar dat was geen succes. Ik ga binnenkort eens proberen of ik espadrilles lekker vind zitten. Gewoon voor als ik eens een zomerjurk of -broek aan wil en niet per se om er kilometers mee te kunnen wandelen. En ik zag vanavond ook aardige schoenen op een website. Mocht het allemaal tegenvallen, dan weet ik nu wel waar ik leuke schoenen kan vinden, maar daar hangt een pittig prijskaartje aan.