Knobbeltje in borst - weer geleide punctie

Naar bericht

Wat een naar rot bericht. Bijna 2 jaar geleden had ik dezelfde diagnose. Operatie, bestraling en chemotherapie gehad en het gaat nu weer prima. Borstkanker is, indien niet uitgezaaid, een kanker die goed behandeld kan worden, met een goede prognose. Hou vol en hou moed!! En neem het, zoals Rixt al zei, stap voor stap, niet te ver voor uit kijken. Heel veel sterkte en een dikke virtuele knuffel!!

Sterkte(lang)

Heel veel sterkte gewenst de komende maanden.

Ik heb het hele borstkanker circus inmiddels achter de rug en het is ook onwezenlijk en eigenlijk allemaal erg onduidelijk vind ik. Er komt nogal wat op je af he? Met alle beslissingen over wat te doen en uitzoeken wat het allemaal inhoud en wat het beste is.

Ik heb wel een beetje een idee wat het te maken kan hebben met zwangerschap.
In mijn geval maak ik teveel oestrogeen aan en daardoor ontwikkel ik vaak cysten. Knobbels en bobbels die altijd komen en gaanm afhankelijk van de menstruatie cyclus.
Het enige dat ik kan bedenken is dat het met die hormonen te maken heeft dat ze wilden uitsluiten dat je niet zwanger bent of borstvoeding geeft ofzo.

Bij mij verdwenen die knobbels vanzelf weer,maar hebben een soort verkalkingen (micro) achter gelaten en dat heeft zich tot erger ontwikkeld.
Ook punctie gehad, en slecht nieuws erna. Ik ging voor een bobbel naar de dokter, omdat dat er een was die niet wegging. Na een scan bleek dat die knobbel gewoon weer zo'n cyste was, maar vlak ernaast ontdekten ze dus die kanker. Was er zeer op tijd bij en gelukkig dat ik ben heengegaan!

Toen de hele uitzoekerij over welk soort operatie (wel of niet afzetten, wel of niet bestralen etc.)
Ik heb gekozen voor een gedeeltelijke borst afzetting.(hier heet het een partial mastectomy. We wonen in USA en geen idee welke term er bij jullie word gebruikt)
Die operatie op zich viel mee,maar het duurt best een tijd voor je weer helemaal de oude bent. Je bent een week of twee uit de running ,maar ik kon wel zelf koffie zetten en douchen enzo hoor. Het goede nieuws is, dat je een tijdje niet kan stofzuigen en wassen en zware boodschappen tillen!

Er zijn ook een aantal lympheklieren uit de oksel holte gehaald om te kijken of het uitgezaaid was. Dat was gelukkig niet het geval.

Je bent, ook doordat je die lympheklieren kwijt bent, niet zo vlug weer helemaal de oude wat je arm betreft, het trekt nog steeds een beetje,maar niet echt pijnlijk.

Een aantal maanden na de operatie, als de hele boel weer geheeld is, kreeg ik 6 weken bestraling, elke ochtend, behalve in het weekend. Die bestraling duurt op zich maar 3 minuten ofzo, dus het is erin en eruit.Ze hebben bij mij een soort van kleine zwarte rondjes getattoueerd(schrijf je dat zo?) en op de punten word dat apparaat ingesteld en hoef je niet elke keer te meten,maar kun je gaan liggen en ben je zo weer buiten.
Ik heb gekozen voor geen Chemo therapie.

De eerste 4 weken nergens last van gehad, maar in de vijfde week kreeg ik een zon-verbrand gevoel in de borst en de huid was erg rood en gevoelig.
Met speciale creme de hele dag maar smeren, wijde shirts aan en bh uit zogauw ik thuis kwam. Vooral puur katoen dragen, was dat.
En tegen die tijd werd ik ook best moe,maar als je veel blijft bewegen, genoeg slaapt en goed eet, dan is het te doen. Als je erbij gaat zitten de hele dag word je moedeloos.

Inmiddels ben ik exact een jaar verder (kreeg de diagnose een paar dagen voor kerst vorige jaar).
Ik voel me helemaal de oude, behalve dan dat mijn borst iets groter is dan de andere, ook al is er een stuk uit. Komt door die bestraling en doordat de lymphe vloeistof een nieuwe baan moet vinden,omdat er een paar klieren weg zijn. Dat geeft af en toe een beetje een "lammig" gevoel,maar het gaat veel beter.

