U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Misofonie
Onze dochter van 16 heeft misofonie: een overgevoeligheid voor eetgeluiden. Ze wordt boos als ze geluiden tijdens het eten hoort. Normaal eten is er niet meer bij, de radio moet hard aan of ze zit met een koptelefoon op. Ze ergert zich ook aan zwaar ademen (bijvoorbeeld als iemand verkouden is). Het is erg vervelend en zorgt voor veel ruzie aan tafel. Mevrouw is ook nog een zeer kritische eter: vlees en de meeste groenten blieft ze niet. Waar eten voor veel gezinnen een moment van gezelligheid en gesprek is is het bij ons ruzie en ergernis.
Onze oudste dochter kwam op het idee dat het misofonie zou kunnen zijn. Dus ben ik samen met onze jongste dochter naar de huisarts gegaan. Daar heeft ze eerst een tijdje zitten huilen. Uiteindelijk bevestigde de huisarts de diagnose en kunnen we op zoek naar een psycholoog. Ik ben benieuwd naar ouders met vergelijkbare kinderen/situaties.
Bij BNN
Ik krijg hier wel een spontane flip van de herrie van BNN maar als je dat even kunt negeren dan is een van de twee deelnemers aan het programma een meisje met misofonie.
Met name mijn dochter is wel overgevoelig voor geluiden maar toch niet zo erg dat ze er een woedeaanval van krijgt.
Ik had er nog nooit van gehoord, maar het klinkt wel logisch.
Komt voor bij mensen die toch al een wat rigide aanleg hebben voor angst en dwang volgens het filmpje.
Hier
Mijn zoon van bijna 14 heeft ook misofonie. Hij wordt bijna agressief van slik-, smak- en ademgeluiden; met name die van mij. Mensen met misofonie schijnen het meest last te hebben van zulke geluiden door degene(n) die hen het dierbaarst zijn. Samen eten is tricky en ik moet dan erg letten op de geluiden die ik maak of we eten apart. Wat redelijk goed helpt is afleiding bij het eten (praten, radio/tv) en een flinke dosis humor. Zoon heeft ook ADHD en hij heeft een angst- en dwangstoornis alhoewel deze laatste dmv behandeling door eerst een gespecialiseerd angst- en dwangtherapeut en nu een goede kinderpsychater een heel stuk minder is geworden. Cognitieve gedragstherapie kan een stuk helpen maar er is nog geen eenduidig effectieve behandeling helaas. Ook omdat misofonie nog niet goed erkend en herkend wordt. Dus tja, ik heb niet echt advies of tips behalve dan dat ik op zoek zou gaan naar een deskundige psychotherapeut of psycholoog. Iemand met ervaring in en kennis van angst- en/of dwangstoornissen. En kijk ook zeker op deze site: http://www.misophonia.com/ Succes!
gewoon gehoor
Uit de tekst van de link van Elisa begrijp ik dat het ook het meest voorkomt bij een 'normaal' gehoor en niet specifiek bij superhoren zoals bij mijn dochter. Het is de manier waarop de geluiden geinterpreteerd worden. Vandaar de inzet op cognitieve training.
Mooi voorbeeld in het filmpje waar het meisje met een racket een shuttle omhoog moet houden om haar concentratie te trainen op een eigen activiteit, terwijl er naast haar door de therapeut afleidend gekucht en gesnoven wordt. Ben benieuwd of het werkt, dan kun je dat gewoon zelf doen!
Maar nog in de experimentele fase.
Hier
Hier een kind met een heel scherp gehoor en chronische fotofobie zoals dat bij migraine optreedt. Geluid doet hem dus pijn, maar ik begrijp dat het verschil met misofonie is dat het niet op specifieke geluiden gaat maar om elk geluid.
Wat ik wel kan zeggen, is dat je moet oppassen met koptelefoons en oordoppen. Op korte termijn is het allicht fijn, maar op lange termijn wordt de tolerantie voor geluiden alleen maar lager. Als het zo'n impact heeft dat je dochter niet zonder koptelefoon met jullie kan eten, zou ik het eerder zoeken in de therapieën die hierboven al genoemd zijn dan in een koptelefoon.
je zal het maar hebben
We hebben het net met het gezin bekeken (we zijn een groot fan van het programma maar deze aflevering hebben we blijkbaar gemist) en we waren het met elkaar eens: Ze vond het fijn dat er aandacht aan werd besteedt zodat anderen er eerder achter zouden komen dat het geen aanstellerij is maar dat het 'echt iets is' en dat men haar zou gaan begrijpen maar ze praat gewoon in de tram over 'dat kutwijf' wat geluiden maakt. Waar is het respect voor mensen die gewoon geluid maken?
