middenin de nacht klaarwakker

Tonny,

hier is duidelijke sprake van een burn-out. Oftewel:bijnieruitputting.

De klachten zijn heel herkenbaar en het is belangrijk om dit aan te pakken.

Even in het kort:
Door langdurige stress raakt je cortisol (hormoon) aanmaak ontregeld, wat weer effect heeft op je hele hormoonhuishouding. In het ergste geval zijn je bijnieren (die de cortisol produceren) uitgeput en heb je 1 à 2 jaar nodig om te herstellen.

James L. Wilson heeft een boek geschreven over bijnieruitputting en die geeft de symptomen weer maar ook wat je eraan kunt doen. Ik heb hem destijds bij de bieb geleend en er is een website bijnieruitputting.com. Aan beide heb ik veel gehad.

Wat ze nu kan doen is het volgende:
- Om 10.00 uur gaan slapen (daarna wordt ze te wakker) en als het kan zo lang mogelijk (uren tussen 7 en 9 dragen extra bij aan hersel)
- stoppen met het eten van suiker (daar krijg je veel herrie van in je hoofd), witmeelproducten, gefrituurde producten, caffeïne
- op vaste tijden eten
- voedingssupplementen nemen, staan in het boek of ze ook op website staan weet ik niet meer.

Ik hoop dat je hier wat mee kunt. Hoe eerder ze ermee aan de slag gaat, hoe beter anders ben je echt 2 jaar verder voordat ze hersteld is.

Sterkte

Aanvullend

dat slechte slapen is niet het probleem, het is een symptoom van het onderliggende probleem. De burn out, waar veel meer mensen last van hebben dan wordt aangenomen. Het is een probleem van deze tijd.

Het alleen aanpakken van het slechte slapen is slechts symptoom bestrijding, belangrijk is om het lichaam weer in balans te krijgen en vervolgens te werken aan de redenen waarom iemand toch zover over de eigen grenzen gaat.

Er is ook een website: overspannen.nl en daar zitten veel mensen die ook een burn-out hebben. Het zal een feest van herkenning zijn en er wordt ook veel steun gegeven aan elkaar.

symptoom van veel meer

Dat klopt Ciska. Dat beseft ze ook.

In het goede evenwicht leven is niet voor iedereen even eenvoudig. Dit muisje krijgt een staartje. Ik hoop wel dat ze haar diploma haalt.
Als dat er eenmaal is, neemt ze pauze en gaat ze zoeken naar een verstandig vervolg.

eindstreep gehaald....

... nu pauze. Traject gestart bij de psycholoog vanwege burn out en depressieve klachten.

Jong zijn is niet zo prachtig als wij ouderen/ouders soms denken... Ze heeft zich dapper door de zware maanden heen geknokt en gaat op zoek naar hoe ze kan omgaan met haar perfectionisme. Anders wordt een werkzame leven waaraan ze zal gaan beginnen een tragisch doolhof.

Dank voor al het meedenken!

Tonny

Jeugd heeft tegenwoordig schrikbarend vaak last van burnout en depressie. Op de opleiding van dochterlief zitten heel veel medestudenten met psychische problemen. Ook ken ik veel studenten die bv. stoppen met de opleiding. Het leven is inderdaad niet zo prachtig als je jong bent.

Ik hoop dat jouw familielid (dochter?) goed pas op de plaats kan maken en uiteindelijk haar leven kan inrichten zoals het bij haar past. Goede zelfkennis is daarvoor van belang (bv. in mijn geval, ik begin er achter te komen dat ik waarschijnlijk ADHD heb, wat veel verklaart. Dat inzien scheelt een BOEL stress...). waarmee ik niet bedoel dat jouw familielid zoiets heeft hoor, echt niet.

Sterkte, ook voor haar!
En knap ook, dat het gelukt is! Daar mag ze trots op zijn!

inderdaad, zo leuk is het niet

Ik was begin jaren tachtig bezig met opleiding en werk zoeken. In die tijd was het niet makkelijk als jongere om aan geld en werk te komen, maar als ik er op terug kijk was het een eitje, vergeleken met wat er tegenwoordig ge-eist wordt van jongeren en jongvolwassenen.

Eerlijk gezegd geldt dat voor iedereen, volgens mij. Afgelopen week was er veel over op de radio (ook n.a.v. de serie van Sophie Hilbrand, die ik overigens nog moet kijken). De lat komt steeds hoger te liggen en men wijst wel de schermpjes aan als schuldige, maar er speelt meer.

De eisen zijn hoog en veel zekerheid van vroeger is verdwenen. Wie vroeger gewoon lekker zijn werk deed kon tot zijn 65e door en wie verstandig met zijn geld om ging redde het wel. Tegenwoordig zijn vaste contracten zeldzaam geworden. Alleen talent en enthousiasme is niet genoeg meer. Ik zie enthousiaste, getalenteerde jongeren uitvallen omdat ze niet zo goed in groepen moeten werken (en al helemaal niet als je iemand in je groep hebt die er de kantjes vanaf loopt, waar jij ook op afgerekend wordt) of op een ander vlak niet voldoet. In plaats van dat men zich concentreert op het enthousiasme en het talent, word je afgedankt.

Je moet je continu verbeteren, daar is op zich niets mis mee, maar is "goed genoeg" niet goed genoeg?

Vroeger zei men dat mijn generatie het zwaar had. Ik vind het juist veel zwaarder tegenwoordig voor jongvolwassenen. En dat ligt echt niet alleen maar aan schermpjesgebruik. Dat ligt aan de enorme druk en "sneller beter meer".