U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Lichaam nooit meer in vorm na zwangerschap
Iets wat ik veel hoor is dat je lichaam nooit meer helemaal terug in vorm komt na een zwangerschap. Vaak wordt het als een voldongen feit gebracht.
Hoe is dat bij jullie? Ik herken het zelf namelijk niet, dus ik vind het gek om te horen hoe erover gesproken wordt. Bij de fitte moeders om me heen zie ik het ook niet terug, die zien er na een tijdje gewoon weer uit zoals ze er daarvoor ook uitzagen. Maar dat zijn wel de types die altijd al sportief en gezond waren en ook tijdens de zwangerschap en daarna actief bleven, dus misschien heeft dat er iets mee te maken?
Vermaak voor tussendoor.
De door Lanza zelf geopende topics zijn dat zeker, vermoedend dat haar verhalen ontspruiten aan haar fantasie, fantaseer ik er zelf ook lustig op los zeker in dit draadje.
Nu we de grote lijn, borstklopperij en kijk mij eens geweldig zijn, van haar kennen doe ik lekker mee.
In draadjes die ze niet zelf start reageer ik niet meer op haar om te voorkomen dat zo'n draad compleet ontspoord.
Het klopt wat eerder werd gesuggereerd dat Lanza in een negatieve, op elkaar lettende omgeving verkeert. Niemand van mijn vrienden of collega’s levert kritiek op mijn uiterlijk, fulltime werken of scheiding. Misschien destijds sommige ouders op schoolplein wel. Ik weet het niet want er waren genoeg ouders die wel aangenaam waren en geen kritiek leverden. Ik zocht hun gezelschap op ipv de criticasters
Bad moms gezien?
Ik krijg bij Lanza een beetje het Gwendolyn (Christina applegate) gevoel. Perfect life till something happens.
(En ja, ik ben misschien wel een bad mom, maar kind is toch best aardig opgedroogd)
Het is toch overduidelijk?
Lanza loopt tegen van alles aan. Ofwel haar eigen dingen, ofwel die van haar man, ofwel die van haar kinderen ofwel een combinatie. Ze vindt en wenst voor zichzelf van alles, maar helaas is dat in haar praktijk niet zo. Daarom spuit ze haar wensen hier alsof het haar leven is, maar het is haar gewenste leven. Soort van fantasie waarbij je even net kan doen of het echt is, dat geeft haar ongetwijfeld voor even een goed gevoel.
Ik had het eigenlijk
over de kritiek die je alleen al hier krijgt als je zegt dat je regelmatig sport en ft werkt, als moeder zijnde. Alleen al die twee dingen en helemaal in combinatie zijn not done.
In mijn eigen omgeving krijg ik niet veel openlijke kritiek. Wel af en toe van die opmerkingen die impliciet de boodschap bevatten dat het niet ok is, zoals "Ik zou het niet kunnen" (als ik weer eens op zakenreis ga). Maar wat ik al zei, dat zijn vrouwen die verder van mij af staan.
Mijn vriendinnen en familie weten wel dat ik voldoende aandacht besteed aan mijn kinderen, dus daar maken zij zich geen moment druk om. Van hen krijg ik juist waardering, van mijn man overigens ook. Het weerhoudt me er niet van mijn eigen plan te trekken.
Wonderlijk dat het niet wordt geloofd? Zo uitzonderlijk is een ft werkende moeder toch niet, die een salade in elkaar flanst met een baby in de draagdoek? Om mij heen zie ik niet anders.
Lanza
Elke keer dat ik nu een salade in elkaar flans denk ik aan jou. Ik ben er nog niet uit op wie ik meer jaloers ben, op jou of op de vrouw van Scottsdale. Ik heb namelijk exact dezelfde hobbies maar er bijna geen tijd voor. Een forum zet je nog eens aan het denken.
