Lensimplantaten

Jampotglazen

Nee, ik heb maar -5 of zo, dus dat valt nog redelijk dun te slijpen. Sterkte met je operatie Anne!

Dank je! Ik kijk er niet naar uit, maar wel naar het gehoopte resultaat!

Vriendelijke groet,

Anne

'Feest'van herkenning

Het is fijn om ervaringen van anderen te lezen, in het bijzonder van mensen met een vergelijkbare sterkte als ik en die dus weten wat het is om met zo'n hoge dioptrie te leven.

Ik zou bijna zeggen; een 'feest' van herkenning!

Ik heb vanaf ongeveer mijn 7e jaar een bril en ik wist echt niet wat mij overkwam toen ik met bril op de optiekwinkel uitstapte! Mam! Er zitten allemaal losse blaadjes aan de bomen! Voorheen had ik alleen maar groene bollen gezien! Ook ik ben op mijn 16e aan de lenzen gegaan, eerder mocht niet. Ook al was het dragen van lenzen niet optimaal, ik had er veel voor over om niet die bril meer op te moeten. Ik heb ze denk ik een jaar of 7 gedragen en toen moest ik echt stoppen op last van de oogarts. Second opinion leverde hetzelfde antwoord op.

Mijn zicht met bril is goed maar het feit dat ik nu weer naar een groter montuur moet met leescorrectie waarvan ik ook niet weet hoe dat eruit gaat zien en hoe ik dat in de praktijk ga ervaren stemt mij niet vrolijk.

Daarnaast is het zo dat ik graag motor rijd, dat gaat dus echt niet met mijn bril, ook niet met een 'speciale helm' voor brildragers. Dat deed ik voorheen ook nog wel met wegwerp lenzen maar gezien de heel erg droge ogen is het zicht verre van optimaal en kan ik ze maar een paar uurtjes verdragen. En eigenlijk is dat dus ook niet verstandig. Ook sportduiken en zwemmen is een probleem en ik ben daarnaast geen fan van het regenachtige weer. Ik zit veel op de fiets en als je doornat bent, je bril nat en beslagen, dan ben ik een gevaar op de weg en ik kan niet even óver m'n bril heen kijken om zicht te krijgen. Dat is dus afstappen, bril zien droog te krijgen en weer een stukje verder fietsen...

Natuurlijk is er te leven met een bril in mijn geval. Maar als het anders kan met goed zicht dan levert dat mij toch wel veel winst op...

Succes Anne!

Ik snap dat je niet uitkijkt naar de ingreep. Maar een beter zicht na de ingreep kan bijna niet anders in jouw geval!

En natuurlijk blijven er risico's maar meestal gaat de ingreep goed dus daar maar aan vast houden...

Heel veel sterkte en succes!

Blaadjes

en dakpannen )

Ik ben nu even te lui om te kijken of ik het al gezegd had, maar ik had dus vanaf mijn 5de lenzen. Achteraf gezien is daar niet helemaal goed mee omgegaan. Te lang met dezelfde lenzen, waardoor de bolling niet meer klopte. En ondanks lenzen moest ik toch altijd bijna met mijn neus tegen het schoolbord aangedrukt zitten met mijn schoolbankje. Ondanks de ongemakken vind ik dat ik geboft heb dat ik zo jong al aan de lenzen mocht. Mijn zussen moesten de puberteit in met jampotjes. Die kregen toen pas lenzen. Nu ben ik al 16 jaar tevreden met mijn veel dunnere bril. In de laatste periode met lenzen merkte ik al dat mijn ogen droger werden, dus lenzen zag ik niet meer zo zitten na de staaroperaties.

Mijn oudste zus heeft ook een rijbewijs, de 'middelste' zus heeft die ook, maar ik heb dat altijd eng gevonden. Ze ziet niet zo heel veel meer dan ik van nature had, maar ze is toch door de keuring gekomen en heeft dus het rijbewijs gehaald. Ze kon een tijd geleden alweer de reparatiekosten van de auto niet ophoesten, dus dat was het einde van haar rij'carrière'. Ik was stiekem opgelucht.

Runs in the family

Vanaf 5 jaar al aan de lenzen, jee. Wat een gedoe zal dat geweest zijn!

Maar het komt dus vaker in de familie voor in jouw geval. Hebben je kinderen er ook last van?
Ik ga er vanuit dat je kind(eren) hebt vanwege het feit dat je op dit forum zit.