Misofonie
Misofonie is een psychologische overgevoeligheid voor specifieke geluiden. Het staat dus los van het hebben van een scherp gehoor. Het valt nog niet onder de DSM helaas maar men schaart het vooral onder angst- en dwangstoornissen. Het AMC doet veel onderzoek naar misofonie en heeft een specifieke behandeling voor mensen die aan misofonie lijden, zie http://www.amcpsychiatrie-angst.nl/behandeling_angststoornissen_misofonie.htm
Oorzaak
Wij hebben tijdelijk een kind in huis gehad die dezelfde symptonen vertoonde. De oorzaak voor haar overgevoeligheid voor eetgeluiden bleek seksueel misbruik te zijn. Vandaar de uithuis plaatsing. Ik wil jou verder niet ongerust maken hoor, maar misschien is er bij jouw dochter een andere oorzaak.
Heeft zij dit al lang?
Is er een moment geweest dat jij kan aanwijzen dat het begon?
Seksueel misbruik
Het meisje in de film had het over een periode van stress, tijdens de CITO toets, met de aanleg voor angst en dwang. Ik zou toch voorzichtig zijn om hier allerlei kaders door elkaar te gaan gooien.
Trauma, seksueel misbruik, in de jeugd, als verklaring voor alle geestelijke afwijkingen.
Kun je natuurlijk behoorlijk gestoord van worden maar is ook wel heel erg misleidend om bij geestelijk lijden er op te staan dat het misbruik, trauma in de jeugd, boven water komt.
Komt ook voor in de film over huize Alexandra, dacht ik, de meisjes werden gedwongen te verklaren dat ze misbruikt waren, anders mochten ze niet uit de isoleer. Want alleen misbruik en trauma in de jeugd is de verklaring voor geestelijk lijden.
Nou ja, tegenwoordig heeft die beweging natuurlijk wel weer veel meer voet aan de grond, maar dat leidt nou niet tot een betere behandeling en oplossing van de problemen die een kind heeft.
Ik zou daar juist ook vraagtekens bij hebben. Is het wel echt gebeurd? Er wordt zoveel beweerd.
Onwetendheid
"Hier een kind met een heel scherp gehoor en chronische fotofobie zoals dat bij migraine optreedt. Geluid doet hem dus pijn, maar ik begrijp dat het verschil met misofonie is dat het niet op specifieke geluiden gaat maar om elk geluid." Ehh, nee misofonie is iets heel anders, zoals ik al heb uitgelegd en zoals op de website staat. Mensen met misofonie hebben een normaal gehoor en geluiden doen geen pijn. Het is een psychische overgevoeligheid, geen lichamelijke. En mensen met misofonie kunnen prima gebruik maken van oordopjes en koptelefoons. Zeker zolang een eventuele behandeling niet aanslaat.
Femke, iedereen kan misofonie krijgen. Een traumatische ervaring zoals seksueel misbruik staat er los van. Dus voorzichtig graag met het veronderstellen van zulke aannames.
Op die (geweldige) site van misophonia.com staat veel informatie. Lees ook eens de artikelen en onderzoeken, zoals deze:
http://www.nytimes.com/2011/09/06/health/06annoy.html?_r=3&;
Wiebe
Elisa, heet jouw zoon soms Wiebe en ben jij dus de moeder van Wiebe (Koefnoen). ;-)
Hier ook een zoon die behoorlijk tiepelzinnig wordt van eetgeluiden. Al eten we nog zo zachtjes en beschaafd, kan hij uitroepen: hou nou eens op met dat vieze gesmak!
Marije
ROTF!
Elisa
"Ehh, nee misofonie is iets heel anders, zoals ik al heb uitgelegd en zoals op de website staat. Mensen met misofonie hebben een normaal gehoor en geluiden doen geen pijn. Het is een psychische overgevoeligheid, geen lichamelijke. En mensen met misofonie kunnen prima gebruik maken van oordopjes en koptelefoons. Zeker zolang een eventuele behandeling niet aanslaat."
