Ondraaglijke pijn borstbeen

klinkt voor mij als galstenen

Ik weet nog dat ik de eerste keer zo'n pijnaanval kreeg...hevige pijn...dacht dat ik een hartaanval of zoiets kreeg. Ik kon me niet/nauwelijks bewegen en na een tijdje trok het weer weg.

Hoe dan ook, laat het controleren door de huisarts. Dan weet je het zeker.

Als ik ergens last van mijn rug krijg, is het tuinieren, de langdurige houding voorover gebogen, daar houdt mijn rug juist niet van, dus ik zit inderdaad op mijn knieën, omdat ik het een gedoe vindt met matjes meeslepen onder mijn knieen, zit ik gewoon in/op het zand, dan maar een vieze broek. Soms op mijn knieën of op mijn billen.
Misschien kan je eens informeren wat er überhaupt aan te doen is, misschien wel medicijnen of krijg je de tips iets zachts te eten voordat je gaat tuinieren, om het zuur vóór te zijn o.i.d.?

Jasmijn

Ik zou bij voorbaat al rennies in kunnen nemen. Ik bedenk me dat ik dat ook gedaan heb, de laatste keer dat ik flink ging bukken, maar dat het evengoed gebeurde. Ik heb 'gesolliciteerd' voor vrijwilligerswerk bij iemand anders in de volkstuin, dus als ik gekozen wordt, kan ik nog even testen .

Jasmijn

De pijntjes in mijn rug en knieën zijn 'opgegeven' gevallen. In beide artrose. Zuurbrand had ik voorheen sporadisch. Ik weet dat aan mijn overgewicht, maar dat kan nu de oorzaak niet meer zijn.

Kaaskopje

Artrose is niet perse uitzichtloos.
Goed bewegen kan zeer heilzaam zijn. Artrose kan ook een soort van onstekingsreactie zijn (zie bijv reumafonds) en dan kun je met je algehele gezondheid echt wel wat betekenen. Voeding kan ook van betekenis zijn, en soms helpen supplementen.
(ik zelf probeer nu groenlipmossel)

Overigens kan overgewicht echt wel zorgen voor ontregeling van een aantal lichaamsfuncties en dat is niet altijd zo makkelijk omkeerbaar door af te vallen.

Kaaskopje

Misschien is een tuinkrukje wat voor je. Als je op Google kijkt zie je allerlei modellen maar deze vind ik het leukste

https://images.app.goo.gl/43cCNvUjmAuDfXRd8

Tessa

Dat kan inderdaad een idee zijn! 😀 Dank je wel.

Ga naar je huisarts en vertel dit #34.
Ben je al wel eens onder narcose geweest? Je gaat gewoon even slapen. Natuurlijk ben je zenuwachtig vantevoren, maar zonder verdoving is zo pijnlijk, dat is onmogelijk.
Goed dat ze gevonden hebben waar je zo'n pijn van hebt!

@#36

eigenlijk zou ik niet moeten reageren, omdat ik vind dat je met dit soort medische vragen naar je arts moet. Maar goed, doe ik het toch... ik verwacht niet (kijk, met hoe ik het schrijf zie je dus al dat je aan mijn mening niets hebt ) dat je er nu nog iets aan kunt doen. Die stenen zitten er gewoon, zullen niet vanzelf verdwijnen (ze lossen niet op, of zo) en blijkbaar is voor jou de oplossing om ze operatief te laten verwijderen.

Als jij er echt zo gespannen over bent, moet je terug naar de (huis)arts en aangeven wat deze spanning met je doet. M.i. is het best te begrijpen om je tot de tijd van de ingreep een licht kalmerend middel te geven? Maar dat kan dan weer andere effecten hebben. Ik heb ze zelf gekregen, destijds, ivm een bezoek aan de kaakchirurg voor het verwijderen (dus niet trekken...) van 2 verstandskiezen. Nadeel was dan dat ik met die middelen niet mocht auto rijden - voor mijn werk niet handig. Dus ik heb het slikken zoveel mogelijk vermeden.

Kikki

Nee als de galstenen er zijn raak je ze niet kwijt door gezond te eten en afvallen. Zr moeten eruit, punt. Bovendien hebben slanke mensen ook gakstenen.
Toen ik geopereerd werd aan galstenen was ik zwanger. Ik was ook doodsbang voor de narcose, voor mezelf en ook voor de baby.
Uiteindelijk is een narcose een fluitje van een cent. Het kan helpen als je weet wat het inhoud. Je kan ook voormedicatie vragen, zodat je rustig de ok in gaat.
Je gaat wakker de ok in. Het is er koud, dus je heb dekens over je een. Iedereen is super aardig. Je hebt van tevoren een infuus in je hand aangebracht gekregen. In de ok moet je zelf van het bed op de operatie tafel gaan liggen. De chirurg maakt even een.praatje met.je, de anesthesist ook. Dan wordt het verdovende vloeistof aan je infuus aangesloten. Soms vragen ze of je terug wil tellen, soms zeggen ze "pak een mooie droom, tot zo!" Je voelt als de vloeistof je aderen inkomt een soort prikkeling. Het is niet vervelend, wel apart. Je valt in slaap en wordt wakker. Klaar.
Kijk naar programmas over operaties. Je bent bang voor het onbekende. En voor het verlies van controle. Veel mensen hebben dat maar juist door erover te kijken en lezen wordt jr uiteindelijk veel relaxter.
Sterkte
Sini

mijn laatste narcose ervaring overigens

komt wel overeen met die van Sini. Nu bijna 10 jaar geleden.
Wat mij nog het meest is bijgebleven is dat ik zo waanzinnig lekker heb geslapen. Van mij mag het elke dag Heerlijk!