Er zijn wel meerdere mensen in mijn familie die brildragend zijn maar niet met mijn sterktes. Mijn vader had iets van -4,5 meen ik. Mijn zoon is nu 16 en heeft ‘slechts’ -1,25. Op die leeftijd had ik al iets van -5/-6 ofzo en ik verwacht niet dat hij ook zo’n hoge sterkte zal krijgen.

Het vermoeden bestaat dat mijn afwijking veroorzaakt is door het feit dat mijn moeder , toen ze zwanger was van mij, is ingeënt tegen rode hond...

Myoop

Ja, het was zeker een gedoe. Mijn onderwijzers moesten ook leren om mijn lenzen eruit te halen en erin te doen en achteraf gezien hebben mijn ouders dit veel te lang laten voortduren. Pas toen ik naar het VO toe ging, ging er een lampje branden dat het wel handig zou zijn als ik zelf mijn lenzen kon inzetten. Ik zelf vond het een eng idee om dat te moeten doen en op de een of andere manier bedacht ik óók niet dat ik inmiddels wel wat groot was voor dat soort hulp. Maar goed, met twee uurtjes zweten en huilen (ja echt ) is het gelukt en toen dacht ik eigenlijk pas 'mijn hemel, dit had al veel eerder gekund'.

Mijn dochters hebben wel een bril nodig, dat zit ergens rond de -1 en -2. Een neef van mij, de zoon van mijn zus, heeft het wel, maar hij zit op de sterkte van mijn vader zo'n beetje, -9/-10. In de rest van de familie komt het ook voor, van vaderskant. Ons gezin spant geloof ik wel de kroon.

Ik weet nog dat ik op de lagere school -11 had en achteraf, maar ja dat is achteraf, had daar naar mij idee al een minnetje bij gemoeten. Mijn oogarts noemde het een 'ziekte' die tot stilstand zou komen als ik rond de 40 zou zijn, de tijd dat veel mensen aan een leesbril toe zijn. De leesbril had ik al rond mijn 36ste bovenop mijn lenzen. Met 40 jaar had ik staar. En vanaf dat moment draag ik een bril.

Ook slecht

Mijn dochter van nu 19 heeft ook sinds ze vijf maanden had lenzen en ze kan ze zelf in- en uitdoen sinds ze een jaar of acht was. Maar de lezen van 19 jaar geleden zijn natuurlijk niet te vergelijken met de lenzen die Kaaskopje kreeg op haar vijfde. Helaas ziet mijn dochter 10% met lenzen, zonder lenzen nog minder.
Ik, als vader, heb ook zeer slechte ogen en zie zo’n dertig proecht met mijn lenzen, ben nu 55 en draag gelukkig nog steeds harde lenzen van -14, geen last van droge ogen.
Ik zou heel graag implantaatlenzen willen, maar durf de operatie niet aan, te bang dat het misgaat. Ik kan me nu redden op de fiets, met het ov en op mijn werk bij de gemeente, te bang dat ik blind word.
Sterkte met de operatie.

Als jij nu tevreden bent met wat je ziet en kunt doen, zou ik ook niet aan je ogen gaan morrelen. Zeker als je zulke 'slechte' ogen hebt, zal de conditie van je ogen misschien te wensen overhouden en dan zijn er risico's. Ik wilde die kant in dit draadje niet teveel benoemen, maar ik heb daar wel mee te maken. Als een beetje geluk bij een ongeluk heb ik tgv staar aan beide ogen nieuwe lenzen in mijn oog gekregen. Ik zie dat nog steeds als 'geluk' omdat ik het nog steeds zo fijn vind om gewoon zonder bril meer te kunnen zien dan vroeger. Maar ik heb daarna nog nastaar gehad, dat is niet erg, dat schieten ze met laser weg. Vervolgens is het glasvochtvlies wat gaan 'blubberen' waardoor ik vertekend beeld kreeg, dat is redelijk hersteld, maar er zit nog wel een klein vliesje aan mijn netvlies vast en doordat dat aan mijn netvlies trekt, zie ik rechts echt heel slecht. Dat is een vorm van macula pucker, vitreomaculair tractie syndroom. De oogarts durft dit niet te opereren, omdat hij bang is dat het meer kwaad dan goed kan doen.