Je interpreteert mijn bericht niet zoals ik deze bedoeld had. Goed dat je me wijst op de onduidelijkheid van mijn bericht. Ik wil uiteraard niet dat een meelezer een verkeerd beeld krijgt. Ik ben bekend met misofonie en refereerde aan het psychologisch aspect van een overgevoeligheid voor geluid in het algemeen. Je kunt je vast wel indenken dat een lichamelijke overgevoeligheid net als misofonie psychische en sociale gevolgen heeft (het niet in dank afnemen van geluiden de doodnormale geluiden die mensen maken). In dat opzicht is m.i. het verschil tussen misofonie en fonofobie dat het eerste alleen in combinatie met specifieke geluiden voor problemen zorgt (inderdaad doordat de oorzaak psychologisch is).
Ik wist niet dat bij misofonie het gebruik van geluidsdempende hulpmiddelen geen gewenning (en verergering van de overgevoeligheid) tot gevolg heeft. Dat is goed nieuws.
Marije (ot)
Niet kunnen slapen omgedraaid in uurtje lachen met Koefnoen, geweldig! 'Wiebe is namelijk buitenbegaafd' whahaha !
On topic heb ik geen nuttige bijdrage, sorry.
hier...
Er staat toch duidelijk in het artikel van #2 dat vluchtgedrag het erger maakt en dat is weglopen en een koptelefoon opzetten...
hier
Mijn dochter kan niet tegen fluisteren van anderen, niet tegen eet/mondgeluiden van anderen. Heeft ze al van jongs af aan.
Zelf kan ik bepaalde geluiden ook moeilijk verdragen.
Mensen die praten met volle mond, met veel speeksel hun eten kauwen, stofzuigen en boren zijn een paar voorbeelden. Het gekke is bij ons allebei kunnen we er beter tegen als we die geluiden zelf veroorzaken. Een eigen keuze is dan minder storend blijkbaar.
Barveaux
Klopt, Barveaux, ik reageerde enigszins sarcastisch op
"En mensen met misofonie kunnen prima gebruik maken van oordopjes en koptelefoons. Zeker zolang een eventuele behandeling niet aanslaat."
wat een reactie was op
"Wat ik wel kan zeggen, is dat je moet oppassen met koptelefoons en oordoppen. Op korte termijn is het allicht fijn, maar op lange termijn wordt de tolerantie voor geluiden alleen maar lager. Als het zo'n impact heeft dat je dochter niet zonder koptelefoon met jullie kan eten, zou ik het eerder zoeken in de therapieën die hierboven al genoemd zijn dan in een koptelefoon."
Mijn definitie was 'prima' is namelijk niet dat het nadelen heeft op lange termijn. Dat het als overbrugging kan worden gebruiken is vanzelfsprekend.
Hier
Hier, het wordt inderdaad onhandig als de één de ander niet begrijpt, verkeerd begrijpt of als iemand sarcastisch gaat worden daardoor maar ik begrijp het nu.
"Hier" is overigens geen al te handige nick in de communicatie 
Het beste had ik alleen kunnen wonen, werken en leven. Ik blief geen smak, kraak, snotter, gaap, snurk geluiden om me heen.Behalve die van mezelf. Toen mij duidelijk werd dat ik dan maar alleen moest gaan wonen in een hutje op de hei heb ik me zoveel mogelijk aangepast.
Ik heb een gezin en zij moeten gewoon kunnen leven, eten, hoesten en snurken. Dus ik heb er mee leren leven en probeer zo weinig mogelijk commentaar te leveren
Als ik dat wel doe, chagarijnig of boos wordt, word ik op mijn nummer gezet.Hier geen harde muziek tijdens het eten, geen koptelefoon of andere afleidingmanouvres.
Als je dochter liever alleen eet is dat haar keuze. De rest mag gewoon gezellig eten en praten. Of ze zit erbij en leert zich te beheersen. Hoe vervelend het ook is voor haar, ze hoeft niet het hele gezinsleven te bepalen.
Natuurlijk kan iedereen er wat rekening mee houden, maar dat moet zij ook met jullie.