Kikki

Dan is je probleem niet de narcose maar de angst. Tijd om iets aan te doen. Ik klink strenger dan ik ben, ik heb ook last van een angststoornis. Heb er een jaar therapie aan gewijd, en slik een zeer lage onderhoudsdosering Anafranil per dag, als meer dan 20 jaar. Ik heb er, in verhouding met 20 jaar geleden, 95% minder last van. Vliegangst, rijangst, etc...is verledrn tijd. Doe er nu iets aan (cognitief gedragstherapie + eventueel medicatie) want angst kan je leven compleet vergallen. Letterlijk in jouw geval 😉 Het is hard werken maar je krijgt er een zo veel leukere leven voor terug. Ik leef met je mee, sterkte.
Sini

Vraag hulp

Voor wat het waard is, ik heb narcose ook altijd als heel fijn ervaren. Inderdaad, lekker warm ingepakt, vriendelijke mensen, en de morfine achteraf is echt heel lekker.

Ik raad je ook aan bij je huisarts aan te geven dat je op deze manier, met al je angst, 5 helse weken tegemoet gaat. Dat is geen doen. Vraag om hulp.

Geef ook bij het voorgesprek bij de anesthesist aan dat je heel angstig bent. Je bent heus niet de enige, maar laat wel weten dat het bij jou ernstiger dan gemiddeld is.
En vraag uitleg, veel uitleg over wat er gaat gebeuren.

Ik ben eens onder plaatselijke verdoving aan mijn oog geopereerd. Daar zag ik vreselijk tegenop. Ik had van tevoren een filmpje van zo'n operatie gezien en dat zag er niet leuk uit. Maar toen ik in de operatiezaal lag, bleek het veel minder eng te zijn dan in het filmpje! Het was een enorme meevaller. Zo zal het bij jou vast ook zijn, maar de vraag is, hoe kun je dat tot jezelf kunt laten doordringen. Vraag hulp.

Naar de huisarts.

Bij jou is de angst voor de narcose extreem, misschien heb je daar wat hulp bij nodig. En dat is geen "onzin of overdreven".
Galstenen, je weet nu iig waar de heftige pijn door komt.

Angst en pijn en eerlijk verhaal

Ik heb een galstenenoperatie gehad. Ten eerste de pijn: eet zo min mogelijk vet, want daar reageert je galblaas op. Geen chips, geen vet vlees, geen boter, geen chocola (sorry). Misschien zelfs geen kaas, maar dat weet ik niet meer. Mijn ervaring is dat als je een pijnaanval hebt, op je buik liggen nog het beste werkt. En helaas dat het nodig is, flink wat pijnstillers innemen. Ik wens je in ieder geval sterkte voor de tijd dat je er nog mee rond moet lopen.
Daarmee kom ik op 'ten tweede". De pijn die je nu hebt door de galstenen, is neem ik aan zo groot (ik heb nog nooit zó'n pijn gehad als toen!) dat alles beter is dan daarmee door te moeten lopen. Dus ook narcose is altijd nog beter dan die verdraaide pijn. De pijn is erger. Opzien tegen de narcose is begrijpelijk, maar je vergeet kennelijk dat het nodig is om je enorme pijn te laten verdwijnen. Doorlopen met die pijn.. dat is nog eens iets om van in paniek raken. Je moet er toch niet aan denken?!

Misschien moet je jezelf de komende tijd trakteren op iets wat kalmerend werkt. Al werkt het maar als een placebo. Neem valeriaan, cbd-olie of wat je dan ook maar vindt werken. Als je echt totaal in blinde paniek bent, dan móet je naar de huisarts gaan. Niet alleen voor jezelf, maar ook om te voorkomen dat het een probleem wordt in het ziekenhuis. Trouwens... nog iets geruststellends: je krijgt voor je naar de OK gaat standaard iets waardoor je zult ontspannen. Ze zijn daar niet gek ). Er zijn meer mensen die het eng vinden. En het zal vast ook nodig zijn om de narcose goed te kunnen laten starten. Ze laten je niet zomaar in paniek de operatie in gaan. Daar heeft niemand iets aan.

Ik ben iets te vaak geopereerd voor het goeie, maar ik zit nog steeds in goede orde nu op mijn stoel dit te typen. Misschien is dat een goed teken voor je .

