Lichaam nooit meer in vorm na zwangerschap

Was ook niet gepland

De laatste twee waren zeker niet gepland, dat begrijp je hopelijk wel

Nu zijn ze rond de twintig en is het geweldig. Ik vond het eerlijk gezegd ook pas echt leuk worden toen de jongsten vier waren, iedereen naar school ging en we met ze konden praten en een geregeld leven konden leiden. We leven vrij strak, iedereen heeft zijn taken en het loopt gesmeerd. Ze zijn trouwens niet allemaal meer thuis dus alles is weer anders. Maar het zijn geen kinderen meer, dus dat is ook wel leuk.

Ach ja ... de vorm van je lichaam

Waar maken we ons nu helemaal druk om?

Ofschoon ik uitgesproken visueel ben ingesteld en mijn ogen dus doorgaans goed de kost geef, herinner ik mij personen eigenlijk nooit zo zeer aan de hand van hun uiterlijke verschijning. Die verdwijnt veelal met tamelijk rasse schreden als een schim ergens naar mijn achterhoofd.

Wat daarentegen vrijwel altijd wèl blijft hangen in de hoedanigheid van parate kennis zijn mijn gevoelens ten aanzien van diegenen. Het heugt me meestal uitstekend of ik iemand mocht - of juist niet. En dan weet ik steevast ook nog wel de redenen daarvoor. Tot in de meest bizarre details.

Op basis van die ervaring acht ik uiterlijk minder belangrijk dan het gedrag dat mensen aan de dag leggen. Hopelijk is dat ook te merken aan mijn eigen manier van doen.

Rode krullenbol

Lalaland

Wat moet het toch fijn zijn in lalaland, Lanza.

Had jij soms geen twintig minuten om gewoon even te koken? Ik snap dat niet. Met maar één peuter en één baby in een draagdoek fiks je toch zo een gezonde, verrassende maaltijd met een recept van een hippe foodie, Zo moeilijk hoeft dat niet te zijn. Iets bestellen vind ik echt het begin van het einde. Voor je 't weet steekt je man zijn hoofd uit het keukenraam om de heerlijke geuren van de kookkunsten van de buurvrouw op te snuiven.

skik

Ik heb dat niet

Ik ben net zo slank als voor mijn zwangerschappen, maar ik krijg daar nooit kritiek op. Wat is dat toch?

Ben weer op mijn oude gewicht

van 40 jaar geleden, maar raad eens... dat bolletje waar ooit een paar kinderen achter hebben gezeten, wil maar niet meer plat worden. Niet dat het voorheen wel een strijkplankje was, maar platter dan wat het nu is. Het is niet anders. Net als dat het normaal is om wat rimpels te krijgen als je leeftijd stijgt, is het ook heel normaal dat het lichaam van vrouw die moeder is geworden niet zonder kreukels uit die periode is gekomen. Mijn lichaam laat nog meer zien. Een auto-ongeluk, voeten die niet helemaal gewoon zijn, spataderen, ouderdomsvlekjes op mijn handen, blauwe plekken alsof ik mishandeld wordt door de bloedverdunners, een litteken van een galsteenoperatie. Oh ja, als je afvalt verdwijnen de kipfileetjes ook niet volledig, waarschuw ik maar vast. Dus als ik zwaai wapperen die nog vrolijk mee. Het zal vast allemaal niet nodig zijn, volgens jouw denkbeelden over de maakbare wereld.

Lanza, langzaam maar zeker krijg ik een beeld van je en ik word al bekaf bij het idee dat iemand zo leeft en ik krijg het gewoon benauwd van zo'n planmatig bestaan. Over alles wordt nagedacht, alles wordt gepland, er is overal tijd voor, omdat alles zo goed is uitgestippeld. En dat wat je hebt uitgestippeld valt kennelijk ook allemaal in je schoot. Het lukt je allemaal. Er is tijd voor een bijna volledige werkweek, de kinderen krijgen altijd en overal de volle aandacht, er is altijd tijd om boodschappen te doen, te sporten, een avond uit te gaan, een gezond ontbijt te maken en daar rustig voor te gaan zitten, je draait in 20 minuten tijd een gezonde verse maaltijd in elkaar, waar anderen toch eerst minuten moeten verspillen aan aardappels schillen, groente snijden, water aan de kook brengen en dan nog zo'n 15-20 minuten moeten wachten tot het gaar is. Echte zilvervliesrijst doet er toch ook al snel 15 minuten over nádat het water is gaan koken om gaar te kunnen worden en als ik pannenkoeken bak staan die toch echt niet binnen 20 minuten goudbruin op tafel (maar die vallen niet onder gezond, dus dat probleem heb je vast niet). Als alles al gesneden is, ja dan kun je iets in 20 minuten in elkaar flansen. Het kan, maar dan moet je wel kunnen doorwerken. Knap dus dat jij dat gewoon met een kind in draagzak hebt weten te doen. Maar los daarvan klinkt eten in 20 minuten in elkaar flansen niet echt naar dat er veel aandacht aan besteed wordt. Zoiets als het is warm, het is voedzaam, maar verder...?