Nou, dat is mijn verhaal. Ik weet niet of je erop zat te wachten,maar mijn ervaring is dat ik het prettig vond om " gewone" verhalen te horen, over hoe het dan precies gaat enzo.
Die medische taal en het hele proces vond ik zo onduidelijk!

Ik wens je het allerbeste en onthoud dat het nu allemaal erg onwezenlijk en moeilijk is,maar dat er iets aan gedaan kan worden. De weg lijkt lang en onduidelijk,maar als je eenmaal die operatie hebt gehad, dan ga je werken aan het beter worden!

Heel veel liefs van mij en als je meer wil weten, dan ben ik blij om te antwoorden, voorzover ik het antwoord weet. Het is erg persoonsgebonden natuurlijk allemaal en de een is de ander niet...

T

Zeg weer wat raars

Heb het net nog even doorgelezen en als ik schreef " je bent een week of twee uit de running" dan bedoel ik niet dat je na twee weken weer alles kunt doen ofzo.
Ik wil het niet te makkelijk afschilderen en bedoelde meer in de trant van "dan is het ergste voorbij" .

Je bent niet weer de oude na 14 dagen.Maar je kunt gewoon weer meer. Ik liep niet met de wasmand te slepen ofzo,maar bracht weer zelf mijn zoon naar school, ging weer ergsn koffie drinken enzo.Dat soort.

ik kan van alles meer vertellen over hoe het is,maar ik weet ook niet wat voor stadium je bent en OF je het uberhaupt wil weten. Zo niet, dan heb ik mijn best gedaan en zo ja, dan ben je meer dan welkom om me te mailen.

2012

2012 begint voor jou en je familie erg donker. Ik hoop dat 2012 voor jullie veel licht gaat brengen.

Zelf heb ik in feb 2011 de diagnose gehad. Na operatie en chemo ben ik inmiddels weer gedeeltelijk aan het werk. Als je vragen hebt, dan stel je ze maar.

Sterkte met het vertellen, dat zijn de naarste gesprekken geweest

Sterkte

Wat een rotnieuws! Hopelijk brengt 2012 je gauw lichtpuntjes in de vorm van een meevallende uiteindelijke diagnose.

2012

Voor jou extra veel sterkte en gezondheid toegewenst in 2012.

Dank...

Allen maar vooral Tanneke en Judith70. Dankzij jullie verhalen viel het kwartje dat ik over een jaar en over x jaar hopelijk ook zo mijn verhaal kan vermelden. Alive & kicking en nog mezelf.

Ik ga nogal door een achtbaan van emoties. Dan strijdlustig en rationeel en dan bespringt toch opeens de angst me.
Ook geworsteld met schuldgevoelens de afgelopen dagen, het idee dat ik iets heb fout gedaan ofzo, lastig uit te leggen maar had/heb het er pittig mee. Gelukkig wat meer tijd gehad om te praten met man en ook met een goede vriendin, dat heeft geholpen.
Komende periode hoop ik meer duidelijkheid te krijgen van ernst en omvang. Ik hoop op een eenzaam en passief tumortje...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dat herken ik wel ely

Dat je zegt "alsof ik iets fout heb gedaan" .
Je weet wel dat je er niets aan kan doen,maar toch is het heel raar om er die eerste keren over te praten. Met een soort van gene ofzoiets.
Het is ook weer niet direct een schaamte of schuld: het is moeilijk om er een woord aan te plakken,maar zoals jij het zegt, zo voelde ik het ook. Niet in woorden te gieten inderdaad.
Ik zei het die eerste keer tegen mijn moeder en vriendin en zat een beetje verontschuldigend te stamelen. Heel gek.

Je word echt jezelf wel weer,maar gun jezelf tijd. Het gaat niet een twee drie. Mijn blik op het leven is er wel door verandert, in een goede zin.
Ik heb niet gekozen voor wat ze hier " reconstructive surgery" noemen. Na (gedeeltelijke) afzetting kun je allerlei implantaten, cosmetische chirurgie kiezen en wat al niet meer.
Ik koos ervoor om het zo te laten, vooral ook omdat de helings periode dan nog weer langer duurde en ik wilde gewoon verder. En ook omdat ik vind dat het er niet toe doet hoe ik er uit zie,maar wel dat ik weer zsm kon voetballen met mijn zoon.

Wij wonen in een warm klimaat en zijn het grote deel van het jaar in zwempak. En toch kon het me niks schelen. Ik ben zoals ik ben , en hoe die borst er nu uitziet gaat alleen mij en mijn gezin aan, toch?

Kan me er trouwens ook heel goed een voorstelling bij maken als mensen er wel voor kiezen hoor. Het is een zeer persoonlijke keuze.
Ik wil alleen maar zeggen dat je van binnen gewoon jij bent, wat je ook doet/moet doen.

Je kunt alleen maar accepteren dat er een stukje in je lijf ziek is. Dan doe je wat je moet doen, wat operatie etc betreft en daarna hangt het erg af van je instelling hoe vlug je weer bij de werken bent. Als je er bij gaat zitten, dan schiet het niet op.
Na een operatie is alles een beetje onwezenlijk,maar ik was ook opgelucht hoor, dat dat achter de rug was en nu weer verder.
Als je moe bent, doe je een tukkie.
Als je een lekkere dag hebt, ga je niet ramen lappen,maar koffie drinken met een vriendin.
Wees een beetje aardig voor jezelf en vooral: laat anderen je helpen als het word aangeboden.

Niks zo lekker als iemand die effe een schaal macaroni kwam brengen aan het eind van de dag. Of je moeder die lekker even de dekbed hoezen komt verschonen.
Het is soms moeilijk om aan te nemen,maar je doet jezelf er een groot plezier mee.

Wat er ook gebeurt, je bent niet alleen en wens je veel sterkte. soms helpt het om dit soort allerdaagse cliches en verhalen te horen en je weer met de voeten op de grond te zetten.

groetjes maar weer en blijven praten tot je het op een rijtje hebt!

Tanneke

Voor jou niet fijn maar het doet me goed te lezen dat je het herkent. Ik vertelde een vriendin het slechte nieuws en die begon heel hard te huilen, toen bleef ik ook maar sorry zeggen. Maar ik voel het vooral tov mijn man en gezin, het knaagt aan me.... Erover praten helpt gelukkig wel.

Wat je schrijft over de herstel-operatie kan ik me wel in vinden. Mee eens dat het persoonlijk is maar voor mezelf neig ik voorlopig ook naar 'het is zoals het is'. Mocht het nodig blijken over te gaan tot algehele amputatie weet ik het nog niet, eerlijk gezegd. Maar dat zal uit het DNA onderzoek blijken en dat komt hierna.
Ook daar zit trouwens schuldgevoel, als ik drager blijk te zijn... Er zitten ook meisjes in de volgende generatie zeg maar....

Als ik lees wat je schrijft over na de operatie is dat heel onwezenlijk merk ik. Ik leef nog zo toe naar de uitslagen over eventuele uitzaaiingen en hoe agressief het is. Die onzekerheid vind ik enorm zwaar.
Wel ga ik voorlopig nog 'gewoon' door met sporten. Ik was door de feestmaand wat minder gaan sporten en heb het gemist. Ik hoop dat een goede conditie helpt maar ook dat het mijn hoofd een beetje leegmaakt.

Heb nu het gevoel dat ik in een soort bubbel zit, in afwachting van...Heel vaag en met een raar klein wereldje en grote angsten. Word heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. Als gezegd, het idee dat ik over een poos ook mag zeggen dat het achter de rug is geeft me heel veel perspectief en kracht.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Uitzaaiingen?

Ben nu toch benieuwd hoor.
Hoe word er bij jou getest op uitzaaiingen?
Hier kwam eerst de operatie om de bobbel weg te halen en weefsel eromheen en werden er lympheklieren weggenomen en DIE werden bekeken.
Als die schoon waren, dan was het niet verder gegaan.
Daarna standaard bestraling.Nu elke 6 maanden om en om een MRI en dan weer mammogram.

Ik denk dat het weer een cultuur verschil is, en dat ik geen weet heb van andere methoden in Nederland.
Zoveel dingen heb ik hier voor het eerst en heb er in NL dus geen ervaring mee.

En ja, ik heb ook die genetische test gedaan, hier op Stanford Hospital. Het is een zenuwslopend gebeuren, dat wachten.

Ik leef echt met je mee. en zonder dat ik er de juiste woorden voor heb, snap ik wel wat je bedoeld.
Ik vond het ook zo erg dat mijn moeder en vriendin gingen huilen! Dan voel je je helemaal rot, omdat je dan nog ook eens verantwoordelijk bent voor hun verdriet. En dan zit je je nog te verontschuldigen ook, he?

Het is niet te snappen als je dat zelf niet hebt meegemaakt. Mensen kunnen nog zo vaak zeggen dat je er toch zeker niks aan kan doen, maar dat doet er niets aan af dan. dat weet je zelf ook wel. Maar toch!

In elk geval steek ik hier , aan de andere kant van de oceaan een kaarsje voor je op, net als mijn vriendinnen hier die hetzelfde voor mij deden.

T

Hier eerst een mri, die zal inzicht geven in uitzaaiingen.
Dan de operatie waarbij ze ook de schildwachterklier weghalen. Wat ik heb begrepen is dit de eerste 'poort' waar de kankercellen doorheen moeten als het zich gaat verspreiden dus geeft ook een beeld van eventuele (onzichtbare) uitzaaiingen. Maar als mri al uitzaaiien laat zien moeten alle lympheklieren in mijn oksel eruit.
Zo heb ik het althans begrepen. Voor de operatie ben ik op de wachtlijst gezet. Ik hoop dat dat snel kan...

Maar nu eerst fingers crossed voor de mri. Pffff
Wish me luck dat dat een verder schoon beeld geeft...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

mijn duimen draaien er op los, Ely. Hier nog altijd onzekerheid. Volgende week scan van mijn borst en 12 jan biopsie uit de baarmoeder.

Sterkte zofia

Draaien mijn duimen (ook) voor jou

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Och ely

wat is dit schrikken!
Heb even niet gekeken en zie nu je berichtje pas.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en duim voor goed verloop!

Jee, ely en zofia

Ely en Zofia, heel veel sterkte allebei, zekerheid is soms niet zo fijn ..maar onzekerheid is ook beroerd..

Dus Sterke ik duim voor jullie !

Ik duim voor je. En blijven posten graag. Het geeft jou hopelijk afleiding en ik geniet van je bijdragen.

Zofia

En druk ik weer te snel op de verzendknop. Er moest nog komen, Zofia ik duim

Chemo...

De laatste berichten zijn dat ik zeer hoogstwaarschijnlijk aan de chemo moet. Verder zijn we weer aan het wachten. Ik heb met het chemo bericht het gevoel dat ik de stap heb gemaakt van 'ik heb borstkanker' naar 'ik ben ziek'. Waar ik met bestraling durfde te hopen dat ik misschien nog wel wat kon doen naast de behandelingen heb ik de indruk dat dat met chemo heel anders zal zijn....
Ik weet dat ieder zijn eigen verhaal heeft (en ik sluit graag fanatiek mijn ogen voor de verhalen die naar afliepen, mocht iemand ook over dat vreselijke boek/film willen beginnen) maar als iemand mij meer beeld bij de chemo kan geven? Of wil ik dat niet weten?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Wat een narigheid allemaal.
Behandeling met chemo's heb ik een paar keer in mijn directe omgeving meegemaakt. Behoorlijk heftig, maar bij iedereen anders. Er zijn mensen die tussen de chemo's gewoon naar hun werk of school gaan, maar het kan ook anders lopen. Er zijn veel verschillende chemo's, en het sterk hoe mensen erop reageren.
En dat wachten op duidelijkheid... dat schijnt erbij te horen. Het is een ingewikkelde ziekte.
Kun je je verhaal een beetje kwijt bij je familie?

Dank je ijsvogeltje

(en natuurlijk nog alle anderen die eerder reageerden, ook cypres voor de leuke opmerking over mijn bijdrages, leuk!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hè

Dat ging mis. (nog) geen bestraling en nu al rare invloed op apparatuur.

Hoe dan ook
Goed om te lezen dat chemo niet altijd doodziek betekent. Ik wil niet lukraak gaan surfen op zoek naar ervaringen en heb in mijn directe omgeving maar twee soorten borstkanker verhalen: ofwel dat ze het niet overleefden (zeer dichtbij) ofwel 'alleen operatie en bestraling' wat natuurlijk al heftig genoeg is.
Mijn familie is niet (meer) zo groot maar ik krijg veel liefde en steun. Omdat we nogal wat meegemaakt hebben heeft iedereen ook zijn eigen verhaal, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik denk dat ik me wat meer moet openstellen voor chemo verhalen met positieve afloop (meer Silvie, minder Kluun), niet dat ik bewust zo denk maar....
Enfin, ik was eigenlijk de hele dag vrolijk, misschien maar gewoon op tijd naar bed...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ik heb 3 jaar geleden borstkanker gehad en heb daarbij ook 6 chemo's gehad.
Het is heel moeilijk om te zeggen hoe je de chemo gaat ervaren want voor iedereen is het anders. Ook zijn er veel verschillende soorten chemo's. Toen ik chemo kreeg had ik veel contact met iemand die ongeveer in dezelfde tijd dezelfde behandeling kreeg en we hadden allebei last van andere bijwerkingen.

Chemo is absoluut niet leuk. En ik ben er zeker ziek van geweest maar ik kan niet zeggen dat ik doodziek was. Ik kreeg de chemo om de 3 weken de eerste week voelde ik me echt niet lekker de tweede week ging het al een stuk beter en was ik vaak alleen nog moe.

Ik wens je heel veel sterkte en als je vragen heb kan je ze altijd stellen. Op de site van de amazones vind je ook heel veel informatie.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Chemo

Chemotherapie is een heftige behandeling, maar zoals al meer gezegd er zijn verschillende soorten chemos en iedereen reageert er anders op. Ik ken mensen die af en toe gewerkt hebben. Ik ben vooral veel moe geweest en had weinig energie. Nooit echt misselijk geweest, wel veel last van een nare smaak in mijn mond. En natuurlijk haarverlies. Begin juli was mijn laaste chemo en na de herfstvakantie was mijn haar weer toonbaar.
Wat je nu wel zou kunnen doen is al eens kijken wie en wat voor hulp je in die periode wilt.Wat kan je man, wat kunnen anderen doen. Ik weet niet hoe oud je kinderen nog zijn en of ze nog veel zorg/hulp nodig hebben. Het gaf mij een stukje rust toen ik al die dingen geregeld had.
Maar bovenal chemo kan er wel voor zorgen dat eventuele achtergebleven rotcellen het loodje leggen, en daar doe je het voor!
Ken je de site van de amazones al, speciaal voor jonge vrouwen met borstkanker?
Heel veel sterkte met het wachten en de onzekerheid, dat is een rotperiode.

Wat een naar bericht... Een vriendin van mij werd gediagnosticeerd met borstkanker een paar jaar geleden. Zij heeft naast een borstamputatie bestraling en chemo gehad. Hoe iemand reageert op chemo is heel individueel en ook afhankelijk van de "cocktail" die iemand krijgt. Van de eerste kuur merkte ze niet veel; de tweede had al meer impact en van de derde en vierde was ze echt heel ziek; vooral veel overgeven. Ze kreeg toen een extra middel tegen misselijkheid wat enigszins hielp. Bij de volgende kuren was ze vooral heel moe.
Die vermoeidheid blijft heel lang aanhouden; ook toen ze officieel "kankervrij" was bleef ze nog anderhalf jaar heel moe.
Zorg voor voldoende (thuis)hulp en zorg ervoor dat je conditie zo optimaal mogelijk is voor aanvang van de kuur. Eet zo gezond mogelijk en drink veel water. Zorg dat je veel vette creme en lipbalsem in huis hebt want je huid en slijmvliezen drogen erg uit van chemo. Vermijd citrusfruit vanwege de aantasting van je mondslijmvlies.
Zij had veel steun aan een speciale "lotgenotengroep" vanuit het ziekenhuis. De site van Amazones die hier al genoemd is, is ook een goede bron van steun en advies.
Het is een loodzwaar traject. Zij hield zich staande door zich letterlijk te visualiseren dat ze aan het vechten was tegen die rotkankercellen. En door heel positief te blijven. Ze is nu in remissie en het gaat gelukkig heel goed. Als je er op tijd bij bent is de kans op genezing relatief groot.
Heel veel succes en sterkte!!

Over die chemo

Hoor ik ook heel verschillende berichten, is al eerder gezegd in deze draad geloof ik. Had een collega die gewoon door bleef werken. 's Ochtends chemo halen, dan door naar het werk. Die had ook nog een gezin. Iemand anders ging op de fiets heen en weer naar het ziekenhuis voor de chemokuur, want dan was dat goed voor haar conditie, had ze bedacht. Die kwam tijdelijk haarloos uit de kuur, maar inderdaad met een betere conditie dan ervoor. Viel mijn bek wel van open, van die twee. Anderen heb ik ziek zien worden van chemokuren en erna weer op zien krabbelen. Het hangt kennelijk inderdaad heel erg af van de soort chemo, de persoon enz. Ik zou wel bij alle bijwerkingen blijven vragen of er iets aan te doen is en het jezelf op die manier zo comfortabel mogelijk maken.