U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Kinderen uitkleden
Zojuist was er een discussie op npo1. over een nieuw plan. Kinderen die eventueel aangemeld worden met een letsel zoals bij arts - EHBO, dat zij zich in de toekomst geheel dienen te ontkleden. Dit geldt voor kinderen tot hun 18e jaar. Dit ter controle of er meerdere belangrijke dingen aan de orde zijn.
Is dit wenselijk?
Zelf vermoed ik dat juist de ouders die iets te verbergen zouden hebben, dan zelfs geen oplossing of directe handeling voor hun kind- kinderen meer zullen op zoeken. Graag jullie mening.
AnneJ
Een artikel uit 2013, 4 jaar na jouw artikel: https://www.zorgvisie.nl/screening-halveert-borstkankersterfte-1188615w/
Hierin waarschuwt Verbeek ook voor overscreening. Screening halveert, zoals je kunt lezen, borstkankersterfte. Van alle gescreende vrouwen, wordt 2 procent doorverwezen voor nader onderzoek en daarvan blijkt 70 procent voor niets doorverwezen te zijn. 30 procent is dus wél terecht en als die 30 procent de halvering van borstkankersterfte oplevert, vind ik het onderzoek zinnig.
En verder weer de schade niet gezien
https://www.volkskrant.nl/wetenschap/redt-preventieve-screening-op-borstkanker-levens~a3761451/
Hier wordt de discussie wat uitgebreider gevoerd. Maar toch ook weer met mogelijke schade. Ik vind Zorgvisie een onduidelijk platform. Ze hebben niet eens een colofon met redacteuren en hun achtergrond is mij onduidelijk. Behalve dat het een blad over zorg is uitgegeven door een uitgever van boeken en bladen.
"Ze kunnen ook ten onrechte patiënt worden en een operatie, een chemokuur of een bestraling krijgen voor een type kanker waar ze anders niet aan, maar mee dood waren gegaan. 'Vooraf valt niet vast te stellen om wat voor soort borstkanker het gaat', vertelt oncoloog Linn, 'en dus behandelen we alles. Achteraf blijkt dat het bij een op de vierduizend vrouwen gaat om een ongevaarlijke vorm van de ziekte.'
Is dat heel erg? Better safe than sorry, toch? 'Dat is een interessante vernauwing van het bewustzijn', zegt Linn. Een kankerbehandeling kan je gezondheid blijvend beschadigen, benadrukt ze, en in sporadische gevallen kun je er zelfs aan overlijden."
Huisarts Kaaskopje
Als ze nou die huisartsen maar met rust laten met die meldingsgekte dan kun je gewoon overleggen met je huisarts of het zin heeft om mee te doen aan screeningsprogramma's. In een gesprek kan een arts zaken voor jou helpen verhelderen en je kunt uitvinden wat voor jouzelf belangrijk is.
eerste hulp
Wij hebben drie zonen met hemofilie, een ziekte waarbij het bloed niet goed stolt. Ze sporten alle drie veel en hebben geregeld blessures. Gaan we naar het ziekenhuis hier in de stad waar ze onder behandeling zijn, dan is het op de eerste hulp geen probleem als ze andere blauwe plekken zien.
We zijn nu echter al drie keer in andere ziekenhuizen geweest op de eerste hulp en als ze dan de blauwe plekken zien en de dikkere enkels (door eerdere bloedingen), gaan meteen de alarmbellen af. Gaan ze zorgelijk fluisteren, komt er een andere arts bij, moeten wij zogenaamd mee om iets te beantwoorden zodat ons kind alleen in de kamer is en ze hem kunnen ondervragen. Tis een leuk toneelstuk en onze kinderen herkennen het nu.
Wij gaan dus ook niet meer naar andere ziekenhuizen en hebben ook al eens honderd kilometer gereden om naar de EH te gaan van ons ziekenhuis.
Over screening
Wij kregen een mail van school in de bus dat de klas van een van onze kinderen aan de beurt is voor de GGZ-screening.
Hele brief van de GGZ erbij, pas in de allerlaatste zin staat: als u er bewaar tegen heeft dat uw kind meedoet aan deze screening. enz. enz.
Behoorlijk sneaky, vind ik. Het zou in de allereerste zin moeten staan dat het gaat om een vrijwillige vragenlijst. Verder staat er ook nog dat de gemeten resultaten anoniem (het gaat om drie klassen in dit geval!!) met de zorgcoördinator worden besproken. Op drie klassen is dat natuurlijk niet zo anoniem.
Kind is goed geïnstrueerd. Toch vindt kind het lastig om niet mee te doen, juist omdat het wordt aangenboden als zijnde verplicht en vanzelfsprekend. De leerlingen moeten dit tijdens een lesuur op school invullen, terwijl er voor niet-invullende leerlingen niets anders geregeld is. Ja, erbij zitten en uit je neus eten.
Kind wilde eerst allerlei gekke dingen gaan invullen, maar dat lijkt me toch geen goed idee...
Vervanging
Heeft je zoon al een brief voor in zijn agenda met de afwijzing van de GGD-screening en jou nummer voor informatie? Dan kan hij dat zonder commentaar laten zien. Instrueer je zoon om niet in discussie te gaan. Ze kunnen met jou in discussie gaan. En jij gaat toch nergens op in.
Kun je school vragen je zoon in de bibliotheek te stationeren?
Het probleem is waarschijnlijk dat ze dat uur als lestijd rekenen.
Zorg dat hij een boek bij zich heeft dat hij kan gaan lezen om zich te vermaken.
Goed idee
die bieb. En in ieder geval een boek mee voor het geval dat!
Voor geïnteresseerden
Het gaat om de volgende vragenlijst (E-MOVO):
Gekke dingen
Mijn zoon vulde braaf de vragenlijst in met sociaal wenselijke antwoorden en werd prompt uitgenodigd voor een gesprek. Hij balen want hij denkt nu dat hij toch niet goed lezen heeft en iets verkeerds heeft ingevuld.
Wij hebben gebeld en de afspraak afgezegd.
De kinderen in zijn klas die de grootst mogelijke onzin invulden zijn allemaal niet uitgenodigd. Misschien dus toch niet zo'n slecht idee. Bij mijn zoon in de klas is nu driekwart van de jongens gebiren in Nigeria, hebben ze allemaal gescheiden ouders, er zijn vreselijk veel problemen en ze gebruiken allemaal drugs en alcohol (4 havo klas).
Zelf vul ik de lijsten al jaren niet meer in. Deed ik ook niet toen ze nog op de basisschool zaten.
Kaaskopje, ook al heb je ergens geen zin in,
het overkomt je toch. Net zoals het alle ouders overkomt die per ongeluk ouder zijn geworden, een kind hebben gekregen.
Je geeft bewust een mening, en je geeft voorbeelden en je stelt dingen (in je laatste bijdrage ook weer, over het blog van Sven Snijer).
Dat soort bijdragen is je goed recht, maar heeft ook een impact.
Waarop baseer je eigenlijk dat je 'geen zin hebt in blogs die aan Darkhorse verbonden zijn'? En met elke reden?
Omdat hij kritisch is, en kritische geluiden laat horen, ook en juist van anderen, anderen die deskundig zijn?
Koestjer je jezelf liever in de mythe dat de overheid altijd en alleen zal doen wat goed is voor jou? En vind je het vervelend als dat aan de kaak wordt gesteld?
Toch zijn jouw bijdragen precies het goede voorbeeld van hoe mensen hun vrijheden opgeven. Mag dat niet naar voren gehaald, vind je?
Mirreke
Bij die lijsten roepen mijn kinderen altijd vrolijk dat zij dat niet hoeven. Een zorg minder!
AnneJ
De wetenschap zit niet stil, dus wordt onderzoek én behandeling steeds verfijnder.
"Een kankerbehandeling kan je gezondheid blijvend beschadigen, benadrukt ze, en in sporadische gevallen kun je er zelfs aan overlijden."
Ja, zo lust ik er ook nog wel een paar. Natuurlijk is de behandeling van kanker een aanslag op je lichaam. En dat je er in sporadische gevallen aan kunt overlijden, zal ook ongetwijfeld. Maar als je een kwaadaardige tumor laat zitten weet je zéker dat je er op een dag door zult overlijden.
Die lijsten
ik ben daar niet mee bekend, maar begrijp ik dat je ze niet in hóeft te vullen? Dan zou ik het ook niet doen.
Bijna Kaaskopje
Als je behandelt wordt voor kanker die je niet hebt is de schade toch wat jammerlijk. Daar gaat het over. Niet dat de behandeling noodzakelijk bijwerkingen heeft.
Men doet echt zijn uiterste best maar onbedoelde gezondheidsschade, niet als verwachtte bijwerking, maar op overigens gezonde mensen, treed op. Is een, weliswaar klein maar toch, risico.
Noodzakelijk kwaad
https://www.consumentenbond.nl/je-rechten-als-patient/medische-fouten
Gezondheidszorg is een noodzakelijk kwaad. Er kleven ernstige risico's aan die niet altijd te vermijden zijn.
"Naar schatting lopen jaarlijks zo'n 40.000 Nederlanders schade op als gevolg van een vermijdbare medische fout. Zo'n 1950 mensen overlijden hieraan. Het onderscheid tussen een medische fout en een complicatie is in praktijk niet altijd te maken is. Het verschil is dat een complicatie een realistisch risico is dat altijd kan optreden bij een ziekte of ingreep. Bij een medische fout is de schade te wijten aan een tekortkoming van de arts of andere hulpverlener(s). Wat voor een gedupeerde een fout lijkt, kan na een medische evaluatie toch een complicatie blijken te zijn."
https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2179846-medische-missers-kosten-ziekenhuizen-steeds-meer-geld.html
"Onjuiste diagnose
"Ik heb een hele ingrijpende operatie gehad en heb chemokuren moeten doen", vertelt Pieter. "Maar toen dat alles klaar was, werd ik ineens weer ziek. Toen werd er leukemie geconstateerd."
Omdat de behandelend arts die twee diagnoses niet met elkaar kon rijmen, werd er opnieuw naar de eerder gestelde diagnose botkanker gekeken. Die bleek achteraf onjuist."
En dan heb je nog niet eens de schade in beeld door gebrek aan hygiene en een vaak onvoldoende aanbod van gezonde voeding.
Met een preventief testje ben je er namelijk niet. Daar zit een vervolg aan.
Gezondheidszorg is een geweldig goed maar dient wijs ingezet te worden om zoveel mogelijk schade te voorkomen.
Gevaarlijk
Ik heb van die overgevoelige kinderen die tóch al niet graag naar een arts gaan.
Zouden ze zich onnodig moeten uitkleden dan zou het weleens nóg lastiger kunnen worden ze ooit nog mee naar arts te krijgen.
Ik bedoel maar, ik ben zelf verre van preuts maar ik mag ze al jaren niet meer in ondergoed zien. Laat staan bloot.
Je creëert ook zorgmijders op zo'n wijze. Artsenbezoek moet in de eerste plaats veilig voelen.
Wie kleed ik uit?
Ik baal van dit soort suggesties dat we nóg meer moeten gaan zoeken naar mishandelde kinderen. Ik meld al elk kind onder de twaalf maanden dat van meer dan een meter is gevallen of iets heeft opgegeten dat daar niet voor bestemd is, elke tiener die drugs of alcohol gebruikt heeft en elke ouder die een zelfmoordpoging doet. Dit moet waar ik werk en zal in Nederland niet veel anders zijn. En net als sommigen in Nederland heb ik weinig geloof in het systeem dat die meldingen verder moet uitzoeken.
De meeste kinderen worden niet mishandeld en als SEH arts op de kinderafdeling is het snel opzetten van een vertrouwensband met kind en ouders al moeilijk genoeg in de korte tijd die je hebt zonder dat ouders en kinderen bang hoeven te zijn dat ik actief op zoek ben naar iets anders dan de correcte diagnose. En ik vraag veel vertrouwen van mijn patiëntjes! Vertrouwen dat de lokale verdoving voor je pols die ik ga recht trekken echt werkt, vertrouwen dat ik je kind echt niet naar huis stuur met een gemiste blinde darm onsteking en vertrouwen dat pijn, medicijnen of je even ontkleden soms echt nodig is.
Want ja sommige kinderen moeten bloot. Elk kind met hoge koorts waar enige verdenking van hersenvliesontsteking is. Elk kind wat letsel heeft door een gevaarlijk ongeluk of iets dat zo zeer doet ze afgeleid zijn van wat nogmeer verwond zou kunnen zijn. Elk kind met rare uitslag. Elk ziek kind onder de vijf zodat ik niets mis. Ik kleed zoveel kinderen met hun eigen toestemming in etappes uit per dag omdat ik het beste met ze voor heb, en dat wil ik blijven doen, om die reden, niet omdat ik detective wil spelen.
En ik ben géén detective. Natuurlijk is er in mijn opleiding aandacht besteed aan het herkennen van mishandeling maar ik ben geen patholoog anatoom. Itt wat de sociaal werker vorige maand van mij verwachtte kan ik je echt niet vertellen of die blauwe plekken op de scheenbenen van een vierjarige komen omdat ze net als ik super onhandig is of dat ze gemene klasgenoten heeft of dat haar vader haar wel eens schopt. Ik ben ouder dan de gemiddelde sociaal werker die ik tegen kom en zie tijdens een gemiddelde dienst tien tot twaalf kinderen en heb een speciale trauma interesse dusheb wel een redelijke antenne voor wat normaal en niet normaal is. Maar aangeven dat iets niet helemaal klopt is vask het enige wat ik kan doen op de SEH (en dan werk ik in een land waar kinder SEH een specialisati is, in Nederlande zijn SEH artsen niet door gespecialiseerd).
En dat brengt me terug bij die meldingen. Want als ik meldingen ga doen wil ik dat in een systeem belanden dat stevige support kan leveren aan tienermoeders, depressieve ouders en tieners die zich zo misdragen dat er thuis klappen vallen. En ook een systeem dat na mijn melding aan fact finding doet en niet aan beslissingen gebaseerd op gut feelings. Mijn laatste serieuze melding van een tiener die thuis mishandeling meldde en niet naar huis wilde liep uit op niets omdat de sociaal werker zonder tiener gesproken te hebben het gevoel had dat het allemaal wel mee viel terwijl ik serieuze verontrust was over een kind dat zo duidelijk uitsprak zich thuis niet veilig te voelen ook al was er geen lichamelijk letsel.
Mijn patienten blijven dus in de kleren voorlopig.
En...
Zeg maar eens nee tegen een SEH dokter. Volgens dr Teeuw vinden de ouders het geen enkel probleem. Een enkele weigerachtige ouder gaat na uitleg alsnog akkoord.
Nou denk ik dat het argument: kindermishandeling, nou eenmaal deuren opent, maar zeg ook maar eens 'nee' tegen de dokter zonder de verdenking op je te laden dat je daar een reden voor zou kunnen hebben die te maken heeft met kindermishandeling.
Je hebt ze nodig voor je kind dus ben je geneigd in te gaan op dit soort verzoeken. Dat wil niet zeggen dat ouders het met haar eens zijn.
O inderdaad
Fijn die iemand van een SEH reageert, al is het uit een buitenland. Wat gebeurt er na melding? Nou, niet veel goeds. En je loopt bovendien het risico dat de klacht waar je voor komt niet geadresseerd wordt.
Het wordt uitgerold
https://www.maasziekenhuispantein.nl/folders/topteenonderzoekbijkinderen/787/
Al sinds de duur van het onderzoek van dr Teeuw, 2,5 jaar, wordt het top tot teen onderzoek standaard uitgevoerd in het AMC.
In meerdere ziekenhuizen is het blijkbaar al staande praktijk.
"Signalen van kindermishandeling worden vaak gemist of niet onderkend. Om die reden is het op de Spoedeisende Hulp van het Maasziekenhuis standaard om kinderen van top tot teen te onderzoeken."
Het helpt niet om kindermishandeling te voorkomen of te verhelpen. De incidentie van de vondsten is, in verhouding tot de totale onderzoeksgroep, verwaarloosbaar, bovendien treedt er een grote hoeveelheid vals positieven op. Toch wordt het uitgerold.
Niet te bevatten dit. Het houdt niet op.
Maar dan nog iets anders....
Kunnen kinderen boven een bepaalde leeftijd wel gedwongen worden zich tegen hun zin uit te kleden in het ziekenhuis?
Vanaf 16 jaar is een kind ‘medisch gezien volwassen’, dwz: mag alle medische beslissingen zelfstandig nemen. Zonder zich door volwassenen (ouders) te laten raden, hinderen enzovoorts. Tussen 12 en 16 hebben ouders al heel wat minder te zeggen: ze moeten samen tot een besluit komen.
Kunnen artsen daar doorheen fietsen, met name bij de categorie 16+?
Aagje
Precies
Mijn 16+-jarige en ook mijn 13+-jarige gaan dat niet doen, zeiden ze beiden. Maar ook ik zal geen toestemming geven. Ik ben juist die ouder die voor mijn kinderen moet opkomen. Als ik dat niet doe ben ik gebreke.
Ik vroeg het al eerder: wat gaan ze dan doen, mij met z'n vieren tegenhouden en kind alsnog kleren van het lijf rukken? Of gaan ze er zogenaamd in mee, bellen ze ondertussen VT en word ik na een half uur van kind gescheiden, waarna men alsnog zn gang gaat?
Of, word je stilletjes gemeld bij VT en komt er sowieso een zorgmelding?
En wat ik me ook afvraag: hoeveel meer meldingen zijn er dan, en hoeveel meer meldingen zijn terecht?
Er wordt in het proefschrift wel vermeld dat er meer 'gevallen' worden gevonden, meer meldingen gedaan en daarbinnen meer positieven, maar ik vraag me echt af of dat op den duur wel hard blijft. Want als je de klachten door ouders tegen VT volgt, zie je dat er vaak achteraf toch niets waar blijkt van een melding, maar dat deze wel in het systeem blijft omdat VT hardnekkig blijft vasthouden aan de eigen waarheid.
Zie nog maar eens deze link: https://www.groene.nl/artikel/als-insinuaties-feiten-worden?utm_source=De+Groene+Amsterdammer&utm_campaign=043812a11d-Wekelijks-2018-01-10&utm_medium=email&utm_term=0_853cea572a-043812a11d-71629465
Mijn dochter bv. zat altijd onder de blauwe plekken, ze was gewoon een heel ondernemend kind, meteen vanaf dat ze er was. Ik was ook een ouder die kind zelf liet ontdekken, niet gelijk met een vangnet overal onder stond (precies wat juist aan de andere kant wordt gepromoot), maar daardoor had ze veel blauwe plekken en schaaf wonden.
Maar mensen: dat hadden wij vroeger toch ook? Ik kan me nog herinneren, knokige knieën en altijd korsten op de knie. Net als het over was viel je weer, en was er weer een schaafwond. Juist heel gezond als je het mij vraagt.
Ik heb een keer gehad dat ze een luier kreeg op de speelzaal, en dat de leidster erbij stond, en mij helemaal geschokt aankeek. Dat was een bizarre ervaring. Ik voelde haar wantrouwen, en dat schokte mij weer tot in mn ziel...
Verder: SEH-arts
Je reactie geeft moed. Ik ben blij dat er artsen zijn die het allemaal wat realistischer zien.
Jongste was nog niet zo lang geleden op de Nederlandse SEH en trof daar allemaal hele fijne artsen, die idd vooral hun best deden om hem en mij op ons gemak te stellen, die hem aangekleed lieten voorzover mogelijk, en die absoluut niet bezig waren met verdenkingen (want je voelt het gewoon). En het was ook nog eens bizar druk...
Schijnveiligheid
Los van de kwestie van de lichamelijke integriteit en de privacy roept dit plan bij mij de vraag op of het volgen van procedures en protocollen nu wel zo effectief is in dit geval. Zoals al eerder gezegd: veel 'letsel' door lichamelijk geweld is niet zichtbaar of pas na een aantal dagen of weken. De ruis is gewoon enorm.
Daarnaast, en nog belangrijker vind ik, leiden dit soort standaardprocedures af van de kerntaak van de arts: vanuit zijn of haar expertise snel en doelgericht een diagnose kunnen stellen. En bij iedere patiënt vraagt dat denk ik een andere aanpak.
Services
Nu moet er op elke SEH een forensisch verpleegkundige bijkomen. Die kosten worden uiteraard doorberekend naar de premie. Naast al die OKA's in wijken en scholen en die VT-medewerkers die erop uit trekken en daarna de Kinderbescherming en het hele justitiekanaal.
Dat geld zou je inderdaad liever besteden aan voorzieningen voor kinderen en jongeren en maatschappelijke ondersteuning voor gezinnen, huizen, schuldhulpverlening, ambulante begeleiding, hulp aan de toenemende groep dakloze jongeren, weggelopen tieners, tienermoeders, speciaal onderwijs apart of bij het regulier.
Deze bodemloze put aan contraproductieve en onveilige 'beschermingswerkers' zit echte hulpverlening gewoon in de weg.