En dat ze kieskeurig is met het eten staat hier los van. Ze lust geen vlees, prima, dan eet ze vis of andere ijzerrijke produkten. Als ze kieskeurig is en denkt dat ze zelf beter kan koken dan moet ze dat doen.
Mijn zoon is 16 en ik kook liefdevol de warme hap. Ik hou rekening met iedereen, ik wens geen gezeur, dan eet hij maar een snee brood of hij gaat zelf maar koken.
en zo wordt weer iets gemedicaliseerd
En zo hebben we weer een diagnose. Het feit dat mensen er vooral last van hebben bij mensen die ze naast staan, betekent dat ze zich ervoor kunnen afsluiten of zich er minder aan kunnen ergeren als het onbekenden betreft. Door ze zo'n diagnose te geven, verergert volgens mij het gedrag alleen en leren ze niet dat ze iets aan hun eigen ergernissen moeten doen in plaats van van anderen te verlangen dat zij geen geluid maken. Denk je dat in de jaren vijftig in de grote steden in gezinnen met 8 kinderen op een driekamerwoninkje kinderen misofonie hadden? Nee, die moesten gewoon hun mond houden en dooreten.
Nee Marea
Die hadden misschien wel misfonie, moesten desondanks hun mond houden en dooreten.
Weet niet of dat de oplossing is...
lijkt mij wel een oplossing
namelijk leren dat de wereld niet om jou draait, maar dat je af en toe je eigen ongenoegen opzij moet zetten omdat je niet alleen op de wereld bent.
Later op kantoor kun je je ook niet gaan ergeren aan anderen, in de klas zitten nog 25 kinderen geluiden te maken die je niet aanstaan. In de bus, in het vliegtuig, etc etc
marea
Tja als je zo denkt kun je veel psychische aandoeningen wel vergeten. Verder alle opvoedprobleempjes die bij anderen er niet zijn ook wel...
Met Marea eens
Misofonie is echt heel vervelend, maar ik vind het overdreven om het te medicaliseren door het op te nemen in de DSM vind ik erg overdreven. Wat veel mensen schijnen te vergeten of gewoon niet weten, is dat niet alleen het aantal verschijnselen bepalen of je een stoornis hebt, maar ook de mate waarin het je leven beïnvloedt (de GAF-score).
Ik heb ook misofonie, al zo lang als ik mij kan herinneren. Dat leidde vroeger ook voor slaande ruzies aan tafel omdat mijn vader door een medische aandoening smakte tijdens het eten om niet te stikken. En als puber maakte ik daar een enorm punt aan. Wij hadden dus ook muziek aan tijdens het eten. Nu loop ik de kamer uit als mijn man een tosti, cruesli of nootjes eet. Hij eet normaal, maar dat kraakt voor mij te erg. Van mijn vriendinnen weet ik precies wie er smakt, kraakt en mijn de mond open eet, die nodig is dus nooit te eten uit. Ik ga nooit naar de bioscoop, krakende zakjes drijven mij tot waanzin, in kan de film dan niet meer volgen. En ik zal nooit naar China op vakantie gaan. Het liefst zou ik bij irritante geluiden net zo tekeer willen gaan als Kees uit Het beste voor Kees, maar omdat ik geen autist ben kan ik er wel omheen zeilen, ook al kook ik van binnen.
skik
skik
Ik denk inderdaad dat iedereen wel ergens misofonie heeft. Ik kon niet tegen het slikgeluid wat mijn moeder maakte als ze soep at
Adviezen zoals hier staan als 'zet een koptelefoon op' maken het dan ook in mijn ogen alleen maar erger.
Het probleem is alleen dat als het zover is gekomen als in het filmpje je er ook serieus wat mee moet en dan helpt het wel als er een diagnose staat zodat het niet zomaar een ongemakje is. Je hoeft ook niets aan een vliegangst te doen als je toch nooit met het vliegtuig gaat maar dat wil niet zeggen dat die angst dan niet bestaat en dat je die niet mag 'medicaliseren' of opnemen in de DSM
Ik ergerde me vooral aan het feit hoe het meisje over anderen spreekt, ik denk dat dát probleem groter is dan de hele misofonie. Als je mensen wil vermoorden of in het openbaar kutwijf noemt is er wel wat anders mis met je.