

Gezondheid
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Tineke
29-02-2008 om 11:02
Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.

elsje78
11-10-2008 om 12:10
Ook meelezer
Kaatje, ik lees elke dag even jouw draadje. Ik post niet vaak, maar nu even wel. Ik heb veel bewondering voor jouw openheid hier en weet dat er in alle hoeken van Nederland (en daarbuiten) met je meegeleefd wordt!!
Liefs Elske

Tineke
11-10-2008 om 14:10
Half jaar
Zes maanden is zesentwintig weken is honderdtweeëntachtig dagen is vierduizenddriehonderdachtenzestig uren zonder Bas. Wie had ooit kunnen denken dat we dat zouden overleven. Maar blijkbaar sterf je niet van verdriet.

Genista
11-10-2008 om 15:10
Uren tellen
Ik weet dat het voor jullie wèrkelijk uren tellen geweest is. Hoeveel verdriet kan een mens aan? Heel veel, blijkbaar. Want je bent niet gestorven van verdriet. Ook de kinderen leven hun leven verder.
Lieve Kaatje, lieve Mirthe, lieve Ianthe, lieve Merlijn (want lief zijn jullie ons geworden!), je meende het toch niet werkelijk dat je het draadje wilde sluiten? Vlak na Bas' overlijden was je nog min of meer verdoofd, het echt rauwe verdriet komt immers pas later. En met al die mensen hier die wéten, aan den lijve wéten, dat je met een half jaar nog lang niet klaar bent met rouwen, dat je er nog zo tot je oren in zit, ga jij toch niet je draad sluiten? Kom, een knuffel. Als je hier wilt uithuilen, of schreeuwen, of weet ik wat, dan dóé je dat gewoon.
Veel liefs,
Genista

Mickey
11-10-2008 om 16:10
Daar sluit ik me bij aan
Want wat is een half jaar nou? Helemaal niks... je hebt nog niet eens alle hoogtijdagen van een jaar voor de eerste keer meegemaakt zonder Bas, en zelfs dan...
Ach, je hebt 'm allang door natuurlijk :-), wij gaan niet weg, uitgummen kan niet, draadje in het archief laten zakken zal ook niet lukken want voor die tijd staan wij er alweer.
Dikke knuffel voor jullie allemaal lieve Kaat, Merlijn, Mirthe en Ianthe.
Liefs, Mick

branca2
11-10-2008 om 18:10
Lieve kaat
ik wens je sterkte en liefde en rust en weer plezier !
en als je je draadje echt wil sluiten lieverd dan moet je het doen! Maar doe het niet omdat je denkt dat je ons lastig valt met je verhalen !
Wij staan in de kring en we blijven in de kring.
En als het voor jou goed voelt dit draadje te stoppen meis dan moet je dat doen !

Manda Rijn
11-10-2008 om 19:10
Geheel ot nikus
ach ik moest vandaag aan jullie denken, het is ook al weer bijna sint maarten...

Petra-
11-10-2008 om 20:10
Lieve kaat, merlijn, mirthe en ianthe
Een half jaar al, pas een half jaar, de tijd tikt door en jullie ook. Met het grote gemis van Bas, maar jullie gaan het verdriet aan, hoe moeilijk ook. Met héél veel respect blijf ik staan in de kring, om te laten weten dat we er zijn.

Tineke
12-10-2008 om 20:10
Ik ga door
Omdat het niet anders kan, omdat jullie niet anders willen, omdat het het in ieder geval voor mij beter is, en omdat het leven natuurlijk nog steeds tussen aanhalingstekens staat.
Omgekeerd redeneren leek even de oplossing, ik kan dit draadje sluiten als het weer beter gaat; dus als ik dit draadje sluit gaat het beter. Maar zo werkt het natuurlijk helemaal niet. Jammer is dat wel.
Mijn vrijwilligerswerk is gestopt, heel jammer, omdat het zwemmen voor deze kindertjes afgeschaft is. Dubbel jammer, voor mij en voor de kindertjes. Het was voor mij het ideale verzetje.
Het was zoiets kleins, maar een ochtendje, toch gaf het mijn week vorm. Nu lijkt het zo onoverzichtelijk, alleen maar moeten doorploegen tot...tot wat eigenlijk? Gelukkig denken ze wel met me mee, en proberen ze nieuw vrijwilligerswerk voor me te bedenken. Misschien mag ik met een kindje gaan wandelen, snoezelen, of wat dan ook.
Nu maar weer vroeg naar bed, ik ben gewoon te moe, te moe voor wat dan ook,
soms zou ik wel willen dat ik een hele tijd gewoon in mijn bed kon blijven liggen, gewoon niks hoeven doen, wetend dat alles goed doorloopt. Maar dat zou de kinderen niet erg goed doen, dus ik draaf maar door en door. Zij slapen nu, dus ik stop met draven, ondanks dat ik teveel te doen heb nog, welterusten en dank jullie wel voor jullie amoebe-achtige-zijn.

