U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ondraaglijke pijn borstbeen
Vraagje; ik heb deze week 3 keer ongelooflijke pijn gehad bij mijn borstbeen, ik weet niet precies waar het zit, in het midden bij de maag. Ik zit dan echt te huilen en creeperen van de pijn. Na een kwartier is het weg.
1e keer had ik in de avond veel chocola de melk op en werd ik in de nacht wakker vd pijn. 2e keer na een boterham.met hagelslag. En net na een paar pepernoten. Ik weet niet of het aan het eten ligt, maar ik leg die link. Ik moet wel weten wat het is, want dit wil ik niet nog een keer. Ja, na de huisarts gaan. Maar ik hoop dat iemand hier een idee heeft....
Oh ja, tot slot
In een filmpje werd een zinvolle opmerking gemaakt: behoud van controle. Veel mensen zijn angstig voor de narcose door het idee dat je er geen controle op hebt. Je moet anderen vertrouwen in plaats van jezelf. Zeg daarom eerlijk hoe je erin staat. Geef, gek gezegd misschien, het OK personeel de gelegenheid om je vertrouwen te géven. Ze zijn er voor jou, ze zijn vaardig, ze loodsen je er doorheen. Daarna mag jij de controle weer overnemen. Mijn ervaring is, dat ik daar dan amper de behoefte toe voel. Het is ook weleens fijn als een ander je zorg geeft, je natje en droogje voor je neus wordt gezet...
controle
Ik krijg paniekaanvallen omdat ik juist de controle verlies bij een ruggeprik. Een volledige narcose is heerlijk, het gaat supersnel en dan ben je gewoon weg. Bij die keizersnee gaat het ook snel en ben je wel met iets anders bezig in je hoofd en hoef je niet 5 wk te wachten op de operatie maar bedenk dat als je nu 5 wk had moeten wachten op een ruggeprik dat dat wellicht nog moeilijker is want dan ben je er bij.
Probeer dit niet te groot te laten worden en geniet er van dat het geen bloedspoed heeft, dan kun je er niet meer over nadenken maar dan is het gevaar veel groter. Zoek hulp!
Verukkelijk!
Een tijd geleden ben ik , 55 jaar, voor het eerst geopereerd (borstkanker). Ik vond het super spannend, en bedacht nog net op tijd dat ik aan iets fijns moest denken op het moment dat de narcose toegediend gaat worden. Dan zou je fijner wakker worden. Nou, een bloemenweide met een zonnetje, dat lukte goed. Vast ook door de kalmeringspilletjes die ik iets eerder al kreeg.
En ik weet niet of het daaraan lag, maar ik werd heel relaxed wakker en heb me nog een hele week verukkelijk gevoeld, zalig ontspannen... écht heerlijk!
Goede ervaring eerste narcose
Paar jaar geleden ben ik geopereerd. Ik kon kiezen uit ruggeprik of narcose. Vrienden adviseerden ruggeprik maar ik was bang voor lekkage ruggemergvloeistof en andere complicaties. Maar de eerste narcose in je leven is ook zo spannend.
Ik koos voor narcose omdat ze gemakkelijk de narcose kunnen verlengen indien nodig. Maar ze kunnen ook de narcose verkorten als de operatie al klaar is.
Dat vond ik in vergelijking met een ruggeprik, een geruststellende gedachte. Ik ging zodoende best ontspannend de ok in. Ik heb niets gemerkt; rustig blijven adem halen en ogen dicht gedaan. Niet geteld, maar gewoon alsof je ging slapen.
Op de uitslaapkamer lagen meer mensen met andere behandelingen. Best gezellig.
Toen ik wat pijn ging voelen, sprak ik de verpleging aan en kreeg ik een pilletje.
Geen naweeën van de narcose gehad.
Ik snap dus je vrees voor een operatie, want daar had ik vooraf ook last van.
Ik hoop dat je na de operatie kan zeggen, ‘Oef, heb ik mij daarvoor zitten opvreten...’