Vroeger kookte ik trouwens ook met een kind op mijn heup, maar daar bleken mijn slijmbeurzen iets minder enthousiast op te reageren. Ik voel dat nog steeds in mijn rechterschouder en mijn rechter pols is ook nooit meer de oude geworden. Tja, ik dacht het ook allemaal tegelijk te kunnen. Met mijn dochter is het verder wel goedgekomen. Daar doe je het voor, toch?

Goede voorbeeld Lanza

Ik vind het geen goed voorbeeld voor kinderen om zo met je lijf bezig te zijn. En zo te oordelen over anderen. En echt, is het hip om met je baby in de draagzak groentes voor salades te snijden? Ik zat al bokbier-drinkend en cashewnoten-etend op de bank. Heerlijk naar Oprah te kijken.

Ach ja

Het hele verhaal klopt toch niet? De ene keer wordt er gesport als de kinderen in bed liggen, als er niet werk ingehaald wordt, en de andere keer wordt er nog uren met de kinderen gespeeld na het sporten. Dat is dan zeker als de man het huis poetst, want met al die quality time kan dat door de week niet.

Het is maar net hoe het het leukst uitkomt voor het verhaal.
Misschien lezen we het nog eens ergens terug in verwerkte vorm.

Weet je, lanza

Niemand heeft commentaar geleverd op jouw lichaam. Iedereen gunt je dat. Er wordt alleen gezegd dat het niet iedereen gegeven is. En dan sla jij volslagen door naar obesitas.
Ik kan je zeggen, na mijn 2e kind was ik slanker dan ooit. Hij vrat me zo ongeveer letterlijk op, onverzadigbaar. Ik sliep 2 uur per nacht dankzij zijn onverzadigbaarheid. Overdag hallicuneerde ik bijna van vermoeidheid. Voor mijn man gold ongeveer hetzelfde. Denk je dat ik nog maalde om sporten en mijn lijn?

Verwrongen wereldbeeld.

=====Is het niet juist
vreemd dat we de laatste vijftig jaar zo van ons lichaam vervreemd zijn geraakt? Dat we het gewoon zijn gaan vinden dat meer dan de helft van de mensen overgewicht heeft? Dat in beweging zijn een 'regime' wordt genoemd, terwijl op de bank hangen met een pak koekjes en deze in zijn geheel opeten de norm is geworden?

Dat je je moet verdedigen als je in vorm bent, terwijl het doodnormaal is om 20 tot soms wel 50 kilo te veel vet met je mee te dragen?=====

Ik weet niet in welke kringen jij verkeert maar in mijn inner cirkle is dit zeker geen gemeengoed. Niemand eet een heel pak koek, hangend op de bank en er zijn wat mensen met overgewicht maar dat is hooguit 5 kilo.

En verdedigen, omdat je in vorm bent? Nog nooit meegemaakt! Echt niet. Ik oogste alleen maar welgemeende complimenten toen ik na 2 zwangerschappen slanker tevoorschijn kwam dan ik voor de zwangerschappen was.

Jouw wereldbeeld klopt echt niet!

Quote:

Het hele verhaal klopt toch niet? De ene keer wordt er gesport als de kinderen in bed liggen, als er niet werk ingehaald wordt, en de andere keer wordt er nog uren met de kinderen gespeeld na het sporten. Dat is dan zeker als de man het huis poetst, want met al die quality time kan dat door de week niet.

Het ligt een beetje aan de dag. Ik sport 3x per week. Als het weekend is en we zijn allemaal thuis ga ik s ochtends een uur hardlopen , of s middags als de jongste slaapt. Doordeweeks gaat dat niet ivm werk en andere drukte, maar dan sport ik soms nog als de kinderen al op bed liggen. Dat kan gewoon in mijn woonkamer.