Het is ábsoluut niet gezegd dat iedereen die aan zijn ogen laat 'rommelen' voor lensimplantaten hiermee te maken krijgt, maar het is zeker iets om nadrukkelijk te bespreken bij de oogarts.

Dop 2

Bij je dochter is dus eigenlijk ook geen sprake meer van slechtzienheid begrijp ik? Hoe gaat het met haar op het gebied van opleiding en werk?
En jij met 30 procent is ook niet veel. Ik zit daar dan nog boven met 40 procent. Door het genoemde syndroom, ben ik wat onzeker geworden op de fiets. Met fel zonlicht kan het zomaar zijn dat ik de bus pak, omdat ik last heb van schaduw van bomen en dergelijke. Of ik mis compleet een fietser die van rechts komt. Ook niet zo handig. Overzie jij met die 30 procent alles nog wel goed?

Kaaskopje

Volgens mij zegt Dop dat zijn dochter met lenzen ongeveer 10% ziet. Zonder lenzen minder. Lijkt me wel een situatie van zeeeer slechte ogen. Ik heb me nooit verdiept in wanneer mensen slechtziend genoemd kunnen worden, maar dit zal het toch wel ongeveer zijn?

Groet,

Anne

Beiden slechtziend

Mijn dochter ziet zo’n 10% met lenzen, zonder lenzen zo’n 6%. Volgens de artsen, want zelf vindt ze dat ze alles kan zien Zij ziet op 10cm scherp wat goedzienden op een meter scherp zien en zo verder. Ze heeft op haar 17de het gymnasium afgerond (vroege leerling van november) en daar zijn we heel erg trots op, dat ze zonder haperingen haar lagere en middelbare school heeft doorlopen. Sinds twee jaar studeert ze bouwkunde en nu heeft ze het wat moeilijker omdat nu niet alles meer voor haar geregeld wordt en er minder rekening met haar wordt gehouden, maar zo is het in het bedrijfsleven ook, dus dat is een goede leerschool. Ze turnt ook nog en ook dat doet ze goed. Dus zij vindt dat wij en de oogartsen en VIsio allemaal maar zeuren over haar slechtziendheid.

Ik zie een stuk beter, althans volgens mijzelf, de andere gezinsleden vinden mij ook stekeblind. Gelukkig heb ik school en universiteit vrij makkelijk doorlopen. Maar nu is alles wel makkelijker. IPads, computers, vergrotingen, luisterboeken, het maakt het lezen wel makkelijker.

Ik zie natuurlijk niet goed, maar ik vind dat ik me goed red. Ik fiets gewoon rond, ik zie nu wel slechter in het donker en fiets niet graag s avonds alleen. Ik heb een goede baan, ik ben wiskundige geworden, dus ik heb het niet slecht. En ik heb gelukkig niet die oogproblemen die jij de laatste jaren hebt gehad, Kaaskopje. Dat is dan weer mijn geluk. Het ergste vind ik dat mijn jongste dochter slechte ogen heeft. De oudste twee zonen zien goed.
Hebben jouw dochters goede ogen?

Tjonge

Ik schrik wel van de sterktes waar jullie het over hebben hoor, Kaaskopje en Myoop. Zo erg heb ik het niet, zeg maar.

Mijn probleem hangt ook samen met bijziendheid maar dat is maar een deel van het probleem. Ik ben namelijk behoorlijk bijziend met 1 oog en verziend met mijn andere oog en het verschil tussen beide ogen overschrijdt ruimschoots de 10 dioptrieën. Dat schijnt behoorlijk zeldzaam te zijn. Daarbij heb ik nog wat andere dingen die het helemaal gecompliceerd maken.
Maar het schijnt juist het enorme verschil te zijn dat maakt dat mijn zicht met een bril niet meer te corrigeren is. Vandaar dat de geleerden het er wel over eens zijn dat implantlenzen het enige is dat mijn zicht nog kan verbeteren nu ik geen lenzen meer kan verdragen.

De uitdaging is niet zozeer de operaties (al vind ik dat zelf heel erg eng) maar hoe mijn brein zich zal aanpassen aan het feit dat mijn dioptrieën straks ineens dichter bij elkaar liggen. Kan ik verdergaan en zien zoals ik met mijn lenzen zag of heb ik een paar weken schele hoofdpijn omdat mijn hersenen protesteren.
De tijd zal het leren!