N.a.v. #50
Vind ik dat je terug naar de huisarts moet. Bespreek het en blijf hier niet 5 weken onnodig mee rondlopen. Waarom zou je jezelf dat aandoen?
Flanagan
"Ik koos voor narcose omdat ze gemakkelijk de narcose kunnen verlengen indien nodig. Maar ze kunnen ook de narcose verkorten als de operatie al klaar is."
Dat kan met de ruggenprik ook, ze gaan door of stoppen ermee, geven meer of minder.
Die lekkage is te dichten met je eigen bloed, dus dat hoeft ook geen punt te zijn. Ik heb de lekkage van hersenvloeisof gehad en dat herstelde met platliggen. De hoofdpijn was wel erg pijnlijk; bij mij is het niet gedicht.
Taxi,
Dat wist ik niet. Maar het geprik zo tussen de wervels, gaf een onrustig gevoel.
Vroeger dacht ik dat je een narcose moest ‘ uitzitten’. De info dat een narcose voortijdig beëindigd kon worden, gaf doorslag voor mijn keuze voor narcose.
Kikki
Ga terug naar de huisarts en leg het uit. Daarnaast wil ik je echt aanmoedigen om iets te doen aan je angst. Ik weet niet hoe oud je bent, maar het is zo fijn om een leven te leven waar angst geen rol in speelt en waar je dingen durf te doen die je niet voor mogelijk hield.
Sterkte
Sini
Ben 46 jaar. Ik weet niet zo goed waar ik nog het beste heen kan met de angst. Ben vroeger al bij zoveel therapeuten geweest toen het echt niet goed ging. Psycholoog, enz.
Wil inderdaad gewoon me rustig voelen. De angst/zenuwen maken je helemaal gek. Je kunt niet normaal meer denken en je gedachten slaan op hol. Als ik nu eens gewoon rustig ben, kan ik gewoon over een aantal weken de operatie ingaan en niks aan de hand. Maar ik maak mezelf helemaal gek...
Herkenningsverhalen
Mogelijk dat de huisarts je probleem met medicatie kan verhelpen.
Herkenningsverhalen van mensen, die je gevoel serieus nemen, kunnen ook die onrust verminderen. Hoe meer verhalen, hoe beter. Zo van ‘meer mensen waren eens bang’; misschien genoeg om ook niet meer bang te zijn voor het onbekende.
Maar
waar maak je jezelf nu gek mee? Schrijf al je gekmakende gedachten eens op en probeer antwoord te vinden of het wel reëele gedachten zijn. Ga het aan!
Denk niet dat ik dit zo snel verholpen krijg. Ik maak mezelf helemaal gek, ik kan er gewoon niet van slapen. Het kan toch niet zo zijn dat ik hier helemaal overspannen van raak en aan de medicijnen moet daarvoor?
Ik wil gewoon zo snel mogelijk geholpen worden, maar ben bang dat stress geen voorrang heeft.
Kikki #64
Hier klagen gaat niet helpen, dat snap je toch ook wel. Neem het heft in handen en ga terug naar de huisarts. Vraag om hulp.
Praktijkondersteuner?
Kiki, ik schaar me achter mijn voorgangers die vinden dat je naar de huisarts moet voor dit probleem. Vraag om hulp bij deze extreme angst. Medicatie (bijvoorbeeld tijdelijk slaapmiddelen) maar ook gesprekken met de praktijkondersteuner zouden kunnen helpen. Het zal de oorzaak van je angst niet wegnemen, maar kan wel helpen de periode tot de operatie op een aanvaardbaar niveau te overbruggen.
Succes!!
Sani
Door meer te bewegen en stevig aan te pakken in de tuin, heb ik minder last van pijntjes, maar het probleem blijft bestaan, waardoor ook met 30 kilo minder mijn knieën niet meer zijn wat ze moeten zijn . De rechterknie was altijd al een knie met een krak er in, dus ook toen ik 15 was. Mijn rug is het resultaat van mijn hele leven en hoe ik geboren ben, zou je kunnen stellen, dus dat gaat niet meer weg. Dat geldt ook voor mijn knieën. Ik ben een eenmansorkest met mijn knieën 😅