Het huis poetsen doet onze schoonmaker.

Stickertje

Het hele verhaal klopt niet.

En meer woorden ga ik er ook niet meer aan vuil maken.

Lanza

Ik ben echt nieuwsgierig: zijn er mensen met ASS in jouw familie, Lanza?

Quote:

Ik vind het geen goed voorbeeld voor kinderen om zo met je lijf bezig te zijn.

Ik ben er niet veel mee bezig hoor. Vrijwel niet. Als ik hoor hoeveel mensen ermee bezig zijn die voortdurend aan de lijn zijn, dan denk ik dat dit een slechter voorbeeld kan zijn. Of vrouwen die zichzelf dik en lelijk vinden, welk signaal geef je daarmee aan je kinderen?

Ik denk dat het beter is als kinderen een moeder zien die goed voor zichzelf zorgt, actief en energiek is en tijd voor zichzelf maakt.

Quote:

#49: ‘In mijn kennisenkring ook wel eens kritiek gehad, omdat andere moeders vonden dat ik de tijd die ik besteedde aan sport beter met mijn kinderen kon doorbrengen.’

Aha, nu snap ik die behoefte aan het opstarten van dit draadje; die kritiek knaagt.
Was dat soms ook de aanleiding voor een draadje over meer werken, speelt dan in mijn brein. Kwam daar ook kritiek op vanwege de kinderen? Retorische vraag.

Uiterlijk is een persoonlijk iets. De ene gaat elke maand naar de kapper, de andere vind het zonde van het geld om zo vaak te gaan en kiest voor een minder aandacht vergend kapsel.

Vul je leven in zoals je dat het liefst doe, en trek je niet aan wat anderen vinden.
Zen.

sporten

Ok, ik loop tegenwoordig 3 keer in de week een rondje van 5km, maar ik word helemaal iebel van die nadruk op sporten. Alsof al dat gesport de wereldvrede wat dichterbij brengt. Alsof een strak lichaam het hoogste ideaal is. En zoals iemand hier al eerder opmerkte, er is een verschil tussen een killerbody en 30 kilo overgewicht.
Hoe erg is het als je wat zwaarder bent dan het ideaal? Hoe erg is het als je lichaam op je 40ste niet meer toont als van een 20-jarige?
En dan heb ik makkelijk praten omdat ik de mazzel heb dat ik niet snel aankom en dus nooit hoef te lijnen. Maar ja ik ben wel inmiddels wel dik 50 plus en dan verandert er ook het nodige. Maar wellicht zijn daar ook remedies voor en zou ik met de juiste aanpak ("veel sporten") dat ook tegen kunnen gaan.

Antwoord op #14

Ik vind mezelf niet alleen dik en lelijk, ik ben het ook. Ik zorg desondanks goed voor mijzelf en mijn lichaam en hoewel anderen er vaak luidop anders over denken vind ik dat ook ik met mijn dikke lijf en onaantrekkelijke gezicht er gewoon mag zijn, net zoals ieder ander.

Lanza

Als je echt steeds dat soort nare opmerkingen hoort in real life. En mensen om je heen zich afvragen of...... of allemaal mannen hebben die niks in huis doen misschien wordt het dan eens tijd om je te omringen met andere mensen.

Ga op het schoolplein eens ergens anders staan. Hoor je mensen zich bemoeien met andere mensen of commentaar op je hebben. Zeg daar dan iets van of luister niet en loop weg.

Ik heb bij jou het idee dat je heel erg in eennegatieve sfeer leeft. Met allemaal mensen die overak commentaar op hebben. Bijvoorbeeld op je keuze om fulltime te werken, te sporten etc. Maar het ook nodig vinden om commentaar op anderen te hebben.

Dat soort mensen zijn helemaal niet leuk. Dus wegwezen.

Ik hoor mensenn nooit het soort dingen afvragen waar jij allemaL draadjes over start. Leven en laten leven.

Quote... (Lanza)

"Dat mijn lichaam weer in vorm is, dat is een bijkomend voordeel, maar belangrijker vind ik dat ik energiek en fit ben en uren met mijn kinderen kan ravotten zonder door mijn rug te gaan "

En waarom in hemelsnaam open je dan dit draadjes.....?