Lanza, heb jij wel eens iets in het dagelijks leven waar je tegenaan loopt? Waar je advies over zou willen?
omgeving
Wat al gezegd is, je hebt wel een bijzondere omgeving.
Ik heb geen idee wat mijn omgeving met hun salades en kinderen doet, en zij weten net zo weinig van mij.
Als ik een salade maak zijn ze er niet bij.
donkere kringen
Over post-zwangerschapslichamen gesproken: de donkere kringen onder mijn ogen die ik na de eerste zwangerschap kreeg zijn nooit meer weggegaan en alleen maar erger geworden na de 2e en 3e zwangerschap. Ze gaan maar niet weg, vreselijk. Iemand anders ook hetzelfde probleem? (Nee niet jij Lanza, jij hebt daar vast geen last van gehad, ik weet het.)
Buitengesloten voelen
Als er nooit iets vervelends op je pad komt, kan je ook niet meepraten. Je kan je dan buitengesloten voelen en tegendraads reageren.
Op één of andere manier kan een perfect leven ook een vorm van jaloezie met zich meebrengen.
Jullie
zouden eens moeten weten! Ik heb genoeg tegenslagen gehad. Ik denk dat ik daardoor juist weet hoe ik de dingen die ik wel in de hand heb in mijn voordeel kan laten werken.
Ook bij mij gaat het niet vanzelf, maar met de juiste toewijding en aandacht voor de goede dingen kom je een heel eind.
Klets niet
over de kritiek die je alleen al hier krijgt als je zegt dat je regelmatig sport en ft werkt, als moeder zijnde. Alleen al die twee dingen en helemaal in combinatie zijn not done.
Waar krijg je dan kritiek?. Niet dat je hierop reageert dat deed je in een ander draadje waar je ook dit soort " iedereen vindt dat ik raar leef" onzin uitte namelijk ook niet. Fulltime werken wordt hier juist heel normaal gevonden. Bijna iedereen geeft aan dat ze ook sporten (of wandelen).
De enige kritiek die jij terecht krijgt is over je borstklopperij en je ik ben perfect houding en wie het niet doet zoals ik is lui. Die houding is namelijk bloedirritant.
Maar dat jij fulltime wil werken en gaat sporten moet jij helemaal zelf weten . Niemand heeft je daarop kritiek gegeven.
Lanza
Tegenwoordig kun je dus elke tegenslag direct aan? Wij kunnen dus niets voor je betekenen?
Of uit het lood raken na bevalling. Als je veel jaren later medische klachten krijgt en niet kan sporten, ben je blij als een manueel therapeut het probleem herkent..
Later las ik dat het ‘uit lood raken’, vaak een gevolg was van een bevalling of de zorgperiode van baby na de bevalling. Ik had mijn grote baby te vaak op de heup gedragen terwijl ik met de andere hand de trapleuning vasthield of het eten bereidde.
Dus ja, met je kind in een draagdoek eten maken kan gezellig zijn. Maar het is niet nodig. Leg je kind in een box en zorg dat je je handen vrij hebt als je aan het werk ben. Wees zuinig op jezelf en denk aan je rug. Zorg dat je recht staat anders gaan de hardloopschoenen snel de kast in.
#89 is in navolg op #84.
Een draagdoek
is wel iets anders dan een kind op 1 heup houden met zo'n gekke knik in je heup. Ik stond dan altijd wat te wiebelen van voet naar voet en te zingen terwijl ik de broccoli sneed. Niks mis mee, fysiek werd ik er juist langzamerhand sterker van naarmate de baby groeide.
Daarbij vindt niet iedere baby het fijn om alleen in de box te liggen. Mijn jongste wilde de eerste maanden alleen maar tegen mij aanplakken.
Ok Lanza, dus ook in tegenslagen verwerken ben je supergoed
Serieus Lanza. Je hebt overduidelijk je genen mee en je financiele situatie klinkt ook meer dan prima (schoonmaken doet de schoonmaakster). Houd alsjeblieft op met alles wat goed gaat aan jezelf te attribueren. Zo is het leven niet. Je hebt gewoon geluk. Ik ben nu ook 4 maanden na de bevalling weer bijna op mijn oude gewicht en weet je, ik heb er geen fuck voor hoeven doen, en met drie kleine kinderen vind ik het zelf ook veel makkelijker om snel een koek naar binnen te schuiven dan om een sinaasappel te schillen. Ik sport ook gewoon lekker helemaal niet. En toch, het buikje is al bijna weg en ik heb ook 0 striae, nergens niks. Het zijn gewoon mijn genen, mijn moeder was net zo. Dus nee ik ben helemaal niet trots op mezelf, het is gewoon hoe het is, ik doe er niks voor. Daarom voel ik ook geen verbazing bij anderen die niet meteen (of misschien nooit) hun oude lichaam terug krijgen. Ik krijg echt de kriebels van je postings, het komt zo enorm over alsof je zogenaamde verbazing over waarom men dit of dat niet in orde heeft puur en alleen een excuus is om te kunnen vertellen dat jij dat zelf allemaal niet ervaart. Wat fijn voor je Lanza. Ik stel voor dat je een topic start met de titel "Lanza verbaast zich over...." en daar kan je dan elke dag van alles kwijt, alles wat jou vanzelfsprekend lukt en anderen niet. Leef je helemaal uit.
Jackie
Ja! De concealer van Yves Saint Laurent doet echt wonderen en gaat lang mee. Helaas geen structurele oplossing, maar toch...
Perfect
Ik vind het helemaal als een perfect leven overkomen, maar als een grote nachtmerrie. Zo zie je maar, er is geen levensstijl die bij iedereen past.
En Jackie, geniet van het lekkere eten! Jou benijd ik dus wel...
Donna
Dank je wel, ga ik dit weekend eens naar op zoek! En nee ik lees ook overal dat die donkere kringen waarschijnlijk voor altijd zullen blijven, maar hoop toch dat iemand een goeie tip heeft.
Correctie
Ik vind het leven van Lanza dus niet perfect overkomen.
ben ook nog maar 33
Sorry Donna, het was (juist!) niet de bedoeling om op te scheppen 
en met 40 piep ik wel anders, verwacht ik.
Jackie
Het gaat misschien niet meer helemaal weg, maar het wordt echt beter hoor. De tijd met jonge kinderen wordt niet voor niets tropentijd genoemd.
Precies De juiste toewijding en aandacht is van belang!
Prijs de heer dat ik maar één kind heb gebaard en er twee als relatiegeschenk kreeg. Zelf zie ik er, als je door je wimpers kijkt, uit als een druipkaars. Met veel toewijding en aandacht voor elkaar gekregen. Ik geniet van elke diner, elk glas wijn en elk stukje kaas. Een romig figuur noemt Nigella Lawson dat. “Hoe meer er van je is, hoe meer we van je kunnen houden” roept mijn tante graag. Fijne vrouwen die twee.
Maar goed. Ik maakte helaas wéleen magistrale fout. Ik trouwde een slanke man. Met blokjesbuik. Hij fietst kilometers in z’n lycra pakje en traint minstens 3x per week in de sportschool. Terwijl ik contemplatief in een pan roer en zalig de krant lees. Zo’n exemplaar trouwen doe ik nooit weer. Want als er iets níet afkleedt is het een slanke man. Nooit! Weer!
Ja, wacht maar...
Ik was als jij, en ben nu blij dat ik daar met volle teugen van genoten heb. Onbegrensd kaasjes, kaasstengels, nootjes en ik weet niet wat naar binnen heb gewerkt om er, dik in de veertig, achter te komen dat de gemiddelde vrouw het met 1/3 van mijn gemiddeld daginname moest doen. En nu ik dus ook. Het heeft me 1 jaar gekost om van de chronische trek af te komen... Vandaar: geniet ervan!