Anne

Anne

Ik kan me voorstellen dat in een situatie als de jouwe lensimplantaten een geweldige oplossing zijn. Wat een geluk dat dat soort dingen nu allemaal mogelijk zijn. Ik weet niet of je er last van gaat krijgen. Ik viel van -20 naar -5 zo'n beetje, maar mijn hersens hadden daar geloof ik niet veel moeite mee. Ik had tussen de operaties en de nieuwe bril niets om beter mee te zien, dus ik ging brilloos op de fiets naar de stad en ik vond dat zo'n leuk gevoel. Het is al een tijdje geleden, dus ik moet even diep graven, maar ik meen dat ik met de eerste bril wel even last had van wat verwarring voor mijn ogen en evenwicht, maar dat is snel verdwenen. Gewoon stug die bril, als je een bril nodig hebt, ophouden is dan de enige remedie.

Met kunstlenzen kunnen je ogen minder goed samentrekken en zich aanpassen, dus dan heb je waarschijnlijk wel een extra lees-/computerbril nodig of varifocusglazen als je dus toch nog een bril nodig zult hebben. Eerlijk gezegd kan ik daar geen grote stukken tekst mee lezen, maar in het dagelijkse leven is het wel makkelijk.

-20 naar -5

Uitwendig dan, ik had tenslotte nog zo'n -15 in mijn ogen.

Hier 3 jaar geleden

Ik had een sterkte van -9. Lenzen dragen ging steeds moeilijker vanwege allergieën (hooikoorts ed). Een bril was bij mij ook geen succes omdat mijn huid reageerde op het montuur (eczeem).
Dus na lang twijfelen een scan laten doen.
Mijn ogen waren niet geschikt voor laseren, want de sterkte was te hoog voor de dikte van mijn hoornvlies. Verder heb ik gewoon gezonde ogen. Achteraf ben ik blij met mijn implantaten. Ik heb er wel veel negatieve reacties op gehad helaas (waarom opereren in gezonde ogen!!). Zeker van te voren. Maar men heeft geen idee wat een ellende ik had.

Maar wat ben ik er blij mee! Ik heb wel een kleine reststerkte (-0,5) bij een oog, maar ik heb daar eigenlijk geen last van. Dit kon wel bij gelaserd worden, maar daar heb van af gezien.

En ik geniet echt nog elke dag van mijn bril loze bestaan. Ok ik zal binnenkort een leesbril moeten (maar ik ben 46). Maar grappig is dat door die -0,5 aan mijn ene oog ik het voorlopig nog goed zie met lezen.

Ik kan nu zwemmen, sporten, wild dansen enz zonder bang te zijn mijn bril te verliezen. Wat in het verleden ook een paar keer is gebeurd, en dat is met -9 echt een probleem. (zie maar eens thuis te komen als je dan met de auto bent en je bril is compleet doormidden...)
Ook was een bril een grote uitgave, dus een reserve bril had ik niet op volledig goede sterkte meer.
Implantaten waren wel erg duur, maar wat mij betreft het geld echt waard.

De operatie viel 100% mee vond ik. En erna nauwelijks pijn gehad. Het meest pijnlijke was eigenlijk het afhalen van de beschermkapjes .
Ik kon na een dag al goed genoeg zien om te fietsen. Na een week zag ik al scherp.
De nazorg was ook uitgebreid, en nog mag ik de kliniek bellen als ik een probleem heb.

En ik herinner me ook nog toen ik voor het eerst een bril opzette. Ik was 10. Ik zag voor het eerst in mijn leven dat musjes erg lieve bruine vogeltjes waren En meesjes fantastisch blauw geel zijn.
Dat beeld staat me nog bij.

Kippig

Ik ben al erg blij met het resultaat, maar ik kan me héél goed voorstellen dat het helemaal geweldig is als je voortaan zonder bril door het leven kunt. Fijn hoor!

Maar wat kreeg je pas laat een bril, gezien je -9.

Ja laat...

En ook best triest is de reden. Ik werd niet geloofd toen ik vertelde dat ik het schoolbord niet meer kon lezen.
Niet door de leerkracht maar ook niet door mijn moeder. Dat was aan het begin van het schooljaar. In het jaar ervoor had ik er ook al een beetje last van maar zat daar helemaal voorin. In de vakantie was ik ook al een keer helemaal verdwaald met de roeiboot op het meer.