Anneja
14-10-2008 om 10:10
Kaatje
hebben ze bij Visio verder echt niemand meer nodig? En de Mikkelhorst zoekt volgens mij altijd vrijwilligers, maar dat is natuurlijk weer een andere tak van sport dan gehandicapte kinderen begeleiden..
anne

mirreke
14-10-2008 om 13:10
Kaatje, ach kaatje
wat fijn voor je kinderen dat jij hun moeder bent
Ook van mij een knuffel en warme gedachte voor jou, voor de kinderen, voor Bas. Wat jammer dat je vrijwilligerswerk moest stoppen, wat jammer dat die kindertjes niet meer zwemmen...
Ik begrijp je omgekeerde denken wel... maar het stond er zo verdrietig, en het werkt natuurlijk ook niet zo. Lieverd, je hebt het hierboven al wel tientallen keren gelezen, je hoeft niet te stoppen, we zijn er voor je. Wees niet bang dat je 'teveel' bent, dat je nu maar eens vooruitgang zou moeten laten zien. Dat is niet zo, je kunt hier gewoon 'zijn' zonder moeten, zonder verwachtingen, gewoon... ook al zijn de woorden op
Mirjam

May
15-10-2008 om 10:10
Kaatje
Ik heb steeds meegelezen en niet echt gereageerd. Maar ik wil je toch even zeggen dat ik bewondering voor je heb. Natuurlijk heb je geen keuze omdat je je kinderen hebt. Je zou het liefste je kop onder de dekens stoppen en een jaar of langer er gewoon niet zijn. Maar je gaat door!!!! Je kinderen hebben het getroffen met zo'n moeder!

WiekeB
15-10-2008 om 11:10
Zomaar
even een berichtje dat ik aan jullie denk. En ik denk véél aan jullie, en ik maak me ook wel zorgen om jullie. Zo'n zware last... en ik weet gewoon dat jij enorm sterk bent Kaatje, en ik hoop en bid regelmatig dat je die kracht kunt inzetten in jah... waarin eigenlijk? In het helen van je gewonde ziel denk ik...
Liefs, Wieke

Tineke
15-10-2008 om 15:10
Rouwhulp
Deze week tot nu toe crisisweek. Het werd iedereen teveel, de meisjes konden niet meer van zoveel moeten voor school, zo je best doen en als enig resultaat zware onvoldoendes en boze docenten.
Inmiddels heel wat gesprekken verder, en gelukkig zit er beweging in. De meisjes gaan rouwhulp krijgen bij het ambulatorium in Utrecht, en school is voorlopig op een heel laag pitje gezet. Even thuisblijven en daarna alleen doen wat ze aankunnen.
Daarnaast hebben ze ook hulp van twee studenten qua bijles. Rustig verder werken.
Dit alles doet mij ook goed, ik kan steeds meer zorgen delen en uit handen geven. Het is teveel voor mij in deze situatie.

WiekeB
15-10-2008 om 15:10
Mooi
Mag ik dat zo zeggen, mooi? Mooi dat je de zorgen deelt, goed dat je wat zaken uit handen geeft. Ik hoop dat het allemaal bijdraagt aan de heling van jullie zielen.
Dikke knuffel!
Liefs, Wieke

Mari
15-10-2008 om 18:10
Kaatje
Ik denk aan jullie, nog heel veel. Wat een mooi, moedig en krachtig mens ben je!!
liefs, Mari

reina
15-10-2008 om 18:10
Poeh
Goed dat je dochters hulp hebben, en school is nu even veel minder belangrijk, dat komt wel weer. Knuffel.

Mien*
15-10-2008 om 19:10
Hang in there kaat!
Mijn zus mailde al dat haar dochter zo moe was, de herfstvakantie had wel wat eerder mogen komen (dochter heeft ADD en redt het ook niet meer, volle dagen op school)
dus jouw kids zullen het waarschijnlijk nog moeilijker hebben met het moeten missen van hun vader én een drukke, lange schooltijd.
Goed dat er een stukje begeleiding uit handen wordt genomen, dat je het gevoel hebt dat je dat ook deels aan anderen over kunt laten!
Sterkte, vooral ook voor jezelf!
Liefs, Mien

wil40
15-10-2008 om 21:10
"zorgen delen"
Dat is fijn. Je kunt niet alles alleen. Hopen dat het ook jezelf wat "rust in je hoofd" geeft.

Petra-
16-10-2008 om 09:10
Kaatje
een berichtje voor jou, om je te laten weten dat we aan jullie blijven denken!

Engeltje
16-10-2008 om 16:10
Fijn!
Fijn dat er wat extra hulp komt. Begeleiding voor de meisjes zorgt er ook voor dat jij wat meer rust krijgt en wat zorgen van je af kan zetten.
Fijn dat school nu toch meedenkt/werkt, al vind ik het overigens wel raar dat docenten boos worden door slechte resultaten. Na wat jullie is overkomen lijkt me dat heel normaal!
Fijn ook dat ze bijles krijgen en het even wat rustiger aan kunnen doen. Lekker in hun eigen tempo, school is inderdaad nu even niet zo (heel) belangrijk.
Fijn dat jij je/de zorgen steeds meer kan delen, natuurlijk is het teveel voor jou alleen. Zelfs Supergirl herself had het niet aangekund!
De vermoeidheid van de kinderen herken ik ook, trouwens. Ook hier komt de vakantie geen dag te vroeg...
Dikke amoebeknuffel weer voor jullie allemaal.
Engeltje