U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Nieuwe jonge huisarts
Sinds kort heb ik een nieuwe jonge huisarts omdat mijn oude huisarts met pensioen is. Bij hem ben ik zo'n dertig jaar patiënt geweest. In het begin was ik niet zo blij met hem omdat hij nogal vooruitstrevende ideeën had, dacht alles op te lossen met een gesprek en gaf alleen bij hoge uitzondering een receptje mee. Door de jaren heen is hij een stuk soepeler geworden en minder 'moeilijk'. Als ik eindelijk met mijn klachten naar de huisarts ga wil ik dat er daadwerkelijk iets gebeurd en niet worden afgescheept met een opmerking als bijvoorbeeld "kijk het nog maar een tijdje aan", dat heb ik dan namelijk al gedaan.
Maar met mijn nieuwe jonge huisarts heb ik hetzelfde probleem, het hele circus begint weer van vooraf aan! De laatste keer dat ik bij hem was heb ik dit op een nette manier met hem besproken maar dit gesprek ontaardde in een vervelende situatie en ik kreeg van hem te horen 'dat hij geen huisarts was die zo maar medicijnen voor schreef'.
Helaas woon ik een kleine gemeente en overstappen is niet mogelijk. Iemand nog andere goede ideeën want ik baal hier echt enorm van.
Even schuilen
Dat vind ik dus niet kunnen. Jij weet niet wat voor andere patienten er zijn met meer levensbedreigende kwalen. Je bent nu eenmaal niet alleen op de wereld. Het is aan de arts wie hij in welke volgorde hij snel moet zien.
Mijn ex was huisarts en er waren er idd bij: Jij moet NU komen (met een levendige kind met een wondje), terwijl hij net onderweg was naar iemand met hartaanval. Met dit soort eisen maak je je niet geliefd bij de huisarts.
Ik zeg nooit: ik moet. Ik houd het altijd zakelijk wat de klachten zijn en zeg hooguit dat ik denk dat mijn kind gezien moet worden. En mij lukt dat dan altijd.
Heel vreemd
Violetta, ik vind de situatie met je dochter zachtgezegd heel vreemd. Ik zou me als patiënt echt niet serieus genomen hebben gevoeld.
Hoe is het nu met je dochter?
1x keer gezegd dat het NU MOEST
Ik heb een keer gezegd dat ik nu een afspraak moest hebben, omdat ik gegronde redenen had aan te nemen dat zoon weer de klacht had waarvoor hij bijna te laat in het ziekenhuis was. Toen hij na enkele uren eindelijk gezien werd door de dokter konden we weer met spoed naar de EHBO en waren we er op tijd bij.
Voor een schaafwond of iets anders onbenulligs doe ik dat echt niet, dan weet ik dat het wel even kan wachten of dat ik helemaal niet naar de dokter hoef. De oude dokter in de groepspraktijk weet dat, de nieuwe en de jonge assistentes nog niet.
Even schuilen
Ik snap dat er soms situaties zijn waarop je wel moet brullen om gehoord te worden. Toch is mijn ervaring dat het al helpt door kort de geschiedenis te schetsen. Dus zeggen dat je eerder bijna te laat in het ziekenhuis was en dat er nu soortgelijke klachten zijn. Of een goede intake te hebben met je nieuwe arts.
Ook helpt het door niet met elke griepje naar de huisarts te gaan, denk ik.
n@nny
Mijn dochter is een studente van 20 die de vrijdag na Hemelvaart meteen 's ochtends een afspraak had gemaakt omdat zij dat zelf nodig vond. Een volwassen jonge vrouw die heel goed voor zichzelf kan beslissen. Het gaat gelukkig nu langzaam beter met haar en waarschijnlijk had de huisarts ook niets kunnen doen, maar de manier waarop een en ander is verlopen vinden we nog steeds uitermate vreemd.
ziek of niet ziek
Mijntje #34 'zo ziek was ze niet, ze kon nog met de trein reizen'.
Doet dat er dan toe? Ben je alleen ziek als de dokter op huisbezoek moet komen omdat je niet meer in staat bent om je te verplaatsen? Ik moet ook altijd naar de praktijk komen(zoals iedereen) dan zou dus iedereen afgemeld kunnen worden, want in staat om te reizen, dus niet ziek genoeg.
Ik moet bij jouw reactie ook denken aan een vriendin van mij die met wat lichte verhoging mij nog heeft geholpen met verhuizen en een dag later naar haar ha ging. Bleek later dat ze leukemie had. Leukemie en toch was ze gewoon in staat te reizen .. zelfs te verhuizen!
Nee, ik vind een dokter die een diagnose stelt zonder de patient gezien te hebben een enge vent. brr. Wegwezen daar. Niet alleen je dochter, maar jijzelf ook.
was het anders geweest
Een dokter die een diagnose stelt zonder de patiënt gezien te hebben is eng.
Ik heb de laatste jaren regelmatig obv een telefonisch consult het besluit wel/niet behandelen/langskomen gekregen. Is dat niet wat de assistente continu doet? Als patiënt zich meldt met symptomen x, y en z dan is behandeling (nog) niet nodig en is er dus geen noodzaak om naar de praktijk te komen. Evt met de opmerking, maar als p, q of r zich voordoet dan graag terugbellen.
Vraag is dus of de assistente van de dokter van de dochter van Violetta haar werk niet goed doet (waardoor de dokter het nog eens dunnetjes over doet) of dat de dokter echt een hark is.
Was het gevoelsmatig anders geweest als de dokter obv een telefonisch consult had besloten dat de patiënt wel medicatie had moeten krijgen?
diagnose
De dokter stelt nog geen diagnose, maar bepaalt wel wie snel gezien moet worden, en wat even mag wachten.
Je weet niet of hoeveel mensen hij die middag zou gaan zien met knobbels in hun borst, mensen die opeens dubbelzien of duidelijke tekenen van een hartaanval.
En dan moet iemand met keelpijn dus even wachten. Dat gaat tenslotte wel vaak vanzelf over en als hij hoort dat je in een trein ziet denkt hij vanzelfsprekend: dat kan wel even wachten.
Het is
alleen heel raar dat hij belt terwijl de afspraak al staat. Afspraak is afspraak. Dan vertrouwt hij zijn assistente niet en vindt hij dat ze teveel 'doorlaat'. Of hij had ineens veel spoedgevallen en wilde kijken wat niet nu hoeft, maar dan had hij de afspraak kunnen laten verzetten door de assistente.
Ik snap vooral als het om je kind gaat, dat je altijd voorrang wilt, maar je bent niet alleen op de wereld. Misschien ben je iets te veeleisend, ziek zijn is niet leuk maar een arts kan niet alle ziekten zomaar oplossen.
Ik persoonlijk (ben geen arts) vind de klachten niet zo alarmerend dat ik er een halszaak van zou maken (ik zou zelf nog willen afwachten, zoiets gaat altijd vanzelf over).
Is de keelpijn trouwens over of minder? Of werd het nog erger? Was het achteraf nodig om medicatie te hebben denk je?