Dat ik bleef klagen werd lastig gevonden. Totdat ik (nou vooruit dan maar) naar de huisarts mocht. En op dat bord kon ik niks lezen wat de huisarts eerst ook niet leek te geloven.
En in die tijd moest je eerst naar de oogarts en die had een wachttijd van 3 maanden. Echt een hel, want ik werd gepest met goedkeuring van de leerkracht. Die vond het maar overdreven.
Het heeft bijna tot de zomervakantie geduurd tot ik mijn bril had die inmiddels al -4 was.
En toen werd ik met mijn bril gepest natuurlijk.

Wat sneu

Dat is inderdaad triest. Waarom zou je een kind in vredesnaam niet geloven als het zegt niet genoeg te kunnen zien? Wonderlijk.

Ja en dan dat pesten om je bril... Ik heb de indruk, maar dat weet ik niet zeker, dat het tegenwoordig toch anders is. Een bril is eigenlijk ook wel hip (denk ik).

Ik had een vriendin, waar ik me achteraf van heb afgevraagd of het wel zo'n lieve vriendin was, die me in boze buien contactlensemoloog noemde ). Dus zelfs lenzen waren goed voor spot.

bril nu

Er is inderdaad een hype(je) geweest met brillen. Verschillende kinderen uit mijn dochters klassen droegen op een gegeven moment een bril met vensterglas. Te koop bij zo'n bijou winkel, dus ook bedoeld om echt te dragen als een soort sierraad. Maar dat is wel weer een paar jaar geleden.
Maar gelukkig is een bril/ beugel/ rood haar geen reden meer om te pesten. Niet dat pesten niet meer bestaat...

Nee was dat maar zo

maar ik vrees dat dat een naar menselijk trekje is die blijft zolang wij blijven.

Groot dioptrieverschil links/rechts

Het is inderdaad een probleem als er zo’ groot verschil zit tussen links en rechts. Dat is met een bril idd niet op te lossen schijnt het. Als het met lenzen blijkbaar wel lukte dan moet het zo zijn dat met implantaatlenzen ook lukt. Het zit ‘m dan waarschijnlijk in de afstand die een bril heeft ten opzicht van een lens op je hoornvlies of erachter die dat probleem dan veroorzaakt. Als ik de operaties zou ondergaan dan moet ik volgens de optometrist een contactlens in het niet geopereerde oog of evt afplakken. De bril met 1 glas op sterkte en de ander met vensterglas schijnt niet te kunnen. Dat is hetzelfde effect als je achter zo’n apparaat hangt om de letters te lezen en dan ineens 1 helft afschermen. Dan wordt je echt even ellendig achter dat ding, moet ik m’n ogen even dicht doen en langzaam ‘bijkomen’. Ik heb toch al last achter zo’n ding (geen idee hoe het heet eigenlijk . Ik heb altijd het gevoel dat ik letterlijk zit te zwaaien (heen en weer ga) erachter. Dat schijnt niet zo te zijn, dat is dus het accommoderen wat je ogen dan doen om door al die glaasjes op sterkte goed te kunnen zien...
Dat accommoderen wat met implantaatlenzen dus niet meer kan. Daarvoor lijkt mij het niet accommoderen dan wel weer een zegen;-). Nu vind ik zo’n apparaat een ramp...
Hoe het is als je van het een op andere moment niet meer kunt accommoderen blijft een onzeker iets. Ik heb er (nog) niets over gelezen hoe iemand dat ervaart dus waarschijnlijk valt het dan ook niet in due mate op...?

Slecht zicht

Ik schrik ook van de hoge sterktes en zichtproblemen die ik hier lees.
Daarbij vergeleken vind ik mijn eigen sterktes (-12/-13) dan nog mild. Ik kan goed functioneren in principe. Ik vind het knap als je met een zicht van 10-30% kunt functioneren! Je zult er mee leren leven maar je moet toch ook veel missen. Petje af als je met zo’n zicht kan functioneren en zelfs vindt dat mensen niet zo moeten zeuren, zoals je dochter aangeeft Dop!

Ik ontdek opeens dat ik een paar reacties zomaar overgeslagen en gemist heb. Wat geweldig hoe jij en je dochter ondanks de oogproblemen zover gekomen zijn. Ik zit nu wel met een denkwolkje boven mijn hoofd in verband met 'bouwkundige' met 10 procent zicht, maar dat komt omdat ik kennelijk niet precies weet wat het beroep inhoudt.