Het moment dat je de narcose krijgt is een beetje apart. Ook omdat je zelf nog even actief moet meewerken om het werk wat lichter te maken voor het OK-personeel. Je moet waarschijnlijk zelf op de operatietafel gaan liggen. Dat is even een raar moment, vind ik altijd. Maar ze vertroetelen je vervolgens naar hartenlust met warme dekens, lieve woorden, een kussen onder je hoofd als dat nodig is en wie weet zelfs een muziekje. Misschien kun je vragen of ze muziek naar jouw smaak aan kunnen zetten als dat helpt. Tijdens die voorbereiding beplakken ze je met stickers waar ze de kabeltjes op klikken van de monitor (waar ze alles op bijhouden van je hart- en longfuncties) en leggen ze een infuus aan, waar de narcose en je medicatie later door toegediend wordt. Dat zijn even de minder gezellige klusjes, maar zit het, dan zit het. Mijn ervaring is dat het dan nog kort duurt voor ze verder gaan. De chirurg komt binnen, stelt zich aan je voor (toch fijn om zijn naam te weten, maar ik vergeet die meestal gelijk weer ). Als de narcose toegediend wordt, voel je even iets raars (geen pijn!!) in je arm. Je voelt dus dat het 'aankomt', maar je hebt vervolgens eigenlijk geen tijd meer om daar eens goed bij stil te staan. Ze zetten 'de kraan' open, zeggen dat je nu gaat slapen of iets dergelijks en dan ben je van de wereld. Dat moment is niet eng. Het is dus een beetje apart, omdat het niet gewoon is, maar niet eng. Je zakt weg in een wolk van heerlijk niets. Het lijkt echt op als je gaat slapen en je je bewust bent van dat je in slaap gaat vallen.

Omdat ik vind dat eerlijkheid soms wenselijker is dan niets zeggen:
- Wat je misschien nog zou kunnen bespreken, is of ze rekening willen houden met misselijkheid, als je van jezelf weet dat je gemakkelijk misselijk wórdt. Daar kunnen ze je iets voor geven, ook via het infuus.

- Mijn ervaring van deze operatie is, dat het ongeveer 5 dagen duurde voor de pijn dusdanig was, dat je dan weer je leven voorzichtig kunt oppakken. Zorg dus wel voor genoeg hulp tijdens die dagen. Ik zeg er ter geruststelling bij dat die pijn vele malen dragelijker is dan de pijn die je nu vermoedelijk hebt. De pijn die je nu hebt, is nuttig,
omdat je daardoor weet dat er een probleem is, wat zo snel mogelijk verholpen moet worden. Maar deze pijn 'koesteren' omdat je niet geopereerd durft te worden... dat is geen logische gedachte. Ik lees niet dat je letterlijk zo denkt, maar je angst laat je min of meer denken 'ik wil niet', daardoor verkramp je nog meer. Neem dus iets in wat kalmeert. Het wordt beter en daar is deze ingreep echt voor nodig.

Ze zullen het vast ook nog zeggen: als de wond goed dicht is, mag je aan wondverzorging gaan doen. Calendulanzalf van VSM is daar heel geschikt voor. Je masseert het litteken daar voorzichtig mee in, zodat het soepeler wordt. Daarmee help je dus actief mee aan het herstel van het litteken.

Kikki

heb je iets meegemaakt wat het kan verklaren? Als kind? Of door iets wat je gelezen hebt?

Kikkie

Ik ben in zekere zin ook een angsthaas. Ik weet nog dat ik vroeger als puber netjes naar de tandarts was gefietst, daar voor de deur stond en rechtsomkeert heb gemaakt.

Na een behandeling bij de fysiotherapeut (hij had me onverwacht 'gekraakt') was ik panisch bij het idee dat hij het nog een keer zou doen. Ik barstte al in huilen uit toen ik dat aan hem vertelde. Maar we zetten door en het viel mee. Toch hou ik die schrik van de eerste keer, dus hoewel het iets anders is dan bij jou de narcose, snap ik wel hoe het werkt dat je in paniek kunt raken. Het fijne verschil tussen mijn gekraak en jouw narcose, is dat je juist door de narcose geen pijn hebt van de 'behandeling'. Daar is het voor uitgevonden. En je gaat er als gezond mens ook niet zomaar dood door. Daar staan al die apparaten voor om je heen en hebben de behandelaars jaren gestudeerd om ervoor te zorgen dat je het na kúnt vertellen.

Misschien is het voor jou geen goed idee, misschien ook wel, maar als je durft zou je via YouTube kunnen zoeken naar filmpjes over anesthesie. Misschien helpt juist de kennis van wat het is je van je paniek af.

Ik heb twee filmpjes voor je. De eerste is droge uitleg van de diverse narcosesoorten en hoe je bijkomt o.a., de tweede zet ik erbij met de nadrukkelijke vermelding dat je dat moet wíllen zien en anders niet op moet klikken. Hier is te zien hoe een meisje de narcose toegediend heeft gekregen en dan 'in slaap valt'. Het is niet eng om te zien. Maar ik wil je het niet opdringen terwijl je het niet wilt zien. Dus beslis zelf.