Maar daar ben ik allang achter, je bent gefrustreerd, want je man is helemaal niet zo perfect, of beter gezegd je hele leven is niet zo perfect. Maar het voelt wel fijn om in deze anonieme wereld te doen als of dat wel zo is.
Nou, prima, als jij je daardoor beter voelt.

Lanza

Ik heb geen oordeel over je levensstijl. Zelf was ik er de persoon niet naar om met jonge kinderen en werk 3x te gaan sporten. Ik krijg er een plaatsvervangende mini-burn-out van door er alleen over na te denken, maar vind er niets van dat anderen de energie wel hebben of de keuze maken hun beperkte energie in sporten te steken in plaats van wat anders. Waarom vind jij op jouw beurt dat je wel oordelen over mij mag hebben? Dat het jouw plaats is over het lijf van anderen te oordelen? Enig idee hoe schadelijk een dergelijke houding voor je opgroeiende kinderen kan zijn? Want reken maar dat kinderen het (ver)oordeel meekrijgen en een verband kunnen gaan leggen tussen eigenwaarde en de kenmerken z’n hun lijf. Levert dit draadje je toch nog wat op: het welgemeende advies je niet zo bezig te houden met wel of niet strakke lijven en je wat in te lezen in literatuur over nieuwe inzichten wat betreft opvoeding en de schadelijkheid voor alle aandacht voor die perfecte lichamen.

Maar wie zegt dat ik

daar veel mee bezig ben? Het valt me vooral op dat anderen er zoveel mee bezig zijn. Ik heb zelf nooit problemen gehad met mijn lichaam en zit al 15 jaar op hetzelfde gewicht, (uitgezonderd mijn zwangerschappen). Als je tevreden bent met jezelf, hoef je er juist niet mee bezig te zijn, is mijn ervaring.

Sporten doe ik omdat ik me daar fijn bij voel en gezond eten ook. Ik merk echt dat het verschil maakt voor mijn energieniveau. Het levert me dus eerder iets op, dan dat het me iets kost. En die energie en positiviteit kan ik weer aan mijn kinderen geven.

Snap jij het, snap ij het?

===Als je tevreden bent met jezelf, hoef je er juist niet mee bezig te zijn, is mijn ervaring.====

Als jij er geen probleem mee hebt, val ons er dan ook niet mee lastig.

Goed bezig Lanza!

Complimenten, je doet het prima! Fijn dat je tevreden bent met jezelf, heel belangrijk.

Ik begrijp na 71 postings nog steeds de bedoeling niet van je vraag, maar dat zal aan mij liggen, zeker niet aan jou. Maar uit jouw berichten haal ik wel dat jij jezelf en je leven prima onder controle hebt, dat is alleen maar fijn natuurlijk. Geniet ervan en laat iedereen om je heen maar kletsen, jij leeft je leven op jouw manier. Al die kritiek die je hoort is alleen maar jaloezie.

Einde draadje, of wil je nog meer weten?

Lanza

"Maar wie zegt dat ik daar veel mee bezig ben? Het valt me vooral op dat anderen er zoveel mee bezig zijn. Ik heb zelf nooit problemen gehad met mijn lichaam en zit al 15 jaar op hetzelfde gewicht, (uitgezonderd mijn zwangerschappen). Als je tevreden bent met jezelf, hoef je er juist niet mee bezig te zijn, is mijn ervaring."

Waarom open je dan in vredesnaam dit topic!

Waarom?

De A van aandacht.

Let them eat cake

Als eigenlijk alles in je leven redelijk meezit kan het zijn dat je daardoor wat weinig empathie hebt voor mensen bij wie dat niet zo is. Je hebt, behalve de gebruikelijke tegenslag en mindere periodes in je leven, eigenlijk nog nooit echte shit op je bordje gehad. Je denkt dat het door jouw eigen toedoen is dat het allemaal redelijk lekker loopt. Als dat bij een ander niet zo is, dan komt dat omdat die niet zo bijdehand is als jij.

Gewoon even in twintig minuten een gezonde verse maaltijd op tafel zetten met de baby in de draagzak, gewoon elke avond date night met je man om je relatie gezond te houden, allemaal een teken van een bevoorrecht leven. En dat is Lanza van harte gegund. Het zorgt in haar geval wel voor een beperkt kader, namelijk zichzelf als maat der dingen, van waaruit zij redeneert.

Ik vind het heerlijk vermakelijk en ga er af en toe op in als ik zin heb.

skik