Wat mijn eigen 'carrière' betreft, is het gewoon erg jammer dat ik vroeger niet gemotiveerd was om school of opleiding tot een succes te maken. Sinds kort begrijp ik een béétje wat daaraan heeft meegewerkt, maar goed, daar kan ik niet alles op schuiven. Het is nu zoals het is.

Ik herken dat wel, dat je zonder bril van dichtbij héél goed kunt zien. Dat is een voordeeltje .

Ik snap eindelijk weer wat meer van een brilrecept, ja hoe traag kan het gaan?:-), maar ik snap nu dat 0,4 in mijn geval betekent dat ik 40 procent zicht heb. Nooit die link gelegd. Naar aanleiding van die procenten heb ik het laatst opgezocht en met 40 procent ben ik dus nog 'gewoon' bijziend. Vanaf 30 is het slechtziend en vanaf 10 procent tja... blind is het nog niet meteen, maar tussen blind en slechtziend 6 procent dus wel in. Ik vind het daarom dubbel geweldig dat je dochter zoveel doet. Voor turnen moet je toch een beetje diepte kunnen zien en afstanden kunnen inschatten.

Ik vind zelf dat je met 'slechte' ogen, buiten dat het op een aantal vlakken nadelig kan zijn, een heel prettig leven kunt hebben. Je gunt je kinderen die nadelen niet, daarom zat ik bij de eerste al met een half jaar bij de oogarts en de tweede met een jaar, maar ik denk niet dat je dat te zwaar moet aantrekken. Je dochter lijkt het prima te gaan redden in het leven. Mijn dochters zien gelukkig goed, ze hebben een bril of lenzen van ongeveer -1 tot -2 nodig. En dan denk je dat je op het erfelijke vlak veilig bent, blijkt mijn dochter iets aan haar ármen/polsen te hebben, wat ook erfelijk schijnt te zijn en waar nog niemand van gehoord had. Zo zie je maar.

Kippig

Wat raar dat men zo wantrouwig was toen je zei dat je het niet goed kon zien. Een kind zegt dat toch niet zomaar.

Ik heb zo'n beetje m'n hele leven al gezichtshulpmiddelen. Liep ruim voor m'n tweede al met een brilletje.
Heb alleen een tijd geweigerd de bril te dragen want ik vond het vreselijk. Bij het begin had de oogarts eens tegen mijn ouders gezegd dat ik er waarschijnlijk nog wel eens vanaf zou komen, van die bril. En mijn ouders hadden mij dat wel eens gezegd om me te troosten als ik over die bril liep te klagen. Heb toen ik een jaar of 8 was gemeld dat ik alles zag en dat ik geen bril meer nodig had. Ik heb me daar anderhalf schooljaar ofzo mee gered. Omdat ik bij anderen kon meekijken. Volgens mij was ik toen ook minder bijziend met dat oog dan later. Of mijn verziende oog compenseerde dat gewoon, geen idee, maar het lukte gewoon. Tot ik in de vijfde klas alleen zat op de eerste rij en toen kon ik het bord niet meer lezen. Toen was de bril weer onontkoombaar.

Sindsdien kan ik echt niet meer zonder. En ik had/heb wel altijd een bril op reserve. Toen ik lenzen droeg, maar ook nu ik een bril heb. En die heb ik ook altijd bij me. Want ik ben totaal hulpeloos als ik geen bril heb. Kan dan niet meer aan het verkeer deelnemen. Hoe kom ik thuis als op m'n werk mijn bril zou stuk gaan. Gelukkig zijn mijn ogen vrij stabiel dus als ik een keer een nieuwe had, kon ik de oude bril blijven gebruiken. Mijn jongste bril is een jaar of 8 denk ik en de bril die nu het lekkerst zit 13 jaar oud.

Wat goed ook jouw verhaal te lezen. Zowel voor wat betreft jouw ervaringen met de de operaties als de gevolgen. Geeft me moed. Het komt bij mij net zo goed als bij jou.

Bij mij wordt eerst mijn bijziende oog gedaan, dan kan ik daarna op het andere oog mijn lens weer proberen. Dat oog verdroeg de lens nog wel redelijk. Het bijziende oog totaal niet meer. Maar ook dat zal wennen zijn want ik heb al ruim 15 maanden geen lenzen meer gedragen. En voor de zekerheid haalt de opticien de dag van de operatie het min-glas uit mijn bril. Ik zal toch iets moeten in de tussenliggende weken.

Groet,

Anne