Kinderen uitkleden

Ook tegen

Ik zie één, doorslaggevende reden om tegen het plan te zijn: het staat op gespannen voet met het grondrecht op medische zorg op onvoorwaardelijke basis.

AnneJ

Nog over lichamelijk onderzoek ivm kanker... natuurlijk is er risico op onbedoelde schade. Vreselijk als dat gebeurt. Toch neem ik voor mijzelf dat risico. Ongemak terwijl dat helemaal niet nodig is kan ook, maar dat moet dan maar. Liever 1 keer te vaak een vervelend onterecht onderzoek, dan te weinig en ontdekken dat je te lang met iets hebt rondgelopen om het nog te kunnen 'verhelpen'.

Ik zit momenteel met een gezondheids'dingetje' waarvoor ik vreselijk in dubio zit naar welke specialist ik moet. En dat heeft te maken met extra kosten. Dat vind ik veel vervelender dan een bevolkingsonderzoek, die gratis is en in mijn eigen woonplaats uitgevoerd kan worden en waar ik mógelijk een uitslag van krijg waarvoor ik verder onderzocht ga worden. Ik zit echt al dagen te twijfelen.

Over het uitkleden

Ik begrijp de bezwaren tegen het uitkleden wel hoor. Ik roep mijn 'advocaat van de duivel' dus weer terug in zijn hok. Maar wat ik wel echt een dilemma vind, is dat als er een ontdekking wordt gedaan, kind is mishandeld, of gedood, door een ouder, dat er áltijd gedoe komt richting jeugdbeschermende organisaties. Waarom wist niemand dit? Waarom heeft niemand eerder ingegrepen? Ze wisten nota bene dat daar iets mis was en nog steeds niets gedaan!

Niet mijn probleem Kaaskopje

Sterker nog, als ze daar eens zouden doorpakken ipv willekeurig andere ouders en kinderen (waar dus vooraf geen verdenking op ruste) lastig te vallen met ongevraagde en overbodige onderzoeken.
Want blijkbaar kunnen ze al niks met de gevallen die wel bekend zijn.

Ik vind dit net een beetje alsof ze kinderen willekeurig bij de ballenbak van de Ikea gaan controleren. Nee ik vind het nog erger, je komt immers niet voor je lol op de SEH en dan zit je dus echt niet te wachten op dit soort flauwekul.

Hee Ginny...

Nu je het zegt, briljant idee! Daar komen vast ook wel eens mishandelde kinderen. Even een cursusje voor de IKEA- oppassers en hoppekee! :-)

Verkeerde ballenbak

Pak dan meteen de ballenbakken etc bij de Mac even mee. Het barst daar van de vaders die daar hun kinderen zien ihkv moeizame omgangsregelingen. Rode vlag!!

Groeten,

Temet

Misschien kunnen we dit idee nog verder uitbouwen en er subsidie voor aanvragen!

Denk breder....

Wat dachten jullie van pretparken als de Efteling, speeltuinen en bovenal: Het Zwembad!
Appeltje-eitje! VT hoeft alleen een toegangskaartje te kopen, kleine investering toch voor de goede zaak....

dames toch.

Dat is toch oude wijn in nieuwe zakken?
De peuterspeelzaal van mijn kinderen deed dit 10 jaar geleden al. Rlke blauwe plek werd "onderzoek" naar gedaan. Peuter met om iedere vinger een pleister weggebracht, voordat ik thuis was: telefoon! Of ik even kon komen praten. Na een diepgaand gesprek met de peuter waren ze tot de conclusie gekomen dat kind mishandeld werd door de vader.
Peuter had op de vraag wie dit gedaan had geantwoord: papa!
Toen ik kwam en het interview opnieuw deed vertelde peuter keurig dat hij met de kastdeur had gespeeld en vast kwam te zitten en toen had papa hem losgemaakt en pleisters geplakt.

Ook de piepjonge arts op de regionale HAP had snelle conclusies getrokken toen kind zelf vertelde dat hij van de tafel was gevallen. Mevrouw waarom mag uw kind op tafel klimmen? Nee dat mag niet maar een ruim 3 jarige peuter wil wel kijken of hij dat kan.

Ook wel eens een zwemjuf of sportcoach een blauwe plek horen bevragen dus waarom weer ern nieuw systeem optuigen?
Mishandelaars die niet gevonden willen worden worden niet gevonden, ook niet als alle kinderen bloot moeten.

Het is toch allemaal wel erg veranderd hè....

Toen ik ruim 17 jaar geleden met mijn peuter op het cb kwam, sprak de arts goedkeurend: “Ha, blauwe plekken op de beentjes, dit kind speelt lekker buiten, goed zo.....”

Tragisch hoor, dat nu zo veel gewone dingen aanleiding zijn voor wantrouwen. Geïnstitutionaliseerd wantrouwen. Wantrouwen alle kanten op: wantrouwen tegen ouders omdat ze het vast niet (vanzelf) goed doen. Wantrouwen tegen mensen die zich verzetten tegen al te veel bemoeienis van buitenaf (je hebt zeker wat te verbergen of wil je dan niet dat mishandeling wordt opgespoort en stopt).

Aagje

Aagje

Heel goed gezegd. Geïnstitutionaliseerd wantrouwen, dat was wat ik zocht sinds de start van deze draad.
Tenzij we bewijs vinden dat het niet zo is verdenken wij u van mishandeling lijkt het soms wel.

Tegenwoordig doe ik mijn zegje. In de eerste week van januari nog gedemonstreerd toen ik het niet eens was met de snelle conclusie van een SEH arts. O wat was ze overtuigd van haar gelijk en daar is ze na mijn verweer zelfs door collega's op aangesproken.

GGD lijsten?

Ik hoop dat ik de draad niet off topic gooi, maar die GGD lijsten, hoe kom je er achter of jouw school deze ook laat invullen? En wat doe je precies als je niet wilt dat je kind dit doet?

Vragen

Je kunt het op school aan de mentor vragen bijvoorbeeld.
Je kunt je kind zo goed mogelijk instrueren om niet mee te doen aan vragenlijsten over leefstijl of andere gezondheidsvragen, of vragen naar gedrag of middelengebruik.
Plak een papier voorin de agenda van je kind dat je geen toestemming geeft voor vragenlijsten van de GGD of andere instanties over de gezondheid of het gedrag van je kind. Ze kunnen je bellen voor informatie.

Valkuil: De GGD geeft meestal een folder mee waarin staat dat als je dit niet wil dat je dan kunt bellen of een papiertje invullen.

Maar voor de WGBO hebben zij jou positieve instemming nodig, niet jou veronderstelde instemming. Bovendien kom je dan vanzelf in een bestand van weigeraars. Daar zou ik niet aan meewerken.
Je kunt er natuurlijk alsnog in terecht komen maar dat doen ze dan maar zelf.

Je kunt je kind instrueren dat als het niet lukt om nee te zeggen dat ze dan zich onttrekken aan het gesprek en naar huis gaan.

Desondanks heeft mijn dochter toch een keer meegedaan. Ik had iedereen ingelicht, maar ze zijn zo dwingend en ook leerkrachten denken dan makkelijk, laat maar gaan. Het opvolgende leefstijl gesprek heb ik bij de mentor afgezegd. Ik ben er nog steeds boos over.

Want inderdaad mijn dochter heeft soms wel behoefte om eens iets te zeggen of te praten. In die tijd had ze geen goede therapeut. Maar de consequentie had kunnen zijn dat er wederoom gedoe met Jeugdbescherming kon ontstaan en daar zat ik echt niet op te wachten.

Nee h-a-t

Die vragen dat vind ik prima. Nou ja soort van. Beetje stupide vind ik het. Oudste struikelde toen ie 4 was bij het uit de auto stappen en schampte met zijn rug langs de autodeur. Waar een flinke punt aan zat. Resultaat: een diepe kras op zijn rug, van zijn nek tot zijn billen.
Zijn juf bekeek hem de dag erna eens en kwam bij mij verhaal halen. Hoe ie daar aan kwam. Ik kon alleen maar de waarheid vertellen, vraag me nog af wat ze daarmee opgeschoten is. Wat had ze dan verwacht dat ik zou zeggen? Ja dat doen wij expres, als straf??

Maar goed prima als ze het een rare wond vond en vond dat ze het even moest navragen.

Dat vind ik heel iets anders dan met een kind met pijn op SEH komen, met ik noem maar iets oorontsteking en dat dan compleet uitgekleed moet worden omdat hrt protocol dat voorschrijft vanuit inderdaad geïnstitutionaliseerd wantrouwen.
Van die vraag van de juf had mijn kind geen last, van die onzinnige onderzoeken wel.
Van de badmeester die even goed rondkijkt ook niet echt. Al schieten we daar inderdaad in door. Mijn dochter zat inderdaad ook altijd onder de blauwe plekken. Maar die had als 'voordeel' dat ze op school ook regelmatig onderuit ging, dus tja die hadden we pas echt goed kunnen afslaan zonder dat iemand daar ook maar een vraag over gesteld zou worden. Dus wat wil ik nu zeggen: het zegt toch ook helemaal niet, zo'n bont en blauw kind.

Grappig antwoord trouwens van je zoon: papa!

Wantrouwen

Tragisch hoor, dat nu zo veel gewone dingen aanleiding zijn voor wantrouwen. Geïnstitutionaliseerd wantrouwen. Wantrouwen alle kanten op: wantrouwen tegen ouders omdat ze het vast niet (vanzelf) goed doen. Wantrouwen tegen mensen die zich verzetten tegen al te veel bemoeienis van buitenaf (je hebt zeker wat te verbergen of wil je dan niet dat mishandeling wordt opgespoort en stopt). ===

Niet om nu weer dwars te doen, maar is al dat wantrouwen ook niet een kléin beetje het gevolg van al die boosheid die instanties over zich heen krijgen als ze signalen gemist of niet ernstig genoeg ingeschat hebben met allerlei vreselijks tot gevolg? Dat ze daardoor het zekere voor het onzekere maar willen nemen?

Kaaskopje

Het wrange daar is juist dat het dan vaak gaat om situaties die bekend waren bij de instanties en nog ging het fout. Want er waren te veel instanties betrokken, signalen werden alsnog niet op waarde geschat, het eigenlijke gevaar werd niet onderkend en echte hulp -in welke vorm dan ook- kwam niet van de grond.

Het probleem dat ik zie is dat het probleem ‘breed gemaakt wordt’ (ieder kind kan slachtoffer zijn en iedere ouder dader) en geïnstitutionaliseerd wordt (we gaan als staat alles inzetten om alle kinderen en alle ouders zo veel mogelijk te monitoren. Want stel dat het misgaat.
En dus gaat men ineens uit van het tegendeel van wat we normaal vonden. We vonden altijd dat de meeste ouders wel zo’n beetje in staat waren kinderen op te voeden. Ook al wisten we dat niemand feilloos is. Nu zijn alle ouders verdacht.

En natuurlijk zit er ook waarheid in: mishandeling kan altijd plaatsvinden en ieder kind kan slachtoffer worden. Maar daar zou niet uit moeten volgen dat ieder kind dat wat heeft dus slachtoffer is en dat iedere ouder verdacht moet zijn en maar moet bewijzen dat hij/zij het niet gedaan heeft.

En ja, ik heb het van nabij ook erg mis zien gaan. Labiele, verslaafde moeder die kind na kind kreeg. Ze kon er echt niet voor zorgen. Instanties kwamen langs en als een kind zo’n jaar of 2 was, werd de situatie gezien als onveilig en werd het zwaar beschadigd uit huis gehaald. En dan zei moeder: “dan maak ik wel weer een nieuwe”. En dan gebeurde alles weer van voren af aan, want bij ieder kind kreeg moeder een nieuwe kans. Acht kinderen voor hun leven beschadigd, bij sommigen komt het niet meer goed.

Bij zulke situaties vraag ik me echt af waarom dit kan voortbestaan. En ze bestaan echt en ieder is er één te veel. En daar zou ik idd vinden dat ouders minder kansen moeten krijgen om hun kinderen te beschadigen.
Maar het feit dat er zulke uitwassen zijn, mag niet, mag nooit betekenen dat alle situaties bij voorbaat verdacht zijn.

Aagje

Aagje

Ja, ik snap wat je schrijft helemaal hoor. Ja, hier dus ook zo'n moeder, aan de voorkant baby zoveel erin, achterkant er weer door een instantie weggehaald...

Het blijft schipperen tussen wat je graag voor wilt zijn als maatschappij en wat acceptabel is.

Acceptabel

Het is niet acceptabel dat als je hulp zoekt voor een kind, of jezelf, psychisch of lichamelijk, dat je dan eerst moet bewijzen dat je het niet mishandeld hebt voor je misschien nog wel echte hulp kunt krijgen, want daar mankeert het ook aan.

Die beoordeling is namelijk geen wiskunde. Die is heel subjectief en vraagt veel nader onderzoek, en echte deskundigheid, die dan uiteraard er niet is, als dat al zou helpen. Vaak is er juist een conflict aan de hand waarin hulpverleners of school een kans zien om jou te dwingen hun kant te kiezen terwijl je in je recht staat om die beoordeling voor je kind zelf te maken, in het belang van jou kind.

Die rechtzekerheid, om voor je kind op te kunnen komen, is ouders afgepakt. Wij denken dat de overheid beter voor kinderen op kan komen dan ouders. In het algemeen dan. Zonder dat je daar onbevoegd voor verklaard bent op grond van feiten.

Helaas, de overheid is niet in staat om het beter te doen dan ouders, misbruik, mishandeling, gebrek aan scholing, tienerzwangerschappen, drugsgebruik, afijn, komt allemaal veel vaker voor in instellingen en bij pleeggezinnen. En dat kun je natuurlijk afdoen dat de oorspronkelijke ouders het verpest hebben, echter de staatsopvoeding loopt een eeuw achter, dwang, overplaatsingen, het is geen levenslange band met liefde, hoe dan ook.

Wie is er nou mee geholpen om zoveel ouders te ondermijnen? Juist als ze wat steun heel goed kunnen gebruiken? En dan de toekomst voor de kinderen te frustreren?

Doe goed werk als er echt ellendige zaken duidelijk aan de hand zijn, maar blijf met je tengels van gezinnen af die zelf heel hard bezig zijn om het allemaal overeind te houden.

AnneJ

Bedankt voor je reactie over de GGD lijsten. Speelt dit ook op de basisschool, of alleen voortgezet onderwijs?

Ook op de basisschool

http://www.ggd.amsterdam.nl/jeugd/jeugdgezondheidszorg/onderzoek-0/vragenlijst/

http://www.ggd.amsterdam.nl/beleid-onderzoek/psychosociale/hart-ziel/

De kwestie van de noodzakelijkheid van het geven van toestemming door ouders van bemoeienis door de GGD wordt hier niet eens benoemd.

Of zoals het voortgezet onderwijs van mijn dochter het noemt: het is de 'schooldokter'. Daar hoef je toch geen toestemming voor te vragen?

Ter informatie

Jeugdzorg verbeterd, maar hulpzoekers weten de weg niet - http://nos.nl/l/2214479

Omdat ik daar niet mee te maken heb, laat ik het zelf bij deze link.

Dankjewel Kaaskopje

"Vind minister De Jonge."

https://www.rijnmond.nl/nieuws/112594/Wethouder-De-Jonge-juicht-nieuwe-Jeugdwet-toe

"Wethouder De Jonge juicht nieuwe Jeugdwet toe"

Dat wil dus niet zeggen dat de hulp aan kinderen en gezinnen wat betreft geestelijke gezondheid en maatschappelijke zorg echt verbeterd is.
Gezien de toegenomen klachten vermoed ik zelfs andersom. De zorg is hollend achteruit gegaan.

Dit is een politieke uitspraak.

idd politieke uitspraak

want berichtgeving toont juist het tegenovergestelde aan:
wachtlijsten worden langer, kinderen krijgen te laat hulp waardoor ze veel intensievere hulp moeten krijgen, vaak opgenomen worden. Ouders wanhopiger. Hulp is ongelijk verdeeld, per gemeente gaat het anders. Expertise verdwijnt, kinderpsychiaters stoppen ermee, instellingen stoppen ermee of gaan failliet omdat ze geen contracten krijgen met gemeentes. Gemeentes stellen uit, weten er niets van, ondergraven doorverwijzingen van de huisarts.

Deze klachten zijn afkomstig van het gehele werkveld, van ouders en ook van gemeentes.

ER stond ergens dat eenderde van de kinderen die wel hulp moet, geen hulp krijgt. Ik denk dat het meer is, omdat veel ouders al aan de poort geweigerd worden. Ook denk ik dat de mensen die het betalen kunnen, dan maar zelf mensen gaan inschakelen. Wat eigenlijk als je het kunt betalen ook aan te raden is, omdat je dossier dan van jou blijft en niet openbaar wordt.

Openbaar in de zin van

eigendom van de gemeente/jeugdzorg en daarom openbaar omdat iedereen er naar willekeur in kan grabbelen.

Hierover verscheen op Ouders Online vorig jaar een artikel:
https://www.ouders.nl/artikelen/jeugdzorginformatie-lekt-weg

Ook het Slingeland ziekenhuis doet het al: alle kinderen bloot

ook al hebben ze een gekneusde teen. Tot 16 jaar dan, niet ouder...

https://folders.slingeland.nl/folders/folders/folders?action=downloadpdf&folderid=FLDR-LU121480929237FZDW

Voordat je met je kind naar de SEH gaat dus eerst even het protocol van het ziekenhuis opzoeken? Wat bizar